Vergelijkingen in De Odyssee gaf perceptie en diepte aan zowel de Griekse klassieker als de monologen van onze geliefde personages.

Een vergelijking is een stijlfiguur waarbij twee verschillende dingen met elkaar worden vergeleken.

Hoe gelijkenissen de Odyssee vormgaven

Homerus gebruikt vergelijkingen om specifieke acties in De Odyssee beter en overdreven te beschrijven De vergelijkingen van elke vergelijking zijn duidelijk en stellen het publiek in staat om het idee van de auteur te begrijpen.

Zonder deze zou het stuk saai lijken en de terugkerende thema's missen waar het publiek tot op de dag van vandaag van geniet. Epische vergelijkingen in de Odyssee zijn te zien wanneer Odysseus zijn avontuur vertelt aan de Phaeciërs.

Hij gebruikt meerdere vergelijkingen om diepte en perceptie te creëren Hierdoor kunnen de Phaeciërs de reis van Odysseus ervaren en voelen alsof ze er zelf bij zijn, wat hun sympathie en hulp vergroot.

Lijst van epische vergelijkingen in De Odyssee

Gelijkenissen komen in de hele Odyssee voor Sommigen zijn te zien in het gevecht met de cyclopen, anderen op het eiland van de Laestrygonians en weer anderen in de wanhoop van Penelope, de vrouw van Odysseus, als ze worstelt om de vrijers die haar hand willen, in bedwang te houden.

De verspreide vergelijkingen in het stuk worden gebruikt als een gids, een manier voor het publiek om verhalen over Odysseus te visualiseren en de problematische reis die hij heeft doorgemaakt te begrijpen. Dit geeft ons, het publiek, een manier om de verdiensten van onze held te erkennen en hoe sterk zijn karakter als geheel is.

Odysseus vertelt zijn verhaal aan de Phaeaciërs

Als Odyssee zijn reizen naar de Phaeaciërs vertelt, heeft hij het over het gevecht met Polyphemus Hij zegt: "Ik drukte mijn gewicht er van bovenaf op en boorde het naar binnen zoals een scheepstimmerman zijn balk boort met een scheepstimmermansboor die mannen beneden, die de riem heen en weer zwiepen, ronddraaien en de boor blijft draaien, nooit ophouden. Dus we grepen onze staak met zijn vurige punt en boorden het rond en rond in het oog van de reus".

Deze Homerische vergelijking in de Odyssee beschrijft zijn gevecht met de reus en vergelijkt het met een scheepstimmerman. We kunnen vermoeden dat Odysseus dit voorbeeld gebruikte om de Phaeciërs een betere indruk te geven van hoe de actie plaatsvond. De vergelijking werd gebruikt om een duidelijke perceptie te creëren die het publiek, de Phaeciërs, kunnen gebruiken om het gevecht zelf te visualiseren.

Hij vervolgt het verhaal van de Cycloop en zegt, "zoals een smid een gloeiende bijl of dissel in een ijskoud bad dompelt en het metaal stoom uitbraakt en hard wordt - dat is de kracht van het ijzer - zo sist het oog van de Cycloop rond die staak." Dit kan worden opgemerkt als een figuurlijke taal in de Odyssee. Odysseus vergelijkt het sissende geluid van het oog van de Cycloop met dat van het steken van heet metaal in een koude staak.emmer water.

Vervolgens heeft hij het over de Laestrygonians, waarop hij zegt: "Ze spietsten de bemanningen als vissen en brachten ze naar huis voor hun gruwelijke maaltijd," waarmee hij duidelijk maakt hoe normaal en vertrouwd het was om mensen te martelen en te brutaliseren op het vreemde eiland.

De Laestrygonians werden beschouwd als meedogenloze monsters die links en rechts op zijn mannen jaagden om ze op te eten. Hij vervolgt zijn verhalen tot aan zijn avonturen in de Onderwereld.

Odysseus in de Reis naar de Onderwereld

Enkele vergelijkingen zijn te zien tijdens Odysseus' reis naar de Onderwereld om Tiresias te zoeken Circe droeg hem op zijn geest op te roepen door een schaap te offeren en het bloed in een kuil te gieten. Zielen hebben een affiniteit met bloed, en door dit te doen zouden zielen naar zijn kuil worden getrokken en de geesten worden tegengehouden tot Teiresias arriveert.

