Eurylochus in de Odyssee: Tweede in bevel, eerste in lafheid

John Campbell 04-08-2023
John Campbell

Eurylochus in De Odyssee Vertegenwoordigt een specifiek archetype in fictie. Hij klaagt en bekritiseert snel, maar is vaak bang om zelf actie te ondernemen. Als hij wel actie onderneemt, kunnen zijn beslissingen overhaast zijn en leiden tot problemen voor hemzelf en anderen.

Wat voor chagrijnig onheil heeft Eurylochus veroorzaakt? Laten we het uitzoeken!

Wie is Eurylochus in De Odyssee en de Griekse Mythologie?

Hoewel hij niet bij naam wordt genoemd in De Ilias, Hieruit kan worden afgeleid dat Eurylochus tijdens de Trojaanse oorlog onder het bevel van Odysseus heeft gediend. Hij was tweede bevelhebber van de Ithakische vloot op weg naar huis. Eurylochus en Odysseus waren door huwelijk verwant; Eurylochus trouwde met de zus van Odysseus, Ctimene. .

De tekst van De Odyssee vermeldt niet specifiek of de twee vrienden waren, maar op een bepaald moment in het verhaal, Odysseus beschrijft Eurylochus als "goddelijk". Natuurlijk is Odysseus enkele strofen later zo boos op Eurylochus dat hij overweegt om Eurylochus' hoofd af te hakken.

Perimedes en Eurylochus verschijnen als een behulpzaam duo voor Odysseus In het land van de doden houdt het paar het offerschaap vast terwijl Odysseus de keel doorsnijdt en het bloed offert zodat de doden tot hen zullen spreken. Wanneer Odysseus het lied van de Sirenen met engelenstemmen wil horen, zorgen Perimedes en Eurylochus ervoor dat hij stevig aan de mast van het schip vastgesjord blijft totdat ze veilig voorbij het eiland van de Sirenen zijn.

Veel van Eurylochus' gedrag tijdens de reis is echter niet behulpzaam. Soms toont hij echte lafheid, op andere momenten is hij humeurig en uitdagend. In feite, hij is technisch verantwoordelijk voor het uiteindelijke lot van Odysseus' bemanning Laten we de onderdelen van De Odyssee waar Eurylochus een belangrijke rol speelt.

Eurylochus op het eiland van Circe: Aarzeling blijkt gunstig... enigszins

Het eerste deel van Eurylochus' rol in De Odyssee gebeurt op het eiland Aeaea, het huis van Circe, de heks Wanneer Odysseus en zijn bemanning dit toevluchtsoord bereiken, is hun aantal aanzienlijk geslonken.

Na verliezen geleden te hebben door de Cicones, de Lotus Eaters, Polyphemus de Cycloop en de kannibalistische Laestrygonians, Ze hebben nog maar één schip en ongeveer vijftig man. Natuurlijk zijn ze voorzichtig met het onderzoeken van dit nieuwe eiland, ondanks hun wanhopige behoefte aan hulp.

Odysseus verdeelt de groep in twee groepen, met hemzelf en Eurylochus als hun leiders Ze trokken lootjes en stuurden het team van Eurylochus op zoek naar inwoners. Ze zijn dolblij als ze Circe ontdekken, een mooie, betoverende godin, die hen uitnodigt om aan haar tafel te dineren. Alleen Eurylochus is achterdochtig en hij blijft achter terwijl de anderen naar binnen worden gelokt.

Zie ook: Hamartia in Antigone: de tragische tekortkoming van de belangrijkste personages in het toneelstuk

Zijn voorzichtigheid komt hem goed van pas, want Circe verdooft de bemanningsleden om hun geheugen te verdoven en daarna verandert ze hen in varkens. Eurylochus vlucht terug naar het schip, eerst te bang en verdrietig om te spreken. Wanneer hij het verhaal kan vertellen, ontdekt de lezer dat Eurylochus zag Circe's toverspreuk of de varkens niet en toch vluchtte hij weg.

"In hun dwaasheid,

Ze vergezelden haar allemaal naar binnen. Maar ik,

Hij dacht dat het misschien een truc was en bleef achter.

Toen verdween de hele groep, allemaal.

Niemand kwam meer naar buiten. En ik zat daar

Een lange tijd, op zoek naar hen."

Homerus, De Odyssee, Boek 10

Je kunt je ook afvragen of Eurylochus vermoedde een val Waarom deelde hij zijn twijfels niet met de mannen in zijn team?

Eurylochus op het eiland van Circe: Voorzichtigheid is goed, maar geen lafheid

Meteen na het horen van het nieuws pakt Odysseus zijn wapens op en zegt tegen Eurylochus dat hij hem terug moet leiden naar het huis waar de mannen verdwenen. Eurylochus zegt dan laat zijn ware lafheid zien kreunend en smekend:

"Kind opgevoed door Zeus, breng me daar niet heen

Tegen mijn wil. Laat me hier. Ik weet het.

