(تراژدی، یونانی، 423 ق.م، 1234 سطر)

مقدمهپس زمینه این نمایشنامه به زمانی برمی گردد که پس از آن که پادشاه ادیپ تبس را ترک کرد، مردی شکسته و رسوا شده، و دو پسرش، پولینیس (Polyneices) و اتئوکلس، برای تاج او با یکدیگر جنگیدند. پولینیس و آرگیو «هفت علیه تبس» پس از اینکه اتئوکلس شروط توافق پدرشان را شکست و هر دو برادر یکدیگر را کشتند، شهر را محاصره کردند، کرئون، برادر زن ادیپ را به عنوان حاکم تبس باقی گذاشتند. کرئون حکم داد که پولینیس و مهاجمان از آرگوس دفن نشوند، بلکه به حال خود رها شوند تا در میدان نبرد با آبروریزی بپوسند.

نمایش در معبد دمتر در الئوسیس در نزدیکی آتن می گذرد و با پولینیس شروع می شود. پدرزن، آدراستوس، و گروه کر، مادران مهاجمان آرگیو ("دعا کننده" عنوان) که از اترا و پسرش، تسئوس، پادشاه قدرتمند آتن کمک می گیرند. آنها از تسئوس می خواهند که با کرئون مقابله کند و او را متقاعد کنند که اجساد مردگان را طبق قانون باستانی یونانی نقض ناپذیر تحویل دهد تا پسرانشان دفن شوند. تسئوس به مادران آرگیو رحم می کند و با رضایت مردم آتن تصمیم می گیرد کمک کند. با این حال، مشخص می شود که کرئون به راحتی اجساد را تسلیم نمی کند و ارتش آتن باید آنها را به زور اسلحه بگیرد. در پایان، تزئوس در نبرد پیروز می شود و اجساد برگردانده می شوند و در نهایت آرام می گیرندهمسر یکی از ژنرال‌های مرده، کاپانئوس، اصرار دارد که همراه شوهرش سوزانده شود.

الهه آتنا سپس به عنوان "deus ex machina" ظاهر می‌شود و به تسئوس توصیه می‌کند که سوگند دوستی ابدی را با او ببندد. آرگوس، و پسران ژنرال های آرگیوی مرده را تشویق می کند تا از تبس به خاطر مرگ والدینشان انتقام بگیرند.

آیین تشییع جنازه برای یونانیان باستان و موضوع عدم اجازه دفن اجساد مردگان بارها در ادبیات یونان باستان اتفاق افتاده است (مثلاً دعوا بر سر اجساد پاتروکلوس و هکتور در هومر "ایلیاد" ، و مبارزه برای دفن جسد آژاکس در سوفوکل ' "Ajax" ). «دعاکننده‌ها» این مفهوم را حتی فراتر می‌برد و کل شهر را به تصویر می‌کشد که صرفاً برای بازیابی اجساد غریبه‌ها حاضر به جنگ است، زیرا تزئوس تصمیم می‌گیرد در بحث بین تبس و آرگوس در مورد این اصل مداخله کند. .

در این نمایشنامه که در زمان جنگ پلوپونز علیه اسپارت نوشته شده بود، مضامین سیاسی طرفدار آتن وجود دارد. این یک نمایش عمومی است که بیشتر بر امور عمومی یا سیاسی تمرکز دارد تا جزئی یا شخصی. قهرمانان آن، تسئوس و آدراستوس، در درجه اول حاکمانی هستند که شهرهای مربوطه خود را نمایندگی می کنند.در یک رابطه دیپلماتیک به جای شخصیت‌های پیچیده با ناتوانی‌های بیش از حد انسانی.

یک مناظره گسترده بین تزئوس و منادی تبی به بررسی محاسن و معایب دولت مسئول می‌پردازد، با این که تسئوس به عنوان یکی از شیرهای این دولت مطرح می‌شود. برابری دموکراسی آتن، در حالی که منادی حکومت یک مرد را می ستاید، «نه یک اوباش». تسئوس از فضایل طبقه متوسط ​​و دسترسی فقرا به عدالت حمایت می کند، در حالی که منادی شکایت می کند که کشاورزان چیزی از سیاست نمی دانند و حتی کمتر از آن مراقبت می کنند، و به هر حال باید به هر کسی که از طریق قدرت به قدرت می رسد مشکوک بود. استفاده از زبانش برای کنترل مردم.

اما موازی بودن در سراسر نمایشنامه، موتیف تراژیک سنتی درام یونان باستان، غرور یا غرور، و همچنین مضمون تضاد بین جوانان است ( که توسط قهرمان داستان، تسئوس، و گروه کر فرعی، پسران هفت نفر) و سن (اترا، ایفیس و گروه کر زن مسن) تجسم یافته است. این نمایشنامه همچنین برخی از مواهب مثبت صلح از جمله شکوفایی اقتصادی، فرصتی برای بهبود آموزش، شکوفایی هنر و لذت بردن از لحظه را نشان می‌دهد (آدراستوس در یک نقطه می‌گوید: «زندگی لحظه‌ای کوتاه است. ما باید تا جایی که می توانیم راحت از آن عبور کنیم و از درد اجتناب کنیم.» آدراستوس غمگین است"حماقت انسان" که همیشه سعی می کند مشکلات خود را به جای مذاکره با جنگ حل کند و به نظر می رسد که از تجربیات ویرانگر درس می گیرد، حتی در آن زمان.

• ترجمه انگلیسی توسط E. P. Coleridge (Internet Classics Archive): //classics.mit.edu/Euripides/suppliants.html
• نسخه یونانی با ترجمه کلمه به کلمه (Perseus Project): //www. perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0121