Tydeus was een leider van het Argive leger die tegen de Thebanen vocht om hun koning Eteocles uit de weg te ruimen en de troon over te dragen aan Polynices, de broer van Eteocles. Tijdens de oorlog vocht Tydeus dapper, maar hij raakte ernstig gewond door een Thebaanse soldaat genaamd Melanippus.

Tydeus stond op het punt van sterven toen Athena, de godin van de oorlog, medicijnen gebracht die hem onsterfelijk zou maken, maar voordat dat kon gebeuren, gaf Amphiaraus Tydeus de hersenen van een tegenstander te eten. Lees wat er met Tydeus gebeurde nadat hij de hersenen van zijn vijand had opgegeten.

De familie van Tydeus

De ouders van Tydeus waren Oeneus, een Calydonische koning, en zijn vrouw Periboea Maar andere versies noemen Gorge, de dochter van Oeneus, als de moeder van Tydeus. Later in de mythe trouwde Tydeus met Deipyle, een prinses van Argos, en het paar baarde Diomedes, de Argive generaal die vocht tijdens de Trojaanse oorlog.

Het avontuur naar Argos

De oom van Tydeus, Agrius, dreef hem weg uit Calydon omdat hij enkele van zijn familieleden had gedood. Afhankelijk van de versie van de mythe, Tydeus ofwel een andere oom, zijn broer of zes van zijn neven vermoord. Hij zwierf daarom een tijdje rond en vestigde zich uiteindelijk in Argos, waar hij hartelijk werd ontvangen door koning Adrastos. Daar werd hij in dezelfde loge geplaatst als Polynices, de verbannen zoon van de Thebaanse koning Creon.

Polynices had met zijn broer Eteocles gevochten om de troon van Thebe. Eteocles kwam als overwinnaar uit de strijd, waardoor Polynices zijn toevlucht zocht in Argos.

Conflict met Polynices

Op een nacht werd Adrastos wakker van een racket die uit de loge van Tydeus en Polynices kwam. Toen hij daar aankwam, besefte hij dat de twee prinsen waren verloofd Toen herinnerde hij zich een voorspelling die hij had gekregen dat hij zijn dochters zou uithuwelijken aan een leeuw en een zwijn.

Koning Adrastus concludeerde al snel dat Polynices de leeuw was en Tydeus het zwijn. Hoe hij tot die conclusie kwam hangt af van de versie van de mythe, want sommige versies zeggen observeerde hij de manier waarop de twee prinsen vochten. Volgens die versie vocht Tydeus als een zwijn en Polynices als een leeuw. Andere versies geven ook aan dat Adrastus de dierenhuiden die ze droegen of de dieren op hun schilden observeerde.

Deipyle als zijn bruid

Zonder tijd te verliezen vervulde koning Adrastus de voorspelling door zijn dochters Argia en Deipyle te schenken aan respectievelijk Polynices en Tydeus, waardoor Diomedes de zoon van Tydeus werd. Nu beide mannen prinsen van Argos waren, beloofde koning Adrastus hen dat hij hun koninkrijken zou helpen herstellen.

Koning Adrastrus organiseert de Zeven tegen Thebe

Koning Adastrus bracht het grootste Griekse leger samen onder leiding van zeven grote krijgers om Polynices te helpen zijn broer ten val te brengen en hem als koning te installeren. De zeven grote krijgers werden bekend als Zeven tegen Thebe Onder hen bevonden zich Capaneous, Tydeus, Hippomedon, Polynices, Amphiaraus, Parthenopaeus en Adrastus zelf. Toen het leger klaar was, gingen ze op reis met maar één doel voor ogen: het Thebaanse koninkrijk teruggeven aan Polynices.

Het leger bij Nemea

Toen de mannen in Nemea aankwamen, hoorden ze dat een slang de jonge zoon van de Nemeïsche koning, Lycourgos, had gedood. De mannen achtervolgden de slang en doodden hem, waarna ze hem begroeven. de jonge prins van Nemea. Na de begrafenis organiseerden ze de eerste Nemeïsche spelen ter ere van de jonge prins. Tijdens de spelen werd er een bokswedstrijd georganiseerd onder de soldaten met Tydeus als winnaar.

Andere bronnen geven echter aan dat de eerste Nemeïsche Spelen georganiseerd door Heracles om zijn overwinning op de gemene leeuw Nemean te vieren.

Gezonden worden naar Thebe

Toen het leger in Cithaeron aankwam, stuurden ze Tydeus naar Thebe om te onderhandelen over de teruggave van de troon aan Polynices. Ondanks verschillende pogingen om de aandacht van Eteocles trekken en zijn mannen, werd Tydeus genegeerd. Daarom daagde hij de Thebaanse krijgers uit voor een duel in een poging om hun aandacht te krijgen en zijn eisen in te dienen. De Thebaanse krijgers stemden in met het duel, maar elk van hen was verslagen door Tydeus met de hulp van Athena, de godin van de oorlog.

