Literaire middelen in Antigone Ze variëren van ver en worden gebruikt om de personages van het verhaal en hun reis in het stuk beter te begrijpen. In Sophocles' Griekse klassieker Antigone worden verschillende hulpmiddelen gebruikt om de creativiteit te tonen die onze schrijver wil uitbeelden, waardoor het publiek... stof tot nadenken en een vooruitblik op wat komen gaat.

Voorbeelden van literaire hulpmiddelen in Antigone

De Griekse schrijver deed niet onder voor zijn methoden om zijn meesterwerk te creëren, van tijdloze thema's tot symboliek en zinspelingen. Enkele literaire middelen die in Antigone werden gebruikt zijn de volgende.

Plot

Een plot is een opeenvolging van gebeurtenissen in een verhaal die de beoogde verhaallijn weergeeft en laat de ontwikkeling van de verhaallijn zien. In Antigone begint dit met de dood van de twee broers van onze heldin, degenen die vochten om de macht over Thebe, oorlog tegen elkaar voerden en daarbij stierven. Want ze werden allebei als lijken achtergelaten, De volgende troonopvolger was hun oom Creon. De pas ingewijde koning van Thebe gaf zijn eerste uitspraak door; Eteocles begraven en Polynices tot verrader uitroepen en de begrafenis van zijn lichaam verbieden.

De weigering om haar dode broer te begraven zat onze heldin Antigone, die evenveel van haar beide broers hield, niet lekker. Ze kon niet stilzitten wetende dat haar geliefde broer zijn recht om begraven te worden ontnomen, om te voorkomen dat zijn ziel de onderwereld ingaat, zoals het Griekse geloof voorschrijft. Haar eigenzinnige aard belemmert haar om de wet van de koning blindelings te volgen, en dus besluit ze om tegen hem ingaan in de naam van Goddelijke wetten. De gebeurtenissen die daarna plaatsvinden, ontvouwen het lot van onze heldin en brengen haar naar haar tragedie en het einde van de Griekse klassieker.

Thema

Een thema is het belangrijkste idee of de centrale boodschap in een geschreven stuk. In Antigone kunnen de belangrijkste thema's van het stuk worden onderverdeeld in twee.

Sterfelijke wetten vs. Goddelijke wetten

Dit thema kan in de natuur vertaald worden naar het moderne equivalent van Kerk versus Staat. In de Griekse klassieker van Sophocles zien we Creon een wet aannemen die lijnrecht tegen deze goden ingaat: hij verbiedt de begrafenis van een man die hij als verrader bestempelt, tegen de wensen van de goden in. De goden hadden verkondigd dat alle levende wezens in de dood en alleen in de dood begraven moeten worden, dus de mensen van Thebe geloofden sterk in de kracht van begrafenissen. Antigone, een inwoner van Thebe, heeft een sterk geloof in haar spiritualiteit met de goden, Ze gaat tegen de sterfelijke wetten in om die van de goden te handhaven en ontvangt de straf met opgeheven hoofd.

Toewijding vs. plicht

Dit thema in Antigone is al te zien vanaf het begin van het stuk. Antigone worstelt met de heerschappij van Creon als ze met Ismene, de zus van Antigone, praat over het onrechtvaardige weigering om hun dode broer te begraven. Haar toewijding aan haar familie en de wetten van de goden overtreft die van haar burgerplichten aan de sterfelijke wetten, waardoor haar lot in het stuk bezegeld wordt.

Motieven

Motieven zijn terugkerende ideeën in een toneelstuk die zichzelf herhalen om een bepaald verhaal te ontwikkelen en de sfeer van het verhaal te bepalen. In een geschreven werk wordt beeldspraak gebruikt om een beschrijving te creëren waarmee je het genre en de setting van het verhaal kunt bepalen. Door het toneelstuk heen De beeldspraak in Antigone gaat van dood tot vuil; het stuk had geen tekortkomingen als het ging om terugkerende beelden, dus laten we een aantal motieven van de klassieker verkennen.

Dood

Vanaf het allereerste begin van Sophocles' toneelstuk Antigone was het verhaal doorspekt met de dood. Vanaf de prequel Oedipus Rex, De dood was een terugkerende nachtmerrie voor onze personages. Dit zette zich voort in Antigone, waar het stuk begon met de dood van de twee broers van de heldin en eindigde met haar dood.

Blindheid

Tiresias was niet het enige blinde personage in het stuk; onze antagonist Creon was er ook een. Tiresias is een blinde profeet die Creon waarschuwt voor zijn extreme overmoed en hoe dit de goden zou kunnen mishagen. Creon trok zich niets van hem aan en zette zijn tirannieke bewind voort Creon was in zijn overmoed verblind door trots en zocht daarom zijn ondergang toen hij de waarschuwing van anderen weigerde.

Allusies

Allusies geven Sophocles' klassieker vorm op een manier die onze schrijver in staat stelt om Creëer een dynamiek die het publiek boeit, Sophocles' gebruikt dit literaire middel in Antigone om te refereren aan zijn eerdere werk en andere klassiekers om het verhaal te vertellen. diepere emoties en verbindingen oproepen aan het publiek.

