Ол өзінің миссиясы екенін түсіндіреді. Пелопоннес соғысы туралы құдайлармен пікірлесу және қажет болса, Грекияға опасыздық жасағаны үшін оларды қудалау және ол аспанға қарай ұшып кетеді. Тригей құдайлардың үйіне келіп, үйде тек Гермес екенін, басқа құдайлар жиналып, соғыс немесе адамзаттың дұғалары ешқашан мазасызданбасын деп үміттенетін алыс панаға кеткенін біледі. Герместің өзі сол жерде үйдің жаңа тұрғыны Соғыс үшін соңғы шараларды жасап жатыр, ол қазірдің өзінде қоныс аударған. Бейбітшілік, ол жақын жердегі үңгірге қамалды.

Сосын сахнаға соғыс шығады, алып минометті алып жүрді, онда ол гректерді ұнтақтау үшін ұнтақтауды жалғастыруды көздейді, бірақ ол өзінің ескі пестілері Клеон мен Брасидас (соғысты қолдайтын фракциялардың жетекшілері) сияқты минометпен бұдан былай қолданатын пестильдің жоқтығына шағымданады. Афина және Спартатиісінше) екеуі де өлді, жақында шайқаста қаза тапты.

Соғыс жаңа песте іздеп бара жатқанда, Тригей барлық жерде гректерді келіп, әлі уақыт бар кезде бейбітшілікті босатуға көмектесуге шақырады. Әртүрлі қала-мемлекеттерден толқыған гректердің хоры келеді, олардың толқуларымен билеп жатыр. Олар фермерлер хорымен бірге үңгір аузынан тастарды жұлып жұмысқа кіріседі, ақырында әдемі Бейбітшілік пен оның әдемі серіктері Фестиваль мен Егін пайда болады. Гермес Афина ассамблеясы оған қарсы дауыс беруін қоспағанда, оның әлдеқайда ертерек босатылғанын түсіндіреді.

Тригей өз жерлестерінің атынан Бейбітшіліктен кешірім сұрайды және оны Афиныдағы соңғы театр өсектері туралы жаңартады. Ол Афиныға қайта аттанған кезде оны еркіндікпен ләззат алу үшін қалдырады, онымен бірге Егін мен Фестивальді алып кетеді (Егін оның әйелі болады), ал хор авторды драматург ретіндегі ерекшелігі үшін, сияқты құбыжықтарға батыл қарсылығы үшін мақтайды. Клеон және өзінің мейірімді мінезі үшін.

Тригей сахнаға қайта оралып, көрермендер аспаннан қарағанда бір топ ақымақ сияқты көрінетінін, ал жақыннан қарағанда олар одан да нашар көрінетінін мәлімдейді. Ол үйлену тойына дайындалу үшін Орақты үйге жібереді және фестивальді алдыңғы қатарда отырған Афина басшыларына жеткізеді. Содан кейін Бейбітшілік құрметіне діни қызметке дайындалады. иісіҚуырылған құрбандық қозы көп ұзамай тегін тамақ іздеп оқиға орнында қалықтап жүрген оракулды тартады, бірақ оны көп ұзамай қуып жібереді. Тригей үйлену тойына дайындалу үшін егін жинау тобына қосылып жатқанда, хор бейбіт уақыттағы қарапайым ел өмірін мадақтайды, бірақ ол жақында ғана, соғыс уақытында әртүрлі жағдайлардың қалай болғанын ащы түрде еске алады.

Тригей сахнаға оралады. , тойға киініп, жергілікті саудагерлер мен саудагерлер келе бастайды. Бейбітшілік орнаған соң кәсіптері қайта өркендеп келе жатқан орақ пен құмыра жасаушы Тригейге үйлену тойына сыйлықтар береді. Алайда басқалары жаңа бейбітшілікке төтеп бере алмайды және Тригей олардың кейбіреулеріне өз тауарларымен не істеуге болатыны туралы ұсыныстарды ұсынады (мысалы, дулыға төбелері шаңсорғыш ретінде, найзаларды жүзім бұталары ретінде, төсбелгілерді камералық қазандар, кернейлер ретінде пайдалануға болады). інжір мен дулығаны өлшеуге арналған таразы, мысырлық құсу мен клизма үшін араластыратын ыдыс ретінде).

