Land van de Doden Odyssee

John Campbell 12-10-2023
John Campbell
commons.wikimedia.org

In de Odyssee De boeken 10 en 11 staan bekend als "Land van de Doden". De Odyssee gaat verder met Odysseus die zijn zoektocht voortzet om terug te keren naar Ithaka. Nadat hij de gevreesde cycloop Polyphemus had verblind, ontsnapte Odysseus van zijn eiland en zeilde verder. Zoals de Odyssee boek 10 begint, Odysseus en zijn bemanning komen naar het eiland van de god van de wind, Aeolus .

Odysseus heeft zes mannen verloren door de eindeloze eetlust van de cycloop. Om uit de grot van het beest te ontsnappen, dreven hij en zijn mannen een geslepen boomstam in zijn oog, waardoor het verblind werd. Op die manier.., hij de toorn van Poseidon opliep, die toevallig de vader van Polyphemus was Nu de goden tegen hem zijn, vaart hij opnieuw naar Ithaka. In boek 10 van de Odyssee heeft Odysseus meer geluk, althans in het begin. Hij komt op het Eolische eiland, waar Aeolus en zijn twaalf zonen en dochters met zijn geliefde vrouw wonen.

De Odyssee boek 10 samenvatting zou zijn om te zeggen dat Odysseus ontsnapt aan de cycloop om zich aan te sluiten bij een feestje in het huis van de windwachter Helaas voor Odysseus eindigt het verhaal daar niet.

Aeolus geeft Odysseus en zijn bemanning een feestmaal. Zijn gulle gastheer biedt hen een maand lang gastvrijheid voordat hij hen op pad stuurt met een nog groter geschenk... een zak met alle winden behalve de westenwind die hij vrijlaat om het schip naar Ithaka te drijven.

Zie ook: Prometheus Gebonden - Aeschylus - Oud Griekenland - Klassieke Literatuur

Alles gaat heel goed. Odysseus wil geen risico's meer nemen en neemt zelf het stuur over. Hij vaart negen dagen lang. Als de kust in zicht komt, ziet hij de wachters de bakens langs de kust ontsteken en valt hij uiteindelijk in slaap.

Een zieke wind waait

Zo dicht bij huis begint de bemanning onder elkaar te mopperen. De vertrouwde kusten van Ithaka zijn in zicht en ze zijn bijna thuis... maar wat hebben ze gewonnen?

Ze hebben verschrikkingen en gevechten en verlies meegemaakt Ze hebben hun metgezellen bedroefd. Er is niets achter hen dan dood en verderf. Ze hebben niets in hun zakken. Ze hebben nauwelijks de voorraden die ze nodig hebben om nog een paar dagen te overleven, laat staan nog een reis. Ze hebben gereisd en hun kapitein goed gediend, en ze zijn thuisgekomen met lege handen.

Mopperend onder elkaar, besluit de bemanning dat de gulle Aeolus Odysseus zeker een grote schat moet hebben gegeven. De bewaarder van de winden met al zijn schatten en zijn rijke feesten moet Odysseus toch minstens goud en zilver hebben gegeven. Met alle wonderen die ze hebben gezien, beginnen ze te geloven dat de zak goud en zilver bevat, en misschien magische voorwerpen.

Vastbesloten om te zien wat hun meester niet met hen heeft gedeeld, openen ze de tas die ze van Aeolus hebben gekregen. Zeus' vloek wordt losgelaten, samen met de rest van de winden De resulterende storm drijft hen helemaal terug naar het eiland van Aeolus.

Vervloekt door de Goden

Aeolus hoort Odysseus' smeekbeden om hulp, maar hij is onaangedaan door de sterveling. Omdat hij zijn eerste geschenk heeft verkwist, is Odysseus niet meer bij hem in de gunst en moet hij nu verder reizen zonder de winden om hem te helpen. De bemanning wordt gestraft voor hun dwaasheid en hebzucht Zonder wind om ze voort te bewegen, liggen ze dood in het water en zijn ze volledig afhankelijk van mankracht alleen om door te gaan:

"Dus sprak ik en richtte mij tot hen met vriendelijke woorden, maar zij zwegen. Toen antwoordde hun vader en zei: 'Ga met spoed van ons eiland weg, gij verachtelijkste van al wat leeft. In geen geval mag ik die man helpen of op zijn weg sturen die gehaat wordt door de gezegende goden. Ga weg, want gij komt hier als iemand die gehaat wordt door de onsterfelijken.'

