وقتی برخی از شهروندان می آیند و کار روز شروع می شود، موضوع سخنرانان مهمی که در مجمع سخنرانی می کنند، به اندازه کافی قابل پیش بینی است، صلح نیست و، وفادار به وعده قبلی خود، دیکایوپولیس با صدای بلند در مورد ظاهر آنها اظهار نظر می کند و احتمال دارد انگیزه‌ها (مانند سفیر که اخیراً از سال‌ها در دربار ایران بازگشته و از مهمان‌نوازی مجللی که مجبور به تحمل کرده است، شکایت کرده است، و سفیر اخیراً از تراکیه بازگشته است که شرایط یخبندان شمال را مقصر اقامت طولانی خود در آنجا به هزینه عموم می‌داند. و غیره).

اما در مجلس، دیکایوپولیس با آمفیتهوس، مردی که ادعا می‌کند نبیره جاودانه تریپتولموس و دمتر است، ملاقات می‌کند و ادعا می‌کند که می‌تواند با اسپارتی‌ها صلح کند. "خصوصی"، که دیکایوپولیس هشت درهم به او می دهد. در حالی که دیکایوپولیس و خانواده‌اش صلح خصوصی او را با یک جشن خصوصی جشن می‌گیرند، گروه کر، گروهی از کشاورزان سالخورده و زغال‌سوزان اهل آچارنا (آچارنی‌های عنوان)، که از اسپارت‌ها به خاطر تخریب مزارعشان متنفرند، راه‌اندازی می‌کنند. که از هر کسی متنفرندصلح صحبت می کند آنها به وضوح قابل استدلال منطقی نیستند، بنابراین دیکایوپولیس سبدی از زغال چوب آچارنی را به عنوان گروگان می گیرد و از پیرمردها می خواهد که او را تنها بگذارند. آنها موافقت می کنند که دیکایوپولیس را در آرامش ترک کنند، اگر او از زغال سنگ در امان بماند.

او "گروگان" خود را تسلیم می کند، اما همچنان می خواهد پیرمردها را در مورد عدالت آرمان خود متقاعد کند، و پیشنهاد می کند که با سر صحبت کند. فقط اگر آنها صدای او را بشنوند (اگرچه پس از اینکه کلئون او را به خاطر "بازی سال گذشته" به دادگاه کشاند، کمی نگران است. او به خانه نویسنده مشهور اوریپید می رود تا در سخنرانی ضد جنگ خود کمک کند و لباس یک گدا را از یکی از تراژدی هایش به امانت بگیرد. بنابراین با پوشیدن یک قهرمان تراژیک در لباس مبدل به عنوان یک گدا، و در حالی که سر خود را بر روی تخته خردکن قرار داده بود، پرونده خود را به دلیل مخالفت با جنگ به گروه کر آچارنیان می‌رساند و ادعا می‌کند که همه اینها به دلیل ربوده شدن سه تن از زنان خانواده آغاز شده است. فقط توسط سودجویان برای منافع شخصی ادامه می‌یابد.

نیمی از گروه کر با استدلال‌های او پیروز می‌شوند و نیمی دیگر نه، و درگیری بین اردوگاه‌های مقابل در می‌گیرد. نبرد توسط ژنرال آتنی لاماچوس (که اتفاقاً در همسایگی هم زندگی می‌کند) شکسته می‌شود، که سپس توسط دیکایوپولیس در مورد اینکه چرا شخصاً از جنگ علیه اسپارت حمایت می‌کند، آیا این جنگ خارج از احساس وظیفه‌اش است یا به دلیل دریافت حقوق است، از بین می‌رود. . این بار،کل گروه کر توسط استدلال های دیکایوپولیس به دست می آید و آنها ستایش های اغراق آمیز او را انجام می دهند.

