Juvenali hamasei olerki zenbakitu ditu, azkena amaitu gabea edo gutxienez gaizki kontserbatua, bost liburutan banatuta. Denak dira "satura" edo satira genero erromatarra, gizarteari buruzko eztabaida zabalak eta ohitura sozialak hexametro daktilikoan. Lehen liburua, “Satires 1 – 5” jasotzen duena, atzera begira Domiziano enperadorearen erregealdi tiranikoaren izugarrikeria batzuk deskribatzen dituena, ziurrenik K.o. 100 eta 110 en artean argitaratu zen. Gainerako liburuak hainbat tartetan argitaratu ziren 130 K.o. inguruko 5. libururako data estimatua arte, data irmoak ezagutzen ez diren arren.

Teknikoki, Juvenalen poesia oso fina da, argi egituratua eta betea. soinuak eta erritmoak zentzua imitatzen eta hobetzen duten efektu adierazgarriak, esaldi zorrotz eta epigrama gogoangarri askorekin. Bere poemek biei erasotzen dieteErromako hiriko gizartearen ustelkeria eta, oro har, gizateriaren ergelkeriak eta basakeriak, eta mespretxu amorratua erakusten dute garaiko gizarte erromatar gizarte desbideratze eta biziotzat jotzen zuten ordezkari guztiei. Satira VI, adibidez, 600 lerro baino gehiagokoa, emakume erromatarren ergelkeriaren, harrokeriaren, krudelkeriaren eta depravation sexualaren salaketa gupidagabe eta bitriolikoa da.

Juvenal-en “Satirak” dira. Maxima ezagun askoren iturria, besteak beste, "panem et circenses" ("ogia eta zirkuak", jende arruntari interesatzen zaion guztia dela esan nahi du), "mens sana in corpore sano" ("adimen sanoa in gorputz soinu bat”), “rara avis” (“txori arraroa”, emazte perfektuari erreferentzia eginez) eta “quis custodiet ipsos custodes?” (“nork zainduko ditu zaindariak beraiek?” edo “nork zainduko ditu begiraleak?”).

Bertso satiren generoaren sortzailea Lucilio izan zela uste izan ohi da (bere modu bitriolikoagatik famatua zena). ), eta Horazio eta Persio ere estiloaren defendatzaile ezagunak izan ziren, baina, oro har, Juvenalek tradizioa bere gorenera eraman zuela uste da. Hala ere, argi eta garbi ez zen oso ezaguna garai hartako erromatar literatur zirkuluetan, bere garaiko olerkariek ez baitzuten aipatu (Martzial izan ezik) eta Kintilianen K.o I. mendeko satiraren historiatik guztiz baztertuta. Izan ere, Servio arte ez zen izanmendearen amaieran, Juvenal-ek aitorpen berandu jaso zuela.

• “Satira III”
• “ Satira VI”
• “Satira X”

(Satirikoa, erromatarra, K.a. 55 - K.a. 138)

Sarrera