"Aldus zeggende, zond hij mij, zwaar zuchtend, uit het huis; vandaar voeren wij voort, bedroefd over het hart; en de geest der mannen was versleten door het smartelijke roeien, vanwege onze eigen dwaasheid, want er scheen geen briesje meer om ons op onze weg te dragen."

Ze varen nog zes dagen door voordat ze bij Lamus aankomen. Twee van Odysseus' schepen varen de grote haven binnen, terwijl Odysseus achterblijft en buiten de ingang aanlegt. Hij stuurt drie van zijn mannen op verkenning uit om te zien of ze hier welkom zijn.

De eerste van de drie ondergaat een afschuwelijk lot en wordt een maaltijd voor de reuzenkoning Antiphates. De anderen vergaat het niet beter en rennen voor hun leven naar de schepen. De reuzen van de regio, de Laestrygonians, komen tevoorschijn en gooien rotsblokken, die de schepen verpletteren en alle mannen doden. Odysseus vlucht. Met nog maar één schip over, vaart hij verder.

De betovering van Circe

Odysseus en zijn overgebleven bemanning varen verder tot ze bij een ander eiland komen. De bemanning wil het eiland begrijpelijkerwijs niet ver verkennen. Ze hebben een eiland bezocht waar een cycloop zes van hun metgezellen heeft verslonden en een ander waar reuzen hun overgebleven schepen hebben vernietigd en hun bemanningsleden tot maaltijd hebben verwerkt. Ze zijn niet enthousiast over een bezoek aan weer een onbekend eiland waar goden en monsters kunnen liggen in wachten om er meer van te eten.

Odysseus vertelt hen dat hun verdriet en angst voor hun eigen veiligheid zijn en geen voordeel of eer. Hij verdeelt de rest van zijn bemanning in twee groepen Het lot valt ten deel aan degene die geleid wordt door Eurylochus, en ze vertrekken, zij het met tegenzin.

De groep komt bij het kasteel van de heks Circe, en ondanks hun angst, haar gezang sust hen, en ze gaan naar binnen als ze het hen vraagt, allemaal behalve Eurylochus, die buiten blijft om de wacht te houden Circe vermengt het feest met een drankje dat de mannen in zwijnen verandert en hun herinneringen en menselijkheid uitwist.

Eurylochus keert terug naar de schepen om verslag uit te brengen aan Odysseus. Hij doet meteen zijn zwaard om en vertrekt, maar wordt onderweg tegengehouden door een jongeman. In vermomming geeft Hermes Odysseus het geschenk van moly, een medicijn dat de werking van Circe's drankjes zal verhinderen. Hij adviseert Odysseus om op Circe af te stormen en haar met zijn zwaard te bedreigen. Als ze toegeeft, vertelt Hermes hem, zal ze hem uitnodigen in haar bed. Odysseus moet accepteren, nadat hij haar woord heeft gekregen, dat ze hem geen kwaad zal doen.

Zie ook: Itzpapalotlvlindergodin: de gevallen godin van de Azteekse mythologie

Odysseus volgt de instructies van Hermes op en zijn bemanning wordt hersteld. Ze brengen een jaar door met feesten en leven in luxe in het kasteel van Circe voordat de bemanning hem overtuigt om verder te varen.

Circe geeft Odysseus instructies: hij zal niet direct naar Ithaka kunnen terugkeren. Hij zal door het Land van de Doden moeten reizen In de Odessee is er geen recht pad naar huis.

Boek 11 Odyssee Samenvatting

Terwijl de Odyssee Land van de Doden verdergaat, besluit Odysseus afscheid te nemen van Circe. Zij vertelt hem dat zijn reis niet gemakkelijk zal zijn en dat de moeilijkste delen van de reis nog voor hem liggen. Odysseus is gebroken en geschokt door het nieuws dat zal hij door het Land van de Doden moeten reizen Odyssee Boek 11 is de vervulling van de voorspelling van Circe.

"...je moet eerst een andere reis maken, en naar het huis van Hades en de gevreesde Persephone komen, om waarzeggerij te zoeken bij de geest van de Thebaanse Teiresias, de blinde ziener, wiens geest standvastig blijft. Aan hem, zelfs in de dood, heeft Persephone het verstand gegeven, opdat alleen hij zou begrijpen; maar de anderen fladderen rond als schaduwen.""

Verdrietig over het nieuws dat hij naar het land van Hades zal moeten gaan, gaat Odysseus nog één keer op weg. Odyssee Boek 11 gaat verder als hij het eiland van Circe verlaat en koers zet naar het gevreesde Land van de Doden.

