Ipinaliwanag niya na ang kanyang misyon ay upang mangatuwiran sa mga diyos tungkol sa Digmaang Peloponnesian at, kung kinakailangan, upang usigin sila para sa pagtataksil laban sa Greece, at siya ay pumailanglang patungo sa langit. Pagdating sa bahay ng mga diyos, natuklasan ni Trygaeus na si Hermes lamang ang tahanan, ang iba pang mga diyos ay nag-impake at umalis para sa ilang malayong kanlungan kung saan umaasa silang hindi na muling guluhin ng digmaan o ng mga panalangin ng sangkatauhan. Si Hermes mismo ay naroroon lamang na gumagawa ng ilang pangwakas na pagsasaayos para sa bagong nakatira sa bahay, si War, na lumipat na. Kapayapaan, balita niya, ay nakakulong sa isang kweba sa malapit.

Pagkatapos ay dumating ang digmaan sa entablado, may dalang dambuhalang lusong kung saan balak niyang ipagpatuloy ang paggiling ng mga Griyego para idikit, ngunit nagreklamo siya na wala na siyang peste na gagamitin sa kanyang mortar, gaya ng kanyang mga lumang halo, sina Cleon at Brasidas (ang mga pinuno ng mga pangkat ng pro-digmaan sa Athens at Spartaayon sa pagkakasunud-sunod) ay parehong patay, kamakailan ay namatay sa labanan.

Habang ang Digmaan ay naghahanap ng bagong halo, si Trygaeus ay nanawagan sa mga Griyego sa lahat ng dako na pumunta at tulungan siyang palayain ang Kapayapaan habang may oras pa. Isang Koro ng mga nasasabik na Griyego mula sa iba't ibang lungsod-estado ang dumating, nagsasayaw na galit na galit sa kanilang pananabik. Nagtrabaho sila sa paghila ng mga malalaking bato mula sa bibig ng kuweba, kasama ang isang Koro ng mga magsasaka, at sa kalaunan ay lumabas ang magandang Kapayapaan at ang kanyang magagandang kasama, Festival at Harvest. Ipinaliwanag ni Hermes na siya ay napalaya nang mas maaga, maliban na ang Athenian assembly ay patuloy na bumoto laban dito.

Trygaeus ay humihingi ng paumanhin sa Kapayapaan sa ngalan ng kanyang mga kababayan, at ina-update siya sa pinakabagong tsismis sa teatro mula sa Athens. Iniwan niya ito upang tamasahin ang kanyang kalayaan habang siya ay nagtakdang muli para sa Athens, ibinabalik ang Harvest at Festival kasama niya (Si Harvest upang maging kanyang asawa), habang pinupuri ng Koro ang may-akda para sa kanyang pagka-orihinal bilang isang dramatista, para sa kanyang matapang na pagsalungat sa mga halimaw tulad ng Cleon at para sa kanyang magiliw na disposisyon.

Bumalik si Trygaeus sa entablado, na ipinahayag na ang mga manonood ay mukhang isang grupo ng mga bastos kapag nakikita mula sa langit, at na sila ay mas masama kapag nakikita nang malapitan. Ipinadala niya si Harvest sa loob ng bahay upang maghanda para sa kanilang kasal, at naghahatid ng Festival sa mga pinuno ng Atenas na nakaupo sa harap na hanay. Pagkatapos ay naghahanda siya para sa isang relihiyosong serbisyo bilang parangal sa Kapayapaan. Ang amoy ngang pag-ihaw ng sakripisyong tupa sa lalong madaling panahon ay umaakit sa isang oracle-monger, na nag-hover tungkol sa eksena sa paghahanap ng libreng pagkain, ngunit siya ay pinalayas. Habang sinasamahan ni Trygaeus si Harvest sa loob ng bahay upang maghanda para sa kanyang kasal, pinupuri ng Koro ang kaaya-ayang pamumuhay sa bansa sa panahon ng kapayapaan, bagama't maaalaala din nito kung gaano kabago ang mga bagay kamakailan lamang, sa panahon ng digmaan.

Bumalik si Trygaeus sa entablado , nakadamit para sa pagdiriwang ng kasal, at nagsimulang dumating ang mga lokal na mangangalakal at mangangalakal. Ang tagagawa ng karit at tagagawa ng banga, na ang mga negosyo ay umuunlad muli ngayong bumalik na ang kapayapaan, ay nagbigay kay Trygaeus ng mga regalo sa kasal. Ang iba, gayunpaman, ay hindi nakikiayon sa bagong kapayapaan at si Trygaeus ay nag-aalok ng mga mungkahi sa ilan sa kanila tungkol sa kung ano ang maaari nilang gawin sa kanilang mga kalakal (hal. helmet crests ay maaaring gamitin bilang mga dusters, sibat bilang puno ng ubas props, breastplates bilang chamber pot, trumpets bilang mga kaliskis para sa pagtimbang ng mga igos at helmet bilang mga mangkok ng paghahalo para sa mga emetikong Egyptian at enemas).

