(Epistolair gedicht, Latijn/Romeins, ca. 8 CE, 3.974 regels)

Inleiding

"Heroïden ( "De heldinnen ), ook bekend als "Epistulae Heroidum ( "Brieven van heldinnen ) of gewoon "Epistulae", is een verzameling van vijftien epistolaire gedichten (gedichten in de vorm van brieven) van de Romeinse lyrische dichter Ovidius De gedichten (of brieven) worden gepresenteerd alsof ze geschreven zijn door een selectie gekrenkte heldinnen uit de Griekse en Romeinse mythologie aan hun heldhaftige minnaars die hen op de een of andere manier mishandeld, verwaarloosd of verlaten hebben. Daarnaast zijn er drie paren dubbele brieven (nrs. XVI - XXI) waarin de heldhaftige minnaars hun liefdes toespreken en hun antwoorden ontvangen.

Heroides I - XV (losse letters):

Brief I: Penelope aan Odysseus: Penelope, de vrouw van Odysseus (de Griekse held uit de Trojaanse oorlog, in het Grieks bekend als Odysseus), onwetend over de oorzaak van de afwezigheid van haar man na de val van Troje en verlangend naar zijn terugkeer, berispt hem voor zijn lange verblijf en dringt er bij hem op aan naar huis te komen, naar zijn vrouw en familie, omdat hij nu geen redelijk excuus meer heeft voor zijn afwezigheid.

Brief II: Phyllis aan Demophoon: Phyllis, de dochter van Lycurgus van Thracië, klaagt bij Demophoon, de zoon van koning Theseus van Athene (die ze had ontmoet na zijn terugkeer uit de Trojaanse oorlog) over zijn gebrek aan vertrouwen in het niet terugkeren om met haar te trouwen zoals hij had beloofd, en dreigt met een gewelddadige dood als hij haar blijft verwaarlozen.

Brief III: Briseïs aan Achilles: Briseïs (die door de Griekse held Achilles was weggevoerd tijdens de Trojaanse oorlog, maar vervolgens door de jaloerse Agamemnon werd gestolen) verwijt Achilles zijn al te gewelddadige reactie en smeekt hem Agamemnons vredesaanbod te accepteren en de wapens weer op te nemen tegen de Trojanen.

Brief IV: Phaedra aan Hippolytus: Theseus' vrouw Phaedra bekent haar liefde aan Hippolytus (Theseus' zoon bij de Amazone Hyppolita) in Theseus' afwezigheid en probeert hem te inspireren met een wederzijdse tederheid, ondanks hun bijna-relatie.

Brief V: Oenone aan Paris: De nimf Oenone schrijft Paris (zoon van Priam en Hecuba en een prins van Troje, hoewel in het geheim opgevoed door herders), waarin ze klaagt dat hij haar onterecht in de steek heeft gelaten en hem waarschuwt voor de listen van de mooie maar wispelturige Helena.

Brief VI: Hypsipyle aan Jason: Hypsipyle, koningin van het eiland Lemnos, klaagt dat Jason haar zwanger in de steek heeft gelaten tijdens zijn zoektocht naar het Gulden Vlies en waarschuwt hem voor zijn nieuwe minnares, de tovenares Medea.

Brief VII: Dido aan Aeneas: Koningin Dido van Carthago, die gegrepen is door een hevige passie voor Aeneas (de Griekse held uit de Trojaanse oorlog), probeert hem af te brengen van zijn voornemen Carthago te verlaten om zijn bestemming in Italië na te streven en dreigt haar eigen leven te beëindigen als hij haar zou weigeren.

Brief VIII: Hermione aan Orestes: Hermione, door haar vader Menelaos beloofd aan Achilles' zoon Pyrrhus, vermaant haar ware liefde Orestes, met wie ze eerder verloofd was, door hem te adviseren dat ze gemakkelijk uit de handen van Pyrrhus kan worden teruggekregen.

Brief IX: Deianeira aan Hercules: Deianeira berispt haar ontrouwe echtgenoot Hercules voor zijn onmenselijke zwakte in het achtervolgen van Iole en probeert in hem een gevoel van zijn vergane glorie op te wekken, maar als ze te laat hoort van de fatale effecten van het vergiftigde hemd dat ze hem in haar woede had gestuurd, roept ze uit tegen haar eigen onbezonnenheid en dreigt ze haar eigen leven te beëindigen.

Brief X: Ariadne aan Theseus: Ariadne, die met Theseus was gevlucht na het doden van de Minotaurus, beschuldigt hem van bedrog en onmenselijkheid nadat hij haar op het eiland Naxos had achtergelaten in plaats van haar zus Phaedra, en probeert hem tot medelijden te bewegen door een treurige voorstelling van haar ellende.

Brief XI: Canace aan Macareus: Canace, dochter van Aeolus (de god van de winden) verdedigt op pathetische wijze haar zaak tegenover haar minnaar en broer Macareus, wiens zoon ze heeft gebaard, en protesteert tegen het wrede bevel van haar vader dat ze zichzelf van het leven moet beroven als straf voor haar onzedelijkheid.

