(சோகம், கிரேக்கம், c. 410 BCE, 1,392 வரிகள்)

அறிமுகம்அவரை வழிபடுபவர்கள் தங்களைத் தவிர வேறொருவராக இருப்பதற்கான சுதந்திரத்தையும், அவ்வாறு செய்வதன் மூலம், நாடகத்தின் மூலமாகவே ஒரு மதப் பரவசத்தை அடைவதற்கான வாய்ப்பும் உள்ளது. பென்தியஸ் ஒரு வெளிப்புற பார்வையாளராகவும் பார்வையாளராகவும் தொடங்கினாலும், பாக்சிக் சடங்குகளை அகற்றப்பட்ட மற்றும் ஏற்றுக்கொள்ளாத பார்வையுடன் பார்க்கிறார், அவர் நாடகத்தின் விளிம்புகளிலிருந்து மைய நிலைக்கு நகரும் வாய்ப்பை டியோனிசஸ் அளித்தார். Euripides புத்திசாலித்தனமாக நாடகத்தின் கலைநயம் மற்றும் அதன் மரபுகள் மற்றும் நுட்பங்கள் ஆகியவற்றிற்கு பார்வையாளர்களின் கவனத்தை ஈர்க்கிறது, அதே நேரத்தில் நாடகத்தில் உள்ள கதாபாத்திரங்கள் மற்றும் பார்வையாளர்கள் மீது அந்தக் கலையின் கவர்ச்சியான சக்தியை வலியுறுத்துகிறது. தானே.

வளங்கள்

பக்கத்தின் மேலே

• ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு (இன்டர்நெட் கிளாசிக்ஸ் காப்பகம்): //classics.mit.edu/Euripides/bacchan.html
• கிரேக்க பதிப்பு வார்த்தைக்கு வார்த்தை மொழிபெயர்ப்புடன் (பெர்சியஸ் திட்டம்): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.009

[rating_form id= ”1″]

அவரது பிறப்பின் சிக்கலான சூழ்நிலைகளை விளக்குகிறது. தெய்வங்களின் ராஜாவான ஜீயஸால் அவரது மனித தாயான செமெலே கர்ப்பமானார். ஜீயஸின் மனைவி, ஹேரா, தனது கணவரின் துரோகத்தால் கோபமடைந்தார், ஜீயஸை அவரது உண்மையான வடிவத்தில் பார்க்கும்படி செமலேவை சமாதானப்படுத்தினார், அதற்காக ஜீயஸ் அவளுக்கு மின்னல் போல் தோன்றினார், உடனடியாக அவளைக் கொன்றார். இருப்பினும், அவள் இறக்கும் தருணத்தில், ஜீயஸ் பிறக்காத டியோனிசஸைக் காப்பாற்றினார், அது பிறக்கத் தயாராகும் வரை கருவைத் தனது சொந்த தொடையில் தைத்து அதை ஹேராவிடம் இருந்து மறைத்தார்.

செமலேவின் குடும்பம் இருப்பினும், குறிப்பாக அவரது சகோதரி அகவே, தெய்வீகக் குழந்தையைப் பற்றிய தனது கதையை ஒருபோதும் நம்பவில்லை, குழந்தையின் தந்தையின் அடையாளத்தைப் பற்றிய அவதூறான பொய்களின் விளைவாக செமெல் இறந்துவிட்டார் என்று நம்பினார், எனவே இளம் கடவுள் டியோனிசஸ் எப்போதும் புறக்கணிக்கப்பட்டார். அவரது சொந்த வீட்டில். இதற்கிடையில், டியோனிசஸ் ஆசியா முழுவதும் பயணம் செய்து பெண் வழிபாட்டாளர்களின் வழிபாட்டு முறையைக் கூட்டிச் சென்றார். காட்மஸ் அவர்கள் அவரை வணங்க மறுத்ததற்காகவும், அவரது தாயார் செமலேவை நிரூபிப்பதற்காகவும்.

