lyding.

nunc audax caue sis, precesque nostras,

Moet nou nie te trots, en moenie, ek bid jou nie,

oramus, caue despuas, ocelle,

my oogappel, moenie my gebede verwerp nie,

ne poenas Nemesis reposcat a te.

dat Nemesis nie om die beurt boetes van jou eis nie.

est uehemens dea: laedere hanc caueto.

Sy is 'n heersende godin – pasop om haar te beledig.

Vorige Carmenongelukkigheid dien as 'n merkbare kontras vanaf die begin van die gedig en beklemtoon die agting waarin Catullus vriendskap koester. D die tweede afdeling van die gedig is onderverdeel in twee kleiner afdelings, die eerste waarin Catullus die rede vir sy lyding beskryf ( And I left from there piqued by your charm and wit, 50 , 7-8). Die term "piqued" (incensus) in Latyn word dikwels gevolg deur "liefde" (amore) wat erotiese ondertone sowel as 'n hoë mate van toegeneentheid vir sy vriend se poëtiese bekwaamheid en persoonlike eienskappe suggereer. Die tweede onderafdeling beskryf sy psigologiese lyding (angs, verlange, depressie).

Die gedig is verbind met Catullus 51 deur sy tema van die ontspanning ( Gister, Licinius, ter ontspanning, 50.1) wat baie betekenisse het, maar vir Catullus en ander prominente individue sou 'n doelgerigte onttrekking uit die openbare lewe beteken het om belangrike artistieke pogings na te streef. Dit blyk dat Catullus 50 en Catullus 51 bedoel was om saam gelees te word . Albei beskryf Catullus se ellende (“ me miserum”, 50.9). Sy ongelukkigheid staan ​​sentraal in elke gedig, al is Lesbia, en liefde, die voorwerpe van verlange in Catullus 51 wat dus ernstiger is. In Catullus 50 onderneem hy 'n meer lighartige effek om 'n soortgelyke verlange na die vriendskap van Calvus te openbaar. In albei lys hy synesimptome as 'n manier om sy liefde vir die adresse uit te lig. ’n Speelse erotiek kry pos in reëls 7-8. Catullus is so betower deur die sjarme en geestigheid van Calvus, en van die plesier van hul tyd om saam kuns te maak, dat die res van die lewe sy glans verloor.

Sien ook: Ascanius in die Aeneis: Die verhaal van die seun van Aeneas in die gedig

In reëls 18-21 van die gedig , is daar weer 'n toonverskuiwing in die verwysing na Nemesis, 'n baie kragtige godheid en simbool van straf vir buitensporigheid. Die oënskynlik onvanpaste aanroep van Nemesis beklemtoon die sarkastiese gevoel van Catullus 50, hoewel dit ook gelees kan word as 'n waarskuwing aan Catullus self om nie in 'n ongesonde mate op kameraadskap en romantiek staat te maak nie, sodat hy nie met emosionele gestraf word nie. nood.

Carmen 50

Reël	Latynse teks	Engelse vertaling
1	HESTERNO, Licini, die otiosi	Gister, Licinius, het ons vakansie gehou
2	multum lusimus in meis tabellis,	en baie speletjies met my tablette gespeel,
3	ut conuenerat esse delicatos:	soos ons ooreengekom het om ons plesier te neem.
4	scribens uersiculos uterque nostrum	Elkeen van ons het sy lus om verse te skryf, behaag,
5	ludebat numero modo hoc modo illoc,	nou in een meter, nou in'n ander,
6	reddens mutua per iocum atque uinum.	mekaar antwoord, soos ons gelag en ons wyn gedrink het.
7	atque illinc abii tuo lepore	Ek het so afgevuur hiervan weggekom
8	incensus, Licini, facetiisque,	deur jou verstand en pret, Licinius,
9	ut nec me miserum cibus iuuaret	dat kos nie my pyn verlig het nie,
10	nec somnus tegeret quiete ocellos,	of slaap versprei rus oor my oë nie,
11	sed toto indomitus furore lecto	maar rusteloos en koorsig het ek oral in my bed rondgegooi,
12	uersarer, cupiens uidere lucem,	verlang om die dagbreek te sien,
13	ut tecum loquerer, simulque ut essem.	dat ek met jou kan praat en by jou kan wees.
14	at defessa labore membra postquam	Maar toe my ledemate uitgeput was van moegheid
15	semimortua lectulo iacebant,	en halfdood op my rusbank gelê,
16	hoc, iucunde, tibi poema feci,	Ek het hierdie gedig vir jou gemaak, my liewe vriend,
17	ex quo perspiceres meum dolorem.	dat jy daaruit kan leer my