เธอได้เรียกประชุมผู้หญิงจากนครรัฐต่างๆ ในกรีซ และด้วยการสนับสนุนจากสปาร์ตัน ลัมปิโต เธอได้อธิบายให้ผู้หญิงคนอื่นๆ แผนของเธอคือ ระงับสิทธิพิเศษทางเพศ จากผู้ชายเพื่อบังคับให้พวกเขายุติสงคราม

ตอนแรกผู้หญิงมีพิรุธและลังเลใจ แต่ต่อมา ข้อตกลงถูกปิดผนึกด้วยคำสาบานที่เคร่งขรึมและเคร่งขรึมรอบชามไวน์ และ ผู้หญิงตกลงที่จะละทิ้งความสุขทางเพศทั้งหมด รวมถึงตำแหน่งทางเพศต่างๆ ที่กล่าวถึงโดยเฉพาะ ในขณะเดียวกัน แผนของ Lysistrata อีกส่วนหนึ่ง (มาตรการป้องกันไว้ก่อน) ก็บรรลุผลเมื่อ หญิงชราแห่งเอเธนส์เข้ายึด การควบคุมของ Acropolis ที่อยู่ใกล้เคียง ซึ่ง ถือคลังของรัฐโดยที่ผู้ชายไม่สามารถทำสงครามต่อไปได้ คำพูดของการก่อจลาจลแพร่กระจายออกไป และผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็ล่าถอยไปหลังประตูรั้วของ Acropolis เพื่อรอการตอบสนองของผู้ชาย

เสียงประสานของชายชราที่พูดพึมพำมาถึง ตั้งใจที่จะเผาประตู ของอะโครโพลิสถ้าผู้หญิงไม่เปิด อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกผู้ชายจะได้เตรียมตัว นักร้องหญิงชราคนที่สองก็มาถึงโดยถือเหยือกน้ำ เกิดการโต้เถียงและแลกเปลี่ยนภัยคุกคาม แต่หญิงชราปกป้องสหายที่อายุน้อยกว่าและชายชราได้สำเร็จได้รับการแช่ที่ดีในกระบวนการนี้

ผู้พิพากษา สะท้อนถึงธรรมชาติของผู้หญิงที่ตีโพยตีพายและการอุทิศตนให้กับไวน์ การมีเพศสัมพันธ์ที่สำส่อน และลัทธิที่แปลกใหม่ แต่เหนือสิ่งอื่นใด เขาโทษผู้ชายว่า การดูแลผู้หญิงของพวกเขาไม่ดี เขาต้องการเงินจากคลังเพื่อใช้ทำสงคราม และเขาและ ตำรวจของเขาพยายามที่จะบุกเข้าไปในอะโครโปลิส แต่ถูกกลุ่มสตรีเกเรที่มีชื่อยาวเหยียดเข้าครอบงำอย่างรวดเร็ว

ลิซิสตราตาคืนความสงบเรียบร้อยหลังจากเหตุการณ์อึกทึกครึกโครม และอนุญาตให้ผู้พิพากษาซักถามเธอเกี่ยวกับแผนการของเธอและสงคราม เธออธิบายให้เขาฟังถึงความผิดหวังที่ผู้หญิงรู้สึกในช่วงเวลาที่เกิดสงคราม เมื่อผู้ชายทำการตัดสินใจโง่ๆ ที่ส่งผลกระทบต่อทุกคน และไม่ฟังความคิดเห็นของภรรยา เธอแสดงความสงสารต่อหญิงสาวที่ไม่มีบุตรซึ่งถูกปล่อยให้แก่ที่บ้านในช่วงปีที่ดีที่สุดในชีวิตของพวกเขา ในขณะที่ผู้ชายออกไปในการรณรงค์ทางทหารที่ไม่มีที่สิ้นสุด และเธอสร้างการเปรียบเทียบอย่างละเอียดซึ่งเธอแสดงให้เห็นว่าเอเธนส์ควรมีโครงสร้างเป็น ผู้หญิงจะปั่นขนแกะ เพื่ออธิบายประเด็นของเธอ Lysistrata และพวกผู้หญิงแต่งกายให้ผู้พิพากษา เริ่มแรกเป็นผู้หญิง แล้วจึงแต่งกายเป็นศพ ในที่สุด เขารีบออกไปเพื่อรายงานเหตุการณ์นี้กับเพื่อนร่วมงานของเขา และ Lysistrata ก็กลับไปที่ Acropolis

