Alliteratie in Beowulf Alliteratie is het herhaalde gebruik van beginklanken/letters vlak na elkaar, wat heel vaak voorkomt in de Beowulf. Alliteratie werd in die tijd heel populair gebruikt in de poëzie, daarom past de Beowulf er precies in.

Alliteratie in het heldendicht werd om verschillende redenen gebruikt Lees meer om erachter te komen waarom er zoveel alliteratie in Beowulf voorkomt.

Aan de slag: voorbeelden van alliteratie in Beowulf

Zoals hierboven vermeld, alliteraties uit Beowulf Daarom zijn er veel voorbeelden om uit te kiezen.

In Beowulf staan 3.182 allitererende regels!

Enkele van de voorbeelden van alliteratie in Beowulf omvatten:

• "om zich tegoed te doen aan het vlees van de mensen". (het alliteratieve gebruik van de letter 'f')
• "slokte het bloed en schrokte het vlees op" (het alliteratieve gebruik van de letter 'g')
• "uit angst voor een vete werden gedwongen hem te verstoten"
• "Gebonden aan de oever dan het breedgeschouderde schip"
• "Hrothgars mannen leefden gelukkig in zijn hal."

En hier zijn een paar voorbeelden van het gebruik van alliteratie samen met de cesuur, of pauze:

• "Hij vond ze languit in slaap (cesuur) niets vermoedend" (het alliteratieve gebruik van de letter 's' zowel voor de pauze als daarna herhaald)
• "En de enige hoop van de heidenen (cesuur) Hel altijd in hun hart" (het alliteratieve gebruik van de letter 'h' voor en na de pauze)

Andere redenen of doelen voor het gebruik van alliteratie in Beowulf

Hoewel alliteratie een bloeiend effect kan hebben op een gedicht of een ander werkstuk, zijn er andere redenen voor het gebruik van alliteratie in het epische gedicht van Beowulf.

In dit gedicht hielp het soms om een bepaald gevoel aangeven zoals agressie, en laat het je als lezer voelen. Bijvoorbeeld, het gebruik van de beschrijving van Grendels acties als "... slokte het bloed op en schrokte het vlees naar binnen ." Het laat je voelen hoe walgelijk en afschuwelijk dit monster is.

Je kunt zelfs zie de handeling van hoe het plaatsvond in je geest Een andere reden voor alliteratie is om de draad van het verhaal in het gedicht te verenigen.

Met rijm zie je soms herhaalde rijmklanken In tegenstelling hiermee, als je herhaald alliteratief gebruik van de letter 'f' ziet in verschillende delen van Beowulf.

Het brengt je aandacht terug naar het verhaal dat wordt verteld.

De erfenis van Beowulf gaat verder: moderne herleving van alliteratieve verzen

Alliteratieve verzen raakten uit populariteit toen rijm het middelpunt werd, toen moderne pogingen tot alliteratieve verzen populair werden. J.R.R. Tolkien, de auteur van The Lord of the Rings, was een geleerde uit deze tijd en zeer geïnteresseerd in dit type literatuur. Hij schreef zelfs een boek met de titel, Over het vertalen van Beowulf .

Zijn werk met alliteratieve verzen omvat :

• "De thuiskomst van Beorhtnoth, de zoon van Beorhthelm".
• In delen van het gedicht "De zeevaarder
• Hij heeft zelfs een aantal vertalingen van Beowulf zelf gemaakt en voegde daarmee iets toe aan de lijst met verschillende versies en vertalingen van de beroemde gedichten.
• C.S. Lewis, een van zijn tijdgenoten en vrienden, schreef ook een paar keer in deze stijl. Zijn alliteratieve versgedicht heet "The Nameless Isle", gepubliceerd in 1972, ongeveer tien jaar na zijn dood. De dichter W.H. Auden schreef ook veel gedichten in deze stijl, waaronder zijn gedicht "Age of Anxiety", geschreven in 1947.

De Schrijfstijl Beowulf gaat nog steeds door, lang nadat het gedicht voor het eerst werd gemaakt.

Wat is alliteratie en waarom wordt het zo vaak gebruikt in Beowulf?

Alliteratie is de herhaald gebruik van beginklanken of letters vlak na elkaar Bijvoorbeeld, een alliteratieve zin zou zijn, " de kikker vond een fijne veer ."

Alliteratie is vaak gebruikt in poëzie Het is vooral een voordeel bij poëzie omdat het zich kan aanpassen aan het ritme of de beat als je het hardop voorleest.

Het kan je als lezer ook naar binnen lokken, waardoor je iets meer voelt of iets meer ziet Het moet echter niet willekeurig worden gedaan, en in Beowulf werd het ook niet willekeurig gedaan. Het doel kan veelzijdig zijn, en in dit beroemde gedicht kwam alliteratie heel vaak voor. Het was in die tijd heel populair in Oud-Engelse en Oud-Noorse poëzie.

