Դա հավանաբար եղել է Հռոմում: որ Կատուլլոսը խորապես սիրահարվել է իր բանաստեղծությունների «Լեսբիային» (սովորաբար նույնացվում է Կլոդիա Մետելիի հետ՝ արիստոկրատական ​​տան բարդ կնոջ հետ), և նա իր բանաստեղծություններում ապշեցուցիչ խորությամբ և հոգեբանական խորությամբ նկարագրում է նրանց հարաբերությունների մի քանի փուլեր։ Նա, ըստ երևույթին, ունեցել է նաև Յուվենտիուս անունով մի տղամարդ սիրեկան:

Որպես էպիկուրիզմի հետևորդներ՝ Կատուլլոսը և նրա ընկերները (որոնք հայտնի են դարձել որպես «Նովի պոետա» կամ «Նոր բանաստեղծներ») իրենց կյանքն ապրել են հիմնականում հեռու քաղաքականություն՝ զարգացնելով նրանց հետաքրքրությունը պոեզիայի և սիրո նկատմամբ։ Ասել է թե՝ նա մ.թ.ա. 57-ին կարճ ժամանակ անցկացրեց քաղաքական պաշտոնում Բիթինիայում՝ Սև ծովի մոտ, ինչպես նաև այցելեց իր եղբոր գերեզմանը Տրոադում՝ ժամանակակից Թուրքիայում։ Ըստ Սուրբ Ջերոմիոսի՝ Կատուլլոսը մահացել է երիտասարդ երեսուն տարեկանում, ինչը ենթադրում է մահվան տարեթիվ մ.թ.ա. 57 կամ 54 մ.թ.ա.: 2>

Միջնադարում համարյա ընդմիշտ կորած՝ նրա աշխատանքը պահպանվել է մեկ ձեռագրի՝ անթոլոգիայի շնորհիվ, որը կարող է կամ գուցե չի կազմակերպվել հենց Կատուլլոսի կողմից։ Կատուլլոսի բանաստեղծությունները պահպանվել են 116 «կարմինա» (հատվածներ) անթոլոգիայում, թեև դրանցից երեքը (թվերը 18, 19 և 20) այժմ համարվում են կեղծ։ Բանաստեղծությունները հաճախ բաժանվում են երեք պաշտոնական մասերի. վաթսուն կարճ բանաստեղծություններ տարբեր մետրերով (կամ «պոլիմետր»), ութ ավելի երկար բանաստեղծություններ (յոթ օրհներգ և մեկ մինի էպոս) և քառասունութ էպիգրամ:

Կատուլուսի պոեզիան: ազդվել է հելլենիստական ​​դարաշրջանի նորարարական պոեզիայից, հատկապես Կալիմակոսի և Ալեքսանդրիայի դպրոցի կողմից, որը քարոզում էր պոեզիայի նոր ոճ, որը հայտնի է որպես «նեոտերիկ», որը միտումնավոր հեռացավ դասական էպիկական պոեզիայից՝ համաձայն ավանդույթի։ Հոմեր , փոխարենը կենտրոնանալով փոքրածավալ անձնական թեմաների վրա՝ օգտագործելով շատ զգույշ և գեղարվեստականորեն կազմված լեզուն: Կատուլլոսը նաև երկրպագում էր Սապֆոյի քնարերգությանը և երբեմն օգտագործում էր իր մշակած սափֆիական ստրոֆ կոչվող չափիչը: Այնուամենայնիվ, նա գրել է շատ տարբեր մետրերով, ներառյալ հենեկասալբյան ​​և էլեգիական երկտողերը, որոնք սովորաբար օգտագործվում էին սիրային պոեզիայում:

Նրա գրեթե ամբողջ պոեզիան արտահայտում է ուժեղ (երբեմն վայրի) հույզեր, հատկապես Լեսբիայի առնչությամբ, որը հայտնվում է պահպանված 116 բանաստեղծություններից 26-ում, թեպետ կարող էրցուցադրել նաև հումորի զգացում: Նրա որոշ բանաստեղծություններ կոպիտ են (երբեմն ուղղակի անպարկեշտ), հաճախ ուղղված են դավաճան դարձած ընկերներին, լեսբիայի այլ սիրահարներին, մրցակից բանաստեղծներին և քաղաքական գործիչներին:

Նա մշակել է բազմաթիվ գրական տեխնիկա, որոնք դեռևս այսօր տարածված են, ներառյալ հիպերբատոնը: (որտեղ, բնականաբար, միմյանց պատկանող բառերն առանձնացված են միմյանցից՝ շեշտադրման կամ ազդեցության համար), անաֆորա (շեշտելով բառերը՝ դրանք կրկնելով հարևան նախադասությունների սկզբում), եռակետ (նախադասություն՝ հավասար երկարությամբ և մեծացող երեք հստակ մասերով) և ալիտերացիա (նույն արտահայտության մի քանի բառերի սկզբում բաղաձայնի կրկնվող հնչյունը):

• «Passer, deliciae meae puellae» (Catullus 2)
• «Vivamus, mea Lesbia, atque amemus» (Catullus 5)
• «Miser Catulle, desinas ineptire» (Catullus 8)
• «Odi et amo» (Catullus 85)

(Քնարական և էլեգիական բանաստեղծ, հռոմեական, մոտ 87 – մ.թ.ա. մոտ 57)

Ներածություն