Een voorbeeld hiervan is de dood van Antigone en haar geliefde; de tragedie van sterven uit liefde kan zinspelen op de Shakespeare-klassieker Romeo en Julia. Deze toespeling, die beroemd was in die tijd, stelt het publiek in staat om de dood van onze heldin en haar geliefde waar te nemen, vergelijkbaar met het einde van Romeo en Julia. Dit roept hetzelfde verdriet op dat ze hadden gevoeld bij de dood van Romeo en Julia met die van Antigone en Haemon.

Symboliek

Symboliek is een artistieke imitatie die gebruik maakt van de methode om waarheden of toestanden te onthullen. In Antigone kan het gebruik van symbolen worden gezien als een leidraad om het publiek te leiden naar een beter begrip van de personages en flexibiliteit in interpretaties. Een goed voorbeeld hiervan is de grafsteen. Op het eerste gezicht heeft deze weinig tot geen betekenis voor de plot van het verhaal, maar als je beter kijkt en je concentreert op Antigone's straf voor het begraven van haar broer.

Terwijl Antigone haar broer begraaft, wordt ze betrapt door paleiswachten en wordt voor straf naar Creon gebracht. Ze wordt voor haar overtredingen begraven in een grot die bedoeld is voor de doden en sterft ook in de schuilplaats. Antigone heeft Creons opstandigheid getoond en maakt het duidelijk dat ze hem niet trouw is. Ze is volledig toegewijd aan haar broer en de wil van de goden, waarbij ze subtiel laat doorschemeren dat ze trouw is aan de doden in plaats van aan de huidige koning van Thebe. Hiermee, ze is levend begraven Creon ziet dit als een gepaste straf voor de zondares die de levenden de rug heeft toegekeerd en naar de doden is gerend.

Voor de goden is een grafsteen een zondige daad tegen Zeus. Creon weigerde de wil van de goden om de doden te begraven te eren door te weigeren Polyneices' lichaam te begraven en vervolgens ging hen opnieuw onteren toen hij Antigone begroef, Hierdoor treft de tragedie Creon in de vorm van de dood van zowel zijn zoon als zijn vrouw. Deze figuurlijke spraak in Antigone stelt Sophocles in staat om verder te gaan dan de letterlijke betekenis van woorden om een boodschap of punt over te brengen.

Metaforen

In Antigone zijn metaforen gebruikt voor retorisch effect en om duidelijkheid te verschaffen of identificatie in verborgen overeenkomsten tussen twee verschillende ideeën. Bijvoorbeeld, toen ze betrapt werd bij het begraven van haar broer, vergeleken de paleiswachten Antigone met een hyena, "Daar is ze, klauwend als een hyena." Dit suggereert dat Antigone verwant was aan een wild dier, gek in haar wilde beproeving tegen Creon en onbeschaafd in hoe ze zich gedroeg, waardoor het publiek en de bewakers werden afgeleid van haar werkelijke positie - koninklijkheid.

Deze figuurlijke taal in Antigone laat het publiek de situatie beter begrijpen door details in de vergelijking naar voren te brengen. Als de bewakers bijvoorbeeld zouden zeggen: "Daar klauwt ze", zou de betekenis achter hun woorden volledig verloren gaan in tegenstelling tot "Daar is ze, klauwend als een hyena". Antigone's vergelijking met een hyena verlicht het publiek in hoe ze handelt en hoe andere personages haar zien.

Conclusie:

We hebben het gehad over de verschillende literaire hulpmiddelen in Sophocles' Griekse klassieker. Laten we nu eens kijken naar de belangrijkste punten die we hebben besproken:

• Sophocles gebruikt literaire middelen om creativiteit te tonen en het publiek een diepere band te laten vormen met de personages van zijn toneelstuk.
• De plot wordt gebruikt om een verhaal te creëren en de gebeurtenissen in het verhaal weer te geven.
• Het thema wordt gebruikt om de belangrijkste ideeën van het stuk weer te geven en kan in tweeën worden verdeeld: sterfelijke wet versus goddelijke wet; en plicht versus toewijding.
• Motieven zijn terugkerende thema's die beelden gebruiken om de bedoeling en de stemming van het verhaal weer te geven.
• Allusies worden gebruikt om de klassieker vorm te geven, zodat de schrijver een dynamiek kan creëren die het publiek boeit en vrije expressie mogelijk maakt.
• Allusies worden ook gebruikt om diepere emoties en relaties op te roepen bij het publiek.
• Symbolieken bieden vrijheid in verschillende interpretaties van het werk
• Metaforen verduidelijken verborgen overeenkomsten tussen twee ideeën, waardoor vergelijking en begrip mogelijk worden.

Concluderend: Sophocles gebruikt literaire middelen om zijn bedoeling vrijelijk uit te drukken en de creativiteit maximaliseren Met verschillende literaire middelen die in een bepaalde positie worden geplaatst, geeft de auteur het publiek een dieper begrip van het toneelstuk en roept meer ongelooflijke emoties op.

Een voorbeeld hiervan is de toespeling op de dood van Antigone en Haemon. De dood van de geliefden ontgaat het tragische einde van Shakespeare's klassieker, En zo werken de emoties die worden opgeroepen door het tragische einde van Romeo en Julia door in de dood van Antigone en Haemon.