فهرست مطالب
او برای ادامه تحصیل به رم نیز سفر کرد، جایی که معلم و نویسنده بزرگ کوئینتیلیان به او بلاغت آموخت و در آنجا پیش از مرگ عموی خود در آنجا به عمویش نزدیک شد. فوران وزوویوس در سال ۷۹ پس از میلاد. او به عنوان وارث املاک موفق عمویش، چندین ملک بزرگ و یک کتابخانه چشمگیر را به ارث برد.
او جوانی صادق و میانه رو به حساب می آمد و به سرعت از طریق "cursus honorum"، مجموعه ای از مناصب ملکی و نظامی ارتقا یافت. از امپراتوری روم او در سال 81 پس از میلاد به عضویت هیئت ده انتخاب شد و در اواخر دهه بیست سالگی خود به مقام قائستور (برای یک سوارکار غیرمعمول)، سپس تریبون، پریتور و بخشدار، و سرانجام کنسول، بالاترین مقام امپراتوری ارتقا یافت.
او در سیستم حقوقی روم فعال شد و به دلیل محاکمه و دفاع در محاکمات یک سری از فرمانداران استان، توانست از حکومت نامنظم و خطرناک امپراتور پارانوئید دومیتیان جان سالم به در ببرد و خود را تثبیت کند، مشهور بود. به عنوان مشاور نزدیک و مورد اعتماد جانشین خود، امپراتور تراژان.
همچنین ببینید: قدرت هادس: حقایقی درباره خدای دنیای زیریناو دوست نزدیک تاسیتوس مورخ بود، و همچنین سوتونیوس زندگی نامه نویس را در هیات خود به کار گرفت، اما با بسیاری از افراد دیگر نیز ارتباط برقرار کرد. روشنفکران شناخته شده آن دوره، از جمله شاعر مارسیال و فیلسوفان آرتمیدور و فرات. او سه بار ازدواج کرد (اگر چه اوهیچ فرزندی نداشت)، اولاً زمانی که او فقط هجده سال داشت از دختر ناتنی وکیوس پروکولوس، دوم از دختر پمپیا سلرینا، و سوم از کالپورنیا، دختر کالپورنیوس و نوه کالپورنوس فاباتوس از کوموم.
گمان می رود پلینی در حدود سال 112 پس از بازگشت به رم پس از یک قرار سیاسی طولانی در استان پرآشوب بیتینیا-پونتوس، در ساحل دریای سیاه آناتولی (ترکیه امروزی) به طور ناگهانی درگذشت. . او مقدار زیادی پول را به شهر زادگاهش کاموم گذاشت>
پلینی در چهارده سالگی شروع به نوشتن کرد و تراژدی را به زبان یونانی نوشت و در طول دوره در زندگی خود مقداری شعر سروده که بیشتر آنها از بین رفته است. او همچنین به عنوان یک خطیب برجسته شناخته می شد، اگرچه تنها یکی از سخنان او باقی مانده است، "Panegyricus Traiani" ، سخنرانی مجلل در ستایش امپراتور تراژان.
همچنین ببینید: The Bacchae – Euripides – Summary & تحلیل و بررسیاما، بزرگترین سخنرانی مجموعه آثار پلینی که باقی مانده است، و منبع اصلی شهرت او به عنوان یک نویسنده، "Epistulae" او است، مجموعه ای از نامه های شخصی به دوستان و همکاران. نامه‌های کتاب‌های اول تا نهم ظاهراً به‌طور خاص برای انتشار نوشته شده‌اند (که برخی آن را یک ژانر ادبی جدید می‌دانند)، با کتاب‌های اول تا سوم احتمالاً بین سال‌های 97 و 102 پس از میلاد، کتاب‌های چهارم تا هفتم بین سال‌های 103 و 107 پس از میلاد، و کتاب‌هاهشتم و نهم که دوره 108 و 109 پس از میلاد را پوشش می‌دهند. نامه‌های کتاب X (109 تا 111 پس از میلاد)، که گاهی اوقات به‌عنوان «مطابقات با تراژان» نامیده می‌شود، به شخص یا از طرف امپراتور تراژان خطاب می‌شوند و از نظر سبکی بسیار ساده‌تر از پیش‌نوشته‌های خود هستند. برای انتشار در نظر گرفته شده است.
"Epistulae" یک گواهی منحصر به فرد از تاریخ اداری و زندگی روزمره روم در قرن اول می باشد، که شامل جزئیات فراوانی از زندگی پلینی در وی می شود. ویلاهای روستایی، و همچنین پیشرفت او از طریق ترتیب متوالی مناصب دولتی که توسط سیاستمداران مشتاق در روم باستان دنبال می شد. به خصوص دو نامه قابل توجه است که در آنها فوران کوه وزوویوس در سال 79 پس از میلاد و مرگ عمو و مربی خود، پلینی بزرگتر ( "Epistulae VI.16" و "Epistulae VI.20" )، و در آن او از امپراتور تراژان دستوراتی در مورد سیاست رسمی در مورد مسیحیان می خواهد ( "Epistulae X.96" )، که اولین گزارش خارجی پرستش مسیحی به حساب می آید.
- "Epistulae VI.16 and VI.20 «
- «Epistulae X.96»
(خبرنگار، رومی، 61 - حدود 112 پس از میلاد)
مقدمه