Πίνακας περιεχομένων
Βιογραφία του Κάτουλλου
Εισαγωγή |
Σε αυτό το ποίημα, ο Κάτουλλος έγραψε για τον εαυτό του. Ξεκίνησε μιλώντας για την τρέλα του και για το πώς όλα χάνονται. Στον τρίτο στίχο έγραψε για το πώς οι ήλιοι συνήθιζαν να λάμπουν φωτεινά πάνω του, ειδικά όταν ήταν με τη Λέσβια. Στον πέμπτο στίχο, επαναλαμβάνει έναν στίχο που χρησιμοποιεί συχνά όταν μιλάει γι' αυτήν: την αγαπούσε όπως κανένας άλλος δεν θα την αγαπούσε ποτέ.
Δείτε επίσης: Ο Ήλιος στην Οδύσσεια: Ο Θεός του ΉλιουΌμως, στον έκτο στίχο, μοιράζεται πως υπήρχαν τόσες χαρές που είχε με τη Λέσβια. Όμως, στον έβδομο στίχο, μοιράζεται πως εκείνη δεν επιθυμούσε αυτά που επιθυμούσε εκείνος. Του φώτιζε τις μέρες, αλλά το συναίσθημα δεν ήταν αμοιβαίο. Όπως και στον ένατο στίχο, ο Κάτουλλος μοιράζεται πως εκείνη δεν τον επιθυμούσε και δεν επιθυμεί πια. Ούτε ένας τρελός δεν πρέπει να την επιθυμεί πια. Κανείς δεν πρέπει να την ακολουθεί. Ο τρελός πρέπει ναδεν πρέπει να ζουν στη μιζέρια, αλλά να είναι δυνατοί και σταθεροί.
Δείτε επίσης: Η Αφροδίτη στην Οδύσσεια: Μια ιστορία σεξ, ύβρεως και ταπείνωσηςΟ Κάτουλλος λέει στον εαυτό του ότι μπορεί να είναι δυνατός και ότι δεν θα κυνηγήσει πλέον τη Λέσβια, ειδικά επειδή εκείνη δεν θέλει να είναι μαζί του. Στη συνέχεια αναρωτιέται ποια ζωή του έχει απομείνει τώρα που εκείνη δεν τον θέλει πια. Αναρωτιέται ποιον θα αγαπήσει και ποιος θα τον αγαπήσει σε αντάλλαγμα. Θέλει να μάθει ποιον θα φιλήσει. Υπενθυμίζει στον εαυτό του να είναι δυνατός και σταθερός, τώρα που δεν έχει πια κανέναν να φιλήσει ή κάποιαχείλη για να δαγκώσει.
Είναι ξεκάθαρα αναστατωμένος για την κατάσταση της σχέσης του με τη Λέσβια, καθώς η σχέση αυτή δεν υφίσταται πλέον Την αγάπησε όπως κανείς άλλος δεν θα την αγαπούσε ποτέ, και εκείνη την έβαλε τέλος, μη θέλοντας πλέον να είναι μαζί του. Στους στίχους 12 έως 13, της ευχήθηκε αντίο και της είπε ότι δεν θα την αναζητήσει πλέον. Όμως, στον στίχο 14, αναρωτιέται τι θα κάνει όταν κανείς δεν θα τη ζητάει.
Carmen 8 |
| Γραμμή | Λατινικό κείμενο | Αγγλική μετάφραση |
|---|---|---|
| 1 | MISER Catulle, desinas ineptire, | Καημένε Κάτουλλε, είναι καιρός να σταματήσεις την ανοησία σου, |
| 2 | et quod uides perisse perditum ducas. | Και λογαριάστε ως χαμένο αυτό που βλέπετε ότι χάνεται. |
| 3 | fulsere quondam candidi tibi soles, | Κάποτε οι ήλιοι έλαμπαν φωτεινά πάνω σου, |
| 4 | cum uentitabas quo puella ducebat | όταν πήγαινες τόσο συχνά εκεί που οδηγούσε η ερωμένη μου, |
| 5 | amata nobis quantum amabitur nulla. | αυτή που αγαπήθηκε από μένα όσο κανείς δεν θα αγαπηθεί ποτέ. |
| 6 | ibi illa multa cum iocosa fiebant, | Εκεί και τότε μας δόθηκαν αυτές οι χαρές, τόσες πολλές, τόσο χαρούμενες, |
| 7 | quae tu uolebas nec puella nolebat, | που ούτε εσείς επιθυμούσατε ούτε η κυρία μου δεν επιθυμούσε. |
| 8 | fulsere uere candidi tibi soles. | Φωτεινές για σένα, πραγματικά, έλαμψαν οι μέρες. |
| 9 | nunc iam illa non uult: tu quoque impotens,noli | Τώρα δεν επιθυμεί πια- ούτε κι εσύ πρέπει να επιθυμείς, φτωχέ τρελέ, |
| 10 | nec quae fugit sectare, nec miser uiue, | ούτε να την ακολουθήσετε που πετάει, ούτε να ζήσετε στη δυστυχία, |
| 11 | sed obstinata mente perfer, obdura. | αλλά με αποφασισμένο μυαλό, υπομείνετε, να είστε σταθεροί. |
| 12 | uale puella, iam Catullus obdurat, | Αντίο, ερωμένη μου- τώρα ο Κάτουλλος είναι σταθερός, |
| 13 | nec te requiret nec rogabit inuitam. | δεν θα σας αναζητήσει ούτε θα σας ζητήσει παρά τη θέλησή σας. |
| 14 | at tu dolebis, cum rogaberis nulla. | Αλλά θα το μετανιώσετε, όταν δεν σας ζητηθεί. |
| 15 | scelesta, uae te, quae tibi manet uita? | Αχ, καημένε! Τι ζωή σου έχει απομείνει; |
| 16 | quis nunc te adibit? cui uideberis bella? | Ποιος θα σε επισκεφθεί τώρα; Σε ποιον θα φαίνεσαι δίκαιος; |
| 17 | quem nunc amabis? cuius esse diceris? | Ποιον θα αγαπάς τώρα; Ποιος θα σε αποκαλεί; |
| 18 | quem basiabis? cui labella mordebis? | Ποιον θα φιλήσεις; Ποιανού τα χείλη θα δαγκώσεις; |
| 19 | at tu, Catulle, destinatus obdura. | Αλλά εσύ, Κάτουλλε, να είσαι αποφασισμένος και σταθερός. |
Προηγούμενη Carmen
Πόροι |
Έργο VRoma: //www.vroma.org/~hwalker/VRomaCatullus/008.html