او توضیح می دهد که ماموریت او انجام شده است. این است که با خدایان در مورد جنگ پلوپونز استدلال کند و در صورت لزوم آنها را به دلیل خیانت به یونان محاکمه کند و به سوی آسمان ها اوج بگیرد. با رسیدن به خانه خدایان، تریگیوس متوجه می شود که فقط هرمس خانه است، خدایان دیگر وسایل را جمع کرده و به پناهگاهی دورافتاده رفته اند، جایی که امیدوارند دیگر هرگز با جنگ یا دعاهای بشریت دچار مشکل نشوند. خود هرمس فقط آنجاست که مقدمات نهایی را برای ساکن جدید خانه، وار، انجام می دهد، که قبلاً به خانه نقل مکان کرده است. صلح به او اطلاع داده شده است که در غاری نزدیک زندانی می شود.

سپس جنگ روی صحنه می آید. با حمل یک هاون غول پیکر که در آن قصد دارد یونانی ها را برای خمیر ساییدن ادامه دهد، اما شکایت می کند که مانند هاون های قدیمی خود، کلئون و براسیداس (رهبران جناح های طرفدار جنگ در) دیگر هاون برای استفاده با هاون خود ندارد. آتن و اسپارتبه ترتیب) هر دو مرده‌اند، اخیراً در نبرد کشته شده‌اند.

در حالی که جنگ برای یافتن یک پسته جدید می‌رود، تریگیوس از یونانی‌ها در همه جا می‌خواهد تا بیایند و به او کمک کنند تا صلح را آزاد کند تا زمانی که هنوز زمان باقی است. گروه کری از یونانیان هیجان زده از شهرهای مختلف از راه می رسند که دیوانه وار در هیجان خود می رقصند. آنها به همراه گروهی از کشاورزان با کشیدن تخته سنگ از دهانه غار دست به کار می شوند و در نهایت پیس زیبا و همراهان زیبایش، جشنواره و برداشت، ظاهر می شوند. هرمس توضیح می‌دهد که او خیلی زودتر آزاد می‌شد، با این تفاوت که مجمع آتن به مخالفت خود ادامه داد.

تریگیوس از طرف هموطنان خود از صلح عذرخواهی می‌کند و او را در مورد آخرین شایعات تئاتر از آتن به‌روز می‌کند. او را رها می کند تا از آزادی خود لذت ببرد در حالی که دوباره به آتن می رود و برداشت و فستیوال را با خود می برد (Harvest به عنوان همسرش)، در حالی که گروه کر نویسنده را به خاطر اصالت او به عنوان یک نمایشنامه نویس، به دلیل مخالفت شجاعانه اش با هیولاهایی مانند Cleon و به خاطر خلق و خوی مهربانش.

Trygaeus به صحنه بازمی گردد و اعلام می کند که تماشاگران وقتی از بهشت ​​دیده می شوند شبیه به یک دسته ابله به نظر می رسند و وقتی از نزدیک دیده می شوند حتی بدتر به نظر می رسند. او Harvest را به داخل خانه می فرستد تا برای عروسی آنها آماده شود و جشنواره را به رهبران آتنی که در ردیف اول نشسته اند تحویل می دهد. سپس برای مراسم مذهبی به افتخار صلح آماده می شود. بوی ازکباب کردن بره قربانی به زودی یک اوراکل را جذب می کند، که در جستجوی یک غذای رایگان در اطراف صحنه شناور می ماند، اما به زودی او رانده می شود. همانطور که تریگیوس در داخل خانه به Harvest می‌پیوندد تا برای عروسی خود آماده شود، گروه کر زندگی روستایی در زمان صلح را تمجید می‌کند، اگرچه به تلخی به یاد می‌آورد که اخیراً، در زمان جنگ، چقدر چیزهای متفاوتی بود.

