(ਤ੍ਰਾਸਦੀ, ਯੂਨਾਨੀ, 409 BCE, 1,471 ਲਾਈਨਾਂ)

ਜਾਣ-ਪਛਾਣਨੌਜਵਾਨ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਅੱਗ ਬੁਝਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਅਹਿਸਾਨ ਦੇ ਬਦਲੇ ਹੇਰਾਕਲੀਸ ਨੇ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਜਾਦੂਈ ਧਨੁਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸਦਾ ਤੀਰ ਅਚਨਚੇਤ ਮਾਰਦਾ ਹੈ।

ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ (ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਯੋਧਾ ਅਤੇ ਤੀਰਅੰਦਾਜ਼) ਦੂਜੇ ਦੇ ਨਾਲ ਚਲੇ ਗਏ। ਟਰੋਜਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਯੂਨਾਨੀ, ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਸੱਪ ਦੁਆਰਾ ਪੈਰ 'ਤੇ ਡੰਗ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ (ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੇਰਾਕਲੀਜ਼ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਖੁਲਾਸਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਰਾਪ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ)। ਦੰਦੀ ਫੈਲ ਗਈ, ਉਸਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਪੀੜ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਕੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਗੰਧ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ। ਬਦਬੂ ਅਤੇ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਦੇ ਦਰਦ ਦੇ ਲਗਾਤਾਰ ਚੀਕਣ ਨੇ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ (ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਓਡੀਸੀਅਸ ਦੇ ਉਕਸਾਹਟ 'ਤੇ) ਉਸਨੂੰ ਲੈਮਨੋਸ ਦੇ ਮਾਰੂਥਲ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਹ ਟਰੌਏ ਵੱਲ ਜਾਰੀ ਰਹੇ।

