Catullus 51 Vertaling

John Campbell 16-04-2024
John Campbell

Catullus Biografie

Inleiding

Dit vers is gebaseerd op een gedichtfragment van de dichteres Sappho Dat is het ook, logisch, geschreven in Sapphische Meter en is bijna identiek aan het versfragment Sappho 31. Catullus heeft zijn aanbeden muze, Lesbia, vervangen voor de centrale vrouwelijke figuur.

Het lijkt, zoals het gedicht opent, dat een waarnemer kijkt naar een jonge vrouw die een intiem diner heeft met haar partner - Of die persoon een minnaar of echtgenoot is, is onduidelijk. Er zijn theorieën dat hij geen van beide is, maar een broer of goede vriend van de familie.

Zowel in Catullus 51 als in Sappho 31, het is duidelijk dat de waarnemer heel graag van plaats zou willen ruilen met de mannelijke metgezel, maar weet dat zij of hij (afhankelijk van welke dichter je bedoelt) geen kans maakt. De metgezel van de geliefde is als een god, een fijn figuur van mannelijkheid, en de waarnemer is waarschijnlijk niet in staat om zijn charmes te evenaren.

In beide gedichten, de waarnemer merkt verder op dat alleen al het kijken naar de vrouw genoeg is om opwinding te veroorzaken, tot bijna flauwvallen toe Niet in staat om te spreken, duisternis komt over het gezichtsvermogen, tintelingen ... het is duidelijk dat de waarnemer de mannelijke metgezel zou willen verdringen en zijn plaats innemen.

Op dit punt is het einde van Sappho's versie verloren gegaan. Maar Catullus vertelt zichzelf verder dat hij te veel tijd heeft . " Te veel vrije tijd "Daarna voegt hij eraan toe dat te veel vrije tijd hem in de problemen brengt. Te veel vrije tijd heeft zelfs koningen ten val gebracht en rijke steden geveld.

Hier beginnen we ons af te vragen of Catullus echt aan Lesbia denkt, of dat hij de verwijzing naar zijn muze als metafoor voor de erbarmelijke toestand van de Romeinse Republiek? Dankzij de strijdende generaals had Rome rond deze tijd te maken met verschillende onaangename gebeurtenissen. Laten we met dat in gedachten eens kijken naar de spelers in dit drama uit de oudheid.

Het heeft er is vaak gesuggereerd dat Lesbia Clodia Metelli was, de vrouw van Caecilius Metellus Celer en zus van Publius Clodius Pulcher. Clodia was weduwe toen ze samenkwam met Metellus. Ergens langs de lijn kregen ze ruzie. Metellus was betrokken bij een groot politiek conflict die te maken had met het helpen van de Ptolemaeus - iets wat niet gebeurde omdat de Senaat een voorspelling ontdekte die hiertegen sprak. Metellus werd berecht voor zijn betrokkenheid in deze en verschillende andere overtredingen, waaronder beschuldigingen dat hij Clodia probeerde te vergiftigen. De laatste overtreding werd hem ten laste gelegd door Publius Clodius Pulcher.

Voorafgaand aan het proces werd Clodius ervan beschuldigd een religieuze bijeenkomst voor alleen vrouwen te hebben overvallen, vermomd als een vestaalse maagd. De vrouw van Julius Caesar, Pompeiia was verantwoordelijk voor het regelen van deze gebeurtenis omdat Julius op dat moment de Pontifex Maximus was, en ze werd beschuldigd van samenzwering met Clodius. Caesar getuigde dat Pompeiia onschuldig was, maar scheidde vervolgens van haar Het is mogelijk dat de scheiding politiek gemotiveerd was, omdat het een huwelijk was om in de gunst te komen van Pompeius, die in die tijd een invloedrijke generaal was.

Het is zeker dat Catullus op de hoogte was van al deze gebeurtenissen. Misschien hoopte hij dat hij uit de verwarring en chaos op de een of andere manier contact zou kunnen maken met de vrouw die hij van ver had aanbeden. Maar sommige van zijn andere verzen geven aan dat dit niet zo was.

