ਕੁਝ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ ਦੇ ਰੋਲ ਦੁਆਰਾ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਲਾਲਸਾ ਅਕਸਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਸੱਤਾ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਬਿੰਦੂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੇਸ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉੱਚੇ ਸੇਜਾਨਸ ਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਖਿੱਚ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸਨੂੰ ਹੁਣ ਲੋਕ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸਭ ਸਮਰਾਟ ਟਾਈਬੇਰੀਅਸ ਦੀ ਇੱਕ ਚਿੱਠੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਕੀ ਇਹ ਬਿਹਤਰ, ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ, ਜੁਵੇਨਲ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਯੋਕੇਲ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਉਣ ਲਈ?

ਜਦਕਿ ਨੌਜਵਾਨ ਲੜਕੇ ਡੈਮੋਸਥੀਨੇਸ ਜਾਂ ਸਿਸੇਰੋ ਦੀ ਵਾਕਫੀਅਤ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਾਕਫੀਅਤ ਜਿਸਨੇ ਇਹਨਾਂ ਵਧੀਆ ਬੁਲਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਜੇ ਸਿਸੇਰੋ ਨੇ ਸਿਰਫ ਮਾੜੀ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖੀ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਐਂਟੋਨੀਅਸ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਨੋਕ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਂਦਾ, ਅਤੇ ਜੇ ਡੈਮੋਸਥੇਨੀਜ਼ ਉਸ ਦੀ ਫੋਜ 'ਤੇ ਰਹਿੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਬੇਰਹਿਮ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਹੁੰਦਾ। , ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਅਜਿਹੇ ਸਨਮਾਨ ਸਿਰਫ ਕਬਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ 'ਤੇ ਉੱਕਰੇ ਜਾਣਗੇ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਟੁੱਟ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਡਿੱਗ ਜਾਣਗੇ. ਫਿਰ ਕਵੀ ਹੈਨੀਬਲ, ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਅਤੇ ਜ਼ੇਰਕਸਸ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੀ ਬਚਿਆ ਹੈ?

ਕੁਝ ਆਦਮੀ ਲੰਬੀ ਉਮਰ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਬੁੱਢੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਲਈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਲਈ ਬੋਝ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਅਨੰਦ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹਨ। ਨੇਸਟਰ, ਪ੍ਰਿਅਮ ਅਤੇ ਮਾਰੀਅਸ ਸਾਰੇ ਬੁੱਢੇ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਸੋਗ ਕਰਨ ਲਈ।

ਮਾਵਾਂ ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸੁੰਦਰਤਾ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰਤਾ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂਤ੍ਰਾਸਦੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਿਪੋਲੀਟਸ , ਬੇਲੇਰੋਫੋਨ ਅਤੇ ਸਿਲੀਅਸ।

ਜੁਵੇਨਲ ਨੇ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਿਆ ਕਿ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਿਵੇਂ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਦੇਵਤਿਆਂ 'ਤੇ ਛੱਡਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਸਿਹਤਮੰਦ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਤੰਦਰੁਸਤ ਮਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਨੇਕੀ ਦਾ ਸ਼ਾਂਤ ਜੀਵਨ ਜਿਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਜੁਵੇਨਲ ਨੂੰ ਸੋਲਾਂ ਜਾਣੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੰਜ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ, ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਅੰਗ ਦੀ ਰੋਮਨ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ, ਜੋ ਕਿ ਲੇਖਕ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਬੁਨਿਆਦੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਮਰਿਆਦਾ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਚਰਚਾ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਡੈਕਟਾਈਲਿਕ ਹੈਕਸਾਮੀਟਰ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀ ਗਈ ਸੀ। ਰੋਮਨ ਕਵਿਤਾ (ਗਦ ਦੇ ਉਲਟ) ਵਿਅੰਗ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਲੂਸੀਲੀਅਨ ਵਿਅੰਗ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਲੂਸੀਲਿਅਸ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਜਿਸਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਧਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਵਿਅੰਗ ਤੋਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਗੁੱਸੇ ਤੱਕ, ਜੁਵੇਨਲ ਦੀਆਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਮਕਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਮੁੱਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕਤਾ ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਸਮਝ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਰੋਮਨ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਅਸਲੀਅਤਾਂ ਵਿੱਚ ਘੱਟ। ਉਸਦੇ ਪਾਠ ਵਿੱਚ ਪੇਂਟ ਕੀਤੇ ਗਏ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਪਸ਼ਟ ਹਨ, ਅਕਸਰ ਲੁਭਾਉਣੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਜੁਵੇਨਲ ਮਾਰਸ਼ਲ ਜਾਂ ਕੈਟੂਲਸ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਅਕਸਰ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਨੂੰ ਵਰਤਦਾ ਹੈ।