Zoals hij het beschrijft: "Hier kwam langzaam een grote groep vrouwen, allemaal voor mij uitgestuurd door de doorluchtige Persephone, en allemaal vrouwen en dochters die ooit prinsen waren. Ze zwermden in een kudde rond het donkere bloed."

Hoewel het wordt beschouwd als een van de metaforen in De Odyssee, vergelijkt Odysseus de vrouwen als jurken - duidelijk minder menselijk omdat ze een essentieel aspect van zichzelf hebben verloren in de dood.

Homerische vergelijkingen in de reis

In een staat van kwelling voordat Odysseus terugkeert, werd Penelope beschreven als "Penelope drukt haar hulpeloosheid uit in deze zin door de vrijers te vergelijken met jagers en haarzelf met een gevangen leeuw, het edelste dier van allemaal, ironisch genoeg gevangen door haar prooi.

Een andere figuurlijke taal in De Odyssee is die van het gevecht van de vrijers. Het werd beschreven als "Zwak als de hinde die haar kalveren in het hol van een machtige leeuw neerlegt - haar pasgeboren zuigelingen - en dan naar de bergspitsen en grasbochten trekt om te grazen, maar terug komt de leeuw naar zijn hol, en de meester geeft beide kalveren een gruwelijke, bloedige dood, net wat Odysseus die menigte zal aandoen".afschuwelijke dood."

Odysseus wordt vergeleken met een leeuw en de kalveren zijn de vrijers... De vrijers moeten een waardevolle les leren over het zonder toestemming betreden van het hol van de leeuw, het begeren van andermans vrouw.

En tot slot is de laatste Homerische vergelijking in De Odyssee te zien in de laatste etappe van het stuk.

Na het bloedbad in het paleis vergelijkt Odysseus de stapels dode lichamen met de vangst van een visser. Hij zegt: "Denk aan de vangst die vissers in een fijnmazig net van de witte kappen van de zee in een halvemaanbaai binnenhalen: hoe ze allemaal op het zand worden uitgestort, in zucht naar de zoute zee, hun koude leven wegtrekkend in Helios' vurige lucht: zo lagen de vrijers op elkaar gestapeld." Ditlaat de beelden van verrotting en verval oproepen.

Conclusie

We hebben de belangrijkste vergelijkingen in De Odyssee besproken en hoe ze het toneelstuk vormgaven.

Laten we een paar van de kritieke punten van dit artikel doornemen:

• Een vergelijking is de vergelijking van twee dingen die niet op elkaar lijken, verbonden met "als" of "als" om de vergelijking aan te geven.
• Vergelijkingen worden gemaakt om een grotere diepte te creëren, waardoor het publiek begrijpt wat de auteur wil uitdrukken en hoe groot zijn expressie is.
• Zonder vergelijkingen kan het publiek niet begrijpen hoe diep de beproevingen van elk personage gaan.
• Wanneer Odysseus zijn reis naar de Phaeciërs vertelt, begint hij met het gevecht met Polyphemus. Hij vergelijkt de strijd met die van een scheepstimmerman.
• In het Eiland van de Laestrygoniërs beschreef Odysseus hen als meedogenloos. Hij vertelde zelfs over de gruwelijke dood die zijn mannen moesten doorstaan en hoe hij en zijn mannen als varkens werden opgejaagd voor het avondeten.
• Tijdens zijn reis naar de onderwereld beschrijft Odysseus zijn ontmoeting met de geesten, waarbij hij ze vergelijkt met kikkers - omdat ze een deel van hun menselijkheid hebben verloren in de dood, stromen de zielen die hij tegenkomt naar hem toe als een gans op zoek naar een pauze.
• Er werden vergelijkingen gemaakt om Penelope's gevoel van hopeloosheid te beschrijven, zoals dat van een leeuw in de val waar jagers op jagen.
• De laatste vergelijking vergeleek de lichamen van de dode vrijers met de vangst van een visser en hoe hun opgestapelde lichamen even groot waren als die van vissen.

Concluderend kunnen we stellen dat gelijkenissen een betekenisvollere perceptie creëren van wat er geschreven staat; de Homerische gelijkenissen hebben invloed op De Odyssee zodat het publiek het grotere beeld dat de illustrator schetst kan begrijpen.

Odysseus gebruikt deze methode om de sympathie van de Phaeaciërs te winnen. Uiteindelijk brengen de Phaeaciërs, dankzij Odysseus' verhalen, onze held veilig naar huis, waar hij zowel zijn familie als zijn vaderland redt.