Jocasta Oedipus: Analyse van het karakter van de koningin van Thebe

John Campbell 28-09-2023
John Campbell

Jocasta Oedipus is de koningin van Thebe en vrouw van koning Laius die een voorspelling kreeg dat ze een jongen zou baren die haar man zou doden en met haar zou trouwen. Daarom besloten zij en haar man de jongen te doden door hem bloot te stellen op de berg Cithaeron. Velen hebben haar beschreven als een wrede moeder, terwijl anderen vinden dat haar acties te goeder trouw waren.

Dit artikel bespreekt het personage van Jocasta en hoe zij de plot in het stuk stuurt.

Wie is Jocasta Oedipus?

Jocasta Oedipus is de moeder en vrouw van het hoofdpersonage Oedipus in de Griekse mythologie. Ze is iemand die een nuchtere, kalme natuur en vrede in de familie tentoonspreidt wanneer er een storm is. Ze sterft op tragische wijze wanneer ze ontdekt dat ze kinderen heeft gekregen met haar zoon, koning Oedipus.

Jocasta was wreed

Jocasta was wreed tegen haar eerste zoon toen ze ermee instemde hem te doden. In een eerdere profetie waren zij en haar man gewaarschuwd om geen kinderen te krijgen Anders zou hij Laius vermoorden en met haar trouwen. Jocasta had dit kunnen voorkomen door een van de anticonceptiemiddelen uit die tijd te gebruiken. Om eerlijk te zijn tegen de koningin van Thebe, beweerde één verslag van de mythe dat de zoon per ongeluk werd verwekt toen Laius dronken was.

Toen ze eenmaal zwanger was, wist ze wat de uitkomst zou zijn en bereidde ze zich er mentaal op voor. Toen haar zoon was geboren, gingen ze naar het orakel om de toekomst van de jongen te voorspellen en kregen ze te horen dat hij zou zijn vader vermoorden De goden raadden hen ook aan de jongen te doden om zijn vervloekte lot te beteugelen. Dat Jocasta instemde met de gruwelijke daad, liet zien dat ze haar zoon niet waardig was.

Jocasta en haar man doorboorden vervolgens de voeten van de pasgeborene met puntige stokken, waardoor zijn voeten opzwollen en zo kreeg de jongen zijn naam. Het echtpaar keek vervolgens toe hoe een van hun bedienden, Menoethes, de jongen meenam naar Mount Cithaeron om gedood te worden, Het onophoudelijke geschreeuw van de jongen deed het stenen hart van de koningin niet smelten, want ze was vastbesloten zichzelf en haar man te beschermen.

Jocasta handhaafde de vrede in de familie

Ondanks haar ogenschijnlijke wreedheid riep Jocasta altijd op tot kalmte te midden van een storm in de familie. Als hij van streek was en vuur en zwavel uitbraakte, kalmeerde de kalme aanwezigheid van Jocasta hem en haar woordkeuze kalmeerde hem. Tijdens de verhitte ruzie tussen Creon en hem, diende Jocasta als bemiddelaar die het vuur tussen de twee doofde. Hij had Creon ervan beschuldigd samen te zweren met de moordenaars van Laius en de moordenaar verborgen te houden.

Zie ook: Erichthonius: de mythische koning van de oude Atheners

Hij beschuldigde Creon er ook van samen te zweren met de blinde ziener Tiresias om hem ten val te brengen. Dit was nadat Tiresias de moordenaar van koning Laius had genoemd. Creon hield echter vol dat hij tevreden met het leven van luxe dat hij had en niet van plan was om de problemen die bij het koningschap horen eraan toe te voegen.

Zie ook: Potamoi: de 3000 mannelijke watergoden in de Griekse mythologie

Jocasta kwam tussenbeide en probeerde beide mannen tot schaamte te brengen door hen in een van de citaten van Jocasta te vertellen, " Schaam je je niet? Arme misleide mannen. Wat een geschreeuw. Waarom deze publieke uitbarsting? Schaam je je niet, met het land zo ziek om privéruzies aan te wakkeren?"

Jocasta's doel was om beide mannen zover te krijgen dat ze hun ruzies staakten en een minnelijke schikking zochten voor de benarde situatie in het land. Zonder haar tussenkomst zouden de twee mannen zijn doorgegaan met hun ruzie, die had kunnen uitmonden in vechtpartijen. Haar tussenkomst bracht echter enige vorm van gezond verstand, want beide mannen staakten de schreeuwpartij zodat het probleem kon worden opgelost. Jocasta's aanwezigheid hielp de vrede te bewaren in de familie, vooral tussen de broers Oedipus en Creon.

