Inhoudsopgave
Catullus Biografie
Inleiding |
In dit gedicht schrijft Catullus aan Lesbia, die hij "mijn Lesbia" noemt. In regel één deelt hij hoe zijn geest gereduceerd is door haar schuld. Dit betekent dat hij gekwetst en verward is. In de tweede regel vervolgt hij zijn trieste elegische gedicht aan haar door te schrijven over hoe zijn geest zichzelf geruïneerd heeft door zijn toewijding aan haar. Met deze twee regels lijkt het erop dat Catullus Lesbia al verloren heeft aan Caelius.
In de derde regel zegt Catullus dat zijn geest haar geen goeds kan wensen, zelfs niet als ze de beste vrouw wordt. In de vierde regel vervolgt hij de gedachte en zegt dat hij ook niet kan ophouden van haar te houden. Hij eindigt regel vier door te zeggen dat ze het ergste heeft gedaan wat ze had kunnen doen.
Catullus hield zijn hele leven van Lesbia, maar ze was niet altijd goed voor hem. Ze was getrouwd met een andere man en bedroog hem met Catullus. Ze zou ook haar man hebben vergiftigd en daarna een affaire hebben gehad met een andere man nadat Catullus voor korte tijd de stad had verlaten. Er zijn duidelijk dingen die Lesbia deed die niet aardig waren voor Catullus. Volgens haar historische verslag leefde ze een leven vanop haar eigen voorwaarden, ook al wenste Catullus dat ze op zijn voorwaarden zou leven, met alleen hem.
Dit gedicht heeft de klank van een oude Romeinse schuldvraag, gericht aan Lesbia. Hij beschuldigt haar ervan dat ze zijn geest heeft gereduceerd en verpest. Vervolgens schrijft hij over hoe ze de beste vrouw zou kunnen worden, wat een grote sneer is om te zeggen tegen iemand die je geest heeft verpest. Wat wordt ze verondersteld tegen hem te zeggen in reactie hierop? Het spijt me? Hij zegt dat hij nog steeds van haar zal houden, maar dat ze het ergste heeft gedaan wat ze kon doen.Zou hij uiteindelijk een stalker worden?
Zie ook: Monster in de Odyssee: de beesten en de schoonheden gepersonifieerdCarmen 75 |
Lijn | Latijnse tekst | Engelse vertaling |
---|---|---|
1 | HVC est mens deducta tua mea Lesbia, culpa | Tot dit punt is mijn geest gereduceerd door jouw schuld, mijn Lesbia, |
2 | atque ita se officio perdidit ipsa suo, | en heeft zichzelf zo geruïneerd door zijn eigen toewijding, |
3 | ut iam nec bene uelle queat tibi, si optima fias, | dat het je nu geen goeds kan wensen, ook al zou je de beste vrouw worden, |
4 | nec desistere amare, omnia si facias. | noch ophouden van je te houden hoewel je het ergste doet wat er gedaan kan worden. |
Vorige Carmen
Bronnen |
VRoma Project: //www.vroma.org/~hwalker/VRomaCatullus/075.html
Zie ook: Mt IDA Rhea: de heilige berg in de Griekse mythologie