آنها خیال پردازی می کنند که از ارباب خود فرار کنند، اما در عوض مقداری شراب به سرقت می برند و پس از چند نوشیدنی، آنها الهام می گیرند که ارزشمندترین دارایی کلئون را بدزدند، مجموعه ای از اوراکل ها که او همیشه از دیدن آنها امتناع کرده است. هنگامی که آنها اوراکلای دزدیده شده را می خوانند، متوجه می شوند که کلئون یکی از چندین دستفروش است که قرار است بر پولیس حکومت کند و سرنوشت او این است که یک سوسیس فروش جایگزین او شود.

یک سوسیس فروش، آگوراکریتوس، اتفاقاً در همان لحظه با آشپزخانه قابل حمل خود از آنجا عبور می کند. دو برده او را با سرنوشت خود آشنا می کنند، اگرچه او در ابتدا به دور از قانع شدن است. سوء ظن او برانگیخته شد، کلئون با عجله از خانه خارج شد و با کشف کاسه شراب خالی، بلافاصله دیگران را به خیانت متهم کرد. دموستن از شوالیه‌های آتن درخواست کمک می‌کند و گروهی از آن‌ها وارد تئاتر می‌شوند و کلئون را به خشونت می‌کشند و او را به دستکاری سیستم سیاسی و حقوقی برای منافع شخصی متهم می‌کنند.

پس از یک مسابقه فریاد زدن بین کلئون و سوسیس‌فروش، که در آن هر مرد تلاش می‌کند نشان دهد که سخنور بی‌شرم‌تر و بی‌وجدان‌تر از دیگری است، شوالیه‌ها سوسیس‌فروش را برنده اعلام می‌کنند، و کلئون برای محکوم کردن همه آنها به اتهام واهی به راه می‌افتد.خیانت.

گروه کر پیش قدم می شود تا از طرف نویسنده به مخاطبان خطاب کند و شیوه بسیار روشمند و محتاطانه ای را که آریستوفان به حرفه خود به عنوان شاعر طنز نزدیک کرده است ستایش می کند. ، و تمجید از نسل قدیمی مردانی که آتن را بزرگ کردند. گذرگاه نسبتاً عجیبی وجود دارد که در آن تصور می‌شود اسب‌های یونانی که در حمله اخیر به کورینث به کار گرفته شده‌اند، قایق‌ها را به سبک شجاعانه پارو زده‌اند.

وقتی سوسیس‌فروش برمی‌گردد، گزارش می‌دهد که برنده جایزه شورا شده است. با پیشی گرفتن از Cleon با پیشنهادهای عجیب و غریب غذای رایگان به هزینه ایالت حمایت کنید. کلئون با عصبانیت برمی گردد و فروشنده سوسیس را به چالش می کشد تا اختلافات خود را مستقیماً به Demos ارسال کند. سوسیس‌فروش، کلیون را متهم می‌کند که نسبت به رنج‌های مردم عادی در زمان جنگ بی‌تفاوت بوده و از جنگ به عنوان فرصتی برای فساد استفاده می‌کند، و ادعا می‌کند که کلئون از ترس اینکه وقتی صلح بازگردد، جنگ را طولانی می‌کند. دموس با این استدلال‌ها برنده می‌شود و درخواست‌های همدردی کلئون را رد می‌کند.

پس از آن، اتهامات فروشنده سوسیس علیه پافلاگونی/کلئون به طور فزاینده‌ای مبتذل و پوچ می‌شود. سوسیس‌فروش در دو مسابقه دیگر برنده می‌شود که در آن به نفع Demos رقابت می‌کنند، یکی در خواندن پیشگویی‌هایی که برای مردم چاپلوسی می‌کنند، و دیگری در مسابقه‌ای که ببینند کدام یک از آنها می‌تواند به بهترین وجه پاسخگوی نیازهای دموهای نازپرورده باشد.

اکنونکلئون، ناامید، آخرین تلاش خود را برای حفظ موقعیت ممتاز خود در خانه انجام می دهد، با ارائه پیشگوی خود و بازجویی از فروشنده سوسیس تا ببیند آیا او با توصیف جانشین خود که در اوراکل توصیف شده است، با تمام جزئیات مبتذل آن مطابقت دارد یا خیر. میکند. با ناراحتی غم انگیز، او سرانجام سرنوشت خود را می پذیرد و جای خود را به فروشنده سوسیس تسلیم می کند.

شوالیه های گروه کر پا پیش می گذارند و به ما توصیه می کنند که مسخره کردن افراد بی شرف باعث افتخار است و به تمسخر آریفرادس ادامه می دهند. به خاطر اشتهای انحرافی او برای ترشحات زنانه، و هایپربولوس برای حمل جنگ به کارتاژ.

آگوراکریتوس به صحنه بازگشت و تحولی جدید را اعلام کرد: او دموس را با جوشاندن او مانند یک تکه گوشت جوان کرده است. دموهای جدید معرفی شده است، به طرز شگفت انگیزی به جوانی و نشاط بازگردانده شده و لباس آتنی های قدیمی دوران پیروزی در ماراتون را پوشیده است. آگوراکریتوس سپس دو دختر زیبا را به نام «صلحات» تقدیم می کند که کلئون آنها را برای طولانی کردن جنگ در بند نگه داشته بود.

