तो स्पष्ट करतो की त्याचे ध्येय पेलोपोनेशियन युद्धाबद्दल देवतांशी तर्क करणे आणि आवश्यक असल्यास, ग्रीसविरूद्ध देशद्रोहाचा खटला चालवणे आणि तो स्वर्गाच्या दिशेने निघून जातो. देवतांच्या घरी पोहोचल्यावर, ट्रायगेयसला कळले की फक्त हर्मीस हेच घर आहे, इतर देवता बांधून काही दुर्गम आश्रयासाठी निघून गेले आहेत जिथे त्यांना युद्ध किंवा मानवजातीच्या प्रार्थनांमुळे पुन्हा कधीही त्रास होणार नाही अशी आशा आहे. हर्मीस स्वतः तिथे घराच्या नवीन रहिवाशासाठी काही अंतिम व्यवस्था करत आहे, वॉर, जो आधीच आत गेला आहे. शांतता, त्याला कळवले जाते, जवळच्या गुहेत कैद आहे.

युद्ध नंतर मंचावर येते, एक अवाढव्य मोर्टार घेऊन ज्यामध्ये ग्रीकांना पेस्ट करण्यासाठी पीसणे सुरू ठेवण्याचा त्याचा मानस आहे, परंतु तो तक्रार करतो की त्याच्याकडे आता त्याच्या मोर्टारसह वापरण्यासाठी मुसळ नाही, जसे की त्याचे जुने पेस्टल्स, क्लिओन आणि ब्रासीडास (युद्ध समर्थक गटांचे नेते अथेन्स आणि स्पार्टाअनुक्रमे) दोघेही मरण पावले आहेत, नुकतेच युद्धात मरण पावले आहेत.

युद्ध एक नवीन मुसळ शोधण्यासाठी जात असताना, ट्रायगेयसने सर्वत्र ग्रीकांना बोलावले आणि त्याला शांतता मुक्त करण्यात मदत करण्यास अजून वेळ आहे. विविध शहर-राज्यांतून उत्तेजित ग्रीक लोकांचा एक कोरस येतो, त्यांच्या उत्साहात उन्मत्तपणे नाचतो. ते गुहेच्या तोंडातून दगड ओढण्याचे काम करतात, शेतकऱ्यांच्या एका सुरासह, आणि शेवटी सुंदर शांतता आणि तिचे सुंदर साथी, उत्सव आणि कापणी, उदयास येतात. हर्मीस स्पष्ट करते की अथेनियन असेंब्लीने याच्या विरोधात मतदान केले त्याशिवाय तिला खूप आधी मुक्त केले गेले असते.

ट्रायगेयसने आपल्या देशवासियांच्या वतीने शांततेची माफी मागितली आणि तिला अथेन्समधील नवीनतम थिएटर गॉसिपबद्दल अद्यतनित केले. तो तिला तिच्या स्वातंत्र्याचा आनंद घेण्यासाठी सोडतो आणि तो पुन्हा अथेन्सला निघतो, हार्वेस्ट आणि फेस्टिव्हल त्याच्याबरोबर घेऊन जातो (त्याची पत्नी होण्यासाठी कापणी), तर कोरस लेखकाचे नाटककार म्हणून त्याच्या मौलिकतेबद्दल, राक्षसांसारख्या त्याच्या धैर्याने केलेल्या विरोधाबद्दल प्रशंसा करतो. क्लिओन आणि त्याच्या विनम्र स्वभावासाठी.

ट्रायगेयस स्टेजवर परत आला आणि घोषित करतो की प्रेक्षक स्वर्गातून पाहिल्यावर ते बदमाशांच्या झुंडीसारखे दिसत होते आणि जवळून पाहिल्यावर ते आणखी वाईट दिसतात. तो त्यांच्या लग्नाच्या तयारीसाठी कापणी घरामध्ये पाठवतो आणि पुढच्या रांगेत बसलेल्या अथेनियन नेत्यांना सण देतो. त्यानंतर तो शांततेच्या सन्मानार्थ धार्मिक सेवेची तयारी करतो. चा वासबलिदानाचा कोकरू भाजून लवकरच एका दैवज्ञांना आकर्षित करतो, जो विनामूल्य जेवणाच्या शोधात त्या दृश्याभोवती फिरतो, परंतु लवकरच त्याला हाकलून दिले जाते. ट्रायगेयस त्याच्या लग्नाच्या तयारीसाठी घरामध्ये हार्वेस्टमध्ये सामील होताना, कोरस शांततेच्या काळातील रमणीय देशाच्या जीवनाची प्रशंसा करतो, जरी तो अगदी अलीकडेच, युद्धाच्या वेळी किती वेगळ्या गोष्टी होत्या हे देखील कडूपणे आठवते.

ट्रायगेयस स्टेजवर परत येतो , लग्नाच्या उत्सवासाठी कपडे घातलेले असतात आणि स्थानिक व्यापारी आणि व्यापारी यायला लागतात. विळा बनवणारा आणि जार बनवणारा, ज्यांचे व्यवसाय आता पुन्हा भरभराटीला आले आहेत, आता शांतता परत आली आहे, ट्रिगेयसला लग्नाच्या भेटवस्तू हजर करा. इतर, तथापि, नवीन शांततेसह फारसे चांगले चालत नाहीत आणि ट्रायगेयस त्यांच्यापैकी काहींना त्यांच्या मालाचे काय करू शकतात याबद्दल सूचना देतात (उदा. हेल्मेट क्रेस्टचा वापर डस्टर म्हणून, भाला द्राक्षांचा वेल म्हणून केला जाऊ शकतो, ब्रेस्टप्लेट्स चेंबर पॉट म्हणून, ट्रम्पेट्स म्हणून वापरला जाऊ शकतो. इजिप्शियन इमेटिक्स आणि एनीमासाठी मिक्सिंग कटोरे म्हणून अंजीर आणि शिरस्त्राणांचे वजन करण्यासाठी तराजू).

