Táboa de contidos
Crese que morreu ao redor do 570 a.C., aínda que a suxestión de que Safo se suicidou saltando dos acantilados de Leucadia. por amor a un barqueiro chamado Phaon agora considérase espurio.
Escritos
| Volver ao inicio da páxina
|
A poesía de Safo céntrase en gran medida na paixón, o amor e o amor por diversos personaxes e xéneros, aínda que é non se sabe ata que punto a súa poesía era autobiográfica. As descricións de actos físicos entre mulleres nas súas obras son poucas e suxeitas a debate, pero as palabras "lesbiana" (do nome da illa da súa nacemento) e "sáfica" chegaron a ser amplamente aplicadas á homosexualidade feminina a partir do XIX. Século. A homosexualidade durante o seu propio período estaba, con todo, bastante estendida, especialmente entre a intelixencia e a aristocracia, e considerada non excepcional. Parece claro que amaba a algunhas das mulleres da súa comunidade, aínda que non está moi claro se a paixón se expresaba sexualmente ou non. . A Biblioteca de Alexandría (quequeimado tráxicamente na antigüidade) aparentemente recolleu a poesía de Safo en nove libros, pero a proporción que sobrevive é moi pequena con só un poema, o “Himno a Afrodita” , que sobrevive na súa totalidade, xunto con outros tres parcialmente completos. poemas. Safo organizou a un grupo das súas mozas alumnas nun "thiasos", un culto que adoraba a Afrodita con cancións e poesía, e “Himno a Afrodita” está composto moi probablemente para interpretalo dentro deste culto.
Escribiu nun dialecto grego eólico bastante difícil e arcano (parte da razón pola que a súa obra foi copiada cada vez menos co paso do tempo), pero a súa poesía é eloxiada pola súa claridade de linguaxe e sinxeleza de pensamento, máis que polo seu enxeño e retórica.
Obras principaisVer tamén: As mulleres troianas - Eurípides | Volver ao inicio da páxina Ver tamén: Por que Medea mata aos seus fillos antes de fuxir a Atenas para casar con Exeo? |
- “Himno a Afrodita”
(Poeta lírico, grego, c. 630 – c. 570 a. C.)
Introdución