Πίνακας περιεχομένων
(Τραγωδία, ελληνική, περ. 469 π.Χ., 1.073 στίχοι)
Εισαγωγή
Εισαγωγή | Πίσω στην αρχή της σελίδας |
"The Suppliants" (Gr: "Hiketides" ; Lat: "Παρακλήσεις" ) είναι μια τραγωδία του αρχαίου Έλληνα θεατρικού συγγραφέα Αισχύλος Είναι μερικές φορές γνωστό ως "Οι γυναίκες που παρακαλούν" ή "The Suppliant Maidens" . Μαζί με τον "Οι Πέρσες" Ο μύθος του Δαναού και των πενήντα θυγατέρων του, στον οποίο βασίζεται η ιστορία, είναι ουσιαστικά ένας μύθος ίδρυσης (ή μάλλον ένας μύθος επανίδρυσης) του Άργους, μιας από τις σημαντικότερες μυκηναϊκές πόλεις της Πελοποννήσου. Δεν πρέπει να συγχέεται με το Ευριπίδης Το έργο ', που ονομάζεται επίσης "The Suppliants" , το οποίο πραγματεύεται τον αγώνα του Άδραστου και των Αργείων μητέρων κατά του Κρέοντα της Θήβας για να επιτραπεί στα πτώματα των Αργείων εισβολέων να ταφούν κανονικά.
Σύνοψη | Πίσω στην αρχή της σελίδας |
|
Οι πενήντα κόρες του Δαναού, συλλογικά γνωστές ως Δαναΐδες (που αποτελούν τον Χορό του έργου), φεύγουν με τον πατέρα τους σε μια προσπάθεια να γλιτώσουν από έναν αναγκαστικό γάμο με τα αιγυπτιακά ξαδέλφια τους, τους πενήντα γιους του σφετεριστή βασιλιά Αίγυπτου, δίδυμου αδελφού του Δαναού.
Όταν φτάνουν στο Άργος, ο Δαναός και οι κόρες του ζητούν από τον ευγενικό αλλά δειλό βασιλιά Πελασγό την προστασία του. Αρχικά, εκείνος αρνείται, εν αναμονή της απόφασης του λαού των Αργείων για το θέμα, αλλά οι κάτοικοι του Άργους συμφωνούν να προστατεύσουν τους φυγάδες, προς μεγάλη χαρά των Δαναΐδων.
Σχεδόν αμέσως, όμως, βλέπουν τον στόλο των Αιγυπτίων μνηστήρων να πλησιάζει, και ένας κήρυκας βροντοφωνάζει και απειλεί τις Δαναΐδες και προσπαθεί να τις αναγκάσει να επιστρέψουν στα ξαδέλφια τους για γάμο, καταφεύγοντας τελικά σε προσπάθειες να τις απομακρύνει σωματικά. Ο βασιλιάς Πελασγός παρεμβαίνει και απειλεί τον κήρυκα, παρεμβαίνοντας με ένοπλη δύναμη για να διώξει τους Αιγυπτίους και να σώσει έτσι τους ικέτες.Παρακαλεί τους Δαναΐδες να παραμείνουν στην ασφάλεια των τειχών της πόλης.
Το έργο τελειώνει με τις Δαναΐδες να αποσύρονται στην ασφάλεια των αργειακών τειχών, καθώς ο Δαναός τις προτρέπει σε προσευχή και ευχαριστίες προς τους Έλληνες θεούς και σε παρθενική σεμνότητα.
Ανάλυση | Πίσω στην αρχή της σελίδας |
"The Suppliants" θεωρήθηκε κάποτε ότι είναι το παλαιότερο σωζόμενο θεατρικό έργο του Αισχύλος (κυρίως λόγω της σχετικά αναχρονιστικής λειτουργίας του Χορού ως πρωταγωνιστή του δράματος), αλλά πρόσφατα στοιχεία το τοποθετούν μετά το "Οι Πέρσες" ως Αισχύλος ' δεύτερο σωζόμενο έργο. Εξακολουθεί, ωστόσο, να είναι ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα δράματα από την αρχαία Ελλάδα, και στη στοιχειώδη γενική δομή του μοιάζει πιθανότατα με τα χαμένα έργα του Χοιρίλου, του Φρύνιχου, του Πρατίνου και των πρωτοπόρων του δράματος του 6ου αιώνα π.Χ. Επειδή οι ικέτιδες γυναίκες είναι ουσιαστικά τόσο ο Χορός όσο και ο πρωταγωνιστής, δεν αποτελεί ίσως έκπληξη το γεγονός ότι οι χορωδιακοί στίχοι καταλαμβάνουν περισσότερο απότο μισό έργο.
Πιθανότατα παίχτηκε για πρώτη φορά κάποια στιγμή μετά το 470 π.Χ. (πιθανόν μέχρι το 463 π.Χ.) ως το πρώτο έργο μιας τριλογίας που περιλάμβανε τα χαμένα έργα "Οι γιοι της Αιγύπτου" και "Οι κόρες του Δαναού" (και τα δύο συνέχισαν την ιστορία του "The Suppliants" και την επανεγκατάσταση του Άργους), ακολουθούμενη από το χαμένο σατυρικό έργο "Amymone" , το οποίο απεικόνιζε με κωμικό τρόπο την αποπλάνηση μιας από τις Δαναΐδες από τον Ποσειδώνα.
"The Suppliants" δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας για το παραδοσιακό ελληνικό τραγικό δράμα, καθώς δεν έχει ούτε ήρωα, ούτε πτώση, ούτε καν τραγική κατάληξη. Αντίθετα, το έργο απεικονίζει άλυτες συγκρούσεις σεξουαλικότητας, αγάπης και συναισθηματικής ωριμότητας. Αποτίει επίσης φόρο τιμής στα δημοκρατικά υπόγεια ρεύματα που διέτρεχαν την Αθήνα πριν από την εγκαθίδρυση δημοκρατικής κυβέρνησης το 461 π.Χ., και την επιμονή τηςτου βασιλιά Πελασγού για τη διαβούλευση με το λαό του Άργους είναι ένα σαφές νεύμα υπέρ της δημοκρατίας.
Δεν πρέπει να συγχέεται με "The Suppliants" του Ευριπίδης (που αναφέρεται στον αγώνα του Θησέα εναντίον του Κρέοντα της Θήβας για να επιτραπεί η ταφή των σωμάτων των αδελφών Πολυνείκη και Ετεοκλή).
Πόροι | Πίσω στην αρχή της σελίδας Δείτε επίσης: Η ύβρις στην Οδύσσεια: η ελληνική εκδοχή του Pride and Prejudice |
- Αγγλική μετάφραση από τον E. D. A. Morshead (Internet Classics Archive): //classics.mit.edu/Aeschylus/suppliant.html
- Ελληνική έκδοση με μετάφραση λέξη προς λέξη (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0015