Laestrygonians در The Odyssey در جزیره Laestrygonians ساکن بودند و در اساطیر یونان به آدمخواری معروف هستند. آنها یکی از ساکنان جزیره هستند که برای اودیسه و مردانش در سفر به ایتاکا خطر شدیدی ایجاد می کنند. برای درک کامل نقش آنها در شعر حماسی، در مقاله ما به این خواهیم پرداخت که آنها چه کسانی بودند، چه کار کردند و چگونه به تصویر کشیده شدند.

Laestrygonians چه کسانی هستند

Laestrygonians در اودیسه اساساً قبیله ای از غول ها بودند که در جزیره ای به نام "جزیره لاستریگون" زندگی می کردند. آنها نه تنها از نیروی مافوق بشری برخوردار بودند، بلکه اشتهایی به گوشت انسان نیز داشتند. شما به درستی متوجه شدید - آنها مردم را خوردند !

تنها چیزی که برای تعجب باقی می ماند این است که چه اتفاقی افتاد زمانی که اودیسه و افرادش به جزیره لاستریگونیان رفتند. بیایید دریابیم!

اودیسه و مردانش در جزیره لاستریگونس

پس از سفر پر فراز و نشیب خود در جزایر مختلف، ادیسه کشتی خود را در خارج از بندر، لنگر انداخته به صخره، در نزدیکی جزیره لنگر انداخت. Laestrygones او سپس چند نفر از افراد خود را فرستاد تا جزیره را بررسی کنند و اساساً قبل از اینکه پا بر روی آن بگذارد، زمین را برای تهدیدها ترش کردند.

مردها کشتی های خود را به بندر لنگر انداختند و جاده ای را دنبال کردند. ، سرانجام با یک زن جوان قدبلند ملاقات می کند که در راه بود تا آب بیاورد.

زن، دختر آنتیفات - کهپادشاه جزیره - آنها را به خانه اش هدایت کرد. با این حال، هنگامی که آنها به خانه محقر او رسیدند، با زنی غول پیکر روبرو شدند که معلوم شد همسر آنتیفاتس است و شوهرش را صدا می کند. پادشاه فوراً مجلس خود را ترک کرد، یکی از مردان را گرفت و سپس او را کشت و در جریان این کار او را خورد .

دو مرد دیگر برای جان خود فرار کردند، اما پادشاه فریاد برانگیخت و به دیگران اجازه داد تا فانیان فراری را تعقیب کنند. غول‌هایی که آنها را تعقیب می‌کردند باهوش بودند زیرا کشتی‌هایشان را که در ساحل لنگر انداخته بودند هدف گرفتند و آنها را با سنگ پرتاب کردند تا اینکه غرق شدند. در نهایت، همه کشتی به جز اودیسه غرق شد در حالی که مردان کشتی های دیگر در حال غرق شدن یا اسیر شدن توسط غول ها بودند.

پس از مشاهده هرج و مرج در بندر، اودیسه با مردان باقی مانده اش از صحنه فرار کرد و بقیه را به حال خود رها کرد.

Laestrygonians in the Odyssey: Inspiration for The Cannibalistic Giants

شایع شده بود که کشتی هایی که وارد شدند بندر جزیره Laestrygonians، با صخره های شیب دار و هیچ چیزی جز یک ورودی کوچک تنها بین دو سرزمین روبرو شد. به همین دلیل است که وقتی وارد بندر آرام می‌شدند، مجبور بودند هر کشتی را در کنار یکدیگر قرار دهند. گفته می شد که مردی که می توانست بدون خواب کار کند می توانست دو برابر دستمزد بگیرد . این به این دلیل بود کهمردان این جزیره هم در طول شب و هم در روز کار می کردند.

هر دوی این واقعیت ها به این ایده اشاره دارد که طرح و شیوه زندگی جزیره با جزیره ساردینیا سازگار است. به ویژه پورتو پوتزو، جایی که هومر برای حماسه های خود از آن الهام گرفت.

طبق گفته مورخان، لاستریگونیان ها از افسانه ای سرچشمه گرفته اند که نتیجه مشاهده ملوانان یونانی در غول های مونته بود. پراما ، که مجسمه های سنگی باستانی در شبه جزیره ساردینیا بودند.

