Sappho 31 என்பது ஒரு கிரேக்க பெண் கவிஞர் , லெஸ்போஸின் சப்போ எழுதிய ஒரு பண்டைய கிரேக்க பாடல் கவிதை. உயிர்வாழ்வதற்கான அவரது படைப்புகளில் இது மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கது மட்டுமல்ல, இது அவரது மிகவும் பிரபலமான ஒன்றாகும்.

பெரும்பாலான மொழிபெயர்ப்பாளர்களும் இலக்கிய அறிஞர்களும் இந்த கவிதையை கவலைக்கு ஒரு இடமாகப் பார்க்கிறார்கள். ஈர்ப்பு மற்றும் ஒரு பெண்ணிடம் இருந்து மற்றொரு பெண்ணிடம் காதல் வாக்குமூலம் . அதுமட்டுமல்லாமல், துணுக்கு 31 நவீன, பாடல் கவிதைக் கருத்துகளை எவ்வாறு பாதித்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

கவிதை: துண்டு 31

கவிதை எழுதப்பட்டது. ஏயோலிக் பேச்சுவழக்கு, சப்போவின் சொந்த தீவான லெஸ்போஸில் பேசப்படும் ஒரு பேச்சுவழக்கு .

“அந்த மனிதன் கடவுளுக்கு சமமாக எனக்குத் தோன்றுகிறது

உங்களுக்கு எதிரே அமர்ந்திருப்பது யார்

அருகில் நீங்கள் பேசுவதைக் கேட்பது

இனிமையாகப் பேசுவது

மேலும் மகிழ்ச்சியுடன் சிரிக்கிறேன், இது உண்மையில்

என் இதயத்தை என் நெஞ்சில் படபடக்கச் செய்கிறது;

நான் உன்னை சிறிது நேரம் பார்க்கும்போது கூட,

இனி என்னால் பேச முடியாது

ஆனால் என் நாக்கு உடைந்தது போல் உள்ளது

என்னால் எதையும் என் கண்களால் பார்க்க முடியவில்லை,

என் காதுகள் சலசலக்கிறது

குளிர் வியர்வை என் மேல் வருகிறது, நடுங்குகிறது

என்னை முழுவதுமாக ஆட்கொள்கிறது, நான் வெளிறியவன்

இறந்துவிட்டதாகத் தோன்றுகிறது.

ஆனால் எல்லாவற்றையும் தைரியமாக/சகித்துக் கொள்ள வேண்டும், ஏனென்றால்(ஒரு ஏழை மனிதனும் கூட)…”

கவிதை அறிஞர்களால் அதிகம் விவாதிக்கப்பட்டது, இதில் பெரும்பாலானவை ஒரு பெண்ணின் உணர்வை மற்றொரு பெண்ணுக்கு மையப்படுத்துகின்றன (கீழே உள்ள கவிதையின் சிதைவில் இன்னும் பலவற்றைப் பார்ப்போம்) .

சில அறிஞர்கள் இந்தக் கவிதை ஒரு திருமணப் பாடல் என்று பரிந்துரைத்தனர் , இது ஒரு ஆணும் பெண்ணும் நிற்கும் அல்லது ஒருவருக்கு ஒருவர் அருகில் இருப்பதைக் குறிப்பிடுவதன் மூலம் சுட்டிக்காட்டப்பட்டது. இருப்பினும், சப்போ ஒரு திருமணத்தைப் பற்றி எழுதுகிறார் என்பதற்கான குறிப்பிடத்தக்க அறிகுறி எதுவும் இல்லாததால் இது ஒரு திருமணப் பாடல் என்ற தோற்றத்தை சிலர் நிராகரித்தனர்.

மற்றவர்கள் ஆண்கள் மற்றும் பெண்களின் உறவு ஒரு சகோதரனுக்கும் சகோதரிக்கும் இடையிலான உடன்பிறப்பு உறவு போன்றது என்று பரிந்துரைத்தனர். . அவதானிப்பில் இருந்து, இரண்டு கதாபாத்திரங்களும் ஒரே மாதிரியான சமூக அந்தஸ்தைக் கொண்டுள்ளன.