Jocasta geloofde de goden niet

Jocasta uitte haar ongeloof in de godheden toen hij vreesde dat de profetie in vervulling ging. De koning was net klaar met vertellen hoe hij een profetie van het orakel van Delphi Dat hij zijn vader zou vermoorden en met zijn moeder zou trouwen. Zijn angst werd nog groter toen hij te horen kreeg dat koning Laius gedood was op het driesprong kruispunt, omdat hij zich herinnerde dat hij daar in het verleden een man had gedood. Hij was echter tijdelijk opgelucht toen hem werd verteld dat koning Laius niet door één man was gedood, maar door een groep bandieten.

Jocasta verzekerde hem dat de goden zich soms vergisten met hun profetieën, en dat ze daarom niet helemaal geloofd moesten worden. Ze vertelde hoe de goden voorspelden dat haar man Laius gedood door zijn zoon. Koning Laius werd echter gedood door een groep bandieten op de driesprong. Ze gebruikte dat verhaal om haar conclusie te rechtvaardigen dat niet alle profetieën van de goden uitkomen.

Maar zoals het lot het wilde, kwam koningin Jocasta er uiteindelijk achter dat Laius door zijn eigen zoon was gedood. Ze ontdekte ook dat zij trouwde met haar eigen zoon De gedachte aan deze gruwelijke daden dreef haar ertoe zelfmoord te plegen aan het einde van het tragische toneelstuk. Uit de dood van Jocasta leren we dat de goden altijd gelijk hadden en dat hun voorspellingen juist waren.

Jocasta was een trouwe minnares

Jocasta hield zielsveel van haar zoon en deed alles om hem te beschermen, inclusief die zijn kant kiest tegen Creon. Toen hij met Creon in de clinch lag over de moord op koning Laius, probeerde Creon hem tot rede te brengen, maar haar zoon wilde hem dood hebben.

Omdat hij de broer van Jocasta is, zou je denken dat zij als koningin de kant van hem zou kiezen in plaats van die van haar man. Dat laatste komt omdat de relatie tussen Oidipous en Jocasta gebouwd op liefde.

Toch koos ze ervoor om haar man te volgen en probeerde ze hem te kalmeren nadat Tiresias onthulde dat hij de moordenaar was die hij zocht. Ze lasterde zelfs de goden door te insinueren dat ze soms fouten maakten in hun profetieën, allemaal in om haar man te sussen. Niet één keer heeft ze haar man in twijfel getrokken of tegen hem geschreeuwd, maar ze heeft altijd haar geduld bewaard. Zelfs toen ze zich realiseerde dat hij tegelijkertijd haar zoon en echtgenoot was, probeerde ze hem te beschermen door hem te adviseren niet verder te peilen.

Maar zijn nieuwsgierigheid overviel hem en hij ging op onderzoek uit om te ontdekken dat hij was de moordenaar Zij was ouder dan hij en had meer ervaring, maar haar liefde voor haar man betekende dat ze zich moest vernederen.

Ze heeft hem nooit haar leeftijd of ervaring voorgespiegeld, maar was onderdanig aan zijn wensen. Jocasta bleef zelfs tot haar dood bij haar zoon, ze was een trouwe echtgenote, hoewel het lot haar niet toelachte.

De achtergrond van Jocasta

Jocasta, ook bekend als Iocaste of Epicaste, was de prinses van Thebe terwijl haar vader, koning Menoeceus, de stad regeerde. Jocasta's problemen begonnen toen ze trouwde met de vervloekte prins Laius was vervloekt omdat hij Chrysippus, de zoon van koning Pelops van Pisa, had verkracht. De vloek hield in dat hij door zijn zoon zou worden gedood en dat zijn zoon met zijn vrouw zou trouwen en kinderen met haar zou krijgen.

Dus toen hij met Jocasta trouwde, werd zij erdoor beïnvloed omdat haar zoon opgroeide om Laius te doden en met haar te trouwen. Ze kreeg vier kinderen met haar man/zoon; Eteocles, Polynices, Antigone en Ismene. Later pleegde ze zelfmoord nadat ze ontdekte dat de vloek over haar man eindelijk was uitgekomen.