Brief XII: Medea aan Jason: De tovenares Medea, die Jason hielp bij zijn zoektocht naar het Gulden Vlies en met hem vluchtte, beschuldigt hem van ondankbaarheid en verraad nadat hij zijn liefde heeft overgedragen aan Creusa van Korinthe, en dreigt met een snelle wraak als hij haar niet haar oude plaats in zijn affecties teruggeeft.

Brief XIII: Laodamia aan Protesilaus: Laodamia, de vrouw van de Griekse generaal Protesilaus, probeert hem ervan te weerhouden zich in te laten met de Trojaanse oorlog en waarschuwt hem er vooral voor niet de eerste Griek te zijn die voet zet op Trojaanse bodem, omdat hij anders de profetieën van een orakel zou krijgen.

Brief XIV: Hypermestra aan Lynceus: Hypermnestra, een van de vijftig dochters van Danaus (en de enige die haar man Lynceus had gespaard voor Danaus' verraad), raadt haar man aan terug te vluchten naar zijn vader, Aegyptus, en smeekt hem haar te hulp te komen voordat Danaus haar laat doden voor haar ongehoorzaamheid.

Brief XV: Sappho aan Phaon: De Griekse dichteres Sappho, vastbesloten om zichzelf van een klif te gooien als haar geliefde Phaon haar in de steek laat, uit haar nood en ellende en probeert hem te kalmeren tot zachtheid en een wederzijds gevoel.

Heroides XVI - XXI (dubbele letters):

Brief XVI: Paris aan Helena: De Trojaanse prins Paris is zeer gecharmeerd van de mooie Helena van Sparta. Hij brengt haar op de hoogte van zijn passie en probeert bij haar in de gunst te komen, uiteindelijk met de belofte dat hij haar tot zijn vrouw zal maken als ze met hem naar Troje zal vluchten.

Brief XVII: Helen aan Paris: In antwoord hierop verwerpt Helen Paris' voorstellen eerst met een valse bescheidenheid, voordat ze zich geleidelijk opener opstelt en zich uiteindelijk bereid toont om aan zijn plan te voldoen.

Brief XVIII: Leander aan Hero: Leander, die aan de overkant van de Hellespontzee woont van zijn ongeoorloofde geliefde Hero en regelmatig naar de overkant zwemt om haar te ontmoeten, klaagt dat een storm hem ervan weerhoudt om bij haar te komen, maar hij belooft dat hij zelfs de zware storm zal trotseren in plaats van nog langer van haar gezelschap verstoken te blijven.

Brief XIX: Held aan Leander: In haar antwoord herhaalt Held de standvastigheid van haar liefde voor Leander, maar raadt hem aan zich er niet aan te wagen totdat de zee kalm is.

Brief XX: Acontius aan Cydippe: Cydippe, een dame van hoge rang en schoonheid van het eiland Delos, heeft plechtig gezworen te trouwen met de jonge, arme Acontius, maar is ondertussen door haar vader beloofd aan iemand anders, alleen heeft ze dat huwelijk tot nu toe weten te vermijden door koorts. Acontius schrijft aan Cydippe, en beweert dat de koorts gestuurd is door Diana als straf voor het verbreken van de gelofte die Cydippe had afgelegd.voor hem in Diana's tempel.

Brief XXI: Cydippe aan Acontius: In antwoord hierop beweert Cydippe dat Acontius haar door een list in de val heeft gelokt, hoewel ze gaandeweg toegeeflijk wordt en eindigt met de wens dat hun huwelijk onverwijld geconsumeerd mag worden.

Datering van de gedichten is moeilijk, maar de samenstelling van de enkele "Heroïden vertegenwoordigen waarschijnlijk enkele van Ovidius De dubbelgedichten zijn waarschijnlijk later gecomponeerd en de verzameling als geheel werd pas ergens tussen 5 v. Chr. en 8 n. Chr. gepubliceerd.

Ovidius beweerde een geheel nieuw literair genre van fictieve briefgedichten te hebben gecreëerd. Of dit waar is of niet, de "Heroïden danken zeker veel van hun erfgoed aan de grondleggers van de Latijnse liefdeselegie - Gallus, Propertius en Tibullus - zoals blijkt uit hun metrum en hun onderwerp. Ze hebben misschien niet het grote emotionele bereik of de vaak scherpe politieke ironie van Ovidius 's "Metamorfosen maar ze hebben wel een scherp portret en een ongeëvenaarde retorische virtuositeit.

Doorgeschreven in elegante elegische coupletten, "De heldendaden waren enkele van Ovidius Ze behoren tot de weinige klassieke weergaven van heteroseksuele liefde vanuit vrouwelijk perspectief en hoewel hun ogenschijnlijke uniformiteit van plot is geïnterpreteerd als het aanmoedigen van een tragisch vrouwelijk stereotype, geeft elke brief een uniek en ongekend perspectief inzijn verhaal op een cruciaal moment.

• Engelse vertaling (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.02.0085:poem=1
• Latijnse versie met woord-voor-woord vertaling (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.02.0068:text=Ep.