Sappho's Fragment 31-ன் Defragment

வரி 1 – 4:

கவிதையின் முதல் சரணத்தில் (வரி 1 – 4) சப்போ தனது மூன்று கதாபாத்திரங்களை நமக்கு அறிமுகப்படுத்துகிறார்: ஒரு ஆண், பெண் மற்றும் பேச்சாளர். பேச்சாளர் மனிதனால் தெளிவாக ஈர்க்கப்பட்டது ; முதல் வசனத்தில் பேசுபவர் மனிதனை “...கடவுளுக்கு சமமானவர்…” என்று அறிவித்ததை நாம் காணலாம்.

இருப்பினும், மனிதன் ஒருமுறை மட்டுமே குறிப்பிடப்பட்டிருப்பதைக் கவனிக்க வேண்டும். பேச்சாளர் மூலம். மனிதன் ஈர்க்கக்கூடியதாக இருந்தாலும், உண்மையில் பேச்சாளருக்கு எந்த ஆர்வமும் இல்லை என்பதற்கான அறிகுறி இது.

பேச்சாளர் மனிதனுக்குக் கூறப்படும் கடவுள் போன்ற விளக்கம் வெறுமனே பேசுபவர் பயன்படுத்தும் ஒரு கருவியாகும். கவிதையின் உண்மையான பொருள் மீதான அவர்களின் உண்மையான அபிமானத்தை தீவிரப்படுத்துதல்; திஅவருக்கு எதிரே அமர்ந்து பேசும் நபர். இந்த நபர் கவிதையின் காலம் முழுவதும் பேச்சாளரால் "நீ" என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

மனிதனுக்கு எதிரே இருக்கும் இந்த இரண்டாவது நபர் யார்? இக்கவிதையின் மீதிப் பகுதி மற்றும் பேச்சாளரின் இந்தக் கதாபாத்திரத்தின் விளக்கத்தின் மூலம் ஆண் எதிரில் அமர்ந்து பேசும் நபர் ஒரு பெண் என்பதை நாம் ஊகிக்க முடியும்.

முதல் சரணத்தில், சப்போ அனைத்து கதாபாத்திரங்களுக்கும் இடையே உள்ள அமைப்பையும் அமைக்கிறது; ஆண், பெண் மற்றும் பேச்சாளர் . இடம் பற்றிய குறிப்பிட்ட குறிப்பு எதுவும் இல்லை என்றாலும், கதாபாத்திரங்கள் இருக்கும் இடத்தையும், கவிதையின் செயல் எவ்வாறு நடைபெறுகிறது என்பதையும் வாசகர்கள் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியும்.

தொலைவில் இருந்து ஆணும் பெண்ணும் பற்றிய பேச்சாளரின் விளக்கம் மூலம், பேச்சாளர் தூரத்திலிருந்து அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை சப்போ குறிக்கிறது . இந்த தூரம் கவிதைக்குள் அந்த மையப் பதற்றத்தை உருவாக்குகிறது.

ஆண் பெண்ணின் பேச்சை உன்னிப்பாகக் கேட்பதை பேச்சாளர் குறிப்பிடுகிறார், அந்த இரண்டு கதாபாத்திரங்களுக்கு இடையேயான இந்த அருகாமை உடல் மற்றும் காதல் நெருக்கம்<4 என்று வாசகரிடம் கூறுகிறார்>, உருவகமாக.

இது வாசகர்களை இரண்டாவது சரணத்திற்கு (வரி 5 - 8) அழைத்துச் செல்கிறது, இது பேச்சாளரின் பெண் மீதான தீவிர உணர்ச்சியையும், அவர்களுக்கிடையே உள்ள தூரத்தில் உள்ள உணர்ச்சி வேதனையையும் காட்டுகிறது .

வரி 5 – 8:

இந்தச் சரத்தில், “நீ” (பெண்) மேலும் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது, இறுதியில் இடையேயான உறவு இரண்டுகதாபாத்திரங்கள், பேச்சாளர் மற்றும் பெண் ஆகியவை வெளிப்படுத்தப்படுகின்றன.

முதலில், சப்போ சோனிக் படங்களைப் பயன்படுத்துகிறார், எடுத்துக்காட்டாக, “இனிமையாகப் பேசுதல்” மற்றும் “அழகாகச் சிரிப்பது.” இவை பெண்ணின் விளக்கங்கள், கவிதையை வாசிக்கும் போது வாசகர்கள் கேட்க வேண்டிய ஒலியைக் குறிக்கின்றன, ஆனால் பேச்சாளர் பெண்ணைப் பற்றிய அன்பான உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தவும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன .

