De godin van de vrede in de Griekse mythologie is Eirene. Ze is de personificatie van vrede en wordt ook beschouwd als de godin van vrede, rust en sereniteit. Ze wordt in de kunst afgebeeld als een jonge vrouw die verschillende dingen vasthoudt, zoals een toorts of rhyton, een cornucopia en een scepter.

Scroll naar beneden voor meer informatie over de Griekse godin die niet alleen door Grieken maar ook door Romeinen wordt aanbeden.

Wie is de Griekse godin van de vrede?

Eirene is de Griekse godin van de vrede en het lenteseizoen Ze is de dochter van de Griekse god Zeus, de vader van alle goden op de berg Olympus, en Themis, de godin van rechtvaardigheid en goede raad.

Eirene in De Illias

Eirene was een van de leden van de Horae, de godheden van de seizoenen en de natuurlijke delen van de tijd, samen met haar zussen Dike, de godin van de gerechtigheid, en Eunomia, de godin van de goede orde en wettig gedrag.

Godin van de vrede De naam kan ook gespeld worden als "Irene" of "Irini". Hora Thallo, wat "Groene scheut" betekent, was het epitheton dat Hesiod gebruikt om haar te beschrijven en dat haar verbindt met de lente, vandaar dat ze bekend staat als de godin van de lente.

Volgens de Ilias van Homerus zijn de Horae de bewakers van de poorten naar de berg Olympus, zodat Eirene ook wordt beschouwd als een godin van de toegangswegen en, in verband met de seizoenen, misschien als een poort naar het volgende seizoen.

Eirene is een vredestichter en dient als een uitstekende balans met haar Griekse medegoden en godinnen, Eirene's archetype is het vermogen om te bemiddelen tussen verschillende groepen. Bovendien kon ze de situatie snel beoordelen, het standpunt van beide partijen begrijpen en hen helpen om een middenweg te vinden waar ze het beiden eens konden worden om hun geschillen op te lossen.

Aanbidding van Eirene

Atheners respecteerden de godin Eirene, op dezelfde manier waarop Romeinen Pax respecteerden. Zij bouwde een altaar voor Eirene na een overwinning op Sparta in 375 v.Chr. Ze deden dit om haar te bedanken en te eren voor de vrede die het resultaat was van de overwinning.

Hoewel ze niet tot de belangrijkste godinnen van de Griekse mythologie werd gerekend, werd ze toch een belangrijke godin. Ze begonnen ook een cultus en na 371 voor Christus eerden ze haar door jaarlijks een staatsoffer aan haar te brengen om de Gemeenschappelijke Vrede te vieren.

In de Agora van Athene bouwden ze een standbeeld om haar te eren. De godin werd afgebeeld terwijl ze het kind Plutus op haar linkerarm droeg. Plutus was de zoon van de godin van de landbouw, Demeter. De godin mist haar rechterhand, die vroeger een toverstok vasthield. Ze staart liefdevol naar Plutus, die naar haar terug staart. Dit beeld symboliseert Plenty (Plutus) die bloeit onder de zorg van Peace.

Het werd gemaakt door Cephisodotus de Oudere, die de vader of oom was van de beroemde beeldhouwer Praxiteles. Het beeld was gemaakt van brons, en sommige inwoners van Athene beeldden het af op munten en vazen. Toch is de figuur momenteel verloren gegaan, hoewel maakten de Romeinen er een kopie van in marmer.

De best bewaard gebleven kopie bevindt zich nu in de Glyptothek van München. Het beeld bevond zich oorspronkelijk in de Villa Abani-collectie in Rome, maar werd geroofd en naar Frankrijk gebracht door Napoleon I. Het beeld werd na de val van Napoleon I teruggenomen door Ludwig I van Beieren.

Ondertussen beeldden de Romeinen voor het eerst Het Romeinse equivalent van Eirene, Pax op hun munten die bekend staan als een Antonianus, geslagen in 137 v.Chr. Deze werd gemaakt ter ere van een verdrag tussen Epirus en Rome na de Samnitische oorlogen en werd uitgegeven tijdens de heerschappij van keizer Maximianus. Ze gebruikten echter niet specifiek haar beeltenis of haar naam; ze gebruikten alleen de symbolen van de godin die tijd tot na 44 v.Chr. De munten leken een vrouw te hebben omringd door boerderijdieren, terwijl deDe andere zijde toonde de twee soldaten die tegenover elkaar stonden terwijl ze een offer vasthielden: een varken. Ze verscheen ook op de munt met keizer Augustus op de voorzijde.

