Homerische bijnamen Epitheta verschijnen overal in de epische werken en helpen de luisteraars zich in te leven in de uitdrukkingen die de schrijver geeft aan de beschreven mensen en plaatsen. Epitheta zijn meer dan alleen bloemrijke beschrijvende taal.

Ze dragen bij aan de vorm van het gedicht, houden de basis van het gedicht in stand en zijn geschreven in dactylische hexameters. Deze stijl staat ook bekend als heroïsche hexameter of de maat van het epos .

Traditioneel wordt het geassocieerd met zowel Griekse als Latijnse poëzie. Dactylische hexameter volgt een specifiek patroon van lettergrepen en beats, wat een lyrische kwaliteit verleent aan het schrijven en zowel het geheugen van de spreker van de mondelinge presentatie als de betrokkenheid van het publiek bevordert.

Bekende Homerische Epitheton Voorbeelden zijn zinnen als "rozevingerige dageraad" en "wijndonkere zee", "Hera met witte armen" en Odysseus "de grote verhalenverteller".

Wat is een Homerisch Epitheton? Het is de manier waarop Homerus met woorden omgaat

Wat is een Homerisch Epitheton? Dactylische hexameters vereisen een specifiek ritme van de woorden die worden gepresenteerd. De epitheta zijn geheugensteunen voor de spreker van de traditioneel mondeling gepresenteerde gedichten en het publiek.

De epitheta bieden een verzameling metrisch geschikte zinnen om namen en plaatsen in het epos in balans te brengen, zowel om beelden te creëren in de geest van de toehoorder als om de woorden in overeenstemming te brengen met de eisen van de patronen van het gedicht.

Epitheta zijn niet zomaar bijvoeglijke naamwoorden die verbonden zijn met specifieke zelfstandige naamwoorden. Het zijn descriptoren met bepaalde parameters en ze specificeren de existentiële aard van het zelfstandig naamwoord waarop ze worden toegepast. Achilles wordt bijvoorbeeld "snel te been" genoemd. Deze descriptor is van toepassing of hij nu rent of stilstaat, omdat hij altijd snel te been is, niet alleen wanneer hij deze vaardigheid demonstreert.

Scheldwoorden kunnen het verhaal realistischer maken Het verankeren van bekende mensen, plaatsen en dingen in het hoofd van de luisteraar, het toevoegen van kleur en levendige beelden aan het verhaal en het vastleggen van de eigenschappen van het genoemde personage in het hoofd van de luisteraar (voor karakterisering).

Wat zijn de bijnamen in De Odyssee

De bijnamen in De Odyssee zijn voornamelijk van toepassing op Odysseus zelf. Hij wordt op verschillende manieren beschreven als een "man van vele wegen" en een "man van vele apparaten". Het woord in het Grieks betekent "polytropos", wat veelwegen betekent.

Sommige geleerden vertalen dit als "onbetrouwbaar". Anderen beschouwen Odysseus als een aanpasser die zijn karakter aanpast aan zijn situatie en omstandigheden. Deze vaardigheid is van vitaal belang voor zowel zijn overleving als zijn bekwaamheid als diplomaat. Hij kan zich bij anderen in de gunst brengen omdat hij zich kan aanpassen aan verschillende situaties en hun behoeften en percepties.

Hij wordt ook een "veelgepijnigde oude man" genoemd, een man met "veel verdriet" en "veel gebeden". Deze beschrijvingen verduidelijken zijn plaats in de Odyssee als een sympathiek personage.

Odysseus wordt voorgesteld als een man met een groot aanpassingsvermogen en een groot leed die zijn vaardigheden gebruikt om zijn omstandigheden te verbeteren en een voordeel te behalen. Zijn bijnamen geven de lezer inzicht in zijn karakter en sympathie op te bouwen met de toehoorder van zijn verhaal.

De kritische lezer zal opmerken dat Odysseus zichzelf een "man van vele zorgen" noemt. Hij zal moeten beslissen of hij echt een sympathiek personage is, nederig in zijn beproevingen en beproevingen, of dat hij zijn tegenslagen alleen maar gebruikt om sympathie en voordeel te winnen bij degenen die hij ontmoet.

De bijnamen van Odysseus: hoe gebruikte Homerus ze om zijn verhaal te verbeteren?

Griekse bijnamen Homerus paste ze het gemakkelijkst toe op personages, zowel goden als mensen. Hij gebruikte ze vaak voor plaatsen, voorwerpen of gebeurtenissen, zoals in "de wijndonkere zee".

