daristan.

90

ibi semper omne uitae spatium famula fuit.

Hemû jîyana xwe de her dem ew xizmetkar bû.

91

dea, magna dea, Cybebe, dea domina Dindymi,

Xweda, xwedawenda mezin, Cybele, xwedawend, xanima Dindymus

92

procul a mea tuos sit furor omnis, era, domo:

Hemû hêrsa te ji mala min dûr be, ey ​​şahbanûya min

93

alios temen incitatos, alios age rabidos.

yên din ajotin tu di dînbûnê de, yên din te digihînin dînbûnê.hejmara ku min tunebû heye?

63

ego mulier, ego adulescens, ego ephebus, ego puer ,

Ez jinek bim-ku bizaro bûm, ez ciwan bûm, ez kur bûm,

64

ego gymnasi fui flos, ego eram decus olei:

Ez kulîlka qada lîstikê bûm, ez carekê bûm rûmeta palaestra:

65

mihi ianuae frequencys, mihi limina tepida,

deriyên qelebalix ên min bûn, yên min derî germ bûn,

66

mihi floridis corollis redimita domus erat,

Girlandsên kulîlkan ji bo xemilandina mala min

67

linquendum ubi esset orto mihi Sole cubiculum.

gava ku ez ji oda xwe derkevim rojhelat.

68

ego nunc deum ministra et Cybeles famula ferar?

Ez, ma niha ji min re bê gotin – çi? xulamek ji xwedayan, wezîra Cybele?

69

ego Maenas, ego mei pars, ego uir sterilis ero?

Ez Maenad im, ez beşek ji xwe me, ez ê bibim zilamek bêber?

Binêre_jî: Çawa Aphrodite di Îlyadê de wekî Katalîzatorê Di Şer de Kir?

70

ego uiridis algida Idae niue amicta loca colam?

Ez ê li herêmên bi berfê yên qeşagirtî yên Idaya şîn bimînim,

71

ego uitam agam sub altis Phrygiae columinibus,

Ez jiyana xwe di bin lûtkeyên bilind de derbas dikimya Frygia,

72

ubi cerua siluicultrix, ubi aper nemoriuagus?

bi pişta ku li daristanê digere, bi berzê ku daristanê dihejîne?

73

iam iam dolet quod egi, iam iamque paenitet.'

niha, aniha ez ji kirina xwe ditirsiyam, niha, niha ez ê bihata rakirin."

74

roseis ut huic labellis sonitus citus abiit

Ji lêvên wî yên gulgulî ku van gotinan derdiketin çar,

75

geminas deorum ad aures noua nuuntia referens,

peyamek nû tîne ber herdu guhên xwedayan,

76

ibi iuncta iuga resoluens Cybele leonibus

paşê Cybele, nîrê girêdayî ji şêrên xwe vekir,

77

laeuumque pecoris hostem stimulans ita loquitur.

û dijminê keriyê ku li milê çepê dikişand, bi vî awayî dipeyive:

78

'agedum,' inquit 'age ferox fac ut hunc furor

"Niha were," wê dibêje, "were, bi tundî here, bila dîn li wî nêçîra bike.">fac uti furoris ictu reditum in nemora ferat,

ji ber vê yekê bi derbeke dînbûnê wî bidin ber daristanan,

80

mea libere nimis qui fugere imperia cupit.

ewê ku pir azad bibe, û birevedûrî serweriya min.

81

age caede terga cauda, ​​tua uerbera patere,

Were, bi dûvikê lêxe, li qamçîna xwe sebir bike,

82

fac cuncta mugienti fremitu loca retonent,

Her der û dora xwe bi qîrînê deng veke,

83

rutilam ferox torosa ceruice quate iubam.'

li ser stûyê xwe yê gewr bi hişkî bihejîne.

84

ait haec minax Cybebe religatque iuga manu.

Wusa dibêje Cybele ya xezeb û bi destê xwe ve girê dide. yoke.