Ze geloven ook dat de godin de beschermvrouwe van voorspoed en rijkdom was, omdat ze in tijden van vrede.., mensen hebben de kans om de velden te ploegen en kunnen deelnemen aan de handel, in tegenstelling tot oorlog, die leidt tot hongersnood en vernietiging, zoals we vandaag de dag nog steeds kunnen zien.

Politieke verbinding

Toen keizer Augustus de nieuwe keizerlijke cultus instelde, geloofden sommigen dat Pax meer als politiek beeld dan als een echte godin werd gebruikt. Keizer Augustus gebruikte vaak religieuze bijeenkomsten en evenementen om zijn politieke boodschappen op te leggen. Deze aanpak was echter niet nieuw. De wortels ervan liggen in de Griekse oorsprong, gebruikt door Alexander de Grote en daarna door Pompeius en Julius Caesar.

Sommige gebieden in het oude Lausitanië werden hernoemd naar de godin van de vrede Romein en Augustus zelf; zo werd "Pax Julia" hernoemd tot "Pax Augusta". Augustus probeerde ook een cultus van Pax te starten in provincies als Gallië en Spanje. Zijn heerschappij benadrukte het idee van vrede voor Romeinse burgers en voor veroverde volken. Hij gebruikte dit als een manier om om harmonie te brengen en zijn macht te versterken .

De opvolgers van de keizer tijdens de Julio-Claudiaanse dynastie bleven dit concept gebruiken, maar het beeld van de godin werd langzaam gewijzigd terwijl Claudius op de troon zat; Pax werd meer een gevleugelde figuur. Echter, tijdens de regering van keizer Vespasianus, degene die de Flavische dynastie vestigde en een einde maakte aan de burgeroorlog van de "Jaar van de Vier Keizers". de verering van Pax voortgezet.

Hier bleef de godin Pax verbonden met de god Janus, zoals te zien is op de afbeelding van de tempel Janus Quadrifons die te vinden is bij het Forum Pacis. Het sluiten van de poorten werd gezien als het einde van de oorlog en het begin van de vrede. De tempel werd gebouwd in opdracht van Augustus tijdens het eerste jaar van zijn regering.

Pax Romana

Pax en Augustus werd nauw geassocieerd met de periode die bekend staat als Pax Augusta, maar latere geleerden noemden dit de "Pax Romana". De Pax Romana of de "Romeinse Vrede" is de periode van 27 v. Chr. tot 180 n. Chr. waarin het Romeinse Rijk een 200 jaar durende periode van buitengewone vrede en economische voorspoed beleefde, die zich uitstrekte tot de aangrenzende gebieden, zoals Irak in het oosten, Engeland in het noorden en Marokko in het zuiden.zuid. Pax Romana betekent dat stabiliteit en vrede werden bereikt door de macht van de keizer om de onrust in het rijk onder controle te houden en buitenlandse bedreigingen te overwinnen.

De periode van Pax Romana is de periode waarin het Romeinse Rijk zijn hoogtepunt bereikte in termen van landoppervlakte en bevolking. De bevolking zou zijn aangegroeid tot naar schatting 70 miljoen mensen. De regering handhaafde echter stabiliteit, wet en orde en de burgers waren veilig.

Dit was de tijd waarin Rome verschillende successen en vooruitgang boekte, vooral in kunst en techniek. De Romeinen legden een uitgebreid wegennet aan om hun groeiende rijk in stand te houden. Deze wegen versnelden de troepenverplaatsing en bevorderden de communicatie. Ze bouwden ook aquaducten die water over land naar steden en boerderijen brachten.

Tijdens het bewind van Octavianus begon de Pax Romana. Na de dood van Julius Caesar laaide er een burgeroorlog op in Rome. Hier ontstond het Tweede Triumviraat, bestaande uit Antonius, Lepidus en Octavianus, de neef van Julius Caesar.

