Sciapoden waren een mythisch mensenras Ze hadden de gewoonte om tijdens het hete seizoen op hun rug te gaan liggen en hun grote voet te gebruiken om zichzelf te beschermen tegen de hitte van de zon.

Ze hebben misschien maar één poot waarmee ze van de ene plek naar de andere kunnen springen, maar je zult versteld staan van hun behendigheid. In dit artikel vertellen we je alles over deze wezens.

Wat zijn Sciapods?

Sciapods zijn wezens die lijken op gewone mensen; Hun enige verschil met gewone mensen is echter hun enkele reuzenvoet, die hen volgens de mythologie helpt om zichzelf rechtop te balanceren. Het zijn mensen met een bruine huidskleur en donker krullend haar, en hun oogkleur is meestal ook donker.

Hoe Sciapods zich verplaatsten

Verschillende culturen nemen aan of zagen dat deze wezens onhandig zijn en trage bewegingen vertonen omdat ze enkelvoetig. Ze zijn echter wel snel en kunnen gemakkelijk balanceren en manoeuvreren.

Hun voet lijkt op een menselijke voet in alle aspecten behalve de grootte, en niet alle voeten van Sciapods staan in dezelfde hoek; sommige hebben linkervoeten en andere rechtervoeten. Ze beschouwen het hebben van één voet echter niet als een handicap of een beperking. Ze staan zelfs bekend om hun opvang van vluchtelingen, afdankertjes en weglopers die fysiek verminkt zijn uit andere gemeenschappen.

In hun sociale leven hebben Sciapods, net als normale mensen,'... anatomische verschillen Er zijn af en toe meningsverschillen, rivaliteiten of wedstrijden tussen linksvoetige Sciapods en rechtsvoetige Sciapods. Maar net als mensen bewogen ze zich op dezelfde manier.

Sciapoden in de literatuur

Berichten over hun bestaan doken voor het eerst op in een geschrift van Plinius de Oudere in Natuurlijke Historie. Ze worden genoemd als zijnde een van de rassen die afstammen van het Grieks en Romeinse mythologie, legende en folklore, maar ze komen ook voor in Engelse, Romeinse en zelfs oude Noorse literatuur.

Griekse literatuur

Sciapods kwamen voor in de oude Griekse en Romeinse literatuur al in 414 voor Christus Toen het toneelstuk van Aristophanes met de titel De vogels voor het eerst werd opgevoerd. Ze werden ook genoemd in de Natuurlijke Historie van Plinius de Oudere, waarin verhalen worden verteld van reizigers die naar India reisden waar ze Sciapods tegenkwamen en zagen. Hij citeert ook dat Sciapods voor het eerst werden genoemd in het boek Indika.

Indika is een boek dat in de vijfde eeuw voor Christus werd geschreven door Ctesias, de klassieke Griekse arts, en waarin hij India beschreef. Ctesias diende in die tijd koning Artaxerxes II van Perzië als hofarts. Hij schreef het boek op basis van verhalen die handelaren naar Perzië hadden gebracht en niet op basis van zijn eigen ervaringen.

Een andere Griekse schrijver, Scylax, noemde in een gerapporteerd fragment Sciapods als met twee voeten. Dit betekent dat Plinius de Oudere degene is die verantwoordelijk is voor een illustratie van een eenvoetige man die zijn voet boven zijn hoofd houdt om als zonnescherm te gebruiken tijdens de middeleeuwen en de vroegmoderne periode.

In een boek van Philostratus getiteld Leven van Apollonius van Tyana noemde hij ook Sciapods. Apollonius geloofde dat de Sciapods wonen in Ethiopië en India In het boek van St. Augustinus, in hoofdstuk 8 van boek 16 van De Stad van God, zegt hij dat het onbekend is of zulke wezens bestaan.

Verwijzingen naar Sciopoden gaan door tot in de middeleeuwen. In Isidore van Sevilla's Etymologiae staat: "Het ras van Sciopoden zou in Ethiopië leven." Hij voegde eraan toe dat deze wezens heerlijk snel Ondanks het feit dat ze maar één poot hebben, noemen de Grieken ze "schaduwvoeten" omdat ze op de grond liggen als het warm is en in de schaduw liggen door de grote van hun voet.

Behalve dat ze populair zijn in middeleeuwse bestiaria, zijn ze ook bekend in kaartillustraties van Terra Incognita, omdat mensen de gewoonte hebben om de rand van hun kaarten te illustreren met eigenaardige wezens, zoals draken, eenhoorns, cyclopen, Sciapods en nog veel meer. De Hereford Mappa Mundi, die is getekend daterend uit circa 1300, Hetzelfde geldt voor de wereldkaart die Beatus van Liebana heeft getekend en die dateert van circa 730 tot circa 800.

Engelse Literatuur

Sciapods kwamen ook voor in een paar fictiewerken. In de roman The Voyage of the Dawn Treader van C.S. Lewis, deel van de serie De kronieken van Narnia, een tovenaar genaamd Coriakin bewoont een eiland aan de rand van Narnia samen met een stam dwaze dwergen genaamd Duffers. Coriakin veranderde de Duffers in monopods als straf, en ze waren niet blij met hoe ze eruit zagen en dus besloten ze zichzelf onzichtbaar te maken.