85

ferus ipse sese adhortans rapidum incitat animo,

Cinawir wêrekiya wî dihejîne û dilê wî dişewitîne;

86

uadit, fremit , refringit uirgulta pede uago.

ew lez dibe, ew diqelişe, bi lingê xwe ew firçe dişkîne.

87

at ubi umida albicantis loca litoris adiit,

Lê gava ku ew hat ber çemên avî yên qeraxa spî,

3>

88

teneramque uidit Attin prope marmora pelagi,

û Attisê nazik li kêleka cihên xweş ên deryayê dît,

89

facit impetum. illa demens fugit in nemora fera;

ew bazdide ser wî – bi dînîtî Attis difire çolêjinek, ew meraq dike ka dê çi bibe. Attis behsa wê yekê dike ku ew yek carê endamekî serbilind ê dibistanê gymnasium bû , palaestra. Gava ku Attis li ser kî bû û kî ye nîşan dide, Catullus ji cînavkên mê û nêr paş û paş vediguhere. Mixabin, Attis ji tiştê ku kiriye poşman dibe, ew dûv re vedigere Cybele ku bi gotinên tund diaxive ka dê çawa dîn bi ser Attis de bigire. Ew şêrê ku dê Attis dîn bike û zorê bide wî nav daristanê vedibêje.

I Di mîtolojiya Romayê de, Cybele bi xwezaya çolê re têkildar bû. Hevrêyê wê şêr bû. Ew ji xwedawenda çolê ya Yewnanî, Artemîs, ku wek rêheval û sembola wê dergûşek hebû, cuda ye. Di mîtolojiya Romayê de, Attis, xwedayê nebatê, hevjîna Cybele bû. Gallae xwecih bûn. Attis bi Phyrgia û olek li Dindymon re têkildar bû . Diviya bû ku Attis bizewice, lê dema ku strana dawetê lê dihat, Cybele xwe nîşanî Attis da û wî xwe di nav dînbûnê de rijand. Xwedan paşê biryar da ku Attis dê nemir be. Catullus têkiliya van her du xwedayên girîng di panteona Romayê de vedikole. Wusa dixuye ku ew ji mirovên ku diperizin Cybele û çawa wê tercîh kir ku ew werin qewirandin, balkêş e. Ev dikare bi Artemîs re têkildar be, ku xwedawendek keçik bû û dê mirovên ku wê tazî dîtin bikuje.

Ev helbest ji helbestên tîpîk ên Catullus pir cuda ye . Li şûna ku behsa seksê bikebi Lesbia re an jî henekên xwe bi hevalên xwe re dike, Catullus dibe muzîkal û rola mêr û jinan dipirse. Ev helbest di demên berî zayînê de hatiye nivîsandin, lê îro pir guncaw e ji ber ku rolên zayendan bi domdarî diguhezin.

Carmen 63

|>

SVPER alta uectus Attis celeri rate maria,

Li ser deryayên kûr di çerxa xwe ya bi lez de çêdibe,

2

Phrygium ut nemus citato cupide pede tetigit,

Attis, gava ku bi xîret bi lingê xwe yê lez û bez gihaşt daristanên Frîgyayê,

3

adiitque opaca siluis redimita loca deae,

û ket cihên xwedawendan, siyayî, bi daristanî;

4

stimulatus ibi furenti rabie, uagus animis,

li wir, ji dînbûna xezebê, di hişê xwe de matmayî,

5

deuolsit ili acuto sibi pondera silice,

Wî bi kevirê çirûskek tûj barê endamê xwe ji ser xwe avêt.

6

itaque ut relicta sensit sibi membra sine uiro,

Ji ber vê yekê gava ku wê hîs kir ku endamên wê winda bûne. manbood,

7

etiam laste terrae sola sanguine maculans,

hîn jî bi xwîna teze rûyê xwe dişewitîneerd,

8

niueis citata cepit manibus leue typanum,

bi lez û bez bi bandên berfê wê tembela sivik girt,

9

typanum tuum, Cybebe, tua, destpêk,

tembûrê te, Cybele, sirên te, Dayê,

10

quatiensque terga tauri teneris caua digitis

û bi tiliyên nerm êvara vala dihejîne

11

canere haec suis adorta est tremebunda comitibus.

