مواد جي جدول
(طنز، لاطيني/رومن، سي. 115 عيسوي، 695 لائينون)
تعارفاهو سوچڻ لاء چريو آهي ته هو اصل ۾ هڪ حاصل ڪندو. ان کان پوءِ هو شهوت پرست زالن جا مثال ڏئي ٿو، جهڙوڪ ايپيا، هڪ سينيٽر جي زال، جيڪا هڪ گليڊيئيٽر سان مصر ڀڄي وئي هئي، ۽ ميسيلينا، ڪلاڊيئس جي زال، جيڪا محلات مان چوري ڪري ڪوٺيءَ تي ڪم ڪندي هئي. جيتوڻيڪ شہوت سندن گناهن ۾ گھٽ ۾ گھٽ ٿي سگھي ٿي، پر ڪيترائي لالچي مڙس ڏاج لاءِ اهڙن ڏوهن کي نظرانداز ڪرڻ لاءِ تيار هوندا آهن، جيڪي کين ملي سگهن ٿيون. هو دليل ڏئي ٿو ته مرد هڪ خوبصورت چهري سان پيار ڪندا آهن نه ته عورت کي، ۽ جڏهن هوءَ پوڙهو ٿي وڃي ته هو صرف ان کي ٻاهر ڪڍي سگهن ٿا.
جوينل پوءِ ٺڳيءَ واري عورتن تي بحث ڪري ٿو، ۽ دعويٰ ڪري ٿو ته هو هڪ عورت کي ترجيح ڏيندو. اسڪائپو جي ڌيءَ، ڪارنيليا آفريڪا (وڏي پيماني تي هڪ نيڪ رومن عورت جو مثالي مثال طور ياد ڪيو ويندو آهي)، ڇاڪاڻ ته هو چوي ٿو ته نيڪ عورتون اڪثر وڏائي ڪندڙ آهن. هن جو مشورو آهي ته يوناني لباس پائڻ ۽ ڳالهائڻ بلڪل پرڪشش نه آهي، خاص ڪري وڏي عمر واري عورت ۾.
هو پوءِ عورتن تي الزام لڳائي ٿو ته هو جهڳڙو ڪن ٿا ۽ انهن مردن کي اذيت ڏين ٿا، جن کي هو گهر سنڀالڻ جي خواهش ۾ پيار ڪن ٿا، ۽ پوءِ صرف ٻئي انسان ڏانهن وڃو. هن جو چوڻ آهي ته هڪ ماڻهو ڪڏهن به خوش نه ٿيندو جڏهن سندس ساس اڃا تائين رهي ٿي، جيئن هوء پنهنجي ڌيء کي خراب عادتون سيکاريندي. عورتون مقدمو ۽ محبت ۾ جهيڙو ڪنديون آهن، پنهنجن گناهن کي پنهنجن مڙسن جي الزامن سان ڍڪينديون آهن (جيتوڻيڪ جيڪڏهن ڪو مڙس انهن کي ان تي پڪڙي ٿو ته اهي اڃا به وڌيڪ ناراض ٿين ٿيون). غربت ۽ مسلسل هئياهو ڪم جنهن عورت کي پاڪدامن رکيو، ۽ اها بيحد دولت آهي جيڪا فتح سان آئي، جنهن عيش و عشرت سان رومي اخلاقيات کي تباهه ڪري ڇڏيو. هم جنس پرست ۽ بيوقوف مرد هڪ اخلاقي آلودگي آهن، خاص طور تي ڇو ته عورتون انهن جي صلاح ٻڌي. جيڪڏهن خواجہ سرا توهان جي زال جي حفاظت ڪن ٿا، توهان کي پڪ ڪرڻ گهرجي ته اهي واقعي خواجہ سرا آهن ("جيڪو پاڻ محافظن جي حفاظت ڪندو؟"). اعليٰ ۽ گهٽ ڄمار واريون عورتون هڪجهڙا آهن ۽ انهن ۾ دور انديشي ۽ ضبط نفس جي کوٽ آهي.
نوجوان پوءِ انهن عورتن ڏانهن رخ ڪن ٿا جيڪي انهن معاملن ۾ مداخلت ڪن ٿيون جيڪي مردن سان واسطو رکن ٿيون، ۽ مسلسل بدمعاشي ڪن ٿيون. گپ شپ ۽ افواهون. هن جو چوڻ آهي ته اهي خوفناڪ پاڙيسري ۽ ميزبانون ٺاهيندا آهن، پنهنجن مهمانن جو انتظار ڪندا آهن، ۽ پوء شراب جي وات ۾ پئجي ويندڙ نانگ وانگر شراب پيئندا آهن. پڙهيل لکيل عورتون جيڪي پاڻ کي واعظ ۽ گرامر سمجهنديون آهن، ادبي نقطن تي اختلاف ڪنديون آهن ۽ پنهنجن مڙسن جي هر گرامر جي پرچي کي ڌيان ۾ رکنديون آهن، اهي به اهڙيءَ طرح ناپسنديده هونديون آهن.
