De climax van Antigone besluipt de kijker, de opkomende actie van het stuk is subtiel genoeg om voorbij te gaan, en voor je het weet is de climax verschenen. De tragedie van Sophoclean is geschreven met een zekere precisie die Vloeiende overgangen van de ene scène naar de andere. Maar om de climax vast te stellen en te begrijpen, moet je bekend zijn met het toneelstuk zelf en laten we daarom de gebeurtenissen van de tragedie doornemen.

Antigone

Antigone, het vervolg op Oedipus Rex, Het begint als Antigone terugkeert naar Thebe na de dood van haar vader; ze wordt op de hoogte gebracht van het onrecht dat haar broer wordt aangedaan. De nieuwe koning, Creon, heeft Polyneices gedoopt en weigert hem als straf te begraven, zijn lichaam achterlatend om op het land weg te rotten.

Het toneelstuk begint als Ismene en Antigone begraven over de pas aangenomen wet die het begraven van hun broer verhindert. Antigone is geïrriteerd en gefrustreerd over de gebeurtenissen en dringt er bij haar zus op aan om haar overtuigingen radicaal te veranderen en zich bij haar aan te sluiten in haar poging tegen Creon. Antigone is van plan om hun broer te begraven ondanks de dreigende doodsdreiging en wil dat Ismene, Antigone's zus, hetzelfde doet. Ismene is terughoudend en probeert te rationaliseren met Antigone, Antigone is boos over haar weigering en besluit hun broer zonder Ismene te begraven, waardoor Ismene zich bedenkt.

Antigone loopt naar het paleisterrein en onmiddellijk vindt het lichaam van haar broer. Ze graaft een graf naast hem en begraaft daarbij met succes Polyneices' lichaam. Ze wordt gevangen genomen door twee paleiswachten en onmiddellijk naar Creon gebracht. Ismene haast zich naar de zijde van haar zus als ze het nieuws van haar gevangenneming hoort en getuige is van Creons decreet. Ze smeekt om haar zus te vergezellen in haar straf, Uiteindelijk wordt Antigone in een grot begraven, een grote klap in het gezicht van degenen die in de Goddelijke wezens geloven.

Terwijl onze heldin gevangen zit in de tombe, denkt ze aan de gebeurtenissen die haar hebben achtergelaten op het pad waarop ze nu loopt. Dit kan worden gezien als Antigone's keerpunt als besluit ze zich over te geven aan de vloek van haar familie, het lot dat ze zo hard heeft geprobeerd te bevechten. Ze neemt haar eigen leven omdat ze weigert Creons decreet te gehoorzamen. Creon had haar, een vrouw van koninklijke bloede, gevangen gezet in plaats van haar te executeren zoals hij had aangekondigd. Hij was van plan haar lange tijd gevangen te houden en haar alleen het noodzakelijke voedsel te geven om te overleven. in de hoop op haar dood in de tombe. En op die manier heeft hij geen bloed aan zijn handen en kan hij niet verantwoordelijk worden gehouden voor de dood van een royal.

Haemon, de minnaar van Antigone, probeert zijn vader Creon te overtuigen, om zijn geliefde te laten gaan, maar wordt daarbij geweigerd. Hij broedt een plan uit om haar te bevrijden en rent naar de tombe. Precies op dat moment waarschuwt Tiresias, de blinde profeet, Creon voor zijn overmoed en moedigt hem aan om Antigone vrij te laten omdat zijn acties tegen de goden waren. Creon beseft de implicatie van zijn daden en haast zich snel om Antigone te bevrijden.

Als Creon in de tombe aankomt, vindt hij de lichamen van zijn zoon Haemon en Antigone koud en dood. Hij heeft spijt van zijn daden als hij zijn zoon naar het kasteel brengt. Eurydice, de vrouw van Creon, komt achter de zelfmoord van haar overgebleven zoon en vervloekt Creon in het paleis. Al op de rand van krankzinnigheid, de koningin breekt verder als haar overgebleven zoon passeert Ze neemt haar leven, verlangt ernaar om bij haar geliefde zonen te zijn, in de hoop Creon dezelfde pijn te bezorgen die zij had gevoeld.

