Hubris in de Ilias: de personages die overdreven trots vertoonden

John Campbell 02-10-2023
John Campbell

Overmoed in de Ilias is een uiteenzetting van enkele personages in het gedicht die buitensporig arrogant waren en de prijs die ze betaalden voor hun brutaliteit.

Deze extreme trots, ook wel bekend als hamartia, Homerus gebruikt zijn gedicht om les te geven in nederigheid en de gevaren van te trots worden op iemands prestaties of capaciteiten. Blijf dit artikel lezen waarin we verschillende gevallen van buitensporige trots in de Ilias zullen onderzoeken.

Wat is Hubris in de Ilias?

Hubris in de Ilias betekent de overdreven trots die een personage tentoonspreidt Deze daad van trots wordt verboden door de goden omdat ze het beschouwen als een daad van tarting tegenover hun goddelijkheid en ze straffen de daders zwaar.

Gevallen van overmoed in het gedicht

Er zijn verschillende voorbeelden van overmoed die personages als Achilles, Agamemnon en Hector laten zien. Sommigen stierven als gevolg van hun arrogantie Hier zijn enkele gevallen van overmoed in het gedicht:

Achilles' overmoed in de Ilias

De beroemdste voorbeeld van overmoed in het gedicht wordt getoond door de Griekse tragische held Achilles. Hij stond bekend als de machtigste en meest bekwame krijger wiens aanwezigheid alleen al vertrouwen gaf aan de Grieken. Hij weigerde echter oorlog te voeren omdat zijn trots werd verbrijzeld toen Agamemnon Briseis, de slavin van Achilles, meenam. Achilles' weigering om zich bij het Griekse leger aan te sluiten verzwakte het moreel en brak de geest van de Griekse krijgers.

Een delegatie van Grieken, waaronder Odysseus, werd naar de stad gestuurd. om te onderhandelen over de terugkeer van Achilles De Grieken bleven zware verliezen lijden door toedoen van de Trojanen totdat Patroklos, de beste vriend van Achilles, het niet langer uithield.

Zie ook: Hoe stierf Beowulf: de epische held en zijn laatste strijd?

Daarom besloot hij het moreel in het Achaeaanse kamp op te vijzelen. door het harnas van Achilles aan te trekken, Na veel overredingskracht stemde Achilles ermee in dat Patroklos zijn harnas mocht dragen onder één voorwaarde: hij zou de Trojanen niet tot aan hun poorten achtervolgen.

Zie ook: Demeter en Persephone: een verhaal over de blijvende liefde van een moeder

Patroklos ging akkoord en Achilles gaf hem het harnas, maar tijdens de oorlog liet Patroklos zich meeslepen en achtervolgde de vijand tot aan de Trojaanse poorten. Daar werd hij gedood door de Griekse kampioen Hector door hem in de maag te steken.

Toen Achilles hoorde van de dood van zijn vriend, besloot hij zich weer bij de oorlog aan te sluiten. om zijn dood te wreken De goden straften Achilles voor zijn overmoed door de pijl naar zijn hiel te leiden, het zwakste deel van zijn onoverwinnelijke gestel.

Agamemnon Overmoed

Nog een belangrijk personage dat vol trots was was koning Agamemnon van Mycene. Nadat hij een stad had geplunderd, nam Agamemnon een slavin, Chyrseis, mee als oorlogsbuit, terwijl Achilleus een andere slavin, Briseis, meenam. De vader van Chryseis, bekend als Chryses, eiste echter dat Agamemnon zijn dochter zou teruggeven. Agamemnon, vol trots, weigerde de eis en de god Apollo stuurde een plaag die verschillende van Agamemnons mannen doodde.

Met zijn trots gekrenkt liet Agamemnon Chryseis gaan, maar het ergste zou nog komen. Agamemnon besloot zijn trots te herstellen door tot zijn grote ergernis met geweld Achilles' slavin, Briseïs, mee te nemen. Omdat Agamemnon zijn leider was, gaf Achilles met tegenzin zijn slavin weg maar trok zich terug uit de oorlog. Zijn terugtrekking brak het moreel in het kamp en gaf de Trojanen de overhand.

De Trojanen waren aan de winnende hand totdat de dood van Patroklos Achilles dwong zich weer bij zijn collega's op het slagveld te voegen. Agamemnon besefte ook zijn fout en stuurde Briseïs terug naar Achilles. Dit keerde het tij in het voordeel van de Grieken Later realiseerde Agamemnon zich dat zijn trots hem bijna de oorlog had gekost als Achilles niet had ingegrepen.

De overmoed van Diomedes

In tegenstelling tot Achilles en Agamemnon bracht Diomedes' overmoed hem ertoe om tegen de god Apollo te vechten. Tijdens de oorlog verwondde Pandarus, de Trojaanse krijger, Diomedes en hij vroeg Athena om hulp. Athena gaf hem bovenmenselijke kracht De godin waarschuwde Diomedes echter om tegen geen enkele god te vechten, behalve tegen Aphrodite.

Diomedes vocht en doodde Pandarus en versloeg vele Trojaanse krijgers totdat hij Aeneas tegenkwam. Met zijn bovenmenselijke kracht versloeg Diomedes Aeneas en verwondde hem ernstig, waardoor Aphrodite, de moeder van Aeneas, hem te hulp moest schieten. Diomedes vocht echter met Aphrodite en verwondde haar pols, waardoor zij naar de berg Olympus moest vluchten. Op de berg Olympus werd Aphrodite genezen doorhaar moeder, Dione, en gewaarschuwd door Zeus om weg te blijven van de oorlog.