ஆசா நாடகம் தொடங்குகிறது , டியோனிசஸ் தீப்ஸின் பெண்களை ஓட்டினார், இதில் அவரது அத்தைகள் அகேவ், ஆட்டோனோ மற்றும் இனோ, ஒரு பரவச வெறியில், அவர்களை நடனமாடவும், சித்தாரோன் மலையில் வேட்டையாடவும் அனுப்பினார். (இந்த ஆட்கொண்ட பெண்கள் மொத்தமாக மேனாட்கள் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள், பச்சேவுக்கு எதிராக, அவர்கள் டயோனிசஸ்'ஆசியாவில் இருந்து தன்னார்வ பின்தொடர்பவர்கள்). நகரத்தின் முதியவர்கள், செமலின் தந்தை காட்மஸ் மற்றும் வயதான பார்வையற்ற பார்வையாளரான டைரேசியாஸ் போன்றவர்கள், தீபன் பெண்களைப் போன்ற மயக்கத்தில் இல்லையென்றாலும், பாக்கிச் சடங்குகளின் ஆர்வமுள்ள பக்தர்களாக மாறிவிட்டனர்.

இலட்சியவாத இளம் மன்னர் பென்தியஸ் (அகவேவின் மகன் மற்றும் டியோனிசஸின் உறவினர், அவர் தனது தாத்தா காட்மஸிடமிருந்து சமீபத்தில் அரியணையை கைப்பற்றினார்) அவர்களை கடுமையாக திட்டுகிறார் மற்றும் தியோனிசிய வழிபாட்டை திறம்பட தடை செய்கிறார், மேலும் யாரையும் கைது செய்யும்படி தனது வீரர்களுக்கு உத்தரவிட்டார். சடங்குகள். அவர் பெண்களின் தெய்வீகமான பைத்தியக்காரத்தனத்தை வெறுமனே குடித்துவிட்டு கவ்வுதல் மற்றும் தீபன் சமூகத்தை ஒழுங்குபடுத்தும் சட்டங்கள் மற்றும் சட்ட விதிகளில் இருந்து தப்பிக்க ஒரு சட்டவிரோத முயற்சியாக பார்க்கிறார்.

தியோனிசஸ் தானே உள்ளே நுழைந்தார், வேண்டுமென்றே தனது மாறுவேடத்தில் தன்னை கைது செய்ய அனுமதித்தார் டியோனிசியன் பாதிரியார்களின் ("அந்நியன்") நீண்ட கூந்தல் கொண்ட லிடியன் தலைவர், மேலும் அவர் சந்தேகம் கொண்ட பெண்டியஸால் விசாரிக்கப்படுகிறார். எவ்வாறாயினும், பென்தியஸும் டயோனிசியாக் சடங்குகளில் ஆழ்ந்த ஆர்வமுள்ளவர் என்பது அவரது கேள்விகளிலிருந்து தெளிவாகிறது, மேலும் அந்நியன் சடங்குகளை முழுமையாக வெளிப்படுத்த மறுத்ததால், விரக்தியடைந்த பென்தியஸ் அவரை (டியோனிசஸ்) அடைத்து வைத்துள்ளார். இருப்பினும், ஒரு கடவுளாக இருப்பதால், டயோனிசஸ் விரைவாக விடுபட முடிகிறது, மேலும் உடனடியாக ஒரு பெரிய நிலநடுக்கம் மற்றும் தீயில் பென்தியஸின் அரண்மனையை தரைமட்டமாக்குகிறது.

ஒரு மேய்ப்பன் சித்தாரோன் மலையிலிருந்து பரபரப்பான அறிக்கைகளைக் கொண்டுவருகிறான் மேனாடுகள் என்றுகுறிப்பாக விசித்திரமாக நடந்துகொள்வது மற்றும் நம்பமுடியாத சாதனைகள் மற்றும் அற்புதங்களைச் செய்வது, மேலும் காவலர்கள் தங்கள் ஆயுதங்களால் அவர்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்க முடியாது, அதே நேரத்தில் பெண்கள் தடிகளால் மட்டுமே அவர்களை தோற்கடிக்க முடியும். பெண்தீயஸ் இப்போது பரவசமான பெண்களைப் பார்க்க இன்னும் அதிக ஆவலுடன் இருக்கிறார், மேலும் டியோனிசஸ் (அவரை அவமானப்படுத்தவும் தண்டிக்கவும் விரும்புகிறார்) ராஜாவைக் கண்டறிவதைத் தவிர்ப்பதற்காக ஒரு பெண் மேனாட் உடை அணிந்து சடங்குகளுக்குச் செல்லும்படி ராஜாவை சமாதானப்படுத்துகிறார்.