ਉਹ ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਸਤੂ ਸਬਕ ਦੇ ਸਰੋਤ ਜਾਂ ਖਾਸ ਦੇ ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਵਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਗੁਣਾਂ। ਇਹ ਸਪਰਸ਼ ਸੰਦਰਭ, ਉਸਦੇ ਸੰਘਣੇ ਅਤੇ ਅੰਡਾਕਾਰ ਲਾਤੀਨੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੁਵੇਨਲ ਦਾ ਇਰਾਦਾਪਾਠਕ ਰੋਮਨ ਕੁਲੀਨ ਵਰਗ ਦਾ ਉੱਚ-ਸਿੱਖਿਅਤ ਉਪ ਸਮੂਹ ਸੀ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਰੂੜ੍ਹੀਵਾਦੀ ਸਮਾਜਿਕ ਰੁਖ ਦੇ ਬਾਲਗ ਪੁਰਸ਼।

"ਵਿਅੰਗ 10" ਦਾ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਾ ਇਸ ਦੀਆਂ ਅਣਗਿਣਤ ਵਸਤੂਆਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ ਉਹ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਜੋ ਲੋਕ ਮੂਰਖਤਾ ਨਾਲ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ: ਦੌਲਤ, ਸ਼ਕਤੀ, ਸੁੰਦਰਤਾ, ਬੱਚੇ, ਲੰਬੀ ਉਮਰ, ਆਦਿ। ਜੁਵੇਨਲ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਝੂਠਾ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਚੰਗਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਹੋਰ ਕਾਰਕ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਦਖਲ ਨਾ ਦੇਣਾ। ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਡਾ. ਸੈਮੂਅਲ ਜੌਹਨਸਨ ਦੀ 1749 ਦੀ ਨਕਲ ਦੇ ਸਿਰਲੇਖ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, “ਮਨੁੱਖੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੀ ਵਿਅਰਥਤਾ” , ਜਾਂ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ “ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੀ ਵਿਅਰਥਤਾ” ।

ਕਵਿਤਾ (ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਜੋ ਕਿ ਕਿਤਾਬਾਂ 4 ਅਤੇ 5 ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ) ਉਸਦੀਆਂ ਕੁਝ ਪਹਿਲੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਜੋਸ਼ ਅਤੇ ਵਿਟ੍ਰੀਓਲ ਤੋਂ ਇੱਕ ਰਾਹ ਦਿਖਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਥੀਸਿਸ ਦਾ ਰੂਪ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਜੁਵੇਨਲ ਉਦਾਹਰਣਾਂ, ਜਾਂ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੁਆਰਾ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਕੌੜੀ ਅਤੇ ਕਾਸਟਿਕ “ਐਂਗਰੀ ਯੰਗ ਮੈਨ” ਪਹੁੰਚ ਨਾਲੋਂ ਸੁਰ ਵਧੇਰੇ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਅਤੇ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਵਧੇਰੇ ਸਿਆਣੇ ਆਦਮੀ ਦੀ ਉਪਜ ਹੈ ਜੋ ਹੁਣ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਕਾਲੇ ਅਤੇ ਚਿੱਟੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ।

"ਵਿਅੰਗ 10" ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਵਾਕਾਂਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸਰੋਤ ਹੈ "ਕਾਰਪੋਰ ਸਾਨੋ ਵਿੱਚ ਮਰਦ ਸਨੋ" ("ਇੱਕ ਸਿਹਤਮੰਦ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿਹਤਮੰਦ ਮਨ", ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ) ਅਤੇ “ਪੈਨੇਮ ਐਟ ਸਰਕਸੈਂਸ” (“ਰੋਟੀ ਅਤੇ ਸਰਕਸ”, ਜੋ ਜੁਵੇਨਲ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰੋਮਨ ਆਬਾਦੀ ਦੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਬਾਕੀ ਬਚੀ ਦੇਖਭਾਲ ਹੈਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦਾ ਆਪਣਾ ਜਨਮ ਅਧਿਕਾਰ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ।

• ਨਿਆਲ ਰੁਡ ਦੁਆਰਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਅਨੁਵਾਦ (Google ਕਿਤਾਬਾਂ): //books.google.ca/books?id= ngJemlYfB4MC&pg=PA86
• ਲਾਤੀਨੀ ਸੰਸਕਰਣ (ਲਾਤੀਨੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ): //www.thelatinlibrary.com/juvenal/10.shtml

(ਵਿਅੰਗ, ਲਾਤੀਨੀ/ਰੋਮਨ, c. 120 CE, 366 ਲਾਈਨਾਂ)

ਜਾਣ-ਪਛਾਣ