مرثیه هفتم: شاعر از کتک زدن معشوقه خود پشیمان است (68 بیت).

مرثیه هشتم: شاعر پیرزنی را به خاطر تدریس لعنت می کند. معشوقه خود را به نزاکت (114 بیت).

مرثیه نهم: شاعر عشق و جنگ را مقایسه می کند (46 بیت).

مرثیه X: شاعر شکایت می کند که معشوقه اش از او درخواست کرده است. پول و سعی می کند او را از تبدیل شدن به یک نزاکت منصرف کند (64 سطر).

مرثیه یازدهم: شاعر از خدمتکار معشوقه اش ناپ می خواهد که نامه خود را به او برساند (28 سطر).

مرثیه یازدهم. دوازدهم: شاعر نامه خود را لعنت می کند چون جواب نداده است (30 سطر).

مرثیه سیزدهم: شاعر ندا می دهد که سحر زود نیاید (92 بیت).

مرثیه چهاردهم. : شاعر پس از آن که معشوقه خود را به خاطر ریزش موهایش تسلی داد پس از آن که او سعی کرد آن را زیبا کند (56 بیت).

مرثیه پانزدهم: شاعر امیدوار است مانند دیگر شاعران مشهور در آثار خود زندگی کند (42 بیت).

کتاب 2:

مرثیه اول: شاعر کتاب دوم خود را معرفی می کند و توضیح می دهد که چرا مجبور است از عشق بخواند نه جنگ (38 بیت).

مرثیه دوم: شاعر از خواجه باگواس برای دسترسی به معشوقه اش التماس می کند (66 بیت).

مرثیه سوم: شاعر دوباره به خواجه باگواس متوسل می شود (18 بیت).

مرثیه چهارم: شاعر اعتراف می کند که او همه نوع زن را دوست دارد (48 بیت).

مرثیه پنجم: شاعر معشوقه خود را متهم می کند که نسبت به او نادرست رفتار کرده است (62 بیت). یک طوطی اوبه معشوقه خود داده بود (62 بیت).

مرثیه هفتم: شاعر اعتراض می کند که هرگز با کنیز معشوقه خود کاری نداشته است (28 بیت).

مرثیه هشتم: شاعر از خدمتکار معشوقه‌اش می‌پرسد که معشوقه‌اش چگونه از آنها مطلع شده است (28 سطر).

مرثیه نهم: شاعر از کوپید می‌خواهد که تمام تیرهایش را روی او مصرف نکند (54 سطر).

مرثیه X: شاعر به Graecinus می گوید که همزمان عاشق دو زن است (38 بیت).

مرثیه یازدهم: شاعر سعی می کند معشوقه خود را از رفتن به Baiae منصرف کند (56 بیت).

مرثیه دوازدهم: شاعر از این که سرانجام لطف معشوقه خود را به دست آورده است خوشحال می شود (28 سطر).

مرثیه سیزدهم: شاعر از الهه ایسیس دعا می کند تا به کورینا در بارداری کمک کند و از او جلوگیری کند. از سقط جنین (28 بیت).

مرثیه چهاردهم: شاعر معشوقه خود را که سعی کرده است خود را سقط کند (44 بیت) تنبیه می کند.

مرثیه پانزدهم: شاعر انگشتری را خطاب می کند که او به عنوان هدیه برای معشوقه خود می فرستد (28 بیت).

مرثیه شانزدهم: شاعر از معشوقه خود دعوت می کند تا در خانه خود به دیدار او برود (52 بیت).

مرثیه هفدهم: شاعر شکایت می کند که معشوقه اش بیش از حد بیهوده است، اما به هر حال او همیشه برده او خواهد بود (34 بیت).

مرثیه هجدهم: شاعر خود را به خاطر تسلیم کامل به شعر اروتیک (40 بیت) به ماسر معذور می کند.

مرثیه نوزدهم: شاعر به مردی می نویسد که عاشق همسرش بود (60 بیت).