ਦਸ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਯੂਨਾਨੀ ਟਰੌਏ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਜਾਪਦਾ ਸੀ। ਪਰ, ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਿਅਮ ਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਹੈਲੇਨਸ (ਨਬੀ ਕੈਸੈਂਡਰਾ ਦਾ ਜੁੜਵਾਂ ਭਰਾ, ਅਤੇ ਖੁਦ ਇੱਕ ਦਰਸ਼ਕ ਅਤੇ ਨਬੀ) ਨੂੰ ਫੜਨ 'ਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਫਿਲੋਟੇਟਸ ਅਤੇ ਹੇਰਾਕਲੀਜ਼ ਦੇ ਧਨੁਸ਼ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਯੁੱਧ ਨਹੀਂ ਜਿੱਤ ਸਕਣਗੇ। ਇਸ ਲਈ, ਓਡੀਸੀਅਸ (ਉਸਦੀ ਇੱਛਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ), ਅਚਿਲਸ ਦੇ ਜਵਾਨ ਪੁੱਤਰ ਨਿਓਪਟੋਲੇਮਸ ਦੇ ਨਾਲ, ਕਮਾਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਕੌੜੇ ਅਤੇ ਮਰੋੜੇ ਹੋਏ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵਾਪਸ ਲੈਮਨੋਸ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਖੇਡ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਓਡੀਸੀਅਸ ਨੇਓਪਟੋਲੇਮਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਅਰਥਾਤ ਫਿਲੋਟੇਟਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਝੂਠੀ ਕਹਾਣੀ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਦੇਣਾ ਜਦੋਂ ਕਿ ਨਫ਼ਰਤ ਵਾਲਾ ਓਡੀਸੀਅਸ ਲੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਬਿਹਤਰ ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ, ਦਆਦਰਯੋਗ ਨਿਓਪਟੋਲੇਮਸ ਯੋਜਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਜਲਾਵਤਨੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਫਿਰ ਤੋਂ ਸਾਥੀ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨਿਓਪਟੋਲੇਮਸ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਨੂੰ ਇਹ ਸੋਚਣ ਲਈ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਓਡੀਸੀਅਸ ਨੂੰ ਵੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਦੋਸਤੀ। ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਦੋਨਾਂ ਆਦਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਫਿਲਕੋਟੇਟਸ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸਹਿ ਦਰਦ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਡੂੰਘੀ ਨੀਂਦ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਨਿਓਪਟੋਲੇਮਸ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਧਨੁਸ਼ ਫੜਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਨਿਓਪਟੋਲੇਮਸ ਧਨੁਸ਼ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਲਾਹਾਂ ਦਾ ਕੋਰਸ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ) ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਤਰਸਯੋਗ ਫਿਲੋਟੇਟਸ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪਾਟ ਗਿਆ ਹੈ। ਨਿਓਪਟੋਲੇਮਸ ਦੀ ਜ਼ਮੀਰ ਆਖਰਕਾਰ ਉੱਪਰਲਾ ਹੱਥ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ, ਇਹ ਵੀ ਚੇਤੰਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਦੇ ਬਿਨਾਂ ਕਮਾਨ ਬੇਕਾਰ ਹੈ, ਉਹ ਧਨੁਸ਼ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਸਲ ਮਿਸ਼ਨ ਦਾ ਖੁਲਾਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਓਡੀਸੀਅਸ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ, ਇੱਕ ਭੜਕੀ ਹੋਈ ਬਹਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਓਡੀਸੀਅਸ ਆਖਰਕਾਰ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆਏ ਫਿਲੋਟੇਟਸ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭੱਜਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਨਿਓਪਟੋਲੇਮਸ ਨੇ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਨੂੰ ਟ੍ਰੋਏ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਲਈ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਸੁਤੰਤਰ ਇੱਛਾ, ਇਹ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਵਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਸਮਤ ਕੀਤੀ ਹੈ (ਹੇਲੇਨਸ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ) ਕਿ ਉਹ ਅਤੇ ਫਿਲੋਟੇਟਸ ਹਥਿਆਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦੋਸਤ ਬਣ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਟ੍ਰੌਏ ਨੂੰ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਕ ਹੋਣਗੇ। ਪਰ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਨਿਓਪਟੋਲੇਮਸ ਆਖਰਕਾਰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਗ੍ਰੀਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਲੈ ਜਾਣ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਯੂਨਾਨੀ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਫੌਜ।

ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਹੇਰਾਕਲੀਜ਼ (ਜਿਸ ਦਾ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਬੰਧ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੋ ਹੁਣ ਇੱਕ ਦੇਵਤਾ ਹੈ) ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਟਰੌਏ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੇਰਾਕਲੇਸ ਹੈਲੇਨਸ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਨਮਾਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਗੇ (ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਜੋ ਟਰੋਜਨ ਹਾਰਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਛੁਪਾਉਣ ਲਈ ਚੁਣੇ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੱਖਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਬੋਰੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੈਰਿਸ ਦੀ ਖੁਦ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਹੇਰਾਕਲਸ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨ ਜਾਂ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇ ਕੇ ਸਮਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਲੇਮਨੋਸ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ ਦੇ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਣ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਜਲਾਵਤਨ ਦੀ ਕਥਾ, ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਉਸਦੀ ਆਖ਼ਰੀ ਯਾਦ, ਹੋਮਰ ਦੇ "ਇਲਿਆਡ" ਵਿੱਚ ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਯਾਦ ਨੂੰ ਗੁੰਮ ਹੋਏ ਮਹਾਂਕਾਵਿ, "ਦਿ ਲਿਟਲ ਇਲਿਆਡ" (ਉਸ ਸੰਸਕਰਣ ਵਿੱਚ ਓਡੀਸੀਅਸ ਅਤੇ ਡਾਇਓਮੇਡੀਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਵਾਪਸ ਲਿਆਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਨਿਓਪਟੋਲੇਮਸ ਨਹੀਂ) ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਧੇਰੇ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੁੱਖ ਟਰੋਜਨ ਯੁੱਧ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ 'ਤੇ ਇਸਦੀ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਪੈਰੀਫਿਰਲ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਹਾਣੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਏਸਚਿਲਸ ਅਤੇ ਯੂਰੀਪੀਡਜ਼ ਦੋਵੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ 'ਤੇ ਨਾਟਕ ਲਿਖ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਸੋਫੋਕਲਸ (ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਨਾਟਕ ਨਹੀਂ ਬਚਿਆ ਹੈ)।