هنگامی که ملوانان یونانی در دریاها سفر می کردند، به مجسمه های ساردینیا توجه کردند. از این رو، داستان‌های انسان‌های غول‌پیکر و آدم‌خوار در یونان باستان گسترش یافت و داستان Laestrygonians متولد شد.

Laestrygonians نقش در ادیسه

Laestrygonians نقش نقش یکی از موانعی که اودیسه و مردانش برای بازگشت به خانه به ایتاکا برای ارائه موضوع اصلی داستان با آن روبرو می شدند. این مبارزه یکی از مهم‌ترین مبارزاتی است که ادیسه و مردانش با آن روبرو شدند، زیرا آدم‌خوارهای غول‌پیکر وحشتناک آنها را برای تفریح ​​شکار می‌کردند و برای شام زنده می‌خوردند. نژاد غول های آدم خوار در شهر اساطیری تله پیلوس زندگی می کردند که به عنوان دژ صخره ای لاموس توصیف می شود.

مردان 12 کشتی که در دریاها حرکت می کردند ، جزیره به جزیره می روند و با هم روبرو می شوند. خطرات متعدد در تمام طول سفر خود فکر می کردند که در نهایت می توانند استراحت کنندآب های آرام بندر برای لنگر انداختن احساس می کردند. ادیسه کشتی خود را نزدیک جزیره لنگر انداخت، در حالی که 11 کشتی دیگر وارد دهانه باریک شدند و در بندر جزیره مستقر شدند، به صخره ای لنگر انداخت.

اهمیت Laestrygonians در ادیسه: غم و اندوه از Laestrygonians در منظومه حماسی قرار بود قهرمان ما را قبل از اینکه با عظمت روبرو شود غم و اندوه بزرگی بدهد . قهرمان مانند همه فیلم‌های سینمایی، با موانعی روبه‌رو می‌شود که برای غلبه بر چنین سختی‌هایی به هوش و نبوغ و همچنین طبیعت استوار او نیاز داشت.

اهمیت Laestrygonians در Odyssey: Odysseus the Human

اهمیت Laestrygonians پس از فرار اودیسه از جزیره مشخص شد. رویارویی او با غول‌ها همان چیزی است که قهرمان ما را به شدت احساس گناه و سوگواری کرد و به شخصیت او ابعاد انسانی بیشتری در داستان داد .

شاعر یونانی اودیسه را مردی قوی توصیف کرده بود. در ایلیاد از نظر طبیعت به ظاهر کامل است . او یک پادشاه قوی، یک دوست خوب و یک سرباز دلسوز بود که مردم خود را بی نهایت دوست داشت. اما در ادیسه، ما جنبه انسانی‌تر او را می‌بینیم که او برای کنترل مردانش تلاش می‌کرد و اشتباهات زیادی در این راه مرتکب شد. همانطور که آدم خواران در ادیسه اولین تلفات جانی را برای قهرمان ما پس از حضورش در تروی ایجاد کردند. اودیسه بودآکنده از گناه و ماتم پس از مرگ رفقای عزیزش. اینها مردانی بودند که برای او عزیز بود و مردانی که با آنها جنگید و همچنین مردانی که با او بر سختی ها غلبه کرده بودند. کل این رویداد او را دوباره به بازگشت به ایتاکا تشویق کرد ، نه تنها برای محافظت از سرزمین محبوبی که مردانش برای رسیدن به خانه در آن تلاش می کردند، بلکه برای اینکه آنها را در سفر خود سربلند کند.

Laestrygonians نیز اجازه تغییر تمرکز در کلاسیک یونانی را داد. بدون سربازان زیاده‌روی اودیسه، تمرکز شعر حماسی تنها روی کشتی باقی‌مانده تغییر می‌کرد.

آیا Laestrygonians آنتاگونیست‌های اصلی در ادیسه بودند؟

سرزمین Laestrygonians آنتاگونیست اصلی طرح نبود و فقط نقش کوچکی در شعر داشت. به این ترتیب، مخاطب هیچ ارتباط یا احساس عمیق تری نسبت به نژاد غول های آدمخوار احساس نمی کرد. در عوض، به عنوان خوانندگان، ما تمایل داریم توجه خود را به ادیسه و مردانش معطوف کنیم زیرا آنها در بقیه داستان برای بقا تلاش می کردند .

