Motieven in de Odyssee zijn bestudeerd en onderzocht door talloze geleerden, van oud tot jong.

De Odyssee bestaat uit verschillende boeken met verschillende thema's. Maar één ding is bij al deze boeken altijd hetzelfde gebleven: de motieven in de literatuur.

Wat zijn de motieven in De Odyssee?

Er zijn verschillende terugkerende thema's in de literatuur. In dit artikel bespreken we die van De Odyssee.

Deze literaire elementen in De Odyssee zijn wat zowel het publiek als de geleerden allemaal proberen te analyseren en interpreteren, dus laten we beginnen met ze één voor één op te sommen en ze elk zorgvuldig en nauwkeurig te bespreken.

Griekse gastvrijheid

In De Odyssee reizen Odysseus en zijn mannen naar Ithaka en op hun weg naar huis worden ze naar talloze eilanden geslingerd waar ze een behandeling eisen waar ze recht op menen te hebben vanwege de Griekse gewoonten. Ze krijgen voedsel en water en worden met open armen ontvangen. We hebben dit gezien op het eiland Djerba, waar de lotuseters de mannen verwelkomen.

Het volgende deel waar we dit tegenkomen is op het eiland Cycloop, waar Odysseus voedsel, onderdak en bescherming eist van Polyphemus. Het breken van deze Griekse gebruiken brengt een hoop ongeluk en ongenade van de Goden met zich mee. .

Verleiding

In de Griekse klassieker wordt onze held geconfronteerd met talloze worstelingen in het stuk. Van het omgaan met monsters tot het krijgen van de woede van de goden, hij raakt niet uitgeput van de uitdagingen die hij moet aangaan om naar huis terug te keren. Eén daarvan is Verleiding .

Odysseus werd op zijn reis terug naar Ithaka talloze keren in verleiding gebracht, waardoor zijn terugkeer telkens ontspoorde en werd uitgesteld.

De eerste keer dat we getuige zijn van deze verleiding is op het eiland Circe. Hier redt Odysseus zijn mannen van de Griekse godin. Hij neemt de plant molly in om de drugs van Circe te ontwijken en slaat haar terwijl ze magie uitoefent. Ze belooft zijn mannen terug te brengen en wordt vervolgens verleid door haar schoonheid.

Odysseus, de minnaar van Circe, verblijft samen met zijn mannen een jaar lang op het eiland en leeft in luxe. Hij weigert te vertrekken totdat een van zijn mannen hem overtuigt om naar huis terug te keren.

De volgende ontmoeting met verleiding is op Calypso's eiland Odysseus en zijn mannen maken Zeus kwaad door het gouden vee van Helios te doden. Als straf doodt hij alle mannen in een storm en sluit Odysseus op in Ogygia.

De nimf die hem gevangen houdt fungeert als zijn geliefde tijdens zijn verblijf en ondanks dat hij van het eiland wordt vrijgelaten, verlengt hij zijn reis om nog een laatste keer met haar te slapen.

Zowel Calypso als Circe worden uiteindelijk verleidsters van Odysseus en vertragen zijn thuisreis. Maar zij waren niet de enige vrouwen die hun vrouwelijke charmes gebruikten om mannen te vertragen en hun plannen voor de toekomst te dwarsbomen. Penelope, de vrouw van Odysseus, gebruikt deze methode om te voorkomen dat ze terugkeert naar haar vaderland en hertrouwt .

Ze leidt haar vrijers rond en belooft met een van hen te trouwen zodra ze de rouwsluier af heeft. De vrijers weten niet dat ze haar werk elke nacht ongedaan maakt, waardoor hun verkering wordt verlengd.

Loyaliteit

Hoewel een terugkerend thema in de meeste Griekse literatuur, heeft loyaliteit (of het gebrek daaraan) nog steeds de overhand in de Griekse klassieker In het stuk worstelt Odysseus met de ongehoorzaamheid van zijn mannen en het gebrek aan inzet van zijn tweede bevelhebber, Eurylochus. Dit veroorzaakt het ongeluk dat op hun pad komt.

De eerste wordt tentoongesteld op het eiland Ismaros. Ondanks Odysseus' bevel om onmiddellijk terug te keren, feesten zijn mannen tot de ochtend, waardoor de Cicones hun troepen kunnen verzamelen en met geweld terugslaan. Hierdoor sterven zes van zijn mannen per schip en ontsnappen ze ternauwernood aan de toorn van de Cicones.

De daaropvolgende ongehoorzaamheid vindt plaats op het eiland Helios Ondanks dat hij zijn mannen waarschuwde het vee van de Griekse god niet aan te raken, overtuigt Eurylochus de mannen om er een te slachten terwijl Odysseus weg is. Dit maakt Zeus woedend, doodt alle mannen en sluit de enige overlevende Odysseus zeven jaar lang op in Ogygia.