இன்னொரு தூதர், கடவுள் எப்படி பழிவாங்கும் நடவடிக்கையை வெறும் அவமானத்தை விட ஒரு படி மேலே எடுத்தார் என்று தெரிவிக்கிறார் , மேனாட்ஸின் சிறந்த பார்வைக்காக பென்தியஸுக்கு மரத்தின் உச்சிக்கு ஏறிச் செல்ல உதவினார். அவர்கள் நடுவில் இருக்கும் ஸ்னூப்பரைப் பற்றி பெண்களை எச்சரிப்பது. இந்த ஊடுருவல் மூலம் காட்டுத்தனமாக உந்தப்பட்ட பெண்கள், சிக்கிய பெண்டியஸைக் கிழித்து, அவரது உடலைத் துண்டு துண்டாகக் கிழித்தார்கள். டயோனிசியன் பரவசமானது, தன் மகனின் தலையைச் சுமந்துகொண்டு அரண்மனைக்கு வந்து, அது ஒரு மலைச் சிங்கத்தின் தலை என்று நம்பி, அதைத் தன் கைகளால் கொன்று, அதன் தலையைக் கிழித்து, தன் மகனின் துண்டிக்கப்பட்ட தலையை அவள் பெருமையுடன் காட்டுகிறாள். அவளது திகிலடைந்த தந்தை காட்மஸுக்கு வேட்டையாடும் கோப்பை. ஆனால், டியோனிசஸின் உடைமை தேய்ந்து போகத் தொடங்கியதும், நீலக்கத்தாழை மெதுவாக அவள் செய்ததை திகிலுடன் உணர்ந்தாள். காட்மஸ் அந்தக் குடும்பத்தை சரியானதாக ஆனால் மிகையாகக் கடவுள் தண்டித்ததாகக் குறிப்பிடுகிறார்.

டியோனிசஸ் இறுதியாக தனது உண்மையான வடிவத்தில் தோன்றினார் , மேலும் நீலக்கத்தாழையையும் அவளையும் அனுப்புகிறார்.நாடுகடத்தப்பட்ட சகோதரிகள், குடும்பம் இப்போது அழிக்கப்பட்டது. இன்னும் திருப்தி அடையவில்லை, இருப்பினும், டியோனிசஸ் குடும்பத்தை அவர்களின் துரோகத்திற்காக இன்னொரு முறை தண்டிக்கிறார், மேலும் பழிவாங்கும் இறுதிச் செயலில், காட்மஸையும் அவரது மனைவி ஹார்மோனியாவையும் பாம்புகளாக மாற்றுகிறார். இறுதியில் , டியோனிசஸின் மிகக் கடுமையான பழிவாங்கலால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்குப் பாடகர்கள் கூட பரிதாபப்படுகிறார்கள், மேலும் நீலக்கத்தாழை மற்றும் காட்மஸை இரக்கத்துடன் பார்க்கிறார்கள். வயதான, பார்வையற்ற தீர்க்கதரிசியான டைரேசியாஸ் மட்டும் தான், பெண்டியஸை டியோனிசஸை வழிபடும்படி வற்புறுத்துவதில் அவர் மேற்கொண்ட முயற்சிகளுக்காக, துன்பப்படாமல் இருக்கிறார். 3> பக்கத்தின் மேலே செல் 32>“The Bacchae” அநேகமாக கிமு 410 இல் எழுதப்பட்டிருக்கலாம் , ஆனால் அது அவரது “ஐயும் உள்ளடக்கிய டெட்ராலஜியின் ஒரு பகுதியாக மரணத்திற்குப் பின் திரையிடப்பட்டது. ஆலிஸில் இபிஜீனியா” கிமு 405 இல் சிட்டி டியோனீசியா திருவிழாவில். நாடகம் ஏதென்ஸுக்கு யூரிபிடிஸ் ’ மகன் அல்லது மருமகன் யூரிபிடிஸ் தி யங்கர் என்பவரால் மீண்டும் கொண்டுவரப்பட்டது, இவரும் ஒரு நாடக ஆசிரியராக இருந்தார், மேலும் இது அவரால் இயக்கப்பட்டிருக்கலாம். இது போட்டியில் முதல் பரிசை வென்றது, முரண்பாடாக அவரது வாழ்நாள் முழுவதும் Euripides பெறாத பரிசு. உண்மையில், எந்த நாடகமும் பண்டைய நாடக அரங்கில் மிகவும் பிரபலமாக இருந்ததாகவோ அல்லது அடிக்கடி மேற்கோள் காட்டப்பட்டு பின்பற்றப்பட்டதாகவோ தெரியவில்லை.