Met alle roddels en verhalen die de ronde doen over Maar het brengt je wel tot de grote vraag: ging dit kleine gedichtje, gebouwd op Sappho's fragment, echt over zijn hopeloze verering op afstand van zijn Lesbia, of ging het meer over de verschillende politieke stromingen? Wie was de god-achtige man? Was het Caecilius Metellus Celer? Metellus was een van Pompeius' luitenants, waardoor hij een belanghebbende partij zou zijn in de schandalige scheiding van Pompeiia. Zei Catullus echt dat de edelen van Rome te veel tijd hadden als ze zoveel kattenkwaad konden uithalen?

Of misschien berispte hij zichzelf gewoon omdat hij verlangde naar iets dat hij niet kon hebben. Aangezien we meer dan 2000 jaar geschiedenis overzien, is het moeilijk te zeggen. Misschien was het een beetje van al deze dingen. De gebeurtenissen in Rome hebben zeker door de eeuwen heen weerklank gevonden.

Net zo belangrijk kan het gebruik van de Sapphische Meter Het is een moeilijke stijl om toe te passen op Engelstalig schrijven omdat het natuurlijke ritme van de Engelse taal iambisch is, terwijl de sapphische maat trochaisch is.

Iambische poëzie bestaat uit "iambs". Dit zijn twee lettergrepen waarvan de eerste onbeklemtoond is en de tweede beklemtoond. De openingsregel van een kinderrijmpje met de tekst "I had a little nut tree," is een uitstekend voorbeeld van een jambische structuur. De structuur van dat gedichtje begint met "I had/a lit/tle nut/tree, and..." Zoals je kunt zien, bestaat deze regel uit vier iambes.

Trochaïsch is het natuurlijke ritme voor talen die gebaseerd zijn op het Latijn. Shakespeare gebruikte een losse toepassing ervan toen hij het lied schreef voor de drie heksen in Macbeth. Hier is een voorbeeldregel: "Gall of goat, and slips of yew..." Als we naar de structuur kijken, loopt het "gall of/goat and/slips of/ yew". Dus je kunt zien dat waar iambisch gaat ba-BUMP, ba-Bump, trochaic gaat BUMP - ba, BUMP- ba.

Helaas is, zoals maar al te vaak het geval is, de structuur verloren gegaan in de vertaling. Het is ook niet waarschijnlijk dat we met zekerheid zullen weten wat Catullus motieven waren om Sappho's structuur te lenen voor dit gedicht, tenzij hij bedoelde dat Lesbia vergelijkbaar was met Sappho. Van één ding kunnen we zeker zijn: hij had zijn redenen. Catullus creëerde zijn gedichten met een doel en lijkt meestal meer dan één laag te hebben gehad Taal was belangrijk voor de Romeinen. Ze beschouwden het als een van de vaardigheden die alle heren moesten hebben.

Zie ook: Campe: de drakengarde van Tartarus

Als we dit alles terugbrengen naar Catullus en zijn verlangen naar Lesbia, kunnen we er zeker van zijn dat wat zijn primaire bedoeling, dat hij op meer dan één niveau schreef Het is zelfs mogelijk dat Rome zelf Lesbia was, en dat de verering voor een getrouwde vrouw slechts een bijzaak was. Het zou niet de eerste keer zijn dat een vrouwelijk icoon werd gebruikt om een stad of nationaliteit te vertegenwoordigen. Het is zelfs waarschijnlijk dat Catullus op meer dan één niveau schreef, terwijl hij zijn spierballen als dichter liet zien.

Wat we wel weten is dat dankzij Catullus en andere imitators fragmenten van Sappho's werk bewaard zijn gebleven. Misschien kunnen we zelfs zeggen dat Catullus haar werk bewonderde. Maar zoals met al dit soort speculaties, totdat iemand een werkende tijdmachine uitvindt, zullen we niet terug kunnen gaan en hem naar zijn bedoelingen vragen. Daarom blijven we alleen over met de geschriften en verslagen die beschikbaar zijn om ons aanwijzingen te geven over de dichter en zijn bedoelingen. Gezien de hoeveelheid tijd die ligt tussen onze jaartelling en de zijne, zijn weGelukkig hebben we nog zoveel beschikbaar.