Wiha wê dest pê kir ku ji hevalên xwe re bi lerzîn stranan bêje:

12

'agite ite ad alta, Gallae, Cybeles nemora simul,

“Were dûr ey Gallae, bi hev re herin daristanên çiyayên Cybele,

13

simul ite, Dindymenae dominae uaga pecora,

bi hev re herin, keriyê gerok xanima Dindymus,

14

aliena quae petentes uelut exules loca

ku bi lez li malên biyaniyan wek sirgûn digere,

15

sectam meam exsecutae duce me mihi comites

li pey hukmê min hat gava ku min tu di trêna xwe de rêberî kir,

16

rapidum salum tulistis truculentaque pelagi

birya ku zû diherike û deryayên hov,

17

et corpus euirastis Veneris nimio odio;

ûbedenên xwe ji bêbextiya evînê bêmirov kirin,

18

hilarate erae citatis erroribus animum.

12>

Bi geryanên bilez dilê Xanima xwe şad bike.

19

mora tarda mente cedat: simul ite, sequimini

Bila derengiya bêzar ji hişê we derkeve; bi hev re biçin, bişopînin

20

Phrygiam ad domum Cybebes, Phrygia ad nemora deae,

ji mala Cybele ya Frîgyayî re, ji daristanên xwedawend ên Firîgî re,

21

ubi cymbalum sonat uox, ubi tympana reboant,

cihê ku dengê zirneyê lê digere, li ku derê tembel ji nû ve deng vedide,

22

tibicen ubi canit Phryx curuo graue calamo,

ku bilûrvana Frîgî notek kûr li xwe dixe. qamîş kevî,

23

ubi capita Maenades ui iaciunt hederigerae,

cihê ku pîçên Maenad bi tundî serê xwe diavêjin,

24

ubi sacra sancta acutis ululatibus ajîtant,

cihê ku bi qîrînên qîrîn embolên pîroz dihejînin,

25

ubi sueuit illa diuae uolitare uaga cohors,

cihê ku ew hevalbendiya xwedawenda gerok nayê gerîn,

26

quo nos decet citatis celerare tripudiis.'

ku ji bo me 'tis bi hev re hevdîtinbi reqsên bilez lez bikin.”

27

simul haec comitibus Attis cecinit notha mulier,

Wê gavê Attis, jineke ku lê ne rast e, ji hevalên xwe re weha got,

28

thiasus repente linguis trepidantibus ululat,

şahbanûyan ji nişka ve bi zimanên dilerizîn bi dengekî bilind diqîrin,

29

leue tympanum remugit, caua cymbala recrepant.

tembra ronahiyê dîsa lêdixe, dîsa li hev diqelişe ziravên pûç,

12>

30

uiridem citus adit Idam properante pede chorus.

bi lez ber bi kesk ve Ida bi lingê lez diçe rê.

31

furibunda simul anhelans uaga uadit animam agens

Piştre jî pir dîn, nalîn, nediyar, digere, bêhna xwe vedike,

32

comitata tympano Attis per opaca nemora dux,

bi tembel, Attis, di nav daristanên tarî de serokê wan,

33

ueluti iuuenca uitans onus indomita iugi;

wek hêşînahiyek neşikestî ku ji barê nîrê dest pê dike.

34

rapidae ducem sequuntur Gallae properipedem.

Fast bişopînin Gallayên rêberê wan ê bilez.

