(Tragedie, Grieks, 458 v. Chr., 3.796 regels over 3 toneelstukken)

Inleiding

" De Oresteia " trilogie van de oude Griekse toneelschrijver Aeschylus bestaat uit de drie gekoppelde toneelstukken "Agamemnon , "De Libatiedragers" en "De Eumeniden" De trilogie als geheel, oorspronkelijk uitgevoerd op het jaarlijkse Dionysia festival in Athene in 458 BCE waar het won de eerste prijs wordt beschouwd als Aeschylus ' voor het laatst geauthenticeerd, en ook zijn grootste, werk Het volgt de wisselvalligheden van het Huis Atreus van de moord op Agamemnon door zijn vrouw Clytemnestra, tot de daaropvolgende wraak door zijn zoon Orestes en de gevolgen ervan.

"Agamemnon beschrijft de thuiskomst van koning Agamemnon van Argos uit de Trojaanse oorlog, samen met zijn concubine Cassandra. Zijn vrouw, Clytemnestra, was echter al lang van plan hem te vermoorden (samen met haar minnaar Aegisthus) als wraak voor Agamemnons eerdere opoffering van hun dochter Iphigenia. Voor meer details, zie de aparte pagina over "Agamemnon .

"De Libatiedragers" behandelt de hereniging van Agamemnons kinderen, Elektra en Orestes, en hun wraak als ze Klytemnestra en Aegisthus doden in een nieuw hoofdstuk van de vloek van het Huis Atreus. Voor meer details, zie de aparte pagina over "De Libatiedragers" .

"De Eumeniden" Vertelt hoe Orestes naar Athene wordt achtervolgd door de wraakzuchtige Erinyen voor de moord op zijn moeder, Clytemnestra, en hoe hij wordt berecht door Athena en een jury van Atheners om te beslissen of zijn misdaad de kwelling van de Erinyen rechtvaardigt. Voor meer details, zie de aparte pagina over "De Eumeniden" .

" De Oresteia " (bestaande uit "Agamemnon , "De Libatiedragers" en "De Eumeniden" ) is het enige overgebleven voorbeeld van een complete trilogie van Griekse toneelstukken uit de oudheid (een vierde toneelstuk, dat zou zijn opgevoerd als een komische finale, een saterspel genaamd "Proteus" Het werd oorspronkelijk opgevoerd op het jaarlijkse Dionysia festival in Athene in 458 voor Christus, waar het de eerste prijs won.

Hoewel het technisch gezien een tragedie is, "De Oresteia als geheel eindigt eigenlijk op een relatief vrolijke noot, wat moderne lezers kan verbazen, hoewel de term "tragedie" in feite niet zijn moderne betekenis had in het oude Athene, en veel van de bestaande Griekse tragedies eindigen gelukkig.

Over het algemeen zijn de koren van "De Oresteia" zijn meer geïntegreerd in de actie dan de koren in het werk van de andere twee grote Griekse tragedieschrijvers, Sophocles en Euripides (vooral als de oudere Aeschylus was slechts één stap verwijderd van de oude traditie waarin het hele stuk werd geleid door het koor). In "De Eumeniden" In het bijzonder is het Koor nog essentiëler omdat het uit de Erinyen zelf bestaat en hun verhaal (en hun succesvolle integratie in het pantheon van Athene) na een bepaald punt een belangrijk deel van het stuk wordt.

Via "De Oresteia" , Aeschylus gebruikt veel naturalistische metaforen en symbolen, zoals zonne- en maancycli, nacht en dag, stormen, winden, vuur, etc., om de veranderlijke aard van de menselijke werkelijkheid weer te geven (goed en kwaad, geboorte en dood, verdriet en geluk, etc.) Er is ook een aanzienlijke hoeveelheid dierlijke symboliek in de toneelstukken, en mensen die vergeten hoe ze zichzelf rechtvaardig moeten besturen worden vaak gepersonifieerd als beesten.

Andere belangrijke thema's die in de trilogie aan bod komen zijn: de cyclische aard van bloedmisdaden (de oude wet van de Erinyen schrijft voor dat bloed met bloed moet worden betaald in een oneindige cyclus van onheil, en de bloederige voorgeschiedenis van het Huis Atreus blijft generatie na generatie de gebeurtenissen beïnvloeden in een zichzelf in stand houdende cyclus van geweld dat geweld voortbrengt); het gebrek aan duidelijkheid tussengoed en kwaad (Agamemnon, Clytemnestra en Orestes worden allemaal geconfronteerd met onmogelijke morele keuzes, zonder duidelijk goed of fout); het conflict tussen de oude en de nieuwe goden (de Erinyen vertegenwoordigen de oude, primitieve wetten die bloedwraak eisen, terwijl Apollo, en vooral Athena, de nieuwe orde van rede en beschaving vertegenwoordigen); en de moeilijke aard van erfopvolging (en deverantwoordelijkheden die het met zich meebrengt).

Er is ook een onderliggend metaforisch aspect aan het hele drama: de verandering van archaïsche zelfhulprechtspraak door middel van persoonlijke wraak of vendetta naar rechtspraak door middel van een proces (gesanctioneerd door de goden zelf) door de hele reeks toneelstukken heen, symboliseert de overgang van een primitieve Griekse samenleving die geregeerd wordt door instincten, naar een moderne democratische samenleving die geregeerd wordt door de rede.

De tirannie waaronder Argos zich bevindt tijdens de heerschappij van Klytemnestra en Aegisthus komt in grote lijnen overeen met enkele gebeurtenissen in de biografische loopbaan van Aeschylus Van hem is bekend dat hij minstens twee bezoeken heeft gebracht aan het hof van de Siciliaanse tiran Hieron (net als verschillende andere vooraanstaande dichters uit zijn tijd), en hij maakte de democratisering van Athene mee. De spanning tussen tirannie en democratie, een veel voorkomend thema in het Griekse drama, is voelbaar in de drie toneelstukken.

Tegen het einde van de trilogie wordt Orestes gezien als de sleutel, niet alleen om de vloek van het Huis Atreus te beëindigen, maar ook om de basis te leggen voor een nieuwe stap in de vooruitgang van de mensheid. Dus, hoewel Aeschylus gebruikt een oude en bekende mythe als basis voor zijn "De Oresteia" Maar hij benadert het op een duidelijk andere manier dan andere schrijvers voor hem, met zijn eigen agenda om over te brengen.

• Engelse vertaling van "Agamemnon door E. D. A. Morshead (Internet Classics Archive): //classics.mit.edu/Aeschylus/agamemnon.html
• Griekse versie van "Agamemnon met woord-voor-woord vertaling (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0003
• Engelse vertaling van "De Libatiedragers" door E. D. A. Morshead (Internet Classics Archive): //classics.mit.edu/Aeschylus/choephori.html
• Griekse versie van "De Libatiedragers" met woord-voor-woord vertaling (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0007
• Engelse vertaling van "De Eumeniden" door E. D. A. Morshead (Internet Classics Archive): //classics.mit.edu/Aeschylus/eumendides.html
• Griekse versie van "De Eumeniden" met woord-voor-woord vertaling (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0005