மேலும் பார்க்கவும்: Catullus 93 மொழிபெயர்ப்பு

அவரது வாழ்நாளில், Euripides வலிமையான ஆசிய மற்றும் அருகாமையின் ஊடுருவலைக் கண்டார். வழிபாட்டு நடைமுறைகள் மற்றும் நம்பிக்கைகளில் கிழக்கு தாக்கங்கள் மற்றும் கடவுள் டியோனிசஸ் அவர் (அந்த நேரத்தில் இன்னும் முழுமையடையாமல் கிரேக்க மத மற்றும் சமூக வாழ்க்கையில் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டவர்) இந்த காலகட்டத்தில் மாற்றமடைந்தார், புதிய வடிவங்களை எடுத்து புதிய சக்திகளை உள்வாங்கினார். நாடகத்தின் முன்னுரையில் Dionysus என்ற பாத்திரமே, ஆசிய மதங்களால் கிரீஸ் மீதான படையெடுப்பு உணரப்பட்டதை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

மேலும் பார்க்கவும்: ஹோமரிக் எபிதெட்ஸ் - வீர விளக்கங்களின் ரிதம்

நாடகம் என்ற கேள்விக்கு பதிலளிக்க முயற்சிக்கிறது. நன்கு கட்டமைக்கப்பட்ட மற்றும் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட இடைவெளியில் பகுத்தறிவற்ற ஒரு இடைவெளி இருக்க முடியும், அது உள் அல்லது வெளிப்புறமாக இருக்கலாம், மேலும் இது கட்டுப்பாடு (கட்டுப்பாடு) மற்றும் சுதந்திரம் (வெளியீடு) சக்திகளுக்கு இடையே மரணம் வரையிலான போராட்டத்தை சித்தரிக்கிறது. நாடகத்தில் டயோனிசஸின் மறைமுகமான செய்தி என்னவென்றால், பகுத்தறிவற்றவர்களுக்கு சமூகத்தில் இடம் இருப்பது மட்டுமல்லாமல், அந்த சமூகம் இருக்கவும் வளரவும் அத்தகைய இடம் அனுமதிக்கப்பட வேண்டும் அல்லது அது தன்னைத்தானே கிழித்துவிடும். இரண்டு உச்சநிலைகளைத் தவிர்ப்பதில் சுயக்கட்டுப்பாடு, நிதானம் மற்றும் விவேகத்தின் அவசியத்தை இது நிரூபிக்கிறது: அதிகப்படியான ஒழுங்கின் கொடுங்கோன்மை மற்றும் கூட்டு உணர்ச்சியின் கொலைவெறி வெறி.