पाहुण्यांपैकी एक मुलगा होमर चे युद्धाचे महाकाव्य गाणे म्हणू लागतो, परंतु ट्रायगेयस त्याला लगेच पाठवतो. लांब. तो लग्नाच्या मेजवानीच्या प्रारंभाची घोषणा करतो आणि उत्सवांसाठी घर उघडतो.

नाटक प्रथम शहरात रंगवले गेले अथेन्स मध्ये Dionysia नाटकीय स्पर्धा, फक्त काही दिवस आधी421 BCE मध्ये निकियासच्या शांततेला मान्यता, ज्याने दहा वर्षांचे पेलोपोनेशियन युद्ध संपवण्याचे वचन दिले होते (जरी शेवटी, शांतता केवळ सहा वर्षे टिकली, तरीही पेलोपोनीजमध्ये आणि त्याच्या आसपास सतत चकमकी झाल्यामुळे आणि शेवटी युद्ध 404 BCE पर्यंत गडगडले). हे नाटक त्याच्या आशावादासाठी आणि शांततेच्या आनंदी अपेक्षेसाठी आणि ग्रामीण जीवनात परत येण्याच्या उत्सवासाठी उल्लेखनीय आहे.

तथापि, गमावलेल्या संधींच्या स्मरणात ते सावधगिरी आणि कटुता देखील लक्षात ठेवते, आणि नाटकाचा शेवट प्रत्येकासाठी आनंदी नाही. कोरसचा शांततेचा आनंददायक उत्सव भूतकाळातील नेत्यांच्या चुकांवर कटू प्रतिबिंबांनी रंगलेला आहे आणि ट्रायगेयस शांततेच्या भविष्यासाठी चिंताग्रस्त भीती व्यक्त करतो कारण घटना अजूनही वाईट नेतृत्वाच्या अधीन आहेत. नाटकाच्या शेवटी लमाचसच्या मुलाने होमर मधील सैन्यवादी श्लोकांचे पठण हे एक नाट्यमय संकेत आहे की युद्ध ग्रीक संस्कृतीत खोलवर रुजलेले आहे आणि ते अजूनही नवीन पिढीच्या कल्पनेला चालना देऊ शकते.

सर्व Aristophanes ' नाटकांप्रमाणे, विनोद असंख्य आहेत, कृती अत्यंत हास्यास्पद आहे आणि व्यंग्य क्रूर आहे. अथेन्सचा युद्ध समर्थक लोकप्रिय नेता क्लिओन, लेखकाच्या बुद्धिमत्तेसाठी पुन्हा एकदा लक्ष्य म्हणून ओळखला जातो, जरी तो काही महिन्यांपूर्वीच लढाईत मरण पावला होता (त्याचा स्पार्टन समकक्ष ब्रासीदास होता). तथापि, असामान्यपणे,या नाटकात अॅरिस्टोफेनेस द्वारे क्लिओनला कमीत कमी आदर दिला जातो.

अॅरिस्टोफेनेस 'चे ग्रामीण जीवनावरील प्रेम आणि सोप्या काळातील त्याची नॉस्टॅल्जिया या नाटकात प्रकर्षाने जाणवते. खेळणे त्याच्या शांततेच्या दृष्टीकोनात देशाकडे परत जाणे आणि त्याची दिनचर्या समाविष्ट आहे, एक संघटना जो तो धार्मिक आणि रूपकात्मक प्रतिमांच्या संदर्भात व्यक्त करतो. तथापि, या पौराणिक आणि धार्मिक संदर्भांना न जुमानता, राजकीय कृती मानवी घडामोडींमध्ये निर्णायक घटक म्हणून उदयास येते आणि देवांना दूरच्या व्यक्ती म्हणून दाखवले जाते. त्यामुळे ग्रीक लोकांच्या कोरसने प्रतिनिधित्व केल्याप्रमाणे, शांततेच्या बंदिवासातून मुक्त करण्यासाठी एकत्रितपणे काम करत असलेल्या माणसांनी त्यांच्या स्वतःच्या पुढाकारावर अवलंबून राहणे आवश्यक आहे.

असामान्यपणे जुन्या विनोदी नाटकासाठी, “शांतता) मध्ये कोणताही पारंपारिक त्रास किंवा वादविवाद नाही , युद्धाच्या रूपकात्मक वर्णाव्यतिरिक्त, वक्तृत्वासाठी अक्षम असा राक्षसीपणा व्यतिरिक्त, युद्ध समर्थक दृष्टिकोनाचे प्रतिनिधित्व करणारा विरोधी देखील नाही. काहींनी “शांतता” हे जुन्या कॉमेडीपासून दूर आणि नंतरच्या नवीन कॉमेडीकडे सुरुवातीचे विकास म्हणून पाहिले आहे.

• इंग्रजी भाषांतर (इंटरनेट) क्लासिक संग्रहण): //classics.mit.edu/Aristophanes/peace.html
• शब्द-दर-शब्द भाषांतरासह ग्रीक आवृत्ती (पर्सियस प्रोजेक्ट): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text .jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0037

(कॉमेडी, ग्रीक, 421 BCE, 1,357 ओळी)

परिचय