Trygaeus به صحنه بازمی‌گردد. ، برای جشن عروسی لباس پوشیده اند و تجار و بازرگانان محلی شروع به ورود می کنند. داس‌ساز و کوزه‌ساز که اکنون که آرامش بازگشته است، کسب‌وکارش دوباره رونق می‌گیرد، هدایایی عروسی به تریگیوس تقدیم می‌کند. با این حال، برخی دیگر با صلح جدید چندان خوب عمل نمی کنند و Trygaeus به برخی از آنها پیشنهاد می کند که چه کاری می توانند با کالاهای خود انجام دهند (مانند تاج کلاه را می توان به عنوان گردگیر، نیزه به عنوان تکیه گاه درخت انگور، سینه به عنوان گلدان اتاقی، شیپور استفاده کرد. به عنوان ترازو برای وزن کردن انجیر و کلاه ایمنی به عنوان کاسه مخلوط برای استفراغ و تنقیه مصری).

یکی از فرزندان مهمان شروع به خواندن آهنگ حماسی جنگ هومر می کند، اما تریگائوس فوراً او را می فرستد. دور. او شروع جشن عروسی را اعلام می کند و خانه را برای جشن ها باز می کند. بازگشت به بالای صفحه

این نمایش برای اولین بار در شهر به روی صحنه رفت. مسابقه دراماتیک Dionysia در آتن، تنها چند روز قبل ازتصویب صلح نیکیاس در سال 421 پیش از میلاد، که وعده پایان دادن به جنگ ده ساله پلوپونز را می داد (اگرچه در پایان، صلح تنها حدود شش سال به طول انجامید، حتی آن زمانی که با زد و خورد مداوم در پلوپونز و اطراف آن مشخص شد، و در نهایت جنگ به پایان رسید. تا سال 404 قبل از میلاد ادامه داشت). این نمایش به دلیل خوش بینی و انتظار شادی آور آن برای صلح و جشن بازگشت به زندگی روستایی روستایی قابل توجه است.

اما در خاطره فرصت های از دست رفته نیز احتیاط و تلخی را به صدا در می آورد. و پایان نمایش برای همه خوش نیست. جشن شاد صلح گروه کر با تأملات تلخی در مورد اشتباهات رهبران گذشته رنگ آمیزی شده است و تریگیوس نگران آینده صلح است زیرا وقایع هنوز در معرض رهبری بد قرار دارند. تلاوت ابیات نظامی از هومر توسط پسر لاماخوس در پایان نمایشنامه، نشانه‌ای دراماتیک است که جنگ عمیقاً در فرهنگ یونانی ریشه دارد و ممکن است همچنان تخیل نسل جدید را تسخیر کند.

همانطور که در تمام نمایشنامه های آریستوفان ، شوخی ها زیاد است، کنش به شدت پوچ و طنز وحشیانه است. کلئون، رهبر پوپولیست طرفدار جنگ آتن، یک بار دیگر به عنوان هدفی برای شوخ طبعی نویسنده مورد توجه قرار می گیرد، حتی اگر چند ماه قبل در جنگ جان باخته بود (همانطور که همتای اسپارتی خود براسیداس). با این حال، به طور غیر معمول، آریستوفان در این نمایشنامه به کلیون حداقل احترام قائل شده است. بازی. دیدگاه او از صلح شامل بازگشت به کشور و روال آن است، تداعی که او در قالب تصاویر مذهبی و تمثیلی بیان می کند. اما با وجود این زمینه‌های اسطوره‌ای و مذهبی، کنش سیاسی به عنوان عامل تعیین‌کننده در امور بشری ظاهر می‌شود و خدایان چهره‌های دوردستی هستند. بنابراین انسان‌های فانی باید به ابتکار خود تکیه کنند، همانطور که گروه کر یونانیان با هم کار می‌کنند تا صلح را از اسارت رهایی بخشند.

برای یک نمایشنامه کمدی قدیمی، هیچ بحث یا بحث سنتی در «صلح» غیرمعمول است. « ، و نه حتی یک آنتاگونیست که نمایانگر دیدگاهی طرفدار جنگ باشد، جدای از شخصیت تمثیلی جنگ، هیولایی ناتوان از فصاحت. برخی «صلح» را به‌عنوان یک تحول اولیه به دور از کمدی قدیمی و بعداً به سمت کمدی جدید می‌دانند.

• ترجمه انگلیسی (اینترنت بایگانی کلاسیک): //classics.mit.edu/Aristophanes/peace.html
• نسخه یونانی با ترجمه کلمه به کلمه (پروژه Perseus): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text .jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0037

(کمدی، یونانی، 421 ق.م، 1357 سطر)

مقدمه