வழக்கத்திற்கு மாறாக ஒரு கிரேக்க நாடகத்திற்கு , கதாநாயகன் , டியோனிசஸ், அவன் ஒரு கடவுள் , மேலும் அவனது இயல்பிலேயே முரண்பாடான கடவுள்: அவர் தெய்வீக கடவுள் மற்றும் மரண அந்நியர் ஆகிய இருவரும், ஒரு வெளிநாட்டவர் மற்றும் ஒரு கிரேக்கம், நாடகத்தின் செயலின் உள்ளேயும் வெளியேயும். அவர் ஒரே நேரத்தில் தீவிர ஆண்பால் (ஒரு ராட்சத ஃபாலஸால் அடையாளப்படுத்தப்படுகிறார்), இன்னும் பெண்மை, மென்மையானவர் மற்றும் அலங்கார ஆடைகளுக்கு கொடுக்கப்பட்டவர்; அவர் பெண்களை அனுமதிக்கிறார்ஆண்களின் மேலாதிக்கத்தை கேள்விக்குள்ளாக்குங்கள், ஆனால் பின்னர் அவர்களை பைத்தியக்காரத்தனமாக அனுப்புவதன் மூலம் அவர்களை தண்டிக்கிறார்கள்; அவர் காட்டு கிராமப்புறங்களில் வணங்கப்படுகிறார், ஆனால் நகரின் மையத்தில் ஒரு முக்கியமான மற்றும் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட வழிபாட்டின் மையமாக இருக்கிறார்; அவர் "விடுதலை" மற்றும் கொண்டாட்டத்தின் கடவுள், ஆனால் அவரது சக்திகள் மனிதர்களை அவர்களின் நல்லறிவு, அவர்களின் தீர்ப்பு மற்றும் அவர்களின் மனிதநேயத்தை கூட விட்டுவிட வைக்கும். நகைச்சுவைக்கும் சோகத்திற்கும் இடையேயான பிரிவை அவர் மங்கலாக்குகிறார் , மேலும் நாடகத்தின் முடிவில் கூட, டயோனிசஸ் ஒரு மர்மமாகவே இருக்கிறார், சிக்கலான மற்றும் கடினமான உருவமாக இருப்பார், அதன் இயல்புகளை விவரிப்பது கடினம், தெரியவில்லை மற்றும் அறிய முடியாது.

நாடகம் முழுவதும் இருமை (எதிர்ப்புகள், இரட்டையர் மற்றும் இணைத்தல்), மற்றும் எதிர் சக்திகள் நாடகத்தின் முக்கிய கருப்பொருள்கள் : சந்தேகம் மற்றும் பக்தி , காரணம் மற்றும் பகுத்தறிவின்மை , கிரேக்கம் மற்றும் வெளிநாட்டு , ஆண் மற்றும் பெண்/ஆண்ட்ரோஜினஸ் , நாகரிகம் மற்றும் காட்டுமிராண்டித்தனம்/இயற்கை . இருப்பினும், நாடகம் மிகவும் சிக்கலானது , மேலும் இது இந்த பைனரிகள் எவ்வாறு போதுமானதாக இல்லை என்பதைக் காட்ட நாடகத்தில் யூரிபிடிஸ் ' நோக்கத்தின் ஒரு பகுதியாகும். எடுத்துக்காட்டாக, இந்த சக்திகளின் இரு பக்கங்களையும் இரண்டு முக்கிய கதாபாத்திரங்களான டியோனிசஸ் மற்றும் பென்தியஸ் ஆகியோருக்குக் காரணம் காட்ட முயற்சிப்பது மிகவும் எளிமையானதாக இருக்கும். முக்கிய கதாபாத்திரங்கள் வெவ்வேறு வகையான ஞானத்தை கட்டளையிடுகின்றன , ஆனால் ஒவ்வொன்றும் அதன் சொந்த வரம்புகளைக் கொண்டுள்ளன. கிங் பென்தியஸ் , எடுத்துக்காட்டாகமுற்றிலும் பகுத்தறிவு கொண்ட குடிமை மற்றும் சமூக ஒழுங்கின் பாதுகாவலராக, இளம் மற்றும் இலட்சியவாதியாக சித்தரிக்கப்பட்டது. பென்தியஸ் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் ஆணை, சட்ட ஒழுங்கு மட்டுமல்ல, பெண்களின் சரியான கட்டுப்பாடு என்று கூறப்படும் அனைத்து வாழ்க்கையின் சரியான ஒழுங்காகவும் அவர் பார்க்கிறார், மேலும் அவர் டியோனிசஸை (மற்றும் பெண்கள் அலைந்து திரிவதைப் பார்க்கிறார். மலைகளில் சுதந்திரமாக சுற்றி) இந்த பார்வைக்கு நேரடி அச்சுறுத்தலாக. அவர் வீண், பிடிவாதமான, சந்தேகத்திற்கிடமான, திமிர்பிடித்த மற்றும், இறுதியில், பாசாங்குத்தனமானவராகவும் காட்டப்படுகிறார். விவேகமுள்ள பழைய ஆலோசகர், காட்மஸ் , டியோனிசஸ் உண்மையான கடவுளாக இல்லாவிட்டாலும், நம்புவது போல் நடிப்பதும், “பயனுள்ள பொய்யை” கடைப்பிடிப்பதும் நல்லது என்று நம்பி, எச்சரிக்கையையும் சமர்ப்பணத்தையும் அறிவுறுத்துகிறார்.

