De laatste slag van Beowulf: waarom is die het belangrijkst?

John Campbell 20-05-2024
John Campbell

Het laatste gevecht van Beowulf is er een tegen een vuurspuwende draak. Dit was het derde monster dat Beowulf tegenkwam, volgens het epische gedicht Beowulf. Dit gebeurde 50 jaar na zijn eerste en tweede gevecht en werd beschouwd als een de belangrijkste Lees verder om te ontdekken waarom het laatste gevecht werd beschouwd als het hoogtepunt en het meest climactische deel van het gedicht.

De laatste slag van Beowulf

Beowulf's Het laatste gevecht is met een draak, het derde monster dat hij tegenkwam in het heldendicht. Het vond plaats lang nadat Grendels moeder was verslagen en de vrede was hersteld in het land van de Denen. Met de geschenken die hij van Hrothgar had gekregen, keerde Beowulf terug naar het land van zijn volk, de Geats, waar hij werd koning nadat zijn oom Hygelac en zijn neef Heardred waren gedood in de strijd.

50 jaar lang regeerde Beowulf in vrede De thanes van Beowulf, de krijgers die een vorst dienen in ruil voor land of schatten, werden slechts zelden opgeroepen. Op een dag werd de rust echter verbroken door een incident dat de draak wakker maakte en het dorp begon te terroriseren.

Wat maakte de draak wakker?

Op een dag verstoorde een dief een vuurspuwende draak die al 300 jaar een schat beschermde. Een slaaf die op de vlucht was voor zijn eigenaar kroop in een hol en ontdekte de draak in zijn schatten toren. De hebzucht van de slaaf overmeesterde hem en hij stal een met juwelen versierde beker.

Zie ook: Waarom doodde Achilles Hector - Noodlot of Woede?

De draak, die ijverig zijn rijkdommen heeft bewaakt, ontwaakt en ontdekt dat er een beker ontbreekt. Hij komt uit de toren op zoek naar het ontbrekende voorwerp. De draak zweeft woedend over Geatland en steekt alles in brand. De vlammen verteren zelfs de grote medehal van Beowulf.

De draak en wat hij vertegenwoordigt

De draak vertegenwoordigt de vernietiging die de Geats te wachten staat. De draak gebruikt zijn macht om een enorme berg schatten te vergaren, maar de schat dient alleen om de dood van de draak te bespoedigen. De draak wordt door christelijke vertellers gezien als representatief voor de heidenen die materiële rijkdom boven de hemel stellen en daardoor een spirituele dood sterven als gevolg van hun honger naar schatten.

In feite wordt het gevecht van Beowulf met de draak gezien als een passende climax voor de dood van Beowulf. Sommige lezers zien de draak als een metafoor voor de dood zelf. Het herinnert de lezer aan de waarschuwing van Hrothgar aan Beowulf dat elke krijger ooit een onoverkomelijke vijand zou ontmoeten Zelfs als het alleen maar ouderdom is, bereidt het de lezer op de een of andere manier voor op het zien van de draak.

Daarnaast is de draak in het heldendicht het oudste voorbeeld van een standaard Europese draak in de literatuur. Hij wordt "draca" en "wyrm" genoemd, termen die gebaseerd zijn op oud Engels. De draak wordt afgeschilderd als een nachtelijk giftig wezen dat schatten hamstert, wraak zoekt en vuur ademt.

De reden waarom Beowulf met de draak vecht

Als koning van de Geats en trotse krijger begrijpt Beowulf dat hij de draak moet verslaan en zijn volk moet redden. Hij zal niet zomaar toekijken hoe zijn volk wordt aangevallen, ook al is hij zich er terdege van bewust dat hij niet meer zo sterk is als in zijn jeugd.

In die tijd is Beowulf ongeveer 70 jaar oud. Hij is 50 jaar ouder geworden sinds het legendarische gevecht met Grendel en Grendels moeder. Sindsdien houdt Beowulf zich meer bezig met de taken van een koning dan met die van een krijger. Bovendien heeft hij minder vertrouwen in het lot dan toen hij jonger was.

Al deze redenen deden hem geloven dat dit gevecht met de draak zijn laatste zou zijn. Hij had echter het gevoel dat hij de enige was die de draak kon stoppen. In plaats van een leger mee te brengen, nam hij een kleine groep van 11 thanes mee om hem te helpen de draak te verslaan.