Een profeet, een ontmoeting en een contrast

Ondanks zijn angst heeft Odysseus geen andere keuze. Hij moet naar het Land van de Doden, volgens de instructies die hij heeft gekregen, hij graaft een geul en giet er melk, honing en bloed van geofferde dieren in Het bloed en de offers trekken de geesten van de doden aan. Ze komen, verdringen zich voor het offer. Tot zijn afgrijzen, Odysseus krijgt de geesten te zien van een verloren bemanningslid, zijn eigen moeder en de profeet Tiresias .

Tiresias heeft nieuws dat Odysseus moet horen. Hij vertelt hem dat hij getroffen is door de woede van Poseidon en dat hij voor meer uitdagingen komt te staan voordat hij weer in Ithaka aankomt Hij waarschuwt hem om het vee van Helios geen kwaad te doen. Als hij dat toch doet, zal hij al zijn mannen en schepen verliezen. Ze zullen alleen thuiskomen als ze hun gezond verstand gebruiken en heel voorzichtig zijn.

Tiresias vertelt Odysseus ook dat hij nog een zoektocht moet beginnen als hij in Ithaka aankomt. Hij moet het binnenland intrekken tot hij mensen vindt die nog nooit van Poseidon hebben gehoord. Als hij zijn bestemming bereikt, moet hij offers brengen aan de god.

Als Tiresias klaar is met spreken, mag de moeder van Odysseus naar voren komen om met hem te praten. Ze legt uit dat Laertes, zijn vader, nog steeds leeft, maar zijn wil om te leven heeft verloren. Ten slotte komt Achilles, zijn oude metgezel, klagen over de kwellingen van het Land van de Doden, om de waarde van het leven dat Odysseus nog steeds bezit duidelijk te maken. Odysseus, geschokt door wat hij heeft gezien en gehoord, verwelkomt deHij heeft geen zin om meer tijd dan nodig in het Land van de Doden door te brengen.

John Campbell

John Campbell is een ervaren schrijver en literair liefhebber, bekend om zijn diepe waardering en uitgebreide kennis van klassieke literatuur. Met een passie voor het geschreven woord en een bijzondere fascinatie voor de werken van het oude Griekenland en Rome, heeft John jaren gewijd aan de studie en verkenning van klassieke tragedie, lyrische poëzie, nieuwe komedie, satire en epische poëzie.John's academische achtergrond, cum laude afgestudeerd in Engelse literatuur aan een prestigieuze universiteit, geeft hem een ​​sterke basis om deze tijdloze literaire creaties kritisch te analyseren en te interpreteren. Zijn vermogen om zich te verdiepen in de nuances van de poëtica van Aristoteles, de lyrische uitdrukkingen van Sappho, de scherpe humor van Aristophanes, de satirische overpeinzingen van Juvenal en de meeslepende verhalen van Homerus en Vergilius is echt uitzonderlijk.John's blog dient als een belangrijk platform voor hem om zijn inzichten, observaties en interpretaties van deze klassieke meesterwerken te delen. Door zijn nauwgezette analyse van thema's, personages, symbolen en historische context brengt hij de werken van oude literaire reuzen tot leven en maakt ze toegankelijk voor lezers van alle achtergronden en interesses.Zijn boeiende schrijfstijl boeit zowel de hoofden als de harten van zijn lezers en trekt ze mee in de magische wereld van de klassieke literatuur. Met elke blogpost verweeft John vakkundig zijn wetenschappelijke kennis met een diepgaande kennispersoonlijke band met deze teksten, waardoor ze herkenbaar en relevant zijn voor de hedendaagse wereld.John wordt erkend als een autoriteit in zijn vakgebied en heeft artikelen en essays bijgedragen aan verschillende prestigieuze literaire tijdschriften en publicaties. Zijn expertise in klassieke literatuur heeft hem ook tot een veelgevraagd spreker gemaakt op verschillende academische conferenties en literaire evenementen.Door zijn welsprekende proza ​​en vurige enthousiasme is John Campbell vastbesloten om de tijdloze schoonheid en diepe betekenis van klassieke literatuur nieuw leven in te blazen en te vieren. Of je nu een toegewijde geleerde bent of gewoon een nieuwsgierige lezer die de wereld van Oedipus, Sappho's liefdesgedichten, Menander's geestige toneelstukken of de heroïsche verhalen van Achilles wil ontdekken, John's blog belooft een onschatbare bron te worden die zal onderwijzen, inspireren en ontsteken. een levenslange liefde voor de klassiekers.