احتمالاً در روم بوده است. کاتولوس عمیقاً عاشق "لزبیا" شعرهایش شد (معمولاً با کلودیا متلی، زنی پیچیده از یک خانه اشرافی شناخته می شود) و او چندین مرحله از رابطه آنها را در اشعار خود با عمق و بینش روانشناختی شگفت انگیز توصیف می کند. به نظر می رسد که او معشوقه مردی به نام یوونتیوس داشته است.

به عنوان طرفداران اپیکوریانیسم، کاتولوس و دوستانش (که به "نووی پوئتا" یا "شاعران جدید" معروف شدند) زندگی خود را تا حد زیادی دور از ذهن گذراندند. سیاست، پرورش علاقه آنها به شعر و عشق. با این اوصاف، او مدت کوتاهی را در سال ۵۷ پیش از میلاد در یک پست سیاسی در بیتینیا، نزدیک دریای سیاه گذراند و همچنین از مقبره برادرش در ترواد، در ترکیه امروزی دیدن کرد. به گفته سنت جروم، کاتولوس در سن جوانی سی سالگی درگذشت، که تاریخ مرگ را در سال 57 یا 54 قبل از میلاد نشان می دهد.

تقریباً برای همیشه در قرون وسطی گم شد، کار او به لطف یک نسخه خطی، گلچینی که ممکن است باقی مانده باشد. یا ممکن است توسط خود کاتولوس تنظیم نشده باشد. اشعار کاتولوس در گلچینی متشکل از 116 «کارمینا» (آیه) حفظ شده است، اگرچه سه مورد از آنها (اعداد 18، 19 و 20) اکنون جعلی تلقی می شوند. اشعار اغلب به سه بخش رسمی تقسیم می شوند: شصت شعر کوتاه در مترهای مختلف (یا «پلیمتر»)، هشت شعر بلندتر (هفت سرود و یک حماسه کوچک) و چهل و هشت اپیگرام.

شعر کاتولوس. تحت تأثیر شعر ابداعی عصر هلنیستی، به ویژه شعر کالیماخوس و مکتب اسکندریه، که سبک جدیدی از شعر را به نام «نئوتریک» رواج داد، که عمداً از شعر حماسی کلاسیک به سنت دور شد. هومر ، به جای آن بر موضوعات شخصی در مقیاس کوچک با استفاده از زبان بسیار دقیق و هنرمندانه متمرکز شده است. کاتولوس همچنین از تحسین‌کنندگان غزلیات Sappho بود و گاهی از متری به نام استروف سافیک که خود ساخته بود استفاده می‌کرد. با این حال، او در متراژهای مختلف نوشت، از جمله دوبیتی‌های هندسی و مرثیه‌ای که معمولاً در شعر عاشقانه به کار می‌رفتند.

تقریباً تمام شعرهای او احساسات قوی (گاهی وحشی) را نشان می‌دهد، به ویژه در مورد لزبیا، که ظاهر می‌شود. در 26 شعر از 116 شعر بازمانده اش، گرچه توانستهمچنین حس شوخ طبعی را نشان می دهد. برخی از اشعار او گستاخانه هستند (گاهی اوقات کاملاً ناپسند)، اغلب با دوستانی که به خائن تبدیل شده‌اند، دیگر عاشقان لزبیا، شاعران رقیب و سیاستمداران هدف قرار می‌گیرند.

او بسیاری از تکنیک‌های ادبی را که امروزه نیز رایج است، توسعه داد، از جمله هایپرباتون. (جایی که کلماتی که طبیعتاً به هم تعلق دارند برای تأکید یا تأثیر از یکدیگر جدا می شوند)، آنافورا (تاکید بر کلمات با تکرار آنها در ابتدای جملات همسایه)، سه ویرگول (جمله ای با سه قسمت کاملاً مشخص با طول مساوی و با قدرت فزاینده) و آلتراسیون (تکرار یک صدای همخوان در ابتدای چند کلمه در یک عبارت)>بازگشت به بالای صفحه

• «Passer, deliciae meae puellae» (Catullus 2)
• «Vivamus, mea Lesbia, atque amemus» (Catullus 5)
• «Miser Catulle, desinas ineptire» (Catullus 8)
• «Odi et amo» (Catullus 85)

(شاعر غنایی و مرثیه، رومی، حدود 87 - حدود 57 ق.م.)

مقدمه