Je komt zelf niet meer terug

Of de rest van je metgezellen terugbrengen.

Nee. Laten we hier weggaan en snel ook,

Met deze mannen hier. We kunnen nog steeds ontsnappen

De rampen van deze dag."

Homerus, De Odyssee, Boek 10

Eurylochus is bereid, zelfs enthousiast, om de mannen onder zijn bevel in de steek laten Ontstemd laat Odysseus hem achter en gaat alleen de confrontatie met Circe aan. Gelukkig verschijnt Hermes en vertelt Odysseus hoe hij de tovenares moet verslaan en geeft hem een kruid dat hem immuun maakt voor de magie van Circe. Zodra hij Circe heeft onderworpen en haar heeft laten zweren zijn mannen te herstellen en geen kwaad meer te doen, keert hij terug voor de rest van de bemanning.

Eurylochus op het eiland van Circe: niemand houdt van zeurpieten

De bemanning is blij Odysseus ongedeerd te zien terugkeren, met het goede nieuws dat er troost en feestmaaltijden op hen wachten in de hal van Circe. Als ze Odysseus beginnen te volgen, ziet Eurylochus toont opnieuw zijn lafheid Maar erger nog, hij beledigt Odysseus om zijn zin te krijgen:

"Jullie ellendige wezens,

Waar ga je heen? Ben je zo verliefd

Met deze rampen ga je er weer heen,

Naar Circe's huis, waar ze jullie allemaal zal transformeren

Aan varkens of wolven of leeuwen, zodat we gedwongen worden

Om haar grote huis voor haar te beschermen? Het is alsof

Wat de Cycloop deed, toen onze metgezellen

Ging in zijn grot met deze roekeloze man,

Odysseus - dankzij zijn overmoedigheid

Zie ook: Persoonlijkheid, karaktereigenschappen, sterke en zwakke punten van Artemis

Die mannen werden gedood."

Homerus, De Odyssee Boek 10

De woorden van Eurylochus maken Odysseus zo boos dat hij denkt aan " zijn hoofd afsnijden en het op aarde laten vallen ." Gelukkig sussen de andere bemanningsleden zijn woede en hem overtuigen om Eurylochus met het schip te verlaten als dat is wat hij wil.

Wanneer hij geconfronteerd wordt met Odysseus' afkeuring en alleen gelaten wordt, volgt Eurylochus natuurlijk de andere mannen.

De laatste overtredingen van Eurylochus: muiterij op het eiland Thrinacia

Eurylochus gedraagt zich een tijdje, want hij is rustig, zelfs behulpzaam, tijdens een aantal van hun volgende avonturen Odysseus en zijn bemanning horen profetieën in het Land van de Doden, overleven bij het passeren van het gevaarlijke eiland van de Sirenen en verliezen nog zes bemanningsleden bij het navigeren tussen Scylla en Charybdis. Wanneer ze Thrinacia naderen, de thuisbasis van Helios, de zonnegod, herinnert Odysseus zich de voorspelling dat dit eiland hun ondergang zou betekenen en hij vertelt de mannen verdrietig dat ze langs het eiland moeten roeien.

Alle mannen zijn ontmoedigd, maar Eurylochus beantwoordt Odysseus met wrok :

"Je bent een harde man,

Odysseus, met meer kracht dan andere mannen.

Je ledematen zijn nooit vermoeid. Men zou denken

je volledig uit ijzer bestond,

als je weigert je scheepsmaten aan land te laten gaan,

als ze uitgeput zijn van het werk en slaapgebrek."

Homerus, De Odyssee, Boek 12

De vermoeide mannen zijn het met Eurylochus eens dat ze op het eiland moeten landen. Odysseus stemt toe als ze allemaal plechtig zweren geen koe of schaap te doden als ze op het eiland zijn, want dat waren de heilige kuddes van Helios. Helaas, Zeus, de hemelgod, creëert een windstorm die Hun voorraden slinken en de mannen beginnen te verhongeren.

De laatste overtredingen van Eurylochus: zijn hatelijke verklaring komt uit

Odysseus laat zijn uitgehongerde mannen achter om het binnenland te verkennen en tot de goden om hulp te bidden. Eurylochus grijpt de gelegenheid aan om Odysseus' gezag weer ondermijnen Hij haalde de andere bemanningsleden over om wat van het heilige vee te slachten:

"Scheepsmaten, hoewel jullie in nood verkeren,

Luister naar me. Voor ellendige menselijke wezens

alle vormen van dood zijn hatelijk. Maar om te sterven

door gebrek aan voedsel, om op die manier je lot tegemoet te gaan,

is het ergst van allemaal...

... Als hij woedend is

over zijn rechthoornige vee en verlangens

om ons schip te vernielen en andere goden zijn het daarmee eens,

Ik verlies liever voor eens en altijd mijn leven

stikken in een golf dan verhongeren

op een verlaten eiland."

