Táboa de contidos
forma plural como nomes propios. Só había un Venus e Cupido romanos, pero Catulo refírese a varios deles. Pode que se estea dirixindo a varios deuses e deusas do amor porque non pode gozar dos agasallos de Lesbia mentres ela chora o paxaro.
Na liña dúas , Catulo escribe “e todo o que haxa de homes bastante agradables:” o que demostra que quizais non se tome demasiado en serio a morte do paxaro. A morte do gorrión só pode interferir con gozar de Lesbia, que o agradaría polo seu aspecto e a súa capacidade para querelo.
Ver tamén: A quen lle ten medo Zeus? A historia de Zeus e NyxCatulo tamén menciona a Orco , que é o deus romano do inframundo; o equivalente romano do deus grego Hades. Pero, onde Hades era un deus perdoador que só estaba implicado na xestión do inframundo, non castigando aos residentes, Orcus era o contrario. Orco preferiu castigar aos que morreran.
As horas extras, Orcus asociouse con ogros, demos e criaturas que devoran carne humana. É improbable que Catulo pensase que Orcus comería literalmente o paxaro. Pero, o inframundo fixo irónicamente "devorar" ou tragar o paxaro, que pasou a ser unha andoriña . Podes estar seguro de que Catulo era ben consciente deste xogo de palabras.
Catulo tamén sabía que os romanos non crían que os animais fosen ao inframundo. Os gregos crían que as almas tiñan que pagar para cruzar o río Styx para entrar no inframundo. romanoas crenzas foron a miúdo tomadas dos gregos. Como os animais non podían pagar para entrar no inframundo, non entraron nas fauces da guarida de Orcus.
Ver tamén: Tu ne quaesieris (Odas, Libro 1, Poema 11) – Horacio – Roma antiga – Literatura clásicaCatulo parece estar disfrazando o seu desdén en falso pesar por Lesbia. Ao invocar o nome de Orco e deterse nos tristes "olliños" de Lesbia, Catulo mostra un pouco de burla deste paxaro e canto destinado a Lesbia. Agora que o paxaro desapareceu, quizais Venus e Cupido poidan axudarlle a conquistar o amor de Lesbia.
Catulo escribiu o poema usando o gran patrón hendecasílabo . É difícil replicar o metro e os pés na tradución inglesa, pero o patrón é evidente en latín. A forma dálle ao poema unha seriedade adoita dedicarse a poemas sobre a morte. Pero, trátase da morte dun pardal. Están en todas partes e fáciles de substituír.
Carme 3 |
| Liña | Texto latino | Tradución ao inglés |
|---|---|---|
| 1 | LVGETE, o Veneres Cupidinesque , | Loito, gracias e amores, |
| 2 | et quantum est hominum uenustiorum: | e todos os que Grazas amor. |
| 3 | passer mortuus est meae puellae | O gorrión da miña señora está morto, |
| 4 | passer, deliciae meae puellae, | o pardal mascota da miña señora, |
| 5 | quem plus illa oculis suis amabat. | a quen máis quería ca elamoi ollos; |
| 6 | nam mellitus erat suamque norat | porque era doce de mel, e coñeceu á súa amante |
| 7 | ipsam tam bene quam puella matrem, | así como unha nena coñece á súa propia nai. |
| 8 | nec sese a gremio illius mouebat, | Tampouco se movería do seu colo, |
| 9 | sed circumsiliens modo huc modo illuc | but saltando agora aquí, agora alí, |
| 10 | ad solam dominam usque pipiabat. | aínda lle cantaría só á súa amante. |
| 11 | qui nunc it per iter tenebricosum | Agora vai polo camiño escuro, |
| 12 | illuc, unde negant redire quemquam. | alí de onde din que ninguén volve. |
| 13 | at uobis male sit, malae tenebrae | Pero maldídevos, sombras malditas |
| 14 | Orci, quae omnia bella deuoratis: | de Orcus, que devoran todas as cousas bonitas! |
| 15 | tam bellum mihi passerem abstulistis | Meu bonito pardal, quitáchesllo. |
| 16 | o factum male! ó miselle passer! | Ah, cruel! Ah, pobre paxariño! |
| 17 | tua nunc opera meae puellae | Todo por ti, os ollos queridos da miña señora |
| 18 | flendo turgiduli rubent ocelli. | son pesados e vermellos de choro. |