இந்தச் சரத்திற்குள், நம்மால் முடியும் பேச்சாளர் தங்களைப் பற்றியும் பெண்களிடம் அவர்களின் உணர்வுகளைப் பற்றியும் வெளிப்படையாகக் கூறுவதைப் பார்க்கவும். இங்குதான் வாசகர்கள் பேசுபவரின் பாலினத்தை “...என் இதயத்தை என் மார்பில் படபடக்கச் செய்கிறது…” என்ற வசனத்தின் மூலம் அடையாளம் காண முடியும். இந்த வசனம் ஒரு உச்சக்கட்ட தருணமாக செயல்படுகிறது அங்கு வாசகருக்கு திடீரென்று பேச்சாளரின் உணர்வுகள் தெரியும். இந்த தருணம், பேச்சாளர் பெண்ணிடம் இருந்து விலகியதால் ஏற்பட்ட பதற்றம் மற்றும் முந்தைய வசனங்களில் தொடர்ந்து போற்றப்பட்டதன் விளைவு.

இந்த சரணம் முழுவதும், கவனம் பெண்ணின் புறநிலை யதார்த்தம் பேசுவதில் இருந்து விலகியிருக்கிறது. மனிதனுக்கு அதற்குப் பதிலாக பேச்சாளரின் அன்பின் அகநிலை அனுபவத்தை நோக்கி. அந்தப் பெண்ணைப் பற்றிய அவளது உணர்வுகளை அவள் புரிந்துகொள்கிறாள், மேலும் “...சிறிது நேரம் கூட…” என்ற சொற்றொடர் அவள் அந்தப் பெண்ணைப் பார்ப்பது இது முதல் முறையல்ல என்பதை வாசகருக்கு உணர்த்துகிறது. வாசகருக்கு இது போன்ற பேச்சுத் தன்மை இல்லாதது போல் தோன்றுகிறது , இது தன் காதலியின் பார்வையால் ஏற்பட்டது.

வரி 9 – 12:

இந்த வரிகளில், கவனம்பேசுபவரின் காதல் அனுபவத்தை மையப்படுத்துகிறது . இங்கே சப்போ அவர்கள் தங்கள் காதலியைப் பார்க்கும்போது பேச்சாளர் பெருகிய முறையில் தீவிரமான அனுபவத்தை வலியுறுத்துகிறார். கவிதை முடிவடையும் போது பேச்சாளரின் உணர்ச்சியின் விளக்கங்கள் தீவிரமடைகின்றன.

இந்தச் சொற்றொடர்களின் மூலம் பேச்சாளரின் ஆவேசம் எவ்வாறு தீவிரமடைகிறது என்பதைக் காணலாம்:

சப்போ புலன்களைப் பயன்படுத்தி பேசுபவர் எப்படி என்பதை விவரிக்கிறார் அவளது காதல் உணர்வுகளால் பெருகிய முறையில் மூழ்கிவிடுகிறாள், அதனால் அவளது உடல் முறையாக தோல்வியடைகிறது , அவளது தொடுதல் உணர்விலிருந்து பார்வை வரை மற்றும், கடைசியாக, அவளுடைய செவிப்புலன் வரை.

இந்த சரணம் பேச்சாளரின் உடல் அனுபவங்களின் வரிசையை பட்டியலிடுகிறது, மேலும் இது ஒரு முரண்பாடான முறையில் எழுதப்பட்டுள்ளது, இதன் மூலம் பேச்சாளரின் உடலின் ஒவ்வொரு பகுதியும் எவ்வாறு உடைகிறது என்பதை வாசகர்கள் பார்க்கலாம். இந்த சரணம் கவிதையின் மிகவும் வியத்தகு பகுதியாகும் மற்றும் முந்தைய இரண்டு சரணங்களில் இருந்து நிறைவேறாத ஆர்வத்தின் வளர்ச்சிக்குப் பிறகு இறுதி அதிகரிப்பு ஆகும்.

வாக்கியம் “...என் நாக்கு உடைந்துவிட்டது…” என்பது பேச்சாளர் உடல் சிதைவின் தொடக்கத்தை விவரிக்கப் பயன்படுகிறது. சப்போ நாக்கை ஒரு பாடமாகப் பயன்படுத்தி, மற்ற சரணத்திற்கு வாசகர்களை அழைத்துச் செல்கிறது. சீரழிவு நாக்கிலிருந்து தோல், கண்கள் மற்றும் இறுதியாக காதுகளுக்கு நகர்கிறது. எனபேச்சாளரால் கூறப்பட்டது, ஒவ்வொரு பகுதியும் செயல்படத் தவறிவிடுகிறது .