Gezien de tijdlijn van de gebeurtenissen in het heldendicht kun je je afvragen: "Hoe oud is Jocasta in Oedipus Rex?". We krijgen niet te horen hoe oud Jocasta of een van de andere personages is, maar we kunnen wel zeggen dat ze een generatie ouder dan haar man. De dochter van Jocasta, Antigone, volgde niet de kalmte van haar moeder, maar koos voor de koppigheid van haar vader en dat kwam haar duur te staan.

Conclusie

Tot nu toe hebben we het karakter van de Thebaanse koningin Jocasta geanalyseerd en een aantal bewonderenswaardige karaktereigenschappen ontdekt. Hier is een overzicht van alle die we tot nu toe hebben gelezen:

  • Jocasta was een wrede moeder die haar eerste zoon doodde omdat de goden hadden aanbevolen hem te doden om het vervloekte lot van het kind af te wenden.
  • Hoewel ze wreed was, zorgde Jocasta voor rust en vrede in de familie tijdens stormachtige tijden, vooral toen Creon en Oedipus ernstige ruzies hadden.
  • Ze was een trouwe echtgenote die in alle zaken de kant van haar man koos en hem probeerde te kalmeren, zelfs als dat betekende dat ze de goden lasterde.
  • Jocasta vond dat de goden zich soms vergisten in hun voorspellingen en bracht hem dat ook over toen hij zich zorgen maakte dat de voorspelling van het orakel van Delphi uitkwam.
  • Jocasta's achtergrondverhaal onthulde dat ze zich niet bewust was van de vloek totdat ze trouwde met Laius, die de vloek had omdat hij Chrysippus, de zoon van Pelos, had verkracht.

Jocasta was een intelligente, geduldige en nuchtere vrouw Ze deed er alles aan om haar zoon en haar familie te beschermen, zelfs tegen de waarheid, hoewel de waarheid uiteindelijk de overhand kreeg.

John Campbell

John Campbell is een ervaren schrijver en literair liefhebber, bekend om zijn diepe waardering en uitgebreide kennis van klassieke literatuur. Met een passie voor het geschreven woord en een bijzondere fascinatie voor de werken van het oude Griekenland en Rome, heeft John jaren gewijd aan de studie en verkenning van klassieke tragedie, lyrische poëzie, nieuwe komedie, satire en epische poëzie.John's academische achtergrond, cum laude afgestudeerd in Engelse literatuur aan een prestigieuze universiteit, geeft hem een ​​sterke basis om deze tijdloze literaire creaties kritisch te analyseren en te interpreteren. Zijn vermogen om zich te verdiepen in de nuances van de poëtica van Aristoteles, de lyrische uitdrukkingen van Sappho, de scherpe humor van Aristophanes, de satirische overpeinzingen van Juvenal en de meeslepende verhalen van Homerus en Vergilius is echt uitzonderlijk.John's blog dient als een belangrijk platform voor hem om zijn inzichten, observaties en interpretaties van deze klassieke meesterwerken te delen. Door zijn nauwgezette analyse van thema's, personages, symbolen en historische context brengt hij de werken van oude literaire reuzen tot leven en maakt ze toegankelijk voor lezers van alle achtergronden en interesses.Zijn boeiende schrijfstijl boeit zowel de hoofden als de harten van zijn lezers en trekt ze mee in de magische wereld van de klassieke literatuur. Met elke blogpost verweeft John vakkundig zijn wetenschappelijke kennis met een diepgaande kennispersoonlijke band met deze teksten, waardoor ze herkenbaar en relevant zijn voor de hedendaagse wereld.John wordt erkend als een autoriteit in zijn vakgebied en heeft artikelen en essays bijgedragen aan verschillende prestigieuze literaire tijdschriften en publicaties. Zijn expertise in klassieke literatuur heeft hem ook tot een veelgevraagd spreker gemaakt op verschillende academische conferenties en literaire evenementen.Door zijn welsprekende proza ​​en vurige enthousiasme is John Campbell vastbesloten om de tijdloze schoonheid en diepe betekenis van klassieke literatuur nieuw leven in te blazen en te vieren. Of je nu een toegewijde geleerde bent of gewoon een nieuwsgierige lezer die de wereld van Oedipus, Sappho's liefdesgedichten, Menander's geestige toneelstukken of de heroïsche verhalen van Achilles wil ontdekken, John's blog belooft een onschatbare bron te worden die zal onderwijzen, inspireren en ontsteken. een levenslange liefde voor de klassiekers.