Carmen 51

Lijn Latijnse tekst Engelse vertaling
1

ILLE mi par esse deo uidetur,

Hij lijkt me gelijk aan een god,

2

ille, si fas est, superare diuos,

Hij, als het zo mag zijn, lijkt de goden zelf te overtreffen,

3

die sedens aduersus identidem te

die steeds weer tegenover je zit

4

spectat et audit

naar je kijkt en je hoort

5

dulce ridentem, misero quod omnis

lief lachen. Zoiets neemt weg

6

eripit sensus mihi: nam simul te,

al mijn senes, helaas! Want als ik je zie..,

7

Lesbia, aspexi, nihil est super mi

Lesbia, meteen blijft er geen stem meer over

8

vocis in erts;

in mijn mond;

9

lingua sed torpet, tenuis sub artus

maar mijn tong hapert, een subtiele vlam steelt naar beneden

10

flamma demanat, sonitu suopte

door mijn ledematen, mijn oren tintelen

11

tintinant aures, gemina et teguntur

met innerlijk neuriën worden mijn ogen gedoofd

12

lumina nocte.

in tweevoudige nacht.

Zie ook: Voor wie is Zeus bang? Het verhaal van Zeus en Nyx
13

otium, Catulle, tibi molestum est:

Ledigheid, Catullus, doet je kwaad,

14

otio exsultas nimiumque gestis:

je oproer in je luiheid en je hebt te veel lust.

15

otium et reges prius et beatas

Ledigheid heeft al beide koningen geruïneerd

16

perdidit urbes.

en rijke steden.

Vorige Carmen

Bronnen

VRoma Project: //www.vroma.org/~hwalker/VRomaCatullus/051.html

John Campbell

John Campbell is een ervaren schrijver en literair liefhebber, bekend om zijn diepe waardering en uitgebreide kennis van klassieke literatuur. Met een passie voor het geschreven woord en een bijzondere fascinatie voor de werken van het oude Griekenland en Rome, heeft John jaren gewijd aan de studie en verkenning van klassieke tragedie, lyrische poëzie, nieuwe komedie, satire en epische poëzie.John's academische achtergrond, cum laude afgestudeerd in Engelse literatuur aan een prestigieuze universiteit, geeft hem een ​​sterke basis om deze tijdloze literaire creaties kritisch te analyseren en te interpreteren. Zijn vermogen om zich te verdiepen in de nuances van de poëtica van Aristoteles, de lyrische uitdrukkingen van Sappho, de scherpe humor van Aristophanes, de satirische overpeinzingen van Juvenal en de meeslepende verhalen van Homerus en Vergilius is echt uitzonderlijk.John's blog dient als een belangrijk platform voor hem om zijn inzichten, observaties en interpretaties van deze klassieke meesterwerken te delen. Door zijn nauwgezette analyse van thema's, personages, symbolen en historische context brengt hij de werken van oude literaire reuzen tot leven en maakt ze toegankelijk voor lezers van alle achtergronden en interesses.Zijn boeiende schrijfstijl boeit zowel de hoofden als de harten van zijn lezers en trekt ze mee in de magische wereld van de klassieke literatuur. Met elke blogpost verweeft John vakkundig zijn wetenschappelijke kennis met een diepgaande kennispersoonlijke band met deze teksten, waardoor ze herkenbaar en relevant zijn voor de hedendaagse wereld.John wordt erkend als een autoriteit in zijn vakgebied en heeft artikelen en essays bijgedragen aan verschillende prestigieuze literaire tijdschriften en publicaties. Zijn expertise in klassieke literatuur heeft hem ook tot een veelgevraagd spreker gemaakt op verschillende academische conferenties en literaire evenementen.Door zijn welsprekende proza ​​en vurige enthousiasme is John Campbell vastbesloten om de tijdloze schoonheid en diepe betekenis van klassieke literatuur nieuw leven in te blazen en te vieren. Of je nu een toegewijde geleerde bent of gewoon een nieuwsgierige lezer die de wereld van Oedipus, Sappho's liefdesgedichten, Menander's geestige toneelstukken of de heroïsche verhalen van Achilles wil ontdekken, John's blog belooft een onschatbare bron te worden die zal onderwijzen, inspireren en ontsteken. een levenslange liefde voor de klassiekers.