இந்த சரணத்தில் பேசுபவரின் புலன் இழப்பின் தீவிர உடல் உணர்வுகள், பேச்சாளர் தனிமைப்படுத்தப்படுவதைப் பார்ப்பதற்கான ஒரு வழியாக செயல்படுகிறது. உலகம். வெளி உலகில் தன்னைச் சுற்றி என்ன நடக்கிறது என்பதன் உண்மையிலிருந்து அவள் முற்றிலும் விலகியிருக்கிறாள். அவள் தன் உடலிலிருந்தும் தன் உடலிலிருந்தும் விலகுவதையோ அல்லது பற்றின்மையையோ அவள் இறந்து கொண்டிருப்பதைப் போல அனுபவித்து வருகிறாள்.

இது வாசகர்களாகிய எங்களுக்கு, தனிமையையும் தனிமையையும் பேச்சாளர் நமக்குக் காட்டுவது. அனுபவிக்கும் அவளது வெளிப்படுத்தப்படாத அன்பினால் விளைந்தது. மேலும், முதல் சரணத்தில் பேச்சாளர் அனுபவித்த தூரத்திற்கு இது நம்மை மீண்டும் கொண்டு வருகிறது. இந்த தூரம் இப்போது அவள் உட்பட உலகில் உள்ள அனைத்திற்கும் உள்ள உறவில் பிரதிபலிக்கிறது.

வரி 13 – 17:

இந்த இறுதி வரிகளில், நாம் அவளது காதலி (பெண்), உலகம், அத்துடன் தன்னைப் போன்ற ஒரு தீவிரமான பிரிவினையை அனுபவித்த பிறகு அவள் தன் உடலுக்குத் திரும்பும்போது மீண்டும் ஸ்பீக்கரிடம் கொண்டு வரப்படுகின்றன.

மன அழுத்தம் மற்றும் நடுக்கம், பேச்சாளர் தன்னை உருவகமாக விவரிக்கிறார் "புல்லை விட வெளிர்" மற்றும் "கிட்டத்தட்ட இறந்துவிட்டதாகத் தெரிகிறது." அவ்வளவு அதிகமான மற்றும் தீவிரமான உணர்ச்சிகளை அவள் அனுபவித்தாள், அவள் இப்போது கிட்டத்தட்ட இறந்துவிட்டதாக உணர்கிறாள் .

இந்த சரத்தின் கடைசி வரி, அறிஞர்களின் கூற்றுப்படி, துரதிர்ஷ்டவசமாக ஒரு புதிய மற்றும் இறுதி சரணத்தின் தொடக்கமாக கருதப்படுகிறது.இழந்தது . அதாவது சப்போ கவிதையை இந்த வரியில் நிறுத்த நினைக்கவில்லை. மாறாக, ஒரு சரணத்தை எழுதுவதற்கு அவள் எண்ணினாள், அங்கு பேச்சாளர் சூழ்நிலைக்கு சமரசம் செய்து கொள்வார்.

துரதிர்ஷ்டவசமாக, கவிதையின் கடைசி மூன்று வரிகள் காலத்தால் இழக்கப்படுகின்றன. கவிதை ஒரு குன்றின் மீது விடப்பட்டிருந்தாலும் , பேச்சாளர் தனது பரவசமான விரக்தியிலிருந்து விலகி, அதற்குப் பதிலாக வெளித்தோற்றத்தில் தன்னை வெளிப்படுத்தி உலகத்தை ஆபத்தில் ஆழ்த்துவதற்கு உறுதியளிக்கிறார் என்று அறிஞர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளனர். .

தீம்கள்

இந்தக் கவிதையில் மூன்று முக்கிய கருப்பொருள்கள் உள்ளன, அவை பொறாமை, பரவசம் மற்றும் விலகல் .