ڏسو_ پڻ: Poseidon in The Odyssey: The Divine Antagonistامير عورتون بي قابو هونديون آهن، رڳو پنهنجن پيارن لاءِ نمايان نظر اچڻ جي ڪوشش ڪنديون آهن ۽ خرچ ڪنديون آهن. گهر ۾ وقت پنهنجن مڙسن سان گڏ انهن جي خوبصورتي سان ڍڪيل آهي. اهي پنهنجن گهرن تي خونخوار ظالمن وانگر حڪمراني ڪن ٿيون، ۽ نوڪرن جو هڪ لشڪر مقرر ڪري انهن کي عوام لاءِ تيار ڪن ٿا، جڏهن ته اهي پنهنجن مڙسن سان ائين رهن ٿيون ڄڻ ته هو مڪمل اجنبي هجن.
عورتون پنهنجي فطرت جي لحاظ کان وهم پرست هونديون آهن. عيوض جي لفظن تي مڪمل اعتباربيلونا جي پادرين (جنگ جي ديوي) ۽ سائبيل (ديوتائن جي ماءُ). ٻيا Isis ۽ ان جي چارليٽن پادرين جي فرقي جا جنوني پيروڪار آهن، يا يهودي يا آرمينيائي جادوگرن يا چلڊائن جي نجومين کي ٻڌن ٿا، ۽ سرڪس ميڪسمس طرفان سندن خوش قسمتي بيان ڪن ٿا. ان کان به بدتر، جيتوڻيڪ اها عورت آهي، جيڪا پاڻ علم نجوم ۾ ايتري مهارت رکندڙ آهي جو ٻيا ان کان مشورو وٺندا آهن.
جيتوڻيڪ غريب عورتون گهٽ ۾ گهٽ ٻار پيدا ڪرڻ لاءِ تيار هونديون آهن، پر امير عورتون صرف ان تڪليف کان بچڻ لاءِ اسقاط حمل ڪرائينديون آهن. جيتوڻيڪ گهٽ ۾ گهٽ اهو مڙسن کي غير قانوني، اڌ ايٿوپيائي ٻارن سان زيادتي ڪرڻ کان روڪي ٿو). Juvenal دعويٰ ڪري ٿو ته اڌ رومن اشرافيه لاوارث ٻارن تي مشتمل آهي، جن کي عورتون پنهنجن مڙسن وانگر گذارينديون آهن. عورتون به پنهنجي مڙسن کي دوا ڏيڻ ۽ زهر ڏيڻ تي مجبور ٿي وينديون آهن ته جيئن هو پنهنجو رستو اختيار ڪن، جهڙوڪ ڪيليگولا جي زال، جنهن کيس دوائن سان چريو ڪري ڇڏيو هو، ۽ ايگريپينا ننڍي هوندي جنهن ڪلاڊيئس کي زهر ڏنو هو.
هڪ ايپيلوگ جي طور تي، جوان پڇي ٿو ته ڇا سندس سامعين جو خيال آهي ته هو سانحي جي هائپربول ۾ ڦاسي ويو آهي. پر هن اشارو ڪيو ته پونٽيا پنهنجي ٻن ٻارن کي قتل ڪرڻ جو اعتراف ڪيو آهي ۽ جيڪڏهن ست هجن ها ته هن کي ست ماري ڇڏي ها، ۽ اهو ته اسان کي هر شيء تي يقين رکڻ گهرجي ته شاعر اسان کي ميڊيا ۽ پروڪن بابت ٻڌايو. بهرحال، قديم سانحي جي اهي عورتون جديد رومن عورتن جي ڀيٽ ۾ گهٽ بڇڙا هئا، ڇاڪاڻ ته گهٽ ۾ گهٽ انهن اهو ڪيو جيڪو انهن ڪيو.ڪاوڙ کان ٻاهر، نه رڳو پئسا لاء. هن نتيجي تي پهتو ته اڄڪلهه هر گهٽيءَ تي ڪليٽيمنسٽرا آهي. 7>صفحي جي مٿئين پاسي واپس وڃو
Juvenal کي پنجن ڪتابن ۾ ورهايل سورهن سڃاتل نظمن جو اعتبار آهي، سڀئي رومن ۾. طنز جي صنف، جيڪا، ليکڪ جي زماني ۾ بنيادي طور تي، سماج ۽ سماجي مزاج جي هڪ وسيع بحث تي مشتمل هئي، ڊڪٽيلڪ هيڪساٽر ۾ لکيل آهي. رومن نظم (جيئن نثر جي برخلاف) طنز کي اڪثر ڪري لوسيلين طنز سڏيو ويندو آهي، لوسيليس کان پوءِ، جنهن کي عام طور تي صنف جي ابتدا ڪرڻ جو اعتبار ڏنو ويندو آهي> پنهنجي ڪيترن ئي همعصرن جي عملن ۽ عقيدن تي تنقيد ڪري ٿو، قدر جي نظام ۽ اخلاقيات جي سوالن ۾ وڌيڪ بصيرت ۽ رومن زندگي جي حقيقتن ۾ گهٽ. هن جي متن ۾ رنگيل منظر ڏاڍا وشد آهن، اڪثر لذيذ آهن، جيتوڻيڪ جوونل مارشل يا ڪيٽولس جي ڀيٽ ۾ تمام گهٽ فحاشي کي استعمال ڪري ٿو.
