Protesilaus was een Griekse krijger die uit de stadstaat Phylace kwam en zijn mannen dapper de oorlog in leidde tegen de Trojanen. Hij was ook een aanbidder van Helena, dus de oorlog was zijn manier om zijn liefde aan haar te bewijzen.

Hoewel hij dapper vocht, stierf Protesilaus in de vroege stadia van de oorlog. Lees verder om ontdek de omstandigheden rond zijn dood en hoe hij in sommige Griekse steden werd vereerd.

Het verhaal van Protesilaus

Geboren uit Iphiclus en Diomedia, Protesilaus werd koning van Phylace Via zijn grootvader Phylacos, de stichter van Phylace. Interessant is dat zijn oorspronkelijke naam Iolaus was, maar omdat hij de eerste was die voet zette op Troje, werd zijn naam veranderd in Protesilaus (wat 'als eerste aan land springen' betekent).

Toen hij hoorde van de ontvoering van Helena van Sparta door Paris, verzamelde Protesilaus krijgers uit de dorpen Pyrasus, Pteleus, Antron en Phylace in 40 zwarte schepen en zeilde naar Troje.

Volgens de mythe hadden de goden voorspeld dat degene die als eerste op de kust van Troje zou landen, zou sterven. Dit boezemde angst in in de harten van alle Griekse krijgers, dus toen ze op de kust van de stad Troje landden, wilde niemand van boord gaan. Omdat ze wisten dat Troje niet verslagen zou worden als iedereen in hun schip bleef en omdat ze zich bewust waren van de voorspelling, Protesilaus offerde zijn leven op voor Griekenland .

Odysseus was de eerste die van boord ging, maar omdat hij de voorspelling kende, gooide hij zijn schild op de grond en landde erop. Hij werd gevolgd door Protesilaus die op zijn voeten landde om het Trojaanse leger tegemoet te treden dat hen op de kust opwachtte.

Met moed en vaardigheid, Protesilaus wist vier Trojaanse krijgers te doden voordat hij oog in oog kwam te staan met de Trojaanse held Hector. De twee kampioenen van tegenovergestelde kanten van de oorlog duelleerden totdat Hector Protesilaus doodde en zo de profetie vervulde.

Protesilaus en Laodamia

Protesilaus werd toen vervangen door zijn broer, Pordaces, die de nieuwe leider van de Phylacische troepen werd. Toen ze hoorde van Protesilaus' dood, rouwde zijn vrouw, Laodamia, dagenlang om hem en smeekte ze de goden om haar toe te staan haar man nog een laatste keer te zien. De goden konden haar voortdurende tranen niet langer verdragen en dus besloten om hem terug te brengen uit de dood voor drie uur Laodamia was vervuld van vreugde toen ze de tijd doorbracht in het gezelschap van haar man.

Laodamia maakt een standbeeld van Protesilaus

Nadat de uren verstreken waren, gingen de goden bracht Protesilaus terug naar de onderwereld Ze kon het verlies van de liefde van haar leven niet verdragen en bedacht daarom een manier om zijn herinnering levend te houden.

De vrouw van Protesilaus maakte een bronzen beeld van hem en verzorgde het onder het mom van het uitvoeren van heilige riten. Haar obsessie met het bronzen beeld baarde haar vader, Acastus, zorgen, die besloten het standbeeld te vernietigen om haar dochters geestelijke gezondheid te redden.

Op een dag bracht een bediende wat lekkers voor Laodamia, en toen hij door de deur gluurde zag hij haar het kussen en strelen van het bronzen standbeeld Hij rende snel weg om Acastus te informeren dat zijn dochter een nieuwe minnaar had gevonden. Toen Acastus in Laodamia's kamer kwam, realiseerde hij zich dat het het bronzen beeld van Protesilaus was.

De dood van Laodamia

Acastus verzamelde houtvoorraden en maakte er een brandstapel van. Toen het vuur klaar was, liet hij het bronzen beeldje erin gooien. Laodamia, die de aanblik van het smeltende beeldje niet kon verdragen, sprong in het vuur met het standbeeld om met haar te sterven ' echtgenoot Acastus verloor zijn dochter in het laaiende vuur dat hij had aangestoken om het standbeeld te vernietigen.

De iepen op het graf van Protesilaus

De Phylacias begroeven Protesilaus in de Thracische Chersonese, een schiereiland tussen de Egeïsche zee en de Straat van Dardanellen. Na zijn begrafenis besloten de Nimfen zijn nagedachtenis te vereeuwigen door iepen planten op zijn graf Deze bomen werden zo hoog dat hun toppen van kilometers ver te zien waren en ze stonden bekend als de hoogste in de regio. Maar toen de toppen van de bomen het zicht van Troje bereikten, verwelkten ze.