Ze werden herontdekt door de ontdekkingsreizigers van de Dawn Treader die op het eiland aankwamen om uit te rusten. Ze vroegen Lucy Pevensie om ze weer zichtbaar te maken, en dat deed ze. Ze werden bekend als "Dufflepuds" van hun oude naam, "Duffers," en hun nieuwe naam, "Monopods." In overeenstemming met het boek The Land of Narnia van Brian Sibley, zou C.S. Lewis het uiterlijk van de Sciapods gekopieerd kunnen hebben van tekeningen uit de Hereford Mappa Mundi.

Romeinse literatuur

Er werd ook een Sciapod genoemd in de roman van Umberto Eco, getiteld Baudolino, In zijn andere roman, De naam van de roos, werden ze beschreven als "de bewoners van de onbekende wereld" en "Sciapods, die snel lopen op hun ene been en, als ze willen schuilen voor de zon, zich uitstrekken en hun grote voet omhoog houden als een paraplu.

Noorse literatuur

Een andere ontmoeting werd beschreven in de Saga van Erik de Rode. Daarin wordt beweerd dat Thorfinn Karlsefni aan het begin van de 11e eeuw, samen met een groep IJslandse kolonisten in Noord-Amerika, een ras van de "One-Legged" of de "Uniped".

Thorvald Eiriksson, met de anderen, verzamelden zich om zoeken naar Thorhall. Terwijl ze een lange tijd in de rivier voeren, schoot een man met één been plotseling op hen en raakte Thorvald. Hij komt aan zijn einde door een wond in de buik veroorzaakt door de pijl. De zoektocht vervolgde hun reis naar het noorden en bereikte wat ze veronderstelden het "Land van de Eenvoeters" of "Land van de Eenbenigen" te zijn.

De oorsprong van het eenvoeterwezen

De oorsprong van de eenvoeters blijft onzeker, maar er zijn verschillende folklore en verhalen van verschillende plaatsen die ze vermelden, zelfs voor de middeleeuwen. Deze verhalen zouden betrekking kunnen hebben op de oorsprong van de Sciapods, maar in een verklaring van Giovanni de' Marignolli over zijn reis naar India.

Marignolli legde uit dat alle Indianen gewoonlijk naakt gaan en de gewoonte hebben om een ding vast te houden dat kan lijken op een tentdakje met een rieten handvat, en ze gebruiken het als bescherming als het regent of zonnig is. Indianen noemden het zelfs Chatyr, en hij bracht er een mee van zijn reizen. Hij zei dat dit het ding is waarvan die dichters veronderstelden dat het op de been was.

Het maakte echter geen einde aan het opduiken van verschillende eenvoetige wezens in mythen uit verschillende plaatsen. In de Zuid-Amerikaanse legende hebben ze de Patasola of de één-voet van de Columbiaanse overlevering, de figuur van een angstaanjagend wezen dat houthakkers het bos in lokt voor verkering, en daarna keren de houthakkers nooit meer terug.

In het werk van Sir John Mandeville beschreef hij dat in Ethiopië, er zijn er die éénvoetig zijn en toch zo snel rennen. Het is een wonder om ze te zien, en hun voet is zo groot dat hij het hele lichaam kan bedekken en afschermen tegen de zon, wat duidelijk te maken heeft met de Sciapods uit het boek van Ctesias.

De meest waarschijnlijke verklaring voor hun oorsprong is de Indiaanse overlevering eenbenige demonen en goden. Volgens Carl A.P. Ruck verwijzen de Monopods waarvan vermeld wordt dat ze in India bestaan naar de Veda's Aja Ekapada, wat "Niet-geboren enkelvoet" betekent. Het is een bijnaam voor Soma, een botanische godheid die de stam van een entheogene schimmel of plant voorstelt. In andere verwijzingen verwijst Ekapada naar een enkelvoetig aspect van Shiva, de Hindoegod.

Kortom, het bestaan van Sciapods is ofwel het resultaat van nauwgezet luisteren naar Indiaanse verhalen, het tegenkomen van de hindoeïstische iconografie van de Ekapada, of verhalen die afkomstig zijn uit het pantheon van het pre-klassieke India.

Betekenis van het woord Sciapods

De term is "Sciapodes" in het Latijn en "Skiapodes" in het Grieks. De betekenis van Sciapodes is "Schaduwvoet." "Skia" betekent schaduw en "pod" betekent voet. Ze stonden ook bekend als Monocoli, wat "één been" betekent, en werden ook wel Monopod genoemd, wat "één voet" betekent. Monopods werden echter meestal beschreven als dwergachtige wezens, maar in sommige verslagen wordt gezegd dat Sciapods en Monopods gewoon dezelfde wezens zijn.

Conclusie

Sciapods waren mythische mensachtige of dwergachtige wezens die al voor de middeleeuwen hun opwachting maakten. Het is echter onzeker of ze echt bestaan, maar één ding is zeker: ze zijn niet ongevaarlijk.

• Sciapods zijn wezens die voorkwamen in de middeleeuwse iconografie, afgebeeld als een mensachtige figuur met een enkele grote voet die omhoog staat als zonnescherm.
• Ze werden ook wel Monopods of Monocoli genoemd. Sommige van hen zijn linksvoetig, terwijl andere rechtsvoetig zijn.
• Ze werden beschreven in verschillende literaire werelden.
• Ze bewegen snel en zijn beweeglijk, in tegenstelling tot wat de meeste mensen denken omdat ze éénbenig zijn.
• Ontmoetingen en waarnemingen van Sciapods werden talloze keren vermeld in de middeleeuwse literatuur.

Samengevat zijn Sciapods fascinerende wezens die deze magische en fascinerende intrige met zich meedragen die een enorme belangstelling heeft gewekt in de oude literatuur.