Dit nieuwe driemanschap regeerde een decennium lang in Rome, maar uiteindelijk ontstonden er conflicten en Octavianus versloeg Lepidus en Antonius. In 27 v. Chr. zegevierde Octavianus en kreeg hij de heilige titel Augustus. Hij gebruikte de invloed van de godin Vrede om de basis te leggen en de harmonie en stabiliteit van de Pax Romana te bereiken.

Als de idee van vrede was het ontbreken van oorlog, chaos en onrust, Er wordt aangenomen dat het Romeinse woord voor vrede (Pax) meer als een verdrag kan worden gezien. Dit verdrag resulteerde in de beëindiging van de oorlog en leidde tot de overgave en onderwerping aan de Romeinse superioriteit.

Romeins equivalent

Godin Eirene uit de oude Griekse mythologie heeft een Romeins equivalent Pax is het Latijnse woord voor "vrede". Ze is de personificatie van vrede in de Romeinse mythologie. Ze werd geïdentificeerd als de dochter van Jupiter, de Romeinse koningsgod, en de godin Gerechtigheid. Pax wordt in de kunst afgebeeld met olijftakken als vredesoffer en een caduceus, cornucopia, scepter en koren.

Tijdens het bewind van keizer Augustus, Het aanbidden van Pax werd populair omdat de heerser haar beeldspraak gebruikte om politieke rust te brengen en het rijk te helpen stabiliseren na enkele jaren van chaos en burgeroorlog in de vorige republiek. Augustus richtte een altaar op in de Campus Martius om haar te vereren; het wordt Ara Pacis of Ara Pacis Augustae genoemd, vertaald als het Altaar van de Augustaanse Vrede.

Het altaar werd gebouwd in opdracht van de Romeinse staat op de vierde juli in 13 voor Christus. De andere reden hierachter was ter ere van de terugkeer van Augustus naar Rome na drie jaar in Spanje en Gallië te hebben doorgebracht. Het monument werd ingewijd op 30 januari 19 voor Christus.

De Ara Pacis Augustae De boerderijdieren die op de Ara Pacis of het altaar van de godin Eirene zijn afgebeeld, tonen de overvloed aan voedsel en dieren tijdens de Pax Romana.

De vrede bewaren

Om de vrede die ze ervoeren in stand te houden, offerden de Romeinen gewoonlijk dieren aan Pax. De godin werd ook afgebeeld met een tweeling om de vrede, harmonie en vruchtbaarheid die werd bereikt door Pax Romana te vertegenwoordigen. Bovendien werd er elke derde januari een festival gehouden voor Pax.

Keizer Vespasianus ook liet een grote tempel voor haar bouwen tijdens zijn regering en noemde het Templum Pacis of Tempel van de Vrede, die ook bekend stond als het Forum van Vespasianus. Het werd gebouwd in 71 na Christus in Rome. Het was gelegen aan de zuidoostelijke kant van het Argiletum, met uitzicht op Velian Hill, in de richting van het populaire Colosseum. Er werd gezegd dat keizer Domitianus was voornamelijk verantwoordelijk voor de voltooiing van de tempel en niet Vespasianus. Dit onderwerp blijft controversieel in dewereld van de archeologie tegenwoordig.

Templum Pacis werd beschouwd als deel van de keizerlijke fora of "een reeks monumentale fora (openbare pleinen) gebouwd in Rome over een periode van anderhalve eeuw." Dit werd echter formeel niet beschouwd als een forum omdat er geen bewijs was dat het een politieke functie had; dit is de reden waarom het een tempel wordt genoemd.

Om dit grandioze monument te kunnen bouwen, wordt gezegd dat Vespasianus verwierf fondsen door Jeruzalem te plunderen tijdens de Joods-Romeinse oorlogen De tempel werd belangrijk voor Vespasianus en van vitaal belang voor de publiciteit van de keizer. Zo werd het een symbool van de vrede en overvloed die hij het rijk bracht.

Veelgestelde vragen

Wie is de Godin van de Kalmte?

De godin van de kalmte is Galene Volgens Hesiod was Galene één van de 50 Nereïden, de zeenimfen die de dochters waren van Nereus, de "Oude Man van de Zee", en Oceanid Doris. Volgens Euripides waren haar ouders echter Pontus en Callimachus, en zij noemden haar Galenaia of Galeneia.