Volgens de legende verwelkten de toppen van de iepen omdat Protesilaus was zo bitter tegen Troje Troje had hem beroofd van alles wat hem dierbaar was. Eerst was het Helena die door Paris werd ontvoerd, daarna verloor hij zijn leven toen hij vocht om haar van haar gevangenen te redden.

Hij heeft ook verloor zijn lieve vrouw Toen de bomen op zijn graf zo hoog werden dat ze de stad Troje konden 'zien', verdortten de toppen als teken van het verdriet van Protesilaus.

Het gedicht Protesilaus van Antiphilus van Byzantium

Een dichter genaamd Antiphilus van Byzantium, die wist van de iepen op het graf van Protesilaus legde het hele fenomeen vast in zijn gedicht in de Palantijnse Bloemlezing.

[Thessalische Protesilaos, een lange tijd zal uw lof zingen.

Van de voorbestemde doden bij Troje eerst;

Ze bedekten je tombe met iepen met dikke bladeren,

De nimfen aan de overkant van de wateren van het gehate Ilion (Troje).

Bomen vol woede; en wanneer die muur ze zien,

Van Troje verdorren en vallen de bladeren in hun bovenste kroon.

Zo groot was toen de bitterheid onder de helden, waarvan sommige nog steeds

Herinnert zich, vijandig, in de zielloze bovenste takken].

Het heiligdom van Protesilaus in Phylace

Na zijn dood werd Protesilaos vereerd in zijn eigen stad Phylace Volgens de Griekse dichter Pindar organiseerden de Phylacianen spelen ter ere van hem.

In het heiligdom stond een beeld van Protesilaus op een platform in de vorm van de voorkant van een schip met een helm, een harnas en een korte chiton.

Het heiligdom van Protesilaus in Scione en zijn mythe

Een ander heiligdom van Protesilaus bevond zich in Scione op het schiereiland Kassandra, zij het met een ander verhaal over wat er met Protesilaus in Troje gebeurde. Volgens de Griekse mythograaf Conon was Protesilaus stierf niet bij Troje maar nam Aethilla gevangen de zus van de Trojaanse koning Priam.

Zijn krijgers volgden dit voorbeeld door ook andere Trojaanse vrouwen gevangen te nemen. Toen ze met hun gevangenen terugkeerden naar Phylace, beval Aethilla de Trojaanse vrouwen om de schepen te verbranden toen ze uitrustten bij Pallene.

Pallene was een plaats langs de kust tussen de steden Scione en Mende. De activiteiten van Aethilla en de Trojaanse vrouwen dwongen Protesilaus te vluchten naar Scione waar hij de stad vond en vestigde. Zo werd de cultus van Protesilaus in Scione vereerden hem als de stichter van hun stad .

Historische documenten die het heiligdom van Protesilaus vermelden

Overgeleverde teksten uit de 5e eeuw v. Chr. vermelden het graf van Protesilaus als een plaats waar begroeven de Grieken votiefschatten Deze votiefschatten werden later ontdekt door Artayctes, een Perzische generaal, die ze met toestemming van Xerxes de Grote plunderde.

Toen de Grieken ontdekten dat Artayctes hun votiefschatten had gestolen, achtervolgden ze hem, doodden hem en gaven de schatten terug. De tombe van Protesilaus werd opnieuw vermeld in de avonturen van Alexander de Grote .

Volgens de legende stopte Alexander bij de tombe van Protesilaus toen hij op weg was om tegen de Perzen te vechten en offerde hij een offer. Volgens de legende offerde Alexander het offer aan voorkomen wat er gebeurde met Protesilaus in Troje Eenmaal in Azië was Alexander de eerste die Perzische grond betrad, net als Protesilaus. Maar in tegenstelling tot Protesilaus overleefde Alexander en veroverde hij een groot deel van Azië.

Naast de hierboven genoemde overgeleverde historische documenten is er een grote zilveren munt, bekend als tetradrachme, uit 480 v. Chr. waarop Protesilaus staat afgebeeld. De munt kan worden gevonden in het British Museum in Londen .

Afbeeldingen van Protesilaus

De Romeinse schrijver en historicus Plinius de Oudere vermeldt een beeld van Protesilaus in zijn werk Natural History. Er zijn nog twee andere opmerkelijke kopieën van Protesilaus' beeldhouwwerken van rond de 5e eeuw; een daarvan bevindt zich in het Britse museum terwijl de andere op de Metropolitan Museum of Art in New York.