Ondertussen, Diomedes, aangemoedigd door zijn succes tegen Aphrodite, Apollo uitgedaagd Zijn overmoed verblindde hem voor het advies dat Athena hem gaf en hij viel Apollo aan. Apollo gaf hem echter een strenge waarschuwing en sprak een paar woorden die Diomedes angst inboezemde en de superioriteit van de god bewees. Diomedes realiseerde zich toen dat zijn trots hem zijn leven kon kosten, dus hij had spijt van zijn acties en zag af van verdere aanvallen op welke godheid dan ook.

FAQ

Wat zijn voorbeelden van Hubris in de Griekse Mythologie?

Ja, omdat hubris een Grieks woord is, is de het concept van overdreven trots bestond al in Griekse samenlevingen en was overheersend tijdens de Griekse beschaving.

In het verhaal van Prometheus zorgt zijn overmoed ervoor dat hij vuur steelt van de berg Olympus om het aan de mens te geven, nadat Zeus elke godheid had verboden om dit te doen. Prometheus' overmoed was een daad van verzet tegen de koning van de goden en hij betaalde er zwaar voor.

Zeus beval dat Prometheus werd vastgeketend aan een grote rots en liet een vogel zijn lever opeten waardoor hij extreme pijn leed. De lever groeide 's nachts weer aan en de vogel kwam hem weer opeten waardoor hij eindeloze ondraaglijke pijn leed.

Hubris in de Odyssee is wanneer Odysseus besluit om op de cycloop te wachten terwijl zijn mannen dat afraden. Hoewel hij erin slaagt om de Cycloop te verblinden, Zijn opschepperige beschimpingen verraadden de positie van zijn schepen. De Cycloop raadde de positie van de schepen juist en gooide een grote steen naar hen toe die de schepen bijna tot zinken bracht.

Conclusie

In dit artikel worden enkele voorbeelden van overmoed in de heldendichten van Homerus Hier is een samenvatting van alles wat we tot nu toe hebben ontdekt:

  • Hubris is een Grieks woord dat verwijst naar buitensporige arrogantie van personages die de goden willen uitdagen en meestal eindigt in een tragedie.
  • In de samenvatting van de Ilias laat Achilles zijn overmoed zien toen hij besloot niet ten strijde te trekken omdat Agamemnon zijn kostbare bezit, de slavin Briseïs, had meegenomen.
  • Achilles keert uiteindelijk terug naar de oorlog nadat hij zijn beste vriend heeft verloren en zijn slavin aan hem is teruggegeven, maar de goden vergeven Achilles niet en hij sterft ervoor.
  • Agamemnon toonde ook dwaze trots toen hij op de slavin van Achilles viel nadat zijn slavin van hem was afgepakt en dit kostte hem bijna de oorlog.
  • Diomedes verloor bijna zijn leven door zijn overmoed nadat hij Apollo had uitgedaagd voor een gevecht terwijl Athena hem daarvoor had gewaarschuwd, wat hem bijna zijn leven had gekost.

Andere literatuur zoals de Epos van Gilgamesj en Odysseus Het doel is waarschijnlijk om hun luisteraars te adviseren niet te trots te zijn, wat hun ondergang kan veroorzaken.

John Campbell

John Campbell is een ervaren schrijver en literair liefhebber, bekend om zijn diepe waardering en uitgebreide kennis van klassieke literatuur. Met een passie voor het geschreven woord en een bijzondere fascinatie voor de werken van het oude Griekenland en Rome, heeft John jaren gewijd aan de studie en verkenning van klassieke tragedie, lyrische poëzie, nieuwe komedie, satire en epische poëzie.John's academische achtergrond, cum laude afgestudeerd in Engelse literatuur aan een prestigieuze universiteit, geeft hem een ​​sterke basis om deze tijdloze literaire creaties kritisch te analyseren en te interpreteren. Zijn vermogen om zich te verdiepen in de nuances van de poëtica van Aristoteles, de lyrische uitdrukkingen van Sappho, de scherpe humor van Aristophanes, de satirische overpeinzingen van Juvenal en de meeslepende verhalen van Homerus en Vergilius is echt uitzonderlijk.John's blog dient als een belangrijk platform voor hem om zijn inzichten, observaties en interpretaties van deze klassieke meesterwerken te delen. Door zijn nauwgezette analyse van thema's, personages, symbolen en historische context brengt hij de werken van oude literaire reuzen tot leven en maakt ze toegankelijk voor lezers van alle achtergronden en interesses.Zijn boeiende schrijfstijl boeit zowel de hoofden als de harten van zijn lezers en trekt ze mee in de magische wereld van de klassieke literatuur. Met elke blogpost verweeft John vakkundig zijn wetenschappelijke kennis met een diepgaande kennispersoonlijke band met deze teksten, waardoor ze herkenbaar en relevant zijn voor de hedendaagse wereld.John wordt erkend als een autoriteit in zijn vakgebied en heeft artikelen en essays bijgedragen aan verschillende prestigieuze literaire tijdschriften en publicaties. Zijn expertise in klassieke literatuur heeft hem ook tot een veelgevraagd spreker gemaakt op verschillende academische conferenties en literaire evenementen.Door zijn welsprekende proza ​​en vurige enthousiasme is John Campbell vastbesloten om de tijdloze schoonheid en diepe betekenis van klassieke literatuur nieuw leven in te blazen en te vieren. Of je nu een toegewijde geleerde bent of gewoon een nieuwsgierige lezer die de wereld van Oedipus, Sappho's liefdesgedichten, Menander's geestige toneelstukken of de heroïsche verhalen van Achilles wil ontdekken, John's blog belooft een onschatbare bron te worden die zal onderwijzen, inspireren en ontsteken. een levenslange liefde voor de klassiekers.