دموس آگوراکریتوس را به یک ضیافت در تالار شهر دعوت می کند و کل بازیگران با خوشحالی از آنجا خارج می شوند. البته همه به جز پافلاگونیان/کلئون که اکنون به عنوان مجازات جنایاتش به فروش سوسیس در دروازه شهر خلاصه شده است.

تجزیه و تحلیل

به عنوان طنز در موردزندگی اجتماعی و سیاسی آتن کلاسیک در طول جنگ پلوپونز، این نمایشنامه نمونه ای از نمایشنامه های اولیه آریستوفان است. با این حال، از نظر تعداد نسبتاً کم شخصیت‌هایش منحصر به فرد است، به دلیل مشغله‌ی تا حدی بدجنسی که با یک مرد، پوپولیست طرفدار جنگ، کلئون، که قبلاً آریستوفان را به دلیل تهمت زدن به پولیس با یک فرد قبلی تحت تعقیب قرار داده بود. نمایشنامه (از دست رفته)، «بابلی ها» در 426 پیش از میلاد. نمایشنامه‌نویس جوان در نمایشنامه بعدی‌اش «آچارنیان» در سال 425 قبل از میلاد و «شوالیه‌ها» که نمایشنامه بعدی را تولید کرد، قول انتقام از کلئون داده بود. سال، نمایانگر آن انتقام است.

آریستوفان این احتیاط را داشت که در واقع از نام کلئون در هیچ جای نمایشنامه استفاده نکند، با این حال، شخصیت تمثیلی پافلاگونیان را جایگزین کرد، اما او را طوری توصیف کرد که نتواند. ممکن است اشتباه شود از ترس جناح کلئون، هیچ ماسک‌سازی جرأت نمی‌کرد از چهره‌اش برای نمایشنامه کپی کند، و آریستوفان شجاعانه تصمیم گرفت که خود نقش را بازی کند و صرفاً صورت خود را نقاشی کند. شوالیه های گروه کر طبقه ثروتمند آتن بودند، به اندازه کافی سیاسی و تحصیل کرده بودند که بتوانند عوام فریبی کلئون پوپولیست را ببینند و آریستوفان آنها را متحدان طبیعی خود در جنگ صلیبی شخصی خود علیه او می دانستند. 3>

آریستوفان در نمایشنامه اتهامات متعددی را علیه کلئون وارد می کند که بسیاری از آنها کمیک هستند.اما برخی به طور جدی اینها شامل سؤالاتی در مورد خاستگاه اجتماعی او، استفاده او از دادگاه ها برای اهداف شخصی و سیاسی، تلاش های او برای سانسور سیاسی (از جمله خود آریستوفان )، سوء استفاده وی از حسابرسی ادارات دولتی و دستکاری او در فهرست های سرشماری به منظور تحمیل بار مالی فلج کننده بر انتخاب قربانیان خود. باید در نظر داشت که خود کلئون احتمالاً در اجرای نمایشنامه جشنواره لنایا در ردیف اول قرار می گرفت.

این نمایشنامه به شدت بر تمثیل متکی است و بسیاری از منتقدان مشاهده کرده اند که از این نظر کاملاً موفق نیست. اگرچه شخصیت‌های اصلی از زندگی واقعی گرفته شده‌اند (با حضور کلئون به عنوان شرور اصلی)، شخصیت‌های تمثیلی چهره‌های فانتزی هستند (شرور در این سناریو پافلاگونی است، یک هیولا کمیک که مسئول تقریباً تمام بدی‌های جهان است). و هویت کلئون با پافلاگونی تا حدودی ناخوشایند است و برخی از ابهامات هرگز به طور کامل حل نمی شوند. تصاویر در «شوالیه ها» بسیار عجیب و غریب است. برای مثال، شخصیت تمثیلی پافلاگونیان (کلئون) به گونه‌های مختلف به‌عنوان یک غول هیولا، یک جادوگر خروپف، یک جویبار کوهستانی، یک عقاب قلاب‌دار، یک ترشی سیر، یک گل‌زن، یک ماهیگیر توصیف می‌شود.تماشای دسته ماهی، خوک قصابی، زنبوری که شکوفه‌های فساد را مرور می‌کند، میمونی با سر سگ، طوفانی در کنار دریا و خشکی، غول پرتاب صخره‌ها، پرستار دزد، ماهیگیران در حال شکار مارماهی، دیگ جوشان، شیر مبارزه با پشه‌ها، روباه سگ و گدا.

شکم‌خوری یکی از موضوعات غالبی است که از تصاویر نمایشنامه بیرون می‌آید، و تمرکز اغراق‌آمیز بر غذا و نوشیدنی (از جمله جناس‌های مرتبط با غذا در برخی از نام‌ها) و همچنین ارجاعات مختلف به آدمخواری، بینشی نسبتاً کابوس‌آمیز و تهوع‌آور از جهان به مخاطب ارائه می‌کند و در مقابل، دید نهایی آتن اصلاح‌شده را روشن‌تر می‌کند.

• ترجمه انگلیسی (بایگانی کلاسیک های اینترنتی): //classics.mit.edu/Aristophanes/knights.html
• نسخه یونانی با ترجمه کلمه به کلمه (پروژه Perseus): //www.perseus .tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0033

(کمدی، یونانی، 424 ق.م، 1408 سطر)

مقدمه