Tydeus ging toen terug naar Cithaeron om zijn verslag te presenteren over wat hij had gezien in Cithaeron, maar hij werd overvallen door 50 Thebaanse soldaten. geleid door Maeon en Polyphontes. Deze keer doodde Tydeus elk van hen maar spaarde het leven van Maeon door tussenkomst van de goden. Tydeus kwam uiteindelijk aan in het kamp van de Zeven tegen Thebe en vertelde alles wat hij had meegemaakt door toedoen van de Thebanen. Dit irriteerde Adrastus en zij verklaarden de oorlog aan de stad Thebe.

De oorlog tegen Thebe

De Zeven tegen Thebe trokken met hun legers op naar de stad Thebe en voerden een meedogenloze oorlog. Tydeus versloeg de meeste van de Thebaanse krijgers die hij tegenkwam, maar hij werd dodelijk verwond door de Thebaanse held Melanippus. Athena maakte zich grote zorgen toen ze haar favoriete Griekse soldaat zag sterven. besloot ze om Tydeus onsterfelijk te maken. Daarom ging ze naar Zeus en smeekte hem haar de onsterfelijkheidsdrank te geven.

Ondertussen is Amphiaraus, een van de Zeven tegen Thebe, haatte Tydeus omdat hij de Argiviërs had overgehaald om de Thebanen aan te vallen, in tegenstelling tot wat hij had aanbevolen. Omdat hij een ziener was, kon Amphiaraus zien wat Athena van plan was met Tydeus. Daarom beraamde hij een plan om zijn plannen voor Athena te dwarsbomen. Als onderdeel van zijn plannen viel Amphiaraus Melanippus aan en doodde hem.

Daarna sneed hij het hoofd van Melanippus af en verwijderde de hersenen, en gaf het aan Tydeus om op te eten. Tydeus gehoorzaamde en at de hersenen van Melanippus op tot afschuw van Athena, die net was aangekomen met het medicijn. Het zien van dat afschuwelijke tafereel verontrustte haar en ze keerde terug met het onsterfelijkheidsmedicijn. Dat was hoe Tydeus' het eten van hersenen kostte hem onsterfelijkheid en die beeldspraak heeft altijd de ongrijpbare zoektocht naar onsterfelijkheid vertegenwoordigd.

Betekenis en uitspraak

De betekenis van de naam is niet bekend, maar verschillende bronnen beschrijven hem als de vader van Diomedes en lid van de Zeven tegen Thebe.

De uitspraak is als volgt

In literatuur en kunst

Volgens de Griekse dichter Mimnermus doodde Tydeus in een van zijn gedichten Ismene, de dochter van de Thebaanse koning Creon. De scène waarin Tydeus Ismene doodde was geschilderd op een container in de zesde eeuw in de stad Korinthe en wordt momenteel tentoongesteld in het Louvre Museum in Parijs, Frankrijk.

De oude Griekse dramaturg Aeschylus had Tydeus als personage in zijn toneelstuk Zeven tegen Thebe terwijl Euripides zijn personage in zijn toneelstuk De Fenicische vrouwen. Alle genoemde toneelstukken volgden hetzelfde format als de oorspronkelijke Griekse mythe waarin Tydeus Melanippus doodde en zijn hersenen opat tot afschuw van Athena.

Conclusie

Tot nu toe hebben we de familie en het leven van de Griekse held Tydeus bestudeerd en hoe hij bijna onsterfelijk werd. Hier is een samenvatting van alles wat we tot nu toe over Tydeus hebben ontdekt:

• Tydeus was een Calydonische prins, die werd geboren uit Oeneus en zijn vrouw Periboea of zijn dochter Gorge, afhankelijk van de versie van de mythe.
• Later verdreef zijn oom Agrius hem uit Calydon nadat hij schuldig was bevonden aan de moord op een andere oom, broer of zes van zijn neven.
• Tydeus reisde naar Argos waar koning Adrastus hem verwelkomde en Polynices, die ook aan zijn broer Eteocles ontsnapte, gezelschap hield.
• Adrastrus gaf zijn dochters aan zowel Tydeus als Polynices nadat hij hen zag vechten en vormde de Zeven tegen Thebe om oorlog te voeren tegen de Thebanen.
• Athena wilde Tydeus onsterfelijk maken nadat Melanippus hem dodelijk verwond had, maar ze veranderde van gedachten toen ze zag hoe Tydeus de hersenen van Melanippus opat.

Tydeus verloor de kans om onsterfelijk te worden en vertegenwoordigt de zoektocht van de mens naar ongrijpbare onsterfelijkheid.