(Τραγωδία, ελληνική, 467 π.Χ., 1.084 στίχοι)

Εισαγωγή

"Επτά εναντίον της Θήβας" (Gr: "Hepta epi Thebas" ; Lat: "Septem contra Thebas" ) είναι μια τραγωδία του αρχαίου Έλληνα θεατρικού συγγραφέα Αισχύλος , που χρονολογείται από το 467 π.Χ. Είναι η κλασική δήλωση του μύθου (που καλύπτεται επίσης από το Ευριπίδης ' play "Οι Φοίνικες γυναίκες" ) της μάχης για την πόλη της Θήβας, αφού ο ντροπιασμένος Οιδίποδας παραχώρησε την εξουσία στους δύο γιους του, τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη.

"Επτά εναντίον της Θήβας" διηγείται πως, όταν ο ντροπιασμένος Οιδίπους παραιτήθηκε από βασιλιάς της Θήβας, έδωσε το βασίλειο στους δύο γιους του, τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη (Πολυνείκη), με την προϋπόθεση ότι θα εναλλάσσονταν στο θρόνο κάθε χρόνο. Ωστόσο, μετά τον πρώτο χρόνο, ο Ετεοκλής αρνήθηκε να παραιτηθεί και έδιωξε τον Πολυνείκη, ο οποίος κατέφυγε στο Άργος. Εκεί, ο Πολυνείκης και ο Αργείος βασιλιάς Άδραστος συγκέντρωσαν μια δύναμη υπό επτάκαπετάνιοι ή αρχηγοί (Τυδέας, Καπανέας, Ετεοκλής, Ιππομέδων, Παρθενόπαιος, Αμφιάραος και ο ίδιος ο Πολυνείκης).

Στην αρχή του έργου, ο Πολυνείκης και οι Αργείοι υποστηρικτές του ετοιμάζονται να επιτεθούν και να πολιορκήσουν τη γενέτειρά του, τη Θήβα, προκειμένου να διεκδικήσουν το θρόνο. Εμφανίζεται ο βασιλιάς που βασιλεύει, ο αδελφός του Ετεοκλής, ο οποίος προειδοποιεί το λαό και τον καλεί στα όπλα. Ορίζει Θηβαίους διοικητές (Κρέοντα, Μεγαρέα, Πορικλυμένο, Μελανίππο, Πολύφοντο, Υπερβίο, Άκτωρ, Λασθένη και τον εαυτό του) για να υπερασπιστούν τις επτά πύλες τηςΌταν αποκαλύπτεται ότι ο αδελφός του Πολυνείκης είναι ένας από τους επτά επιτιθέμενους αρχηγούς, ο Ετεοκλής αποφασίζει να τον αντιμετωπίσει σε μονομαχία.

Η ίδια η "μάχη" λαμβάνει χώρα εκτός σκηνής, κατά τη διάρκεια μιας χορωδιακής ωδής, μετά την οποία εισέρχεται ένας αγγελιοφόρος και ανακοινώνει ότι ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης αλληλοσκοτώθηκαν. Οι άλλοι έξι επιτιθέμενοι οπλαρχηγοί σκοτώνονται όλοι και ο εχθρός αποκρούεται. Τα σώματα των δύο πριγκίπων μεταφέρονται στη σκηνή και ο Χορός τους θρηνεί, όπως και οι αδελφές των σκοτωμένων, Αντιγόνη και Ισμήνη, που είναι οι μόνες που έχουν απομείνει από τοβασιλικός οίκος.

Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 467 π.Χ., όταν κέρδισε το πρώτο βραβείο στον ετήσιο δραματικό διαγωνισμό της πόλης Διονύσια, ως το τρίτο έργο μιας τριλογίας της Θήβας. Τα δύο πρώτα (χαμένα) έργα της τριλογίας ήταν τα εξής "Laius" και "Οιδίπους" , το οποίο ασχολήθηκε με τις δύο πρώτες γενιές του μύθου του Οιδίποδα, ενώ "Επτά εναντίον της Θήβας" ακολουθεί την ιστορία των δύο γιων του Οιδίποδα, του Ετεοκλή και του Πολυνείκη, οι οποίοι πεθαίνουν ο ένας από τα χέρια του άλλου στη μάχη για το θηβαϊκό στέμμα. Το καταληκτικό σατυρικό έργο ονομάστηκε "Η Σφίγγα" (επίσης έχασε).

Ο αρχικός πυρήνας του μύθου των "Επτά", των επτά Αργείων στρατηγών που απειλούσαν την αρχαία πόλη της Θήβας, ανάγεται στην ιστορία της Εποχής του Χαλκού, μια γενιά περίπου πριν από τον Τρωικό Πόλεμο (12ος ή 13ος αιώνας π.Χ.). Το δράμα έχει πολύ μικρή πλοκή ως τέτοια, και μεγάλο μέρος του έργου αποτελείται από έναν ανιχνευτή ή αγγελιοφόρο που περιγράφει καθέναν από τους επτά αρχηγούς που ηγούνται του αργειακού στρατού εναντίον της Θήβας(μέχρι και τις συσκευές στις αντίστοιχες ασπίδες τους) και τις ανακοινώσεις του Ετεοκλή για το ποιον Θηβαίο διοικητή θα στείλει εναντίον κάθε Αργείου επιτιθέμενου.

Σε αντίθεση όμως με τα πολύ πρώιμα έργα του Αισχύλου, η έναρξη του έργου δεν είναι πλέον λυρική αλλά δραματική. Περιέχει επίσης το πρώτο απόσπασμα γενικού προβληματισμού για τη ζωή (που αργότερα έγινε τακτικό χαρακτηριστικό της τραγωδίας), όπου ο Ετεοκλής συλλογίζεται τη μοίρα που εμπλέκει έναν αθώο άνθρωπο στη συντροφιά των κακών, έτσι ώστε να μοιραστεί άδικα την άξια μοίρα τους. Ο Χορός στο έργο, που έχειπερισσότερες γραμμές από οποιονδήποτε άλλο χαρακτήρα, αποτελείται από τις γυναίκες της Θήβας.

Εξερευνά τα θέματα της μοίρας και της παρέμβασης των θεών στις ανθρώπινες υποθέσεις, καθώς και την πόλιν (ή πόλη) ως ζωτικής σημασίας εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού (ένα θέμα που θα επαναληφθεί σε πολλά από τα έργα της σειράς Αισχύλος ' αργότερα).

Λόγω της δημοτικότητας του Σοφοκλής ' αργότερα παίζουν "Αντιγόνη" , το τέλος του "Επτά εναντίον της Θήβας" ξαναγράφτηκε περίπου πενήντα χρόνια μετά Αισχύλος Ο θάνατος του Πολυνείκη, με την Αντιγόνη να ανακοινώνει την πρόθεσή της να αψηφήσει το ανακοινωθέν διάταγμα κατά της ταφής του Πολυνείκη.

• Αγγλική μετάφραση από τον E. D. A. Morshead (Internet Classics Archive): //classics.mit.edu/Aeschylus/seventhebes.html
• Ελληνική έκδοση με μετάφραση λέξη προς λέξη (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0013