• பொறாமை - பெரும்பாலும் சப்போவின் பொறாமைக் கவிதை என அறிஞர்களால் குறிப்பிடப்படுகிறது, துண்டு 31 ஆண், பெண் மற்றும் பேச்சாளருக்கு இடையே ஒரு பொதுவான காதல் முக்கோணத்துடன் தொடங்குகிறது. . பேச்சாளர் தனது காதலியை தூரத்திலிருந்து பார்க்கும்போது, ​​​​தனது காதலிக்கு எதிரே அமர்ந்திருக்கும் மனிதனை விவரிக்கத் தொடங்குகிறாள். இங்கே கவிதை தன் காதலி யாரிடம் பேசுகிறாரோ அந்த ஆணின் மீது பேச்சாளரின் பொறாமையின் மீது கவனம் செலுத்தியிருக்கலாம். இருப்பினும், கவிதை முழுவதிலும், பேச்சாளருக்கு மனிதன் மீது எந்த அக்கறையும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. அதற்குப் பதிலாக, பேச்சாளர் தன் காதலியை உன்னிப்பாகப் பார்த்து, அவளது கவனத்தை அவளது சுய சூழலின் சொந்த அனுபவத்தின் பக்கம் திருப்புகிறார். என் இதயம் என் மார்பில் படபடக்கிறது…” இதில் Sappho உருவகத்தைப் பயன்படுத்தினார்ஒரு அன்பான இதயத்தின் உடல் உணர்வு.
• விலகல் - இது ஒருவருடைய உடலின் உணர்வுகளில் இருந்து அகற்றப்படும் உணர்வு , அதாவது ஒருவரின் சாராம்சம், ஆன்மா மற்றும்/அல்லது மனம். இதைத்தான் பேச்சாளர் அனுபவித்தார் அவள் உடலின் பாகங்கள் உடைவதைக் குறிப்பிடுகிறாள் அது நாக்கிலிருந்து தொடங்கி அவளுடைய தோல், கண்கள் மற்றும் காதுகளில் தொடர்கிறது. கவிதையின் சூழலை ஒரு காதல் கவிதையாகக் கருத்தில் கொண்டு, தாண்டவமாடுதல் என்பது உண்மையில் தன்னுடன் ஒரு சிற்றின்ப ஈடுபாடு என்று பரிந்துரைக்கும் விலகல் அனுபவத்திற்கு இது வழிவகுக்கிறது.

முடிவுகள்

அவரது மிகவும் அடிக்கடி தழுவி மொழிபெயர்க்கப்பட்ட கவிதைகளில் ஒன்றாகவும், அறிவார்ந்த வர்ணனைக்கு விருப்பமான விஷயமாகவும், பொதுவாக ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டது, துண்டு 31 சப்போவின் மிகவும் பிரபலமான படைப்புகளில் ஒன்றாகும் .

கவிதை இருந்தது. மற்ற கவிஞர்கள் மீது பெரும் செல்வாக்கு, அவர்கள் அதை தங்கள் சொந்த படைப்புகளில் மாற்றியமைத்தனர். உதாரணமாக, Catullus, ஒரு ரோமானிய கவிஞர், அதை தனது 51 வது கவிதையாக மாற்றினார் , அங்கு அவர் தனது அருங்காட்சியகமான லெஸ்பியாவை சப்போவின் காதலியின் பாத்திரத்தில் இணைத்தார்.

மற்ற தழுவல்களில் காணலாம். தியோக்ரிடஸ் என்ற பண்டைய எழுத்தாளர்களில் ஒருவரின் படைப்புகள், அதில் அவர் அதை தனது இரண்டாவது ஐடிலில் இணைத்தார் . ரோட்ஸின் அப்பல்லோனியஸுக்கும் இதுவே செல்கிறது, அங்கு அவர் ஆர்கோனாட்டிகாவில் ஜேசனுக்கும் மீடியாவுக்கும் இடையிலான முதல் சந்திப்பைப் பற்றிய தனது விளக்கத்துடன் கவிதையைத் தழுவினார்.

சப்போ விவரித்தபடி, ஆசையின் உடல்ரீதியான பதில், இதுகவிதையில் கவனம் செலுத்தும் மையம், குறிப்பாக அறிஞர்கள் மற்றும் அவரது படைப்புகளின் ரசிகர்களால் கொண்டாடப்படுகிறது. இக்கவிதை மற்ற படைப்புகளில் மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ளது, எடுத்துக்காட்டாக, லாங்கினஸின் ஆன் தி சப்லைம் என்ற கட்டுரையில், அது உணர்ச்சியின் தீவிரத்திற்காக மேற்கோள் காட்டப்பட்டது. கிரேக்க தத்துவஞானி பிளாட்டோ, காதல் பற்றிய சாக்ரடீஸின் உரைகளில் கவிதையில் சித்தரிக்கப்பட்ட ஆசையின் உடல் அறிகுறிகளையும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.