Deze epitheta werden meestal meer beïnvloed door de stilistische en geheugeneisen van het epos en werden minder vaak herhaald in de epen dan de epitheta die op specifieke personages werden toegepast. Homerus gebruikte zes basiseigenschappen: Oorsprong, Patroniem, Uiterlijk, Vaardigheid, Positie of Heldenkwaliteit.

Oorsprong verwijst naar de geografische locatie van het huis of de geboorteplaats van het personage. Door de oorsprong van een personage te noemen, plaatste Homerus het personage steviger in de gedachten van het publiek als behorend tot een bepaald volk of ras - bijvoorbeeld de "speerdragers die leefden in de vruchtbare grond van Larisa".

Patroniemen Het uiterlijk was meer dan vleierij - het werd gebruikt om het personage in de gedachten van het publiek te fixeren als iemand met specifieke kenmerken - Calypso was de "nimf met de mooie vlechten". Calypso's maidenly descriptor maakt het gemakkelijker te begrijpen hoe Odysseus voor haar charmes viel en zo lang op haar eiland bleef.

Andere voorbeelden van epitheten in De Odyssee zijn beschrijvingen van vaardigheden en het karakter van specifieke personages, vooral die van niet-menselijke afkomst.

Een voorbeeld hiervan is de Sirenes bekend als de "zangers des doods". Het vermogen van de Sirenen is een contrasterende beschrijving tussen de aantrekkingskracht van hun gezang en het lot van iedereen die voor de lokroep ervan zwicht. De gruwelen van de Laestrygoniërs werden al vroeg in de ontmoeting blootgelegd, toen ze het "ras van reuzen" werden genoemd, waarmee ze van gewone mensen werden onderscheiden. De cycloop werd "monster met één oog" genoemd, waarmee het duidelijk werddat iedereen die in hun handen viel verdoemd was.

In tegenstelling hiermee zijn bijnamen van stervelingen meer gebaseerd op uiterlijk, vaardigheden of andere kwaliteiten, zoals Helena van Sparta, "die stralende vrouw", die de schoonheid prijst die haar onderscheidt van gewone sterfelijke vrouwen.

Tiresias is geen gewone profeet. Hij is een "beroemde ziener", wat de betekenis van zijn voorspellingen en adviezen vergroot. Elk epitheton is niet alleen gekozen voor het ritme en de flow van de meter, maar ook voor de betekenis en diepte die ze geven aan het verhaal en de personages.

Epitheta in de Ilias: Hoe contrasteerden de epitheta in de Ilias met die in de Odyssee?

Epitheta in de Ilias zijn veel diverser en complexer. Het belangrijkste verschil tussen de twee heldendichten is de manier waarop bijnamen worden gebruikt. Niet alleen worden individuele personages beschreven, de Grieken krijgen als ras ook overtollige bijvoeglijke naamwoorden.

De Ilias heeft ook talloze personages, en veel van hen krijgen speciale benamingen die passen bij hun rang en plaats in het verhaal. Zelfs geografische locaties zijn voorzien van beschrijvingen, zowel om ze te markeren als een specifieke, bekende plaats in de gedachten van het publiek of om een beschrijving van de locatie te geven om het begrip van het publiek van het belang en de kenmerken ervan te vergroten.

Geografisch gezien bestrijkt de Ilias misschien minder gebieden dan Odysseus' reizen tijdens de Odyssee, maar er is een veel grotere cast van personages met complexere relaties.

De oorsprong en loyaliteiten, vermengd met relaties, acties en tegenacties, en culturele verschillen, maken de Ilias tot een rijk tapijt van karakteriseringen. Homerus' bijnamen zijn de gouden draad die door het hele werk loopt, de verschillende elementen samenbindt en de luisteraar helpt het verhaal te volgen terwijl het zich ontvouwt.

De diverse lijst met personages in Ilias laat veel ruimte voor verwarring, vooral omdat sommige personages namen delen, zoals Ajax de Meerdere en Ajax de Mindere.

Veel van de goden en godinnen bemoeien zich met menselijke aangelegenheden en hun motivaties en invloedssferen overlappen en vloeien in elkaar over. Afkortingen helpen het doel van de personages te handhaven, maar het zijn ook beschrijvingen die helpen redenen te onthullen. Athena is bijvoorbeeld de dochter van Zeus met de heldere ogen, sprankelende ogen of heldere ogen.

Deze beschrijving geeft aan dat Athena wijs is en ook gefocust op haar doel. Als Odysseus' kampioen in zowel de Odyssee als de Ilias, blijft ze toegewijd om hem te helpen zijn talloze tegenslagen te overleven. Haar advies en begeleiding geven hem de wijsheid om de oorlog te overleven en in de Odyssee om de reis terug naar Ithaka te maken.