سپس دیکایوپولیس به صحنه بازمی گردد و بازاری خصوصی برپا می کند که در آن او و دشمنان آتن می توانند به طور مسالمت آمیز تجارت کنند، و موارد جزئی مختلف. شخصیت‌ها در شرایط مسخره می‌آیند و می‌روند (از جمله یک خبرچین آتنی یا سوگوشی که مانند یک تکه سفال در نی بسته می‌شود و به بوئوتیا می‌برد). دیگران دیکائوپولیس را به یک مهمانی شام فرا می‌خوانند. دو مرد به محض احضار رفتند و بلافاصله پس از آن برمی‌گردند، لاماچوس از جراحات وارده در جنگ درد می‌کشید و یک سرباز در هر بازوی او را نگه می‌داشت، دیکایوپولیس با شادی مست و با یک دختر رقصنده روی هر بازو. همه در میان جشن های عمومی خارج می شوند، به جز Lamachus، که با درد خارج می شود> بازگشت به بالای صفحه

این نمایشنامه است. به خاطر طنز پوچ و جذابیت تخیلی اش برای پایان دادن به جنگ پلوپونز علیه اسپارت ها، که در ششمین سالش بود که نمایشنامه تولید شد، قابل توجه است. همچنین نشان دهندهپاسخ روحی نویسنده به محاکمه او در سال قبل توسط دولتمرد برجسته آتن و رهبر طرفدار جنگ، کلئون ( آریستوفان در نمایشنامه قبلی خود، "بابلی ها" متهم به تهمت زدن به پلیس آتن شده بود. ، اکنون گم شده است)، عزم خود را برای تسلیم نشدن در برابر تلاش های عوام فریب برای ارعاب نشان می دهد.

کمدی قدیمی شکلی از درام بسیار موضوعی بود و انتظار می رفت که مخاطب با نمایش عظیم آشنا باشد. تعداد افرادی که در نمایشنامه نام برده شده یا به آنها اشاره شده است، از جمله در این مورد: پریکلس، آسپاسیا، توسیدید، لاماخوس، کلئون (و چند نفر از حامیان او)، شاعران و مورخان مختلف از جمله آیسخولوس و اوریپید ، و بسیاری، بسیاری دیگر.

مانند اکثر نمایشنامه های آریستوفان، «آچارنیان» به طور کلی از قراردادهای کمدی قدیمی پیروی می کند، از جمله نقاب هایی که افراد واقعی را به تصویر می کشند (به عنوان مثال در مخالفت با نقاب‌های کلیشه‌ای تراژدی)، استفاده از خود تئاتر به‌عنوان صحنه واقعی کنش، تقلید مکرر تراژدی، و تمسخر و کنایه‌های مداوم و بی‌رحمانه هم به شخصیت‌های سیاسی و هم از شخصیت‌هایی که مخاطب می‌شناسند. با این حال، آریستوفان همیشه یک مبتکر بود و از درج تغییرات در ساختارهای سنتی، فرم‌های شعر و غیره نمی‌ترسید.

خود نویسنده اغلب به هدف اصلی طنزهای قهرمانانه ساختگی نمایشنامه تبدیل می‌شود. ، همانطور که او صراحتاً شناسایی می کندخودش با قهرمان داستان، Dikaiopolis. شخصیت دیکایوپولیس در مورد تحت تعقیب قرار گرفتن به دلیل «بازی سال‌های گذشته» صحبت می‌کند، انگار که خود نویسنده است، نمونه‌ای غیرعادی از شخصیتی که به صراحت از شخصیت خود به عنوان سخنگوی نویسنده صحبت می‌کند. در یک نقطه، گروه کر با تمسخر او را به عنوان بزرگترین سلاح آتن در جنگ علیه اسپارت به تصویر می‌کشد.

• ترجمه انگلیسی (Internet Classics Archive): //classics. mit.edu/Aristophanes/acharnians.html
• نسخه یونانی با ترجمه کلمه به کلمه (پروژه پرسئوس): //www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text :1999.01.0023

(کمدی، یونانی، 425 ق.م، 1234 سطر)

مقدمه