การโต้วาที จะดำเนินต่อไป ระหว่าง การขับร้องของเก่า ผู้ชาย และนักร้องหญิงชราจนถึงLysistrata กลับมาพร้อมข่าวที่ว่าผู้หญิงบางคนเริ่มหมดหวังเรื่องเซ็กส์แล้ว และพวกเธอก็เริ่มทิ้งเหตุผลด้วยข้ออ้างที่งี่เง่าที่สุด (เช่น ตากแอร์นอนและทำงานบ้านอื่นๆ) และคนหนึ่งถูกจับได้แม้กระทั่งพยายามหลบหนี ซ่อง อย่างไรก็ตาม เธอประสบความสำเร็จในการรวบรวมสหายของเธอ และฟื้นฟูระเบียบวินัยของพวกเขา และเธอก็กลับไปที่ Acropolis อีกครั้งเพื่อรอการยอมจำนนของผู้ชาย ในขณะเดียวกัน Cinesias สามีหนุ่มของ Myrrhine ก็ปรากฏตัวขึ้นโดยหมดหวังเรื่องเซ็กส์ ขณะที่ Lysistrata ดูแลการสนทนา Myrrhine เตือนเขาเกี่ยวกับข้อกำหนด และเยาะเย้ยสามีของเธอเพิ่มเติมด้วยการเตรียมเตียงที่เชิญชวน น้ำมัน ฯลฯ ก่อนที่จะทำให้ชายหนุ่มผิดหวังด้วยการขังตัวเองไว้ใน Acropolis อีกครั้ง

นักร้องของ หญิงชราทาบทามชายชรา และในไม่ช้าลูกคู่ทั้งสองก็รวมกันร้องเพลงและเต้นรำพร้อมเพรียงกัน การเจรจาสันติภาพเริ่มต้นขึ้น และ ลีซิสตราตาแนะนำผู้แทนชาวสปาร์ตันและชาวเอเธนส์ ให้รู้จักกับหญิงสาวเปลือยกายที่งดงามที่เรียกว่า การคืนดีหรือสันติภาพ ซึ่งผู้แทนไม่สามารถละสายตาได้ Lysistrata ตำหนิทั้งสองฝ่ายสำหรับข้อผิดพลาดในการตัดสินในอดีต และหลังจากทะเลาะกันเรื่องข้อตกลงสันติภาพ (และด้วยภาพลักษณ์ที่เปลือยเปล่าของการคืนดีต่อหน้าพวกเขา และภาระของการกีดกันทางเพศยังคงหนักอึ้งอยู่กับพวกเขา) พวกเขา เอาชนะความแตกต่างอย่างรวดเร็ว และออกไปที่ Acropolis เพื่อเฉลิมฉลอง ร้องเพลง และการเต้นรำ

“Lysistrata” จัดแสดงครั้งแรกในปี 411 ก่อนคริสตศักราช เพียงสองปีหลังจากกรุงเอเธนส์ ' ความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับในคณะสำรวจซิซิลี ซึ่งเป็นจุดหักเหในสงครามเพโลพอนนีเซียนที่ดำเนินมาอย่างยาวนานเพื่อต่อต้านสปาร์ตา และหลังจากสงคราม 21 ปี ความหวังแห่งสันติภาพก็ดูเหมือนจะน้อยนิดเช่นเคย การปฏิวัติของผู้มีอำนาจในกรุงเอเธนส์ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จในช่วงสั้น ๆ ในปีเดียวกันนั้น เป็นผลพวงจากภัยพิบัติในซิซิลีที่เกิดขึ้นทางการเมืองมากกว่า ชื่อ Lysistrata สามารถแปลได้ว่า "ผู้ปลดปล่อยสงคราม" หรือ "ผู้สลายกองทัพ"

บทละครที่ดัดแปลงสมัยใหม่ มักจะเป็นแนวสตรีนิยมและ/หรือผู้รักสันติในจุดมุ่งหมาย แต่ บทละครดั้งเดิมไม่ใช่สตรีนิยมโดยเฉพาะหรือผู้รักความสงบ แม้ในขณะที่เห็นได้ชัดว่ามีความเห็นอกเห็นใจต่อสภาพของผู้หญิง แต่อริสโตเฟนยังคงมีแนวโน้มที่จะตอกย้ำภาพลักษณ์ทางเพศของผู้หญิงว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีเหตุผลซึ่งต้องการการปกป้องจากตนเองและจากผู้อื่น แน่นอนว่า เห็นได้ชัดว่า Aristophanes ไม่ได้สนับสนุนอำนาจทางการเมืองที่แท้จริงให้กับผู้หญิง

ควรจำไว้ว่านี่เป็นช่วงเวลาที่ผู้หญิงไม่มีสิทธิเลือกตั้ง และเมื่อผู้ชายมีโอกาสมากมายที่จะเล้าโลมทางเพศ ความอยากอาหารที่อื่น อันที่จริง ความคิดที่ว่าผู้หญิงสามารถมีอิทธิพลมากพอที่จะยุติสงครามได้นั้นถือว่าค่อนข้างมากไร้สาระสำหรับผู้ชมชาวกรีก ที่น่าสนใจคือ เมื่อตั้งกฎของการห้ามมีเพศสัมพันธ์ Lysistrata ยังเผื่อไว้สำหรับกรณีที่ ผู้หญิงถูกบังคับให้ยอมจำนน ซึ่งในกรณีนี้พวกเขาควรทำด้วยความสุภาพและในลักษณะที่ยอมจ่าย ความพึงพอใจขั้นต่ำต่อคู่ของพวกเขา เหลือความเฉยชาและไม่มีส่วนร่วมในเกมรักมากเกินกว่าที่พวกเขาจำเป็นต้องทำ