2> இந்த நாடகம் கிரேக்க இனவெறி மற்றும் பேரினவாதத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது, மேலும் பெண்தேயஸ் மாறுவேடமிட்ட டயோனிசஸை "சில ஆசிய வெளிநாட்டவர்", "சரியான ஆணாக இருப்பதற்கு மிகவும் பெண்மை" என்று திரும்பத் திரும்ப அவமானப்படுத்துகிறார். தீப்ஸுக்கு. இந்த வெளிநாட்டு நடைமுறைகள் குறிப்பாக அச்சுறுத்தலாகக் காணப்படுகின்றன, ஏனெனில் அவை அனைத்து பெண் மக்களையும் கெடுக்கும் மற்றும் ஆண் அதிகாரத்திற்கு எதிராக கிளர்ச்சி செய்ய பெண்களை ஊக்குவிப்பது மற்றும் ஆணாதிக்க சமூகத்திற்குள் அவர்களின் குறுகிய வரையறுக்கப்பட்ட உள்நாட்டு கோளத்துடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ள பிணைப்பை உடைப்பது. யூரிபிடிஸ்பெண் மீதும் அவர்களின் சமூக நிலை மீதும் நீடித்த ஈர்ப்பைக் கொண்டிருந்தது, மேலும் இந்த நாடகத்தில் (மற்றும் பலவற்றில்) கிரேக்க மொழியில் பெண்களின் அடக்குமுறை எவ்வளவு மறைமுகமாகவும் வேரூன்றியும் இருந்தது என்பதை சுட்டிக்காட்டினார்.நாகரீகம்.

அது யூரிபிடிஸ் தனது முதுமையில், தன் நாட்டு மக்களுடன் சமரசம் செய்து கொள்ள விரும்புவதாகவும், அவர்களின் மத நம்பிக்கைகள் மீதான தனது முந்தைய தாக்குதல்களுக்குப் பரிகாரம் செய்யவும் விரும்புவதாகக் கூறப்படுகிறது. இருப்பினும், ஏதென்ஸிலிருந்து அவர் கடைசியாகப் புறப்பட்ட பிறகு இந்த நாடகம் எழுதப்பட்டிருக்கலாம், மேலும் அவருடைய முந்தைய படைப்புகளின் மதக் கேலிகள் அவரது பெரும்பான்மையான நாட்டினரை மிகவும் புண்படுத்தியதா என்பது எப்படியும் சந்தேகத்திற்குரியது. பச்சாண்டேஸின் தீவிர உற்சாகத்தை அவர் சித்தரிப்பது இந்த விஷயத்தில் தனது சொந்த கடைசி வார்த்தைகளாக கருதப்பட வேண்டும் என்று அவர் விரும்பியிருக்க வாய்ப்பில்லை, மேலும் இந்த நாடகத்தில் கூட அவர் புராணத்தின் குறைபாடுகளை அம்பலப்படுத்துவதில் இருந்து சுருங்கவில்லை. பழம்பெரும் தெய்வங்களின் குறைபாடுகள் மற்றும் தீமைகள் நாடகங்கள் நிகழ்த்தப்பட்டன (சிட்டி டியோனிசியா ஆஃப் ஏதென்ஸ்) அவரது நினைவாக நாடக விழாக்கள். ஓரளவிற்கு, டியோனிசஸின் பாத்திரம் நாடகத்தை திறம்பட மேடையில் இயக்குகிறது, மேலும் நாடகத்தின் ஆசிரியர், ஆடை வடிவமைப்பாளர், நடன இயக்குனர் மற்றும் கலை இயக்குனரைப் பின்பற்றுகிறது. முகமூடிகள் மற்றும் மாறுவேடங்கள், அவற்றின் அனைத்து அடையாளங்களுடனும், நாடகத்தில் இன்றியமையாத கூறுகளாகும்.

“தி பேக்கே” சமூகத்தின் பல்வேறு அம்சங்களுடன் நாடகத்தின் வெவ்வேறு உறவுகளைக் கையாள்கிறது கலையுடனான அதன் உறவு உட்பட. Dionysus வழங்குகிறது