هو تاريخ ۽ افسانن ڏانهن مسلسل اشارو ڪري ٿو. اعتراضن جا سبق يا نمونا خاص خوبين ۽ خوبين جا. اهي تفاوت جا حوالا، سندس ٿلهي ۽ بيضوي لاطيني سان گڏ، ظاهر ڪن ٿا ته Juvenal جو مقصد پڙهندڙ رومن اشرافيه جو اعليٰ تعليم يافته ذيلي سيٽ هو، بنيادي طور تي وڌيڪ قدامت پسند سماجي موقف جا بالغ مرد.
695 لائينن تي، “Satire 6” Juvenal ' “Satires” جي مجموعي ۾ سڀ کان ڊگھي واحد نظم آهي، جيڪا ايندڙ ڊگھي ڊگھائي کان ٻه ڀيرا وڌيڪ آهي ڪتاب جو سڄو 2. هن نظم کي قديم دور کان وٺي جديد دور جي اوائلي دور تائين تمام گهڻي مقبوليت حاصل ٿي، جنهن کي وڏي تعداد ۾ شاونسٽ ۽ غلط عقيدن جي حمايت طور ڏٺو وڃي ٿو. ان جي موجوده اهميت ان جي ڪردار ۾ هڪ اهم، جيتوڻيڪ مشڪلاتي، صنف ۽ جنسيت جي رومن تصورات تي ثبوت جو جسم آهي. Juvenal پنهنجي نظم کي سڌو ۽ عمدي طور تي رومن عورتن جي نفيس، شهري نسخن جي مخالفت ۾ ترتيب ڏئي ٿو، جيڪو Catullus ۽ Propertius جي نظمن ۾ ڏٺو ويو آهي، ۽ پڻ افسانوي سونهن جي سادي ڳوٺاڻي عورت ڏانهن. عمر.
جيتوڻيڪ اڪثر ڪري هڪ غلط صنفي راڳ جي طور تي رد ڪيو ويو آهي، نظم پڻ شادي جي خلاف هڪ تمام ٻاهر نڪرندڙ آهي، جنهن کي روم جي زوال پذیر سماجي ۽ اخلاقي معيار ان وقت لالچ ۽ فساد جو اوزار بڻائي ڇڏيو هو ( Juvenal رومن مرد لاءِ موجود اختيارن کي پيش ڪري ٿو شادي، خودڪشي يا ڇوڪرو عاشق)، ۽ برابر طور تي انهن مردن جي خلاف هڪ تحقيقي طور تي، جن رومن دنيا جي هن وسيع تباهي جي اجازت ڏني آهي ( جوونل casts مرد بطور ايجنٽ ۽ اينبلرز آف فيمينائن پروڪليوٽي آف ائس جي طرف).
شاعري ۾ مشهور جملو آهي، "Sed quis custodiet ipsos custodes؟" (“پر گارڊن کي ڪير پاڻ سنڀاليندو” يا “پر ڪير ڏسندوواچ مين؟")، جنهن کي ڪيترن ئي بعد جي ڪمن لاءِ ايپيگراف طور استعمال ڪيو ويو آهي، ۽ اخلاقي رويي کي لاڳو ڪرڻ جي ناممڪن کي ظاهر ڪري ٿو جڏهن نافذ ڪندڙ پاڻ خراب ٿين ٿا.
| <8 وسيلا 10> | واپس صفحي جي مٿي تي 3>12> |
- انگريزي ترجمو Niall Rudd (Google Books): //books.google.ca/books?id=ngJemlYfB4MC&pg=PA37
- لاطيني نسخو (دي لاطيني لائبريري): //www.thelatinlibrary.com /juvenal/6.shtml