De reden voor de populariteit zou kunnen zijn dat dit soort literaire werken oorspronkelijk mondeling uitgevoerd of verteld Door dit te doen, droeg de alliteratie bij aan het effect in de voorstelling, accentueerde bepaalde klanken en vergemakkelijkte beschrijvingen. Het is allemaal een poging om het gedicht af te ronden en het beter, interessanter en onderhoudender te maken. Je kunt de effecten van de alliteratie in Beowulf zien als je het leest.

De geschiedenis van alliteratieve verzen en alliteratieve verzen in Beowulf

Een alliteratief vers wordt gedefinieerd als het gebruik van alliteratie in poëzie. Het is komt oorspronkelijk uit de Oudgermaanse literatuur In verschillende Germaanse talen. Terwijl latere poëzie meer gericht was op rijm als belangrijkste element, waren alliteratieve verzen gericht op alliteratie en de klank die gemaakt werd.

De talen die dit type vers op een strikte manier gebruikten, waren de volgende:

• Oud Engels
• Oud Noors
• Oud-Saksisch
• Oud Nederduits
• Oud Hoogduits

Het alliteratieve vers in deze talen is als volgt opgebouwd: twee halve regels met een pauze/ cesuur ertussen In moderne vertalingen daarentegen wordt de cesuur weergegeven door komma's of een andere grammaticale markering. Kortom, in de eerste halve regel komen één of twee allitererende klanken voor en dezelfde klank wordt herhaald in de eerste lettergreep van de regel na de pauze.

Alliteratieve klanken worden meestal alleen op lettergrepen met accenten gezet, zodat ze het grootste effect hebben. Natuurlijk kunnen ze ook op lettergrepen zonder accenten voorkomen, maar dan hebben ze niet dezelfde kracht. Het alliteratieve vers in Beowulf heeft dezelfde halve lijnen en cesuras Beowulf is een voorbeeld van het soort poëzie dat bestond voordat de nadruk op rijm kwam te liggen, en deze oude stijl verscheen niet meer na 1066.

Wat is Beowulf? Achtergrond bij het beroemde Oud-Engelse gedicht

Beowulf was geschreven door een anonieme auteur tussen 975 en 1025 AD Het is onduidelijk wanneer het precies is opgeschreven, omdat het waarschijnlijk oorspronkelijk een mondeling verteld verhaal was dat van generatie op generatie werd doorverteld. Het verhaal speelt zich af in de 6e eeuw in Scandinavië. De held Beowulf, een sterke krijger, reist naar de Denen om hen te helpen bij het bestrijden van een monster.

Hij hoopte op naam maken in de strijd Later werd hij koning van zijn land en als gevolg daarvan doodde hij een draak. Desondanks stierf hij tijdens dit proces en werd hij voor altijd herinnerd voor zijn prestaties.

Het gedicht ging door vele vertalingen en veranderingen sinds de jaren 1700, dus het is onduidelijk welke versie de originele was.

Er zijn zowel heidense en christelijke elementen in het gedicht Het zou oorspronkelijk geschreven kunnen zijn als een heidens werk. Toen het Christendom aan populariteit won, zouden er later Christelijke elementen aan toegevoegd kunnen zijn om het heidendom te temperen.

Conclusie

Kijk eens naar de belangrijkste punten over alliteratie in Beowulf in het artikel hierboven.

• Beowulf is een mondeling gedicht, later geschreven in het Oudengels tussen 975 en 1025 in alliteratie, over een verhaal van een krijger genaamd Beowulf
• Alliteratie is het gebruik van herhaalde beginklanken of -letters. Het doel hiervan is om de stemming te versterken of een flow en ritme te creëren, uitstekend voor optredens.
• In dit soort gedichten waren er twee halve regels, met een pauze of cesuur ertussen
• De alliteratie zou beginnen in de eerste halve regel, en dezelfde klank zou herhaald worden na de pauze
• Er staan 3.182 allitererende verzen in Beowulf, dus er zijn genoeg voorbeelden van alliteratie om uit te kiezen
• Dit soort poëzie vervaagde, maar er was een kleine opleving in Tolkiens tijd
• Zowel hij als C.S. Lewis schreven een paar Oud- en Modern-Engelse allitererende versgedichten, zoals Lewis' "The Nameless Isle".

Beowulf is een fascinerend, spannend verhaal vol alliteratie, en dat maakt het gedicht alleen maar beter. Het draagt bij aan de spannende beelden van de krijger die het monster bestrijdt De beschrijvingen van de personages zijn veel sterker. Alliteratie in poëzie wordt nog steeds gebruikt, maar het heeft plaats moeten maken voor rijm, maar als mensen uit het verleden naar gedichten van nu zouden kijken, zouden ze zich misschien afvragen waarom we rijm gebruiken.