Laestrygonians در اساطیر یونانی

سرزمین Laestrygonians در Odyssey پر از مردان آدمخواری بود که از خشونت و شکار شدید لذت می بردند . هنگامی که ادیسه و مردانش به جزیره نزدیک می شدند، لاستریگونی ها کشتی های آنها را با تخته سنگ پرتاب کردند و همه کشتی های آنها به جز کشتی اودیسه غرق شدند. آنهاسپس مردان را شکار کردند تا کسانی را که اسیر کرده بودند بخورند، بنابراین آنها به عنوان آدم خواران ادیسه شناخته می شدند. وحشی های هیولایی بودند که گفته می شود فرزندان Ge و اورانوس هستند . به عبارت دیگر آنها فرزندان آسمان ها و زمین بودند.

در زمان تایتان ها می گویند نبردی بین خدایان المپیا و غول ها در جایی که خدایان رخ داده است. با کمک هراکلس، پسر زئوس، خدای آسمان، پیروز شد. غول‌ها کشته شدند و آن‌هایی که زنده ماندند زیر کوه‌ها پنهان شدند. تصور می‌شد که غرش زمین و آتش‌های آتشفشانی ناشی از حرکات غول‌ها باشد.

زندگی آنها بدون دخالت خدایان و الهه‌های المپیک. سرانجام، نژاد مردان و زنان هیولا از مخفیگاه بیرون آمدند و در یک جزیره ساکن شدند . در آنجا، هیچ خدایی نمی‌توانست دخالت کند، زیرا آنها می‌توانستند زندگی خود را که در جزیره گرفتار شده بودند ادامه دهند، از ترس عواقبی که در صورت ترک آنها به همراه خواهد داشت. be .

نتیجه گیری

اکنون که ما در مورد Laestrygonians صحبت کردیم، که آنها در ادیسه و همچنین در اساطیر یونان بودند، اجازه دهید به نکات کلیدی بپردازیم. از این مقاله:

• Laestrygonians آدمخوارهای غول پیکری بودند که از شکار انسان های فانی صرف لذت می بردند.مردان اودیسه
• در اساطیر یونانی، غول‌ها، از نظر شکل انسان‌ها، اما از نظر اندازه بزرگ، وحشیانی هیولا بودند که گفته می‌شود پسران جن و اورانوس هستند. به گونه ای که به بیننده اجازه می دهد با یکی بدون متنفر شدن از دیگری همدلی کند
• Laestrygonians آنتاگونیست اصلی طرح نبودند و فقط نقش کوچکی در شعر داشتند، بنابراین مخاطب هیچ ارتباطی یا عمیق تر احساس نمی کرد. احساسات نسبت به نژاد غول‌های آدم‌خوار، و در عوض، تمرکز بر روی اودیسه و مردانش در حالی که برای زنده ماندن تلاش می‌کردند تغییر کرد
• آن‌ها خطر شدیدی برای ادیسه و مردانش ایجاد کردند، زیرا Laestrygonians از راه خود خارج شدند. برای گرفتن شام خود با پرتاب کشتی های مردان یونانی در بندر خود
• مردان ایتاکا نتوانستند کاری انجام دهند زیرا شاهد غرق شدن یا اسیر شدن برخی از رفقای خود توسط غول های انسان خوار بودند
• مردان که با سرعت کافی به کشتی ادیسه رسید، جان سالم به در برد، زیرا اودیسه در حال حرکت بود، و کسانی را که خیلی دور رفته بودند برای نجات رها کرد
• اهمیت Laestrygonians در نمایشنامه این است که قهرمان ما قبل از اینکه با عظمت روبرو شود با بازگشت به غم و اندوه بزرگ ما را به ارمغان آورد. نقش او به عنوان پادشاه ایتاکا
• حضور Laestrygonians همچنین این واقعیت را تکرار کرد که ادیسه صرفاً یک انسان بود، زیرا آدم خواران در The Odyssey باعث اولین تلفات بزرگ زندگی قهرمان ما پس از ترک تروا شدند

غولآدمخوارها خطری برای ادیسه و مردانش به همراه داشتند، با این حال نقش آنها در ادیسه به عنوان انگیزه ای برای قهرمان بود تا به خاطر بیاورد که چرا سفر خود را در وهله اول آغاز کرد: سرانجام به ایتاکا برسد و پس از 20 سال جنگ و سفر پر فراز و نشیب به آرامش برسد. .