جوونال با شانزده شعر شماره گذاری شده است، آخرین شعر ناتمام یا حداقل ضعیف حفظ شده و به پنج کتاب تقسیم شده است. همه آنها در ژانر رومی "ساتورا" یا طنز، بحث های گسترده ای از جامعه و آداب اجتماعی در هگزامتر داکتیلیک هستند. کتاب اول، حاوی «طنزهای 1 تا 5» ، که در گذشته به توصیف برخی از وحشت‌های سلطنت ظالمانه امپراتور دومیتیان می‌پردازد، احتمالاً بین سال‌های 100 تا 110 پس از میلاد منتشر شده است. کتاب‌های باقی‌مانده در فواصل زمانی مختلف تا تاریخ تخمینی برای کتاب 5 در حدود سال 130 پس از میلاد منتشر شدند، اگرچه تاریخ قطعی آن مشخص نیست.

از نظر فنی، شعر Juvenal بسیار خوب، ساختاری واضح و پر است. جلوه‌های بیانی که در آن صدا و ریتم حس را تقلید می‌کند و حس را تقویت می‌کند، با بسیاری از عبارات ترانسان و اپیگرام‌های به یاد ماندنی. شعرهای او به هر دو حمله می کندفساد جامعه در شهر رم و حماقت ها و وحشیگری های بشر به طور کلی، و نشان دادن تحقیر خشم آلود نسبت به همه نمایندگان آنچه جامعه رومی آن زمان به عنوان انحراف و رذیلت اجتماعی می پنداشت. برای مثال، طنز ششم، بیش از 600 سطر، تقبیح بی رحمانه و سرسختانه حماقت، گستاخی، ظلم و رذالت جنسی زنان رومی است.

«طنزهای» جوونال منبع بسیاری از اصول معروف، از جمله "panem et circenses" ("نان و سیرک"، با این مفهوم که اینها همه چیزهایی هستند که مردم عادی به آن علاقه دارند)، "mens sana in corpore sano" ("ذهن سالم در بدن سالم»)، «رارا ​​آویس» («پرنده کمیاب»، اشاره به یک همسر کامل) و «quis custodiet ipsos custodes?» ("چه کسی خود نگهبانان را نگهبانی خواهد کرد؟" یا "چه کسی ناظران را تماشا خواهد کرد؟").

معمولاً تصور می شود که مبتکر ژانر طنزهای منظومه لوسیلیوس (که به خاطر رفتار متین خود مشهور بود) باشد. ) و هوراس و پرسیوس نیز از طرفداران مشهور این سبک بودند، اما عموماً جوونال این سنت را به اوج خود رسانده است. با این حال، واضح است که او در محافل ادبی رومی آن دوره چندان شناخته شده نبود، زیرا شاعران معاصرش (به استثنای مارسیال) از او نامی برده‌اند و به‌طور کامل از تاریخ طنز قرن اول میلادی کوئینتیلیان حذف شده‌اند. در واقع، تا زمانی که Servius، دردر اواخر قرن چهارم پس از میلاد، یوونال با تأخیر به رسمیت شناخته شد.

• "Satire III"
• " طنز ششم
• «طنز X»

(طنزنویس، رومی، حدود 55 - حدود 138 م.)

مقدمه