ਸੋਫੋਕਲਸ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਾਟਕ ਨਹੀਂ ਹੈ।ਕਿਰਿਆ ਅਤੇ ਕਰਨਾ ਪਰ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ, ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਅਧਿਐਨ। ਫਿਲੋਟੇਟਸ ਦੀ ਤਿਆਗ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅਰਥ ਲਈ ਉਸਦੀ ਖੋਜ ਅੱਜ ਵੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਨਾਟਕ ਡਾਕਟਰ/ਮਰੀਜ਼ ਦੇ ਸਬੰਧਾਂ, ਦਰਦ ਦੀ ਵਿਅਕਤੀਗਤਤਾ ਅਤੇ ਦਰਦ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਲ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਬਾਰੇ ਸਖ਼ਤ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਿਮਾਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਅਤੇ ਡਾਕਟਰੀ ਅਭਿਆਸ ਦੀਆਂ ਨੈਤਿਕ ਸੀਮਾਵਾਂ। ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ, ਸੋਫੋਕਲਸ ' ਬੁਢਾਪਾ, "ਫਿਲੋਕਟੇਟਸ" ਅਤੇ "ਓਡੀਪਸ ਐਟ ਕੋਲੋਨਸ" ਦੇ ਦੋ ਨਾਟਕ, ਦੋਵੇਂ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਤਿਤ ਨਾਇਕਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਅਚੰਭੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਾਟਕਕਾਰ ਡਾਕਟਰੀ ਅਤੇ ਮਨੋ-ਸਮਾਜਿਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣਾਂ ਤੋਂ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਹੈ।

ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨਾਟਕ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਵਿਅਕਤੀ (ਨੀਓਪਟੋਲੇਮਸ) ਵਿਚਕਾਰ ਵਿਰੋਧ ਹੈ। ਅਤੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਸਨਕੀ ਅਤੇ ਬੇਈਮਾਨ ਆਦਮੀ (ਓਡੀਸੀਅਸ), ਅਤੇ ਮਨਾਉਣ ਅਤੇ ਧੋਖੇ ਦੀ ਪੂਰੀ ਪ੍ਰਕਿਰਤੀ। ਸੋਫੋਕਲਸ ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੇ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਭਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਧੋਖਾ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਵੀ ਦਾਅ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਉੱਚਾ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਵਿਵਾਦਾਂ ਨੂੰ ਸੁਲਝਾਉਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਰਾਜਨੀਤੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਇਹ ਸਾਂਝਾ ਆਧਾਰ ਲੱਭਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਨਾਟਕ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹਰਕਲੀਜ਼ ਦੀ ਅਲੌਕਿਕ ਦਿੱਖ, ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਹੱਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ, "ਡੀਅਸ ਐਕਸ" ਦੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਯੂਨਾਨੀ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ।machina”।

• ਥੌਮਸ ਫਰੈਂਕਲਿਨ ਦੁਆਰਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਅਨੁਵਾਦ (ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਕਲਾਸਿਕ ਆਰਕਾਈਵ): //classics.mit.edu/Sophocles/philoct.html
• ਸ਼ਬਦ-ਦਰ-ਸ਼ਬਦ ਅਨੁਵਾਦ ਦੇ ਨਾਲ ਯੂਨਾਨੀ ਸੰਸਕਰਣ (ਪਰਸੀਅਸ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.01.0193