Als Creon zich realiseert dat hij de enige overgeblevene van zijn familie is, betreurt hij zijn overmoed en beslissing. Hij leeft de rest van zijn leven in ellende terwijl zijn daden hem tot eenzaamheid brengen.

Wat is de climax van Antigone?

Er wordt gezegd dat Antigone's opkomende actie plaatsvindt als Creon sluit de minnaar van zijn zoon op Tijdens haar gevangenschap waarschuwt Tiresias Creon voor zijn overtredingen tegen het volk en de goden. Hij dringt er bij de koning op aan om zijn overmoed opzij te zetten en Polyneices' lichaam rechtmatig begraven Tiresias vertelt zijn visioen aan de Thebaanse koning, waarschuwt hem voor zijn daden en waarschuwt hem voor de gevolgen die het zou kunnen hebben. Creon veroordeelt de profetie van Tiresias totdat Choragos hem helpt zijn fouten in te zien, maar zijn verandering van hart werpt geen vruchten af omdat hij worstelt met de dood van zijn enige overgebleven zoon.

Er zijn verschillende Antigone-analyses over de climax van het stuk. Climax verwijst naar het significante hoogste spanningspunt of het spannendste deel van het stuk dat naar het einde toe leidt. En over de climax wordt zwaar gediscussieerd vanwege de intense en rechtlijnige plotstructuur van Antigone. Sommigen beschouwen de climax als volgt als Creons keerpunt. De scène waarin hij zich naar de tombe haast om Antigone te bevrijden is ongetwijfeld een van de meest intense scènes in het stuk, maar wat daarna gebeurt is tragisch als hij het lijk van zijn overgebleven zoon ziet. De tragedie wordt versterkt als de climax van het toneelstuk had voorkomen kunnen worden als de personages de waarschuwingen van Tiresias hadden opgevolgd.

Conflict in Antigone

Het centrale conflict in Antigone vormt de climax van de plot van Antigone. Antigone is een vrome vrouw die toegewijd gelooft in de almachtige macht en wijsheid van de Griekse goden en godinnen. De goden en godinnen hadden een decreet uitgevaardigd dat alle levende wezens in de dood en alleen in de dood begraven moesten worden om over te gaan naar de onderwereld.

Dus als Antigone hoort van Creons wet, is ze woedend omdat de nieuwe Thebaanse koning durft zichzelf op gelijke voet met de goden te plaatsen. Antigone beschouwt Creons decreet als godslasterlijk en weigert zijn bevelen op te volgen; haar nederige persoonlijkheid is nergens te bekennen als ze de wetten van hen die boven haar staan prioriteit geeft. Hierdoor is het centrale conflict in Antigone het altijd aanwezige en controversiële onderwerp van "Kerk vs. Staat".

Resolutie in Antigone

De resolutie in Antigone wordt gezien als Creon draagt het lichaam van zijn overgebleven zoon het paleis in. Deze scène benadrukt zijn besef van de gevolgen van zijn daden. Hij begrijpt dat hij de tragedie die hem is overkomen zelf heeft veroorzaakt, omdat hij weigerde advies op te volgen. Een boodschapper informeert hem vervolgens over de dood van zijn vrouw, hem vervloekend terwijl ze haar laatste adem uitblies, Hij had zichzelf op gelijke voet met de goden geplaatst en daarbij zijn zoon en vrouw verloren. Het koor sluit het stuk af met een belangrijke les: de goden straffen de hoogmoedigen, want dat brengt wijsheid.

Analyse van Antigone

Antigone, de eerste vrouwelijke hoofdpersoon in de antieke toneelwereld, is geïnterpreteerd als heldhaftig en koppig omdat ze de dood van twee andere mensen veroorzaakt Het stuk, een van Sophocles' meest invloedrijke stukken, heeft in de loop der tijd zowel respect als kritiek geoogst.