Vermomming in de Odyssee

Vermommingen in De Odyssee spelen een cruciale rol in hoe de goden en godinnen communiceren met stervelingen, hen begeleiden naar hun bestemming en hen in veiligheid brengen.

De eerste vermomming die we tegenkomen is Athena, verkleed als Mentor. Athena leidt en spoort Telemachus aan om op zoek te gaan naar zijn vader, Odysseus, want hij was springlevend. Athena vermomt zich in verschillende details, van Odysseus' vriend Mentor tot een herder, allemaal om Odysseus terug te leiden naar zijn rechtmatige plaats, de troon.

In Boek 4 ontmoeten we Proteus, de eerstgeboren zoon van Poseidon, een profeet met een enorme kennis. Menelaos beschrijft hem als een wezen dat zich achter een vermomming verschuilt, in opstand komt tegen zijn lot als profeet en weigert zijn kennis aan mensen te geven.

Menelaos, koning van Sparta, vangt Proteus lang genoeg om hem informatie te ontfutselen en zo te weten te komen waar Odysseus zich bevindt.

Maar het motief van de vermomming ligt niet alleen in de handen van de Griekse goden, maar ook in die van de stervelingen Odysseus vermomt zich meerdere keren in het stuk om aan gevaar te ontsnappen en gebruikt zijn sluwe aard om onverslaanbare vijanden te verslaan.

In de grot van Polyphemus verbergt Odysseus bijvoorbeeld zijn identiteit en stelt hij zich voor als niemand, waardoor hij de cycloop verblindt en veilig van hun eiland ontsnapt. Een ander voorbeeld hiervan is wanneer Odysseus zich vermomt als bedelaar om mee te doen aan de wedstrijd van de vrijers.

Dit helpt hem te ontsnappen aan een vroegtijdige dood die hem ongetwijfeld te wachten zou staan als hij als zichzelf het paleis was binnengegaan.

Verhalen vertellen in de Odyssee

Verhalen vertellen in De Odyssee brengt de plot over aan het publiek en geeft ons de juiste culturele context De manier waarop het verhaal wordt verteld, bijvoorbeeld door mondelinge uitbeelding met koren en acteurs, verwijst naar de Griekse cultuur van het mondeling doorgeven van tradities en mythen van generatie op generatie.

De vertellingen zijn niet alleen een verwijzing naar de Griekse traditie, maar ook een toespeling op De Ilias. Ze vertellen over de sluwheid van Odysseus in de Trojaanse oorlog terwijl Phemius, een hofbard, de heldendaden van Troje bezingt.

Homerus roept ook de geschiedenis van De Odyssee op door middel van de monologen van zowel Nestor als Menelaos aan Telemachus, waardoor het publiek wordt aangespoord om de twee verhalen met elkaar te verbinden.

Conclusie

Je hebt onze analyse gelezen van de verschillende motieven, thema's en literaire elementen in de Griekse klassieker De Odyssee!

Laten we enkele belangrijke punten uit het artikel doornemen:

• Motieven zijn terugkerende thema's in literaire stukken die belangrijke gebeurtenissen voor onze hoofdheld inhouden, of het nu is om hem van een pad af te brengen of hem daarheen te leiden.
• Loyaliteit, Griekse gastvrijheid, vermommingen, verhalen vertellen en verleiding zijn belangrijke motieven die Homerus op ingewikkelde wijze uitbeeldt in zijn tweede werk, De Odyssee.
• De loyaliteit van Odysseus en zijn mannen wordt op de proef gesteld.
• De Griekse gastvrijheid is te zien in zowel Djerba als Sicilië, waar de afwezigheid van de gewoonten Odysseus en zijn mannen ongeluk bracht.
• Verleiding wordt gezien via de verleidsters Circe en Calypso, die Odysseus' minnaars werden en zijn thuisreis twee keer deden ontsporen.
• Aan de andere kant zijn vermommingen essentieel in de communicatie van de Goden met het sterfelijke rijk. Ze gebruiken maskers om hun identiteit te verbergen en proberen de stervelingen naar een beter pad te leiden.
• Het vertellen van verhalen in De Odyssee wordt gebruikt om de plot en de Griekse tradities en gebruiken te laten zien. Het mondeling uitbeelden van dergelijke waarden wordt herhaald door de koren in het stuk en de monologen van sommige personages.

Concluderend, de motieven die Homerus zorgvuldig in de Odyssee heeft geplaatst zijn een terugkerend thema geworden in de literaire wereld. Met bewerkingen van zijn werk tot het uitbeelden van zulke motieven in verschillende stukken literatuur, heeft de creativiteit en moeite die onze auteur besteedde aan zijn serpentine-achtige schrijven ons allemaal verbaasd en verbijsterd achtergelaten.

Ondanks het feit dat zijn werk in de oudheid is geschreven, overstijgt het de problemen van vandaag en heeft het betrekking op die problemen, waardoor het publiek zich volledig in het stuk kan onderdompelen.