Op het beeld in het Metropolitan Museum of Art staat Protesilaus naakt met een helm op en leunt lichtjes naar links. Zijn rechterarm is opgeheven in een houding die suggereert dat hij klaar is om een slag te geven met een stuk stof dat over de linkerkant van zijn lichaam is gedrapeerd.

Protesilaus en Zephyrus vergelijken

Sommige mensen vergelijken het karakter van Protesilaus met Zephyrus om overeenkomsten en verschillen te zien. In de Griekse mythologie was Zephyr was de god van de zachtste wind De Grieken geloofden dat hij in een grot in Thracië woonde en volgens verschillende legendes vele vrouwen had. In één legende ontvoerde Zephyrus, ook bekend als Zephyr, de nimf Chloris en gaf haar de leiding over bloemen en nieuwe groei.

Zephyrus en Chloris dan baarde Karpos wiens naam " fruit "Het verhaal wordt dus gebruikt om uit te leggen hoe planten vruchten dragen in de lente - Zephyr, de westenwind, en Chloris komen samen om vruchten te produceren.

Terwijl Zephyr alleen aan zijn pleziertjes dacht, werd Protesilaus gezien als een dappere onzelfzuchtige man. Ook waren ze allebei ambitieus, maar hun ambitie werd gedreven door verschillende motieven; Protesilaus wilde een held zijn terwijl Zephyr alleen maar van zichzelf hield.

Hoewel beide personages komen niet voor in de Ilias of enige andere Griekse mythologie Protesilaus offert zichzelf op voor het welzijn van Griekenland en Zephyr zorgt door zijn vele huwelijken voor voedsel, bloemen en zachte winden voor de Grieken. Zephyrus is echter egoïstischer dan Protesilaus door zijn jaloerse aard en zijn onwil om zijn genoegens op te offeren.

Lessen uit de mythe van Protesilaus

Opoffering voor het welzijn van de samenleving

Uit het verhaal van Protesilaus leren we de kunst van het opofferen voor het welzijn van de samenleving Hoewel Protesilaus op de hoogte was van de profetie, ging hij door om de eerste stap te zetten zodat Griekenland Troje kon veroveren. Hij liet zijn familie en vrouw, die veel van hem hielden, achter om te beginnen aan de onomkeerbare reis. Hij was een typisch Griekse krijger die de dood op het slagveld verkoos boven de schande die lafheid met zich meebracht.

Het gevaar van obsessie

Door het verhaal van Laodamia leren we het gevaar van obsessiviteit kennen. Laodamia's liefde voor haar man groeide uit tot een ongezonde obsessie Liefde is een grote emotie die je niet ongecontroleerd moet laten groeien. Ook het leren beheersen van onze passies, hoe toegeeflijk en opslokkend ze ook zijn, zal ons enorm helpen.

Kracht en dapperheid tegenover angst

De held toonde kracht en dapperheid toen hij geconfronteerd werd met de naderende dood. Het is gemakkelijk voor te stellen wat er door zijn hoofd ging toen hij worstelde met de beslissing om Trojaanse grond te betreden. Hij had kunnen toelaten dat angst hem verlamde, net als bij de andere Griekse helden. Toen hij eenmaal op de kust van Troje aankwam.., hij kromp niet ineen van angst maar vocht dapper en doodde vier soldaten totdat hij uiteindelijk stierf door toedoen van de grootste Trojaanse krijger, Hector.

Conclusie

Tot nu toe hebben we de mythe van Protesilaus Troje ontdekt en hoe hij in de Griekse mythologie werd verankerd als iemand wiens offer hielp bij de verovering van Troje.

Hier is een samenvatting van wat we tot nu toe hebben gelezen:

• Protesilaus was de zoon van koning Ioclus en koningin Diomedia van Phylace.
• Later werd hij koning van Phylace en leidde hij een expeditie van 40 schepen om Menelaos te helpen Helena uit Troje te redden.
• Hoewel een orakel voorspelde dat de eerste persoon die een voet op Trojaanse bodem zette zou sterven, ging Protesilaus door en offerde zichzelf op voor Griekenland.
• Hij werd gedood door Achilles en zijn cultus richtte heiligdommen op in Scione en Phylace.
• Uit het verhaal leren we de beloning van opoffering en het gevaar van ongezonde obsessies.

De mythe van Protesilaus is een goede illustratie van de filosofie van de oude Griekse krijgers Zij geloofden dat door zichzelf op te offeren op het slagveld, hun herinneringen onsterfelijk zouden worden, net als die van de held Protesilaus.