(تراژدی، یونانی، حدود 469 ق.م، 1073 سطر)

مقدمهدانائیدها (که گروه کر نمایشنامه را تشکیل می دهند)، در تلاش برای فرار از ازدواج اجباری با پسر عموهای مصری خود، پنجاه پسر پادشاه غاصب اگیپتوس، برادر دوقلوی دانائوس، با پدرشان فرار می کنند.

وقتی به آرگوس رسیدند، دانائوس و دخترانش از پادشاه مهربان اما ترسو، Pelasgus برای محافظت از او درخواست کردند. در ابتدا، او امتناع کرد، در انتظار تصمیم مردم آرگیو در این مورد، اما مردم آرگوس موافقت کردند که از فراریان محافظت کنند، و در میان دانائیدها شادی بزرگی حاصل شد.

اما تقریباً بلافاصله ناوگان مصری خواستگاران نزدیک دیده می شوند، و یک منادی غرغر می کند و دانائیدها را تهدید می کند و سعی می کند آنها را مجبور کند که برای ازدواج نزد پسرعموهایشان برگردند، در نهایت به تلاش هایی متوسل می شوند تا آنها را از نظر فیزیکی دور کنند. پادشاه Pelasgus مداخله می‌کند و منادی را تهدید می‌کند و با یک نیروی مسلح وارد عمل می‌شود تا مصری‌ها را بیرون کند و بدین وسیله درخواست‌کنندگان را نجات دهد. او از دانائیدها می خواهد که در امنیت دیوارهای شهر بمانند.

نمایش با عقب نشینی دانائیدها به داخل امن دیوارهای آرگیو به پایان می رسد، زیرا دانائوس آنها را به دعا و شکرگزاری از خدایان یونان ترغیب می کند. ، و به حیا و حیا. صفحه

«دعا کننده‌ها» زمانی تصور می‌شد که اولین نمایشنامه بازمانده از ایسخلوس باشد. (تا حد زیادی به دلیل نسبتاًعملکرد نابهنگام گروه کر به عنوان قهرمان درام)، اما شواهد اخیر آن را پس از «پارسیان» به عنوان Aeschylus « دومین بازی موجود قرار می دهد. با این حال، هنوز هم یکی از قدیمی‌ترین درام‌های موجود از یونان باستان است، و در ساختار کلی ابتدایی‌اش احتمالاً شبیه آثار گمشده Choerilus، Phrynichus، Pratinas و پیشگامان نمایشنامه قرن ششم قبل از میلاد است. از آنجایی که زنان خواهان اساساً هم گروه کر و هم قهرمان داستان هستند، شاید تعجب آور نباشد که اشعار کر بیش از نیمی از نمایشنامه را اشغال می کند. قبل از میلاد) به عنوان اولین نمایشنامه از یک سه گانه که شامل نمایشنامه های گمشده "پسران اگیپتوس" و "دختران دانائوس" (هر دو ادامه داستان «دعاکننده‌ها» و اسکان مجدد آرگوس)، و به دنبال آن نمایشنامه‌ی ساتیری گمشده «آمیمون» ، که به صورت کمدی یکی از اغوای دانائیدها توسط پوزیدون را به تصویر می‌کشید.

«دعا کننده ها» با انتظارات ما از درام تراژیک سنتی یونان مطابقت ندارد، زیرا نه قهرمان دارد، نه سقوط، و نه حتی پایان تراژیک. در عوض، این نمایشنامه تضادهای حل نشده جنسی، عشق و بلوغ عاطفی را به تصویر می کشد. همچنین ادای احترام به جریان‌های زیرزمینی دموکراتیک است که در آتن پیش از تأسیس یکحکومت دموکراتیک در سال 461 قبل از میلاد، و اصرار پادشاه پلاگوس بر مشورت با مردم آرگوس، نشانه ای متمایز از دموکراسی است. از اوریپید (که به مبارزه تسئوس علیه کرئون تبس برای اجازه دادن به اجساد برادران پولینیس و اتئوکلس برای دفن مناسب می پردازد).

• ترجمه انگلیسی توسط E. D. A. Morshead (Internet Classics Archive): //classics.mit.edu/Aeschylus/suppliant.html
• نسخه یونانی با کلمه ترجمه کلمه ای (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0015