35

itaque, ut domum Cybebes tetigere lassulae,

Îcar kengêwan mala Cybele, westiyayî û westiyayî, bi dest xist,

36

nimio e labore somnum capiunt sine Cerere.

piştî kedeke mezin bê nan bêhna xwe digrin;

37

piger his labante languore oculos sopor operit;

xewa giran çavên wan bi westandina westiyayî digire,

38

di bêdengiya molli rabidus furor animi de dimînin.

dînbûna delal a hişê wan di xewa nerm de derdikeve.

39

sed ubi oris aurei Sol radiantibus oculis

Lê dema ku roj bi çavên wî yên zêrîn dibiriqîn

40

Albuma lustrauit aethera, sola dura, mare ferum,

Bihuştê zelal, erdên hişk, deryaya çolê ronî kir,

41

pepulitque noctis umbras uegetis sonipedibus,

û bi gavên bi xîret ên ku diçûn teze kirin, şemalên şevê dûr xistin,

42

ibi Somnus excitam Attin fugiens citus abiit;

paşê Xew ji Attisê şiyarbûyî reviya û zû bû. çû;

43

trepidante eum recepit dea Pasithea sinu.

ew xwedawenda Pasîthea di hembêza xwe de dihejand.

44

ita de quiete molli rapida sine rabie

Ji ber vê yekê piştî xewa nerm, ji xwe azad kirindînbûna tund,

45

simul ipsa pectore Attis sua facta recoluit,

gava ku Attis di dilê xwe de li ser kiryara xwe nihêrî,

46

liquidaque mente. uidit sine quis ubique foret,

û bi hişekî zelal dît ku çi derew winda kiriye û ew li ku ye,

47

animo aestuante rusum reditum ad uada tetulit.

bi hişê xwe yê bilind dîsa bi lez vegeriya ber pêlan.

48

ibi maria uasta uisens lacrimantibus oculis,

Li wir, li derve dinihêre deryayên wêran bi çavên herikîn,

49

patriam allocuta maestast ita uoce miseriter.

Bi vî awayî wê bi dilgermî bi dengekî girî xîtabî welatê xwe kir:

50

'patria o mei creatrix, patria o mea genetrix,

” Ey welatê min ê ku jiyan daye min! Ey welatê min yê ku min bar kir!

51

ego quam miser relinquens, dominos ut erifugae

Binêre_jî: Odysseus di Îlyadê de: Çîroka Ulysses û Şerê Troyayê

Tirk ji kê re, her heyf! wek xulamên reviyayî axayên xwe dihêlin,

52

famuli solent, ad Idae tetuli nemora pedem,

Min lingê xwe ber bi daristanên îdayê girt,

53

ut aput niuem et ferarum gelida stabula forem,

di nav berf û kulên cemidî yên çolê de dijîncenawir,

54

et earum omnia adirem furibunda latibula,

û di gêjbûna min de seredana hemû zozanên wan ên nixumandî bikin,

55

ubinam aut quibus locis te positam , patria, reor?

— wê çaxê ez difikirîm cihê te li ku ye an li kîjan herêmê ye ey welatê min?

56

cupit ipsa pupula ad te sibi derigere aciem,

Çavên min dirêj nekirin ku çavê xwe ber bi te vegerînim

57

rabie fera carens dum breue tempus animus est.

dema ku ji bo deverek kurt hişê min ji hêrsa çolê azad e.

58

egone a mea remota haec ferar li nemora domo?

Ez ê ji mala xwe dûr bibim nav van daristanan?

59

patria, bonis, amicis, genitoribus abero?

ji welatê xwe, milkên xwe, ji hevalên xwe, ji dê û bavê xwe, ma ez ê bibim ?

60

abero foro, palaestra, stadio et gyminasiis?

ji sûkê, ji cihê peşbaziyê, ji qada pêşbirkê, li qada lîstikê tune?

61

miser a miser, querendum est etiam atque etiam, anime.

bêbextî, dil hemû bextreş, dîsa, dîsa divê tu gilî bikî.

62

quod enim genus figurest, ego non quod obierim?

Ji bo çi şeklê mirovan