Het verhaal van twee Ajaxen - hoe een epitheton karakter onthulde

Ajax de Meerdere Hij staat hoger in de hiërarchie dan de krijger die zijn naam deelt, zowel door zijn vaardigheden als door zijn afkomst.

Hij is de neef van Achilles en de kleinzoon van Zeus. Hij wordt beschouwd als een groot krijger in zijn eigen recht. De beroemde Herakles bad voor zijn ouders om een zoon voort te brengen. Zeus stuurde een adelaar, "aetos" in het Grieks, als teken, en Herakles vertelde de ouders dat ze hun babyjongen "Ajax" moesten noemen naar de adelaar uit dankbaarheid.

Hij krijgt eer door bekend te staan als het "bolwerk van de Achaeërs", een beschrijving die hem afschildert als een aanzienlijke, dreigende verdediging, die de Griekse krijgers kracht geeft en het lichaam van Patroklos verdedigt nadat Hector hem heeft gedood.

De zoon zijn van een nimf en een sterveling, Ajax de mindere genoot niet alleen een minder prestigieuze familielijn, maar had ook een slechter karakter dan Ajax de Grote. Hij haalde Athena's toorn over zichzelf en de Achaeërs.

Toen Troje werd ingenomen, stormde Ajax de Kleine de tempel van Athena binnen, waar hij de priesteres Cassandra aantrof, die zich vastklampte aan het beeld van de godin en haar heiligdom opeiste. Ajax rukte haar met geweld van haar plaats en sleepte haar naar de andere gevangenen. Volgens sommige schrijvers verkrachtte hij haar terwijl ze nog in de tempel was.

Odysseus, ontzet over zijn behandeling van de vrouw, eiste de dood van Ajax, omdat hij wist dat Athena zijn gebrek aan respect niet zou vergeven. Ajax redde zichzelf door zich aan het standbeeld vast te klampen, net als zijn slachtoffer had gedaan, en zijn onschuld te claimen.

De Grieken wilden niet riskeren het standbeeld te beschadigen door hem te doden en lieten hem leven. Het was een vergissing. Woedend over de behandeling van haar priesteres haalde Athena Zeus over een storm te zenden die hun schepen tot zinken bracht. Het schip van Ajax werd rechtstreeks door de bliksem getroffen, brak doormidden en zonk in de Draaikolken.

Misschien had hij zelfs deze ramp overleefd als hij niet zo dwaas had opgeschept dat hij "ondanks" de onsterfelijken zou overleven. Beledigd trok Poseidon zijn bescherming in, waardoor hij door de zee werd verzwolgen.

Zonder bekend te zijn met het volledige karakter van de twee mannen, het publiek werd onmiddellijk op de hoogte gebracht van het contrast door het gebruik van de bijnamen Door simpelweg de omschrijvingen "de Grotere" en "de Mindere" aan de naam toe te voegen, onderscheidde Homerus ze niet alleen met hun naam, maar onthulde hij ook op subtiele wijze hun neigingen.

Epitheta gebruiken om een wereld te kleuren

Epitheta voegden niet alleen beschrijvingen en diepte toe aan het verhaal terwijl ze enkele metrische uitdagingen oplosten, maar ze werden ook gebruikt om beeldspraak en setting op te bouwen in het hoofd van de luisteraar.

De luisteraar kon zich beter een "rozevingerige dageraad" voorstellen die de hemel kleurde terwijl de ochtend nieuwe hoop bracht aan de wanhopige krijgers. De "wijndonkere zee" was onheilspellend en vol van de bekende gevaren van reizen in een meedogenloze oceaan.

Het land werd beschreven als vruchtbaar, wat beelden opriep van velden met rijke, donkere aarde die stevige Griekse gewassen opleverden, een land dat Helden zeker thuis zouden noemen.

Een langgerekte speer deed denken aan een symbool van kracht en mannelijkheid, kracht op het slagveld en een lange reikwijdte van een dodelijk wapen.

Schepen werden op verschillende manieren beschreven als zwart - wat duidt op snel, doodstil reizen in de donkere zee, een boot die ook een wapen is en met grote snelheid door het water snijdt, evenwichtig, kracht en doelgerichtheid demonstrerend, of gebogen.

Een op de kant gezet schip is een gewonde, die niet aan kracht inboet, maar sympathie oproept voor de schade die het in de strijd heeft opgelopen en een gevoel van urgentie creëert voor de krijgers die erop vertrouwen.

Homerus gebruikte bijnamen Als een beeldhouwwerk met een beitel, die de figuur onthult die in het marmeren blok begraven ligt. De woorden boorden zich in de perceptie van het publiek, bouwden de wereld van de Ilias en de Odyssee in hun geest en creëerden instellingen en personages die zelfs vandaag de dag nog voortleven.