Het gevecht van Beowulf met de draak

Beowulf is op zijn hoede dat de monster waar hij mee te maken krijgt is in staat vuur te ademen; daarom krijgt hij een speciaal ijzeren schild. Met de geknechte persoon als gids gaan Beowulf en zijn kleine groep zorgvuldig uitgekozen lieden op pad om Geatland van de draak te bevrijden.

Zie ook: Waarom verblindde Oedipus zichzelf?

Toen ze bij de rand van de grot aankwamen, vertelde Beowulf zijn dienaren dat zou dit wel eens zijn laatste gevecht kunnen zijn. Met zijn zwaard en speciale ijzeren schild gaat Beowulf het hol van de draak binnen en draagt zijn dienaren op op hem te wachten. Dan schreeuwt hij een uitdaging, waardoor de draak ontwaakt.

In een oogwenk is Beowulf in vlammen gehuld. Zijn schild weerstaat de hitte, maar zijn zwaard smelt als hij de draak probeert aan te vallen, waardoor hij weerloos achterblijft. Dit is het moment waarop zijn 11 thanes nuttig zouden zijn geweest, maar tien van hen zijn doodsbang voor de draak en vluchtten Alleen Wiglaf bleef over om zijn koning te helpen.

De draak valt opnieuw aan en bekogelt Wiglaf en Beowulf met een muur van vuur. Beowulf slaagt erin de draak te verwonden, maar zijn slagtand snijdt hem in de nek. Wiglaf kan de draak steken, maar verbrandt daarbij zijn hand. Ondanks zijn verwondingen slaagt Beowulf erin een dolk tevoorschijn te halen en steekt de draak in de flank.

Het einde van de laatste slag van Beowulf

Nu de draak is verslagen, is de strijd eindelijk voorbij. Beowulf kwam echter niet als overwinnaar uit de strijd, want de wond in zijn nek begon te branden door het gif uit de slagtand van de draak. Op dat moment realiseert Beowulf zich dat zijn dood nabij is. Beowulf benoemde Wiglaf tot zijn erfgenaam toen hij zich realiseerde dat hij dodelijk gewond was. Hij droeg hem ook op om de schat van de draak te verzamelen en een enorme gedenkheuvel voor hem te bouwen, zodat hij herinnerd zou worden.

Wiglaf volgt de instructies van Beowulf op. Hij wordt ritueel verbrand op een grote brandstapel, omringd door de mensen van Geatland die rouwen om Beowulf. Ze huilen en vrezen dat de Geats zonder Beowulf kwetsbaar zullen zijn voor invallen van nabijgelegen stammen.

Betekenis van de laatste slag in Beowulf

Het laatste gevecht is op verschillende manieren belangrijk. Ook al vluchtten de thanes van schrik bij het zien van de draak, toch voelde Beowulf zich verantwoordelijk voor hun veiligheid, samen met die van zijn volk. Dit gedrag zorgt voor veel respect en bewondering.

De derde slag is de belangrijkste, want in de derde slag, de draak ving Beowulf in de schemering van zijn dappere en glorieuze jaren Ondanks het feit dat hij ongewapend achterbleef toen zijn zwaard brak en zijn mannen hem in de steek lieten, vocht Beowulf tot zijn laatste adem.

Uiteindelijk zegeviert het goede over het kwade, maar de dood is onvermijdelijk. De dood van Beowulf kan worden gezien als parallel aan die van de Angelsaksen. In het hele gedicht weerspiegelt de strijd van Beowulf de Angelsaksische beschaving. Van kindertijd tot volwassenheid, de reis van een krijger culmineert in een laatste gevecht dat eindigt in de dood .

In de eerste twee gevechten ging Beowulf de strijd aan met Grendel, Grendels moeder en de draak. In deze gevechten was Beowulf in de bloei van zijn jeugd. Zijn kracht en uithoudingsvermogen waren gelijk aan die van zijn tegenstanders.

De laatste slag van Beowulf Vragen en antwoorden:

Wat is de naam van het laatste monster dat Beowulf bestrijdt?

De draak wordt "draca" of "wyrm" genoemd, gebaseerd op oud Engels.