Қонақтардың бірі Гомер ның соғыс туралы эпикалық әнін айта бастайды, бірақ Тригей оны дереу жібереді. алыс. Тойдың басталғанын хабарлап, той-думанға үй ашады.

Пьеса алғаш рет Қала театрында қойылды. Афиныдағы Дионисий драмалық байқауы өтуіне бірнеше күн қалғандаон жылдық Пелопоннес соғысын аяқтауға уәде берген Никиас бейбітшілігін б.з.б. 421 жылы ратификациялау (соңында бейбітшілік тек алты жылға созылды, тіпті бұл Пелопоннес пен оның айналасындағы тұрақты қақтығыстармен және ақыр соңында соғыспен сипатталды. 404 жылға дейін өрбіді). Спектакль өзінің оптимизмімен және бейбітшілікті қуанышпен күтуімен және қарапайым ауыл өміріне қайта оралуды тойлауымен ерекшеленеді.

Дегенмен, ол жоғалған мүмкіндіктерді есте сақтаудағы сақтық пен ащылықтың нотасы болып табылады, ал пьесаның соңы әркімге ұнай бермейді. Хордың бейбітшілікті қуанышпен тойлауы бұрынғы басшылардың қателіктері туралы ащы ойларға толы, ал Тригей бейбітшіліктің болашағына алаңдаушылықпен қорқады, өйткені оқиғалар әлі де нашар басшылыққа ұшырайды. Ламах ұлының Гомер ден милитаристік өлеңдерін пьесаның соңына қарай айтуы соғыстың грек мәдениетінде терең тамыр жайғанының және оның әлі де жаңа ұрпақтың қиялына жете алатынының драмалық көрсеткіші болып табылады.

Барлық Аристофан пьесаларындағы сияқты, әзілдер көп, әрекеті өте абсурд, ал сатира жабайы. Афиныдағы соғысты қолдайтын популистік көшбасшы Клеон бірнеше ай бұрын шайқаста қайтыс болғанымен (оның спартандық әріптесі Брасидас сияқты) автордың тапқырлығының нысанасы ретінде тағы да ерекшеленді. Алайда, әдеттен тыс,Бұл пьесада Аристофан Клеонға аз да болса құрмет көрсетеді.

Аристофан ның ауыл өміріне деген сүйіспеншілігі және оның қарапайым уақытқа деген сағынышы бұл шығармада қатты байқалады. ойнау. Оның бейбітшілік туралы көзқарасы елге және оның әдет-ғұрыптарына оралуды, ол діни және аллегориялық бейнелер арқылы білдіретін бірлестікті қамтиды. Дегенмен, осы мифтік және діни контексттерге қарамастан, саяси әрекет адам істеріндегі шешуші фактор ретінде пайда болады, ал құдайлар алыстағы тұлғалар ретінде көрсетіледі. Сондықтан адамдар бейбітшілікті тұтқыннан босату үшін бірге жұмыс істейтін гректер хоры бейнеленгендей, өз бастамаларына сенуі керек.

Ескі комедия пьесасы үшін әдеттен тыс, «Бейбітшілікте дәстүрлі агон немесе пікірталас болмайды. ” , тіпті соғысты жақтайтын көзқарасты білдіретін антагонист жоқ, Соғыстың аллегориялық сипатынан бөлек, шешендікке қабілетсіз құбыжық. Кейбіреулер “Бейбітшілікті” Ескі комедиядан алыстап, кейінірек Жаңа комедияға қарай ерте даму ретінде қарастырады.

• Ағылшынша аудармасы (Интернет Классика мұрағаты): //classics.mit.edu/Aristophanes/peace.html
• Сөзбе-сөз аудармасы бар грек нұсқасы (Персеус жобасы): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text .jsp?doc=Персей:мәтін:1999.01.0037

(Комедия, грек, б.з.б. 421, 1357 жол)

Кіріспе