Het klassieke voorbeeld van een Griekse tragedie vraagt erom geanalyseerd te worden als de gebeurtenissen culmineren in de combinatie van goddelijkheid, moraliteit en rechtvaardigheid. De vloek van hun familie komt van haar grootvader, koning Laius, die Chrysippus verkrachtte en ontvoerde, waardoor zijn familie vervloekt werd tot een tragedie. De vloek gaat verder tot Antigone, die een einde maakt aan hun tragische lot en haar zus Ismene als enige van hun familie achterlaat.

Sommigen analyseren het stuk als de tragedie van Creon en niet die van Antigone, omdat de koning veel meer had verloren dan onze heldinnen en is uitsluitend gericht op zijn fouten. Het drama zou zich niet hebben afgespeeld zonder zijn machtsmisbruik en schaamteloze minachting voor familiale, goddelijke en persoonlijke verantwoordelijkheden.

De tragedie van Antigone en haar dood kan worden gezien en geïnterpreteerd als een gevolg van het lot, gerechtigheid en vergelding die voortkomen uit de zonden van haar familie: Laius' misdaad van verkrachting, de geboorte van Antigone en haar broers en zussen van een incestueuze affaire en de patriarchale moord die in het vorige stuk plaatsvond.

Conclusie:

Nu we het hebben gehad over de climax, wat het is, en aan te geven waar het begint en eindigt in de tragedie van Sophoclean, Laten we enkele belangrijke punten van dit artikel doornemen:

• Climax Is het hoogtepunt van gebeurtenissen waar het publiek de meeste spanning van krijgt
• Antigone, het vervolg op Oedipus Rex, begint als Antigone terugkeert naar Thebe na de dood van haar vader; ze wordt op de hoogte gebracht van het onrecht dat haar broer wordt aangedaan.
• Het centrale conflict in de plot is het nooit eindigende, beruchte en controversiële onderwerp van kerk vs. staat.
• In dit geval vertegenwoordigt Athena de kerk en Creon de staat, waardoor er een machtsdynamiek ontstaat die de mensen om hen heen schaadt en hun levens wegneemt.
• Antigone veroorzaakt onbewust nog twee doden met haar ogenschijnlijke zelfmoord. Hoewel haar loyaliteit aan haar prijzenswaardig kan zijn, zag ze niet wat er werkelijk voor haar stond, Ismene.
• Antigone laat Ismene achter wanneer ze zich bij de rest van haar familie in het hiernamaals voegt en wenst het jonge meisje een gelukkig leven.
• De opkomende actie in Antigone is haar straf. Ze wordt naar de graftombes gesleept waar ze de rest van haar leven zal slijten, gevangen voor haar overtredingen. Op deze manier zou Creon weinig tot geen bloed aan zijn handen hebben, wachtend tot Antigone zou verzwakken en uiteindelijk zou overgaan.
• De climax vindt plaats als Creon zich naar het graf haast om de heldin te bevrijden, maar verzwakt als hij het lijk van zijn zoon ziet. Creons keerpunt blijkt zijn besef te zijn als hij getuige is van de woede van de goddelijke goden.
• Creon leeft in ellende als hij beseft wat hij zijn vrouw en zonen heeft aangedaan. Zijn eerste zoon stierf in de oorlog om Thebe en de tweede beroofde zich van het leven door de fouten van de Thebaanse koning.
• Het stuk wordt opgelost als het koor hun kennis overbrengt op de toeschouwers; De goden straffen de hoogmoedigen, maar daarmee komt wijsheid.

Concluderend wordt de climax van Antigone opgezet door het centrale conflict in de tragedie, "kerk vs. staat". Het conflict tussen de twee tegengestelde gebieden komt niet voort uit tegengestelde ideeën, maar komt voort uit de confrontatie van beide kanten. Sophocles benadrukt het belang van nederigheid als de climax de gevolgen van overmoed portretteert terwijl Het einde illustreert de noodzaak van straffen; Straf brengt wijsheid voort als iemand nadenkt over zijn daden'.