ความพลิกผันเพิ่มเติมของ การต่อสู้ระหว่างเพศเกิดขึ้น จากข้อเท็จจริงที่ว่า แม้ว่าบทบาททางเพศจะกลับกัน (โดยที่ผู้หญิงทำตัวเหมือนผู้ชายในระดับหนึ่งในการริเริ่มทางการเมือง และผู้ชายทำตัวเหมือนผู้หญิงมากกว่า) ในโรงละครกรีก นักแสดงทั้งหมดก็เป็นผู้ชายอยู่ดี ตัวละครชายในละครอาจจะสวมลึงค์หนังขนาดใหญ่ที่ตั้งตรง

ตัวลิสตราตาเอง เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้หญิงที่โดดเด่น และแม้ว่าผู้หญิงคนอื่นๆ จะลังเลใจในปณิธานของตน เธอ ยังคงแข็งแกร่งและมุ่งมั่น เธอมักจะค่อนข้างแยกตัวจากผู้หญิงคนอื่นๆ: เธอไม่แสดงความต้องการทางเพศใดๆ ไม่มีคนรักหรือสามีที่ชัดเจน และไม่จงใจเกี้ยวพาราสีกับผู้ชาย เธอฉลาดกว่า มีไหวพริบและใช้น้ำเสียงที่จริงจังกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ และใช้ภาษาที่แตกต่างกัน ด้วยเหตุผลเหล่านี้ ทั้งผู้พิพากษาและผู้แทนดูเหมือนจะให้ความเคารพเธอมากขึ้น และเมื่อจบบทละคร เธอก็มีแสดงอำนาจของเธอเหนือผู้ชาย แม้แต่ผู้นำที่เป็นที่นับถือของกรีซก็ยังยอมฟังข้อโต้แย้งของเธอ

มี ความคล้ายคลึงกันมากมายระหว่าง “Lysistrata” และ “ The Knights” (ซึ่งตัวเอกเป็นผู้กอบกู้กรุงเอเธนส์ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้) รวมถึงบทละครอื่นๆ ของ Aristophanes " อีก 2 เรื่องในหัวข้อสันติภาพ “The Acharnians” และ “Peace” (โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ตัวเลขเปรียบเทียบที่เต็มไปด้วยการเสียดสีทางเพศ เช่น ภาพลักษณ์ของการปรองดองหรือสันติภาพ) “Thesmophoriazusae” อีกเรื่องของ Aristophanes ' บทละครที่เน้นประเด็นเรื่องเพศ ถูกนำเสนอในปีเดียวกับ “Lysistrata ” .

เช่นเดียวกับบทละครทั้งหมดของ Aristophanes (และละครตลกแบบเก่าโดยทั่วไป) อารมณ์ขันเป็นเรื่องเฉพาะ และนักเขียนบทละครคาดหวังให้ผู้ชมของเขา ทำความคุ้นเคยกับบุคลิก สถานที่ และปัญหาในท้องถิ่นมากมาย ซึ่งเป็นความยากลำบากที่ผู้ผลิตรายใดพยายามแสดง “Lysistrata” สำหรับผู้ชมยุคใหม่ อารมณ์ขันส่วนใหญ่ในละครมาจากความรู้ของผู้ชมเกี่ยวกับบุคคลเฉพาะจากชีวิตสาธารณะและประวัติศาสตร์ล่าสุดของเอเธนส์

“Lysistrata” อยู่ในอาชีพช่วงกลางของ อริสตราตา อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเริ่มแตกต่างอย่างมากจากแบบแผนของยุคเก่าตลก ตัวอย่างเช่น มีการขับร้องประสานเสียงสองครั้ง (ซึ่งเริ่มการเล่นที่แบ่งกันเอง – ชายชรากับหญิงชรา – แต่ต่อมารวมกันเพื่อแสดงตัวอย่างหลักของการเล่น นั่นคือการปรองดอง) ไม่มีพาราเบสแบบธรรมดา (ซึ่งการขับร้องปราศรัยต่อผู้ชม โดยตรง) และมีความปวดร้าวหรือถกเถียงอย่างไม่ธรรมดา (โดยที่ตัวเอก Lysistrata พูดเกือบทั้งหมด ทั้งถามและตอบ ในขณะที่ตัวเอกซึ่งเป็นผู้พิพากษา - ถามคำถามแปลก ๆ หรือแสดงความไม่พอใจ) ตัวละครของ Lysistrata เองทำหน้าที่เป็นตัวบงการของการกระทำ และเกือบจะเป็นผู้กำกับบนเวทีในบางครั้ง

• การแปลภาษาอังกฤษโดย George Theodoridis (กวีนิพนธ์ในการแปล): //www.poetryintranslation.com/PITBR/Greek/Lysistrata.htm
• ฉบับภาษากรีกพร้อมการแปลแบบคำต่อคำ (โครงการ Perseus): //www .perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0035

[rating_form id=”1″]

(ตลก กรีก 411 ก่อนคริสตศักราช 1,320 บรรทัด)

บทนำ