(Tragikomedio, greka, ĉ. 408 a.K., 709 linioj)

Enkondukokvankam li estas referita simple kiel "La ciklopo" ĉie).

Odiseo proponas interŝanĝi vinon al Sileno kontraŭ manĝaĵo por sia malsata skipo kaj, malgraŭ la fakto ke la manĝaĵo ne estas lia por komerci, la servisto de Dionizo ne povas rezisti la promeson de pli da vino. Kiam la ciklopo alvenas, Sileno rapidas akuzi Odiseon pri ŝtelado de la manĝaĵo, ĵurante sur ĉiuj dioj kaj la vivoj de la satiroj, ke li diras la veron.

Malgraŭ la klopodoj de pli juna kaj pli moderna satiro por. sciigi la veron, la kolera ciklopo gregoj Odiseo'n kaj lian ŝipanaron en sian kavernon kaj komencas formanĝi ilin. Konsternita de tio, kion li atestis, Odiseo sukcesas eskapi kaj elkovas planon por ebriigi la ciklopon kaj poste elbruligi lian ununuran okulon per giganta pokero.

La ciklopo kaj Sileno trinkas kune. , provante superi unu la alian en siaj klopodoj. Kiam la ciklopo estas bona kaj vere ebria, li ŝtelas Silenus for al sia kaverno (supozeble por seksa kontentigo), kaj Odiseo vidas la ŝancon efektivigi la venontan fazon de sia plano. La satiroj ofertas helpi, sed tiam kokidiĝas kun diversaj absurdaj senkulpigoj kiam la tempo fakte venas, kaj la ĝenita Odiseo igas sian skipon helpi anstataŭe. Inter ili, ili sukcesas forbruligi la okulon de la ciklopo.

La blindigita ciklopo krias ke li estis blindigita de "Neniu" (la nomo kiun Odiseo donis dum ilia unua renkontiĝo) kajla satiroj mokas lin. Tamen, la egoisma Odiseo elbalbutas sian realan nomon per eraro kaj, kvankam li kaj lia skipo sukcesas fari sian fuĝon, la resto de la problemoj kiujn Odiseo alfrontas sur sia vojaĝo hejmen ŝuldiĝas al tiu ago, ĉar la ciklopo estis infano de Pozidono. .

Kvankam la teatraĵo havas kelkajn internajn meritojn, ĝia ĉefa intereso por modernaj legantoj estas kiel la sola restanta kompleta specimeno de la tradicio de satira dramo. Satirludoj (malsama al "satiroj") estis malnovgreka formo de malrespekta tragikomedio, simila al la nuntempa burleskstilo, havante Refrenkoruson de satiroj (la duonviraj duon-kapraj anoj de Pan kaj Dionizo, kiu travagis la arbaron kaj montojn) kaj surbaze de temoj de greka mitologio, sed enhavantaj temojn de drinkado, malkaŝa sekseco, petoloj kaj ĝenerala gajeco.

Satirteatraĵoj estis prezentitaj kiel gaja sekvaĵo post ĉiu trilogio de tragedioj. ĉe la atenaj Dioniziaj dramfestivaloj por liberigi la tragedian streĉiĝon de la antaŭaj teatraĵoj. La herooj parolus en tragedia jamba verso, ŝajne prenante sian propran situacion tre serioze, kiel kontraste kun la sensciaj, malrespektaj kaj obscenaj rimarkoj kaj kapricoj de la satiroj. La uzitaj dancoj estis kutime karakterizitaj per perfortaj kaj rapidaj movoj, parodiado kaj karikaturadola noblaj kaj graciaj dancoj de la tragedioj.

La rakonto estas prenita rekte el la IX-a Libro de Homero >“Odiseado” , la nura novigo estas la ĉeesto de Sileno kaj la satiroj. La malkongruaj elementoj de la kuraĝa, aventurema kaj eltrovema militisto Odiseo, la kruda kaj brutala ciklopo, la ebria Sileno kaj la malkuraĝaj kaj malĉastaj satiroj estas kombinitaj de Eŭripido kun malofta lerteco en verkon de harmonia beleco.

• Angla traduko de E. P. Coleridge (Internet Classics Archive): //classics.mit.edu/Euripides/cyclops.html
• Greka versio kun vort-post-vorta traduko (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0093