Conclusie

Volgens het epische gedicht Beowulf stond Beowulf tegenover drie monsters. Het derde en laatste gevecht was het belangrijkste van de drie. Dit gebeurde aan het einde van Beowulfs epische gedicht toen hij was teruggekeerd naar zijn volk, de Geats. Het gebeurde 50 jaar nadat hij Grendel versloeg Laten we alles wat we geleerd hebben over het laatste gevecht van Beowulf nog eens doornemen.

  • Het laatste gevecht van Beowulf is met een draak. Dit gebeurde op een moment dat hij al koning van de Geats was. Hij erfde de troon nadat zijn oom en neef waren gedood in een gevecht.
  • De draak ontwaakt en begint de Geats te terroriseren op zoek naar een gestolen voorwerp. Beowulf, die toen ongeveer 70 jaar oud was, voelde dat hij de draak moest bestrijden en zijn volk moest beschermen.
  • Beowulf maakte een speciaal ijzeren schild om hem te beschermen tegen de vlammen van de vuurspuwende draak. Zijn zwaard smolt echter, waardoor hij ongewapend bleef.
  • Van de elf graven die hij met zich meebracht, was Wiglaf de enige die zijn koning bleef helpen. Samen konden ze de draak doden, maar Beowulf was dodelijk gewond.
  • Voordat hij stierf benoemde Beowulf Wiglaf tot zijn erfgenaam en droeg hem op om de rijkdommen van de draak te verzamelen en een gedenkteken voor hem te bouwen met uitzicht op zee.

Het laatste gevecht van Beowulf werd beschouwd als de belangrijkste van de drie gevechten Het wordt gezien als een passende afsluiting van het glorieuze leven van Beowulf als krijger en held.

John Campbell

John Campbell is een ervaren schrijver en literair liefhebber, bekend om zijn diepe waardering en uitgebreide kennis van klassieke literatuur. Met een passie voor het geschreven woord en een bijzondere fascinatie voor de werken van het oude Griekenland en Rome, heeft John jaren gewijd aan de studie en verkenning van klassieke tragedie, lyrische poëzie, nieuwe komedie, satire en epische poëzie.John's academische achtergrond, cum laude afgestudeerd in Engelse literatuur aan een prestigieuze universiteit, geeft hem een ​​sterke basis om deze tijdloze literaire creaties kritisch te analyseren en te interpreteren. Zijn vermogen om zich te verdiepen in de nuances van de poëtica van Aristoteles, de lyrische uitdrukkingen van Sappho, de scherpe humor van Aristophanes, de satirische overpeinzingen van Juvenal en de meeslepende verhalen van Homerus en Vergilius is echt uitzonderlijk.John's blog dient als een belangrijk platform voor hem om zijn inzichten, observaties en interpretaties van deze klassieke meesterwerken te delen. Door zijn nauwgezette analyse van thema's, personages, symbolen en historische context brengt hij de werken van oude literaire reuzen tot leven en maakt ze toegankelijk voor lezers van alle achtergronden en interesses.Zijn boeiende schrijfstijl boeit zowel de hoofden als de harten van zijn lezers en trekt ze mee in de magische wereld van de klassieke literatuur. Met elke blogpost verweeft John vakkundig zijn wetenschappelijke kennis met een diepgaande kennispersoonlijke band met deze teksten, waardoor ze herkenbaar en relevant zijn voor de hedendaagse wereld.John wordt erkend als een autoriteit in zijn vakgebied en heeft artikelen en essays bijgedragen aan verschillende prestigieuze literaire tijdschriften en publicaties. Zijn expertise in klassieke literatuur heeft hem ook tot een veelgevraagd spreker gemaakt op verschillende academische conferenties en literaire evenementen.Door zijn welsprekende proza ​​en vurige enthousiasme is John Campbell vastbesloten om de tijdloze schoonheid en diepe betekenis van klassieke literatuur nieuw leven in te blazen en te vieren. Of je nu een toegewijde geleerde bent of gewoon een nieuwsgierige lezer die de wereld van Oedipus, Sappho's liefdesgedichten, Menander's geestige toneelstukken of de heroïsche verhalen van Achilles wil ontdekken, John's blog belooft een onschatbare bron te worden die zal onderwijzen, inspireren en ontsteken. een levenslange liefde voor de klassiekers.