Nagsimulang bigkasin ang isa sa mga anak ng mga panauhin Homer ng epikong awit ng digmaan, ngunit kaagad siyang ipinadala ni Trygaeus malayo. Inanunsyo niya ang pagsisimula ng piging ng kasal at binuksan ang bahay para sa mga pagdiriwang.

Ang dula ay unang itinanghal sa Lungsod Dionysia dramatic contest sa Athens, ilang araw lang bago angpagpapatibay ng Kapayapaan ng Nicias noong 421 BC, na nangakong wawakasan ang sampung taong gulang na Digmaang Peloponnesian (bagaman sa huli, ang kapayapaan ay tumagal lamang ng mga anim na taon, kahit na iyon ay namarkahan ng patuloy na labanan sa loob at palibot ng Peloponnese, at ang digmaan sa kalaunan dumagundong hanggang 404 BCE). Ang dula ay kapansin-pansin dahil sa optimismo nito at masayang pag-asa sa kapayapaan at para sa pagdiriwang nito ng pagbabalik sa isang payapang buhay sa kanayunan.

Gayunpaman, ito rin ay isang tanda ng pag-iingat at kapaitan sa alaala ng mga nawalang pagkakataon, at ang pagtatapos ng dula ay hindi masaya para sa lahat. Ang masayang pagdiriwang ng kapayapaan ng Koro ay may bahid ng mapait na pagmumuni-muni sa mga pagkakamali ng mga nakaraang pinuno, at si Trygaeus ay nagpahayag ng pagkabalisa sa kinabukasan ng kapayapaan dahil ang mga kaganapan ay napapailalim pa rin sa masamang pamumuno. Ang pagbigkas ng militaristikong mga taludtod mula sa Homer ng anak ni Lamachus sa pagtatapos ng dula ay isang dramatikong indikasyon na ang digmaan ay malalim na nakaugat sa kulturang Griyego at maaari pa rin itong mag-utos sa imahinasyon ng isang bagong henerasyon.

As in all of Aristophanes ' plays, ang daming jokes, the action is wildly absurd and the satire is savage. Si Cleon, ang maka-digmaang populist na lider ng Athens, ay muling tinukoy bilang target para sa katalinuhan ng may-akda kahit na siya ay namatay sa labanan ilang buwan lamang ang nakalipas (tulad ng kanyang katapat na Spartan na si Brasidas). Gayunpaman, hindi karaniwan,Si Cleon ay pinagkalooban ng kahit kaunting paggalang ni Aristophanes sa dulang ito.

Aristophanes ' pag-ibig sa rural na buhay at ang kanyang nostalgia para sa mas simpleng mga panahon ay dumarating nang malakas sa maglaro. Ang kanyang pananaw sa kapayapaan ay nagsasangkot ng pagbabalik sa bansa at sa mga nakagawiang gawain nito, isang asosasyong ipinapahayag niya sa mga tuntunin ng relihiyoso at alegorikong imahe. Gayunpaman, sa kabila ng mga kathang-isip at relihiyosong konteksto na ito, ang aksyong pampulitika ay lumilitaw bilang mapagpasyang kadahilanan sa mga gawain ng tao, at ang mga diyos ay ipinapakita na malayong mga pigura. Samakatuwid, ang mga mortal ay dapat umasa sa kanilang sariling inisyatiba, gaya ng kinakatawan ng Koro ng mga Griyego na nagtutulungan upang palayain ang Kapayapaan mula sa pagkabihag.

Pambihira para sa isang dulang Lumang Komedya, walang tradisyonal na agon o debate sa “Kapayapaan ” , ni kahit isang antagonist na kumakatawan sa pananaw na maka-digmaan, bukod sa bukod sa alegorikong katangian ng Digmaan, isang halimaw na walang kakayahang magsalita. Nakita ng ilan ang “Kapayapaan” bilang isang maagang pag-unlad mula sa Lumang Komedya at tungo sa kalaunang Bagong Komedya.

• Pagsasalin sa Ingles (Internet Classics Archive): //classics.mit.edu/Aristophanes/peace.html
• Bersyon ng Greek na may pagsasalin sa bawat salita (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text .jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0037

(Komedya, Greek, 421 BCE, 1,357 linya)

Panimula