Homerus, De Odyssee, Boek 12

Als Odysseus terugkeert en ziet wat ze hebben gedaan, kreunt hij, wetende dat hun ondergang verzekerd is. Eurylochus en de andere bemanningsleden zich zes dagen lang tegoed doen aan het vee En op de zevende dag verandert Zeus de wind en laat Odysseus' schip vertrekken. Deze verandering in hun lot verbetert het moreel van zijn bemanning, maar Odysseus weet wel beter dan te denken dat ze aan het lot kunnen ontsnappen.

Als er geen land in zicht is, Zeus ontketent een hevige storm De mast van het schip breekt en valt, en het schip wordt verscheurd door de wind en de golven. Odysseus redt zichzelf door zich vast te klampen aan de gebroken mast en het zeil, maar alle bemanningsleden komen om. Eurylochus vervult zijn verklaring en komt aan zijn einde door te stikken in een golf.

Conclusie

Eurylochus speelt een kleine maar belangrijke rol in De Odyssee.

Laten we eens kijken de relevante feiten over dit personage:

  • Eurylochus is de zwager van Odysseus; hij is getrouwd met de zus van Odysseus, Ctimene.
  • Eurylochus vocht met Odysseus in de Trojaanse oorlog.
  • In De Odyssee, hij dient als Odysseus' tweede in bevel op de thuisreis.
  • Hij aarzelt om Circe's huis binnen te gaan en ontsnapt wanneer ze de rest van zijn mannen in varkens verandert.
  • Hij is te laf om Odysseus te helpen zijn mannen te redden.
  • Hij spoort de bemanning aan tot muiterij als Odysseus hen niet op het eiland Thrinacia laat landen.
  • Hoewel ze allemaal beloofd hebben om het heilige vee van Helios niet te doden, moedigt Eurylochus hen aan om hun gelofte te breken.
  • Als straf voor het doden van het vee stuurt Zeus een hevige storm die hun schip vernietigt. Alleen Odysseus overleeft.
  • Trouw aan zijn woorden sterft Eurylochus stikkend in een golf.

Eurylochus dient als tegenpool van Odysseus' betere kwaliteiten en trekt de aandacht weg van Odysseus' gebreken.

John Campbell

John Campbell is een ervaren schrijver en literair liefhebber, bekend om zijn diepe waardering en uitgebreide kennis van klassieke literatuur. Met een passie voor het geschreven woord en een bijzondere fascinatie voor de werken van het oude Griekenland en Rome, heeft John jaren gewijd aan de studie en verkenning van klassieke tragedie, lyrische poëzie, nieuwe komedie, satire en epische poëzie.John's academische achtergrond, cum laude afgestudeerd in Engelse literatuur aan een prestigieuze universiteit, geeft hem een ​​sterke basis om deze tijdloze literaire creaties kritisch te analyseren en te interpreteren. Zijn vermogen om zich te verdiepen in de nuances van de poëtica van Aristoteles, de lyrische uitdrukkingen van Sappho, de scherpe humor van Aristophanes, de satirische overpeinzingen van Juvenal en de meeslepende verhalen van Homerus en Vergilius is echt uitzonderlijk.John's blog dient als een belangrijk platform voor hem om zijn inzichten, observaties en interpretaties van deze klassieke meesterwerken te delen. Door zijn nauwgezette analyse van thema's, personages, symbolen en historische context brengt hij de werken van oude literaire reuzen tot leven en maakt ze toegankelijk voor lezers van alle achtergronden en interesses.Zijn boeiende schrijfstijl boeit zowel de hoofden als de harten van zijn lezers en trekt ze mee in de magische wereld van de klassieke literatuur. Met elke blogpost verweeft John vakkundig zijn wetenschappelijke kennis met een diepgaande kennispersoonlijke band met deze teksten, waardoor ze herkenbaar en relevant zijn voor de hedendaagse wereld.John wordt erkend als een autoriteit in zijn vakgebied en heeft artikelen en essays bijgedragen aan verschillende prestigieuze literaire tijdschriften en publicaties. Zijn expertise in klassieke literatuur heeft hem ook tot een veelgevraagd spreker gemaakt op verschillende academische conferenties en literaire evenementen.Door zijn welsprekende proza ​​en vurige enthousiasme is John Campbell vastbesloten om de tijdloze schoonheid en diepe betekenis van klassieke literatuur nieuw leven in te blazen en te vieren. Of je nu een toegewijde geleerde bent of gewoon een nieuwsgierige lezer die de wereld van Oedipus, Sappho's liefdesgedichten, Menander's geestige toneelstukken of de heroïsche verhalen van Achilles wil ontdekken, John's blog belooft een onschatbare bron te worden die zal onderwijzen, inspireren en ontsteken. een levenslange liefde voor de klassiekers.