(Poeta liryczny i satyryk, Rzymianin, 65 - 8 p.n.e.)

Wprowadzenie

Horace był, wraz z Vergil Poeta, czołowy rzymski poeta w czasach cesarza Augusta, uważany przez klasyków za jednego z największych i najbardziej oryginalnych łacińskich poetów lirycznych, ceniony za mistrzostwo techniczne, opanowanie i polszczyznę oraz łagodny, cywilizowany ton. Oprócz poezji lirycznej i miłosnej napisał wiele kąśliwych satyr i hymnów.

Quintus Horatius Flaccus (znany jako Horacy w świecie anglojęzycznym) urodził się w 65 r. p.n.e. w Wenuzji w południowych Włoszech, jako syn uwolnionego niewolnika, który posiadał małą farmę i pracował jako poborca podatkowy. Później przeniósł się do Rzymu, gdzie jego ojciec był w stanie zapewnić mu dobre wykształcenie, najpierw w Rzymie, a następnie w Atenach, gdzie studiował grekę i filozofię.

Po zabójstwie Juliusza Cezara w 44 r. p.n.e. Horacy wstąpił do armii, służąc pod dowództwem Brutusa i walcząc jako oficer sztabowy w bitwie pod Filippi. Powrócił do Włoch w 39 r. p.n.e., kiedy ogłoszono amnestię dla tych, którzy walczyli przeciwko zwycięskiemu Oktawianowi (później nazwanemu Augustem), tylko po to, by odkryć, że majątek jego ojca został skonfiskowany. Chociaż HoracyTwierdził, że został zredukowany do ubóstwa, niemniej jednak nadal miał środki na zakup opłacalnej dożywotniej nominacji jako skryba i urzędnik skarbowy, co pozwoliło mu wygodnie żyć i ćwiczyć swoją sztukę poetycką.

Młody Horace przyciągnął uwagę Vergil Wkrótce stał się członkiem kręgu literackiego, do którego należeli m.in. Vergil Za ich pośrednictwem stał się bliskim przyjacielem Maecenasa (który sam był przyjacielem i powiernikiem Augusta), który został jego mecenasem i podarował mu posiadłość na Wzgórzach Sabińskich w pobliżu modnego Tybru. Miał czelność odrzucić ofertę Augusta dotyczącą stanowiska jego osobistego sekretarza, chociaż nie wydaje się, aby stracił z tego powodu przychylność cesarza. Jest opisywany jako "człowiek z krwi i kości".Chociaż nigdy się nie ożenił, miał skłonności hedonistyczne i prowadził aktywne życie seksualne, a także był najwyraźniej uzależniony od obscenicznych zdjęć.

Zmarł w Rzymie w 8 r. p.n.e. w wieku 57 lat, pozostawiając swój majątek cesarzowi Augustowi z powodu braku własnych spadkobierców. Został pochowany w pobliżu grobu swojego przyjaciela i patrona Maecenasa.

Zachowane dzieła Horacego obejmują dwie księgi satyr, księgę epodów, cztery księgi ody, trzy księgi listów lub epistoł oraz hymn. Podobnie jak większość łacińskich poetów, jego dzieła wykorzystują greckie metrum, zwłaszcza heksametr oraz strofy alkaiczne i szaficzne.

"Sermones" lub satyry są jego najbardziej osobistymi dziełami i być może najbardziej przystępnymi dla współczesnych czytelników, ponieważ wiele z jego satyr społecznych ma takie samo zastosowanie dzisiaj, jak wtedy. Były to pierwsze opublikowane dzieła Horacego (pierwsza księga dziesięciu satyr w 33 r. p.n.e. i druga księga ośmiu w 30 r. p.n.e.) i ustanowiły go jako jeden z wielkich talentów poetyckich epoki augustowskiej.Satyry Horacego wychwalają epikurejskie ideały wewnętrznej samowystarczalności i umiaru oraz poszukiwania szczęśliwego i zadowolonego życia. W przeciwieństwie jednak do niepohamowanych i często zjadliwych satyr Lucyliusza, Horacy z łagodną ironią mówił o wadach i ułomnościach, które każdy posiada i z którymi powinien się zmierzyć.

"Carmina" lub ody, opublikowane w 23 r. p.n.e. i 13 r. p.n.e., są jednak jego najbardziej podziwianymi dziełami i zostały opracowane jako świadoma imitacja krótkiej poezji lirycznej greckich oryginałów. Pindar , Sappho Są to wiersze liryczne poruszające tematy przyjaźni, miłości i praktyki poetyckiej. Epody, faktycznie opublikowane przed odami, w 30 r. p.n.e., są krótszą wariacją na temat formy ody i reprezentują nową formę wiersza dla literatury łacińskiej w tym czasie.

Po 23 r. p.n.e. zainteresowania Horacego przeniosły się z powrotem do dyskursywnego trybu jego wcześniejszych satyr i zbadał możliwości poetyckich esejów moralnych, napisanych heksametrem, ale w formie listów, publikując 20 krótkich epistoł w 20 r. p.n.e. Jedna z nich, The "Ars Poetica" ("Sztuka poezji") jest zwykle określany jako osobne dzieło i nakreśla teorię poezji. "Carmen Saeculare" ("Pieśń wieków") to hymn zamówiony przez cesarza Augusta na igrzyska świeckie w 17 r. p.n.e., proponujący przywrócenie tradycji gloryfikacji bogów Jowisza, Diany i Wenus.

Wiele łacińskich zwrotów ukutych w jego wierszach pozostaje w użyciu do dziś, takich jak "carpe diem" ("chwytaj dzień"), "dulce et decorum est pro patria mori" ("słodko i stosownie jest umrzeć za ojczyznę"), "nunc est bibendum" ("teraz musimy pić"), "sapere aude" ("odważ się być mądrym") i "aurea mediocritas" ("złoty środek").

• "Carmen Saeculare" ("Pieśń wieków")
• "Ars Poetica" ("Sztuka poezji")
• "Tu ne quaesieris" (Ody, Księga 1, Wiersz 11)
• "Nunc est bibendum" (Ody, Księga 1, Wiersz 37)