Galene heeft een standbeeld waarvan Pausanias zei dat het een offer was in de tempel van Poseidon in Korinthe, naast Thalassa. Ze werd ook gebruikt in de 18e eeuw, maar werd Galatea genoemd, haar alternatieve naam. Men geloofde ook dat ze een maenade was in een vaasschilderij.

Wie is de Godin van de Vreugde?

Euphrosyne is de godin van vreugde, vrolijkheid en goed humeur In de oude Griekse mythologie en religie werd ze ook Euthymia of Eutychia genoemd. Haar naam is de vrouwelijke versie van Euphrosynos, een Grieks woord dat vrolijkheid betekent.

Euphrosyne heeft twee zussen, Aglaea en Thalia. Volgens Hesiod waren zij de dochters van de Griekse god Zeus en de Oceanid Eurynome. Een andere alternatieve afstamming kan zijn Helios en de Naiad Aegle, Zeus en Eurymedousa of Euanthe, en Dionysus en Kronois. Echter, in andere verslagen waren hun ouders de oergoden, Erebus, de personificatie van de duisternis, en Nyx, die de nacht personifieert.

Euphrosyne was een van de leden van de Charites, de godinnen van charme, schoonheid, welwillendheid en creativiteit. Deze godinnen werden volgens de Griekse dichter Pindar geschapen om de wereld te voorzien van welwillendheid en aangename momenten. Ze waren meestal in dienst van Aphrodite, de godin van de schoonheid.

In de kunst werd Euphrosyne vaak afgebeeld als dansend met de andere Charites, haar zussen Thalia en Aglaea. Een van de bekende stukken van de beeldhouwer Antonio Canova in wit marmer stelt het volgende voor de drie Charites werd gegeven aan Joh Russell, de zesde hertog van Bedford. Ondertussen schilderde de schilder Joshua Reynolds in 1766 mevrouw Mary Hale als Euphrosyne. In de literatuur verwees John Milton naar Euphrosyne in zijn gedicht "L'Allegro".

Wie is de Godin van de Harmonie?

In de oude Griekse mythologie, Harmonia is de onsterfelijke godin Haar Griekse tegenpool is Eris, terwijl haar Romeinse tegenhanger Concordia is, wiens tegenhanger Discordia is.

Harmonia's ouders waren Ares en Aphrodite, wat in één verslag wordt vermeld. In andere verslagen was ze de dochter van Zeus en Electra en kwam ze uit Samothraki, en haar broer was Iason, de stichter van de mystieke riten die op dat eiland werden gevierd.

Ze werd genoemd als de vrouw van Cadmus waarin ze ook beschreven werd als een Samothraciër met betrekking tot Cadmus' reis naar Samothraki. Cadmus, nadat hij ingewijd was in de mysteriën, zag Harmonia en nam haar mee met de hulp van Athena. Ze kregen kinderen genaamd Polydorus, Ino, Agave, Antonoe, Semele en Illyrius.

Cadmus veroverde de vijand van Illyrië na zijn vertrek in Thebe, en hij werd koning van de Illyriërs, maar later werd hij veranderd in een slang. In Harmonia's verdriet, kleedde ze zich uit en vroeg Cadmus om naar haar toe te komen. Toen Cadmus haar omhelsde, de goden veranderden haar ook in een slang Ik kon het niet verdragen om naar haar te kijken in haar verbijsterde toestand.

Conclusie

Eirene, de Griekse godin die personifieert vrede was in de oudheid een belangrijke godin in Athene.

• Eirene is de Griekse godin die vrede personifieert.
• De godin van de vrede werd aanbeden door de Grieken.
• De godin Pax is het Romeinse equivalent van Eirene.
• Pax werd veel gebruikt om harmonie te bereiken in het Romeinse Rijk.
• Het aanbidden van Pax had een grote invloed op de politieke toestand van het Romeinse Rijk en leidde tot het einde van een burgeroorlog, waardoor de welvaart terugkeerde.

Ze was overgenomen door Romeinen via Pax de Romeinse godin van de vrede, die het politieke aspect van het rijk sterk beïnvloedde en het uiteindelijk liet zegevieren.