کتاب 3:

مرثیهاول: شاعر به این فکر می کند که آیا باید مرثیه نویسی را ادامه دهد یا تراژدی (70 بیت).

مرثیه دوم: شاعر در مسابقات اسب دوانی برای معشوقه خود می نویسد (84 بیت).

مرثیه. سوم: شاعر متوجه می شود که معشوقه اش به او دروغ گفته است (48 بیت).

مرثیه چهارم: شاعر از مرد می خواهد که اینچنین سختگیرانه مراقب همسرش نباشد (48 بیت).

مرثیه پنجم: شاعر خوابی را بازگو می کند (46 بیت).

مرثیه ششم: شاعر رودخانه ای را که طغیان کرده است به دلیل جلوگیری از دیدار معشوقه اش تنبیه می کند (106 بیت).

مرثیه هفتم: شاعر خود را سرزنش می کند که در انجام وظیفه در قبال معشوقه خود کوتاهی کرده است (84 بیت).

مرثیه هشتم: شاعر شکایت دارد که معشوقه اش از او استقبال مطلوبی نکرده و رقیب ثروتمندتر را ترجیح می دهد (66 بیت). ).

مرثیه نهم: مرثیه ای در مورد مرگ تیبولوس (68 بیت).

مرثیه X: شاعر شکایت می کند که اجازه ندارد در جشن سالگرد کاناپه معشوقه اش را به اشتراک بگذارد. سرس (48 بیت).

مرثیه یازدهم: شاعر از خیانت های معشوقه خود خسته می شود، اما اعتراف می کند که نمی تواند او را دوست نداشته باشد (52 بیت).

مرثیه دوازدهم: شاعر شکایت می کند که اشعار او معشوقه اش را بیش از حد معروف کرده است و در نتیجه رقبای زیادی برای او ایجاد کرده است (44 بیت).

مرثیه سیزدهم: شاعر درباره جشن جونو در فالاسچی می نویسد (36 بیت). مرثیه چهاردهم: شاعر از معشوقه‌اش می‌خواهد که در صورت دعوا کردنش به او خبر ندهد (50 بیت).

مرثیه پانزدهم: شاعر پیشنهاد می‌دهد.خداحافظی با زهره و نذر کرد که نوشتن مرثیه (20 سطر) تمام شده است.

در ابتدا، «Amores» یک مجموعه پنج کتاب بود. شعر عاشقانه، اولین بار در سال 16 قبل از میلاد منتشر شد. Ovid بعداً این طرح‌بندی را اصلاح کرد، و آن را به مجموعه سه کتاب باقی‌مانده و موجود، از جمله برخی شعرهای اضافی که در اواخر 1 م. کتاب 1 شامل 15 شعر عاشقانه مرثیه ای در مورد جنبه های مختلف عشق و شهوانی است، کتاب 2 شامل 19 مرثیه و کتاب 3 شامل 15 مرثیه دیگر است> به طور مشخص زبانزد هستند، و در حالی که Ovid تا حد زیادی به مضامین مرثیه استانداردی که قبلاً توسط شاعرانی مانند تیبولوس و پروپرتیوس (مانند "exclusus amator" یا معشوق محبوس شده بود، پایبند است. به عنوان مثال)، او اغلب به شیوه‌ای براندازانه و طنزآمیز به آنها برخورد می‌کند، با طرح‌ها و ابزارهای رایج که تا حد پوچی اغراق می‌شوند. او همچنین خود را از نظر رمانتیک توانا نشان می‌دهد، نه اینکه مانند پروپرتیوس از نظر عاطفی تحت تأثیر عشق قرار گرفته باشد، که شعرش اغلب عاشق را زیر پای عشقش نشان می‌دهد. اووید همچنین خطراتی را متحمل می‌شود، مانند نوشتن آشکار در مورد زنا، که با اصلاحات قانون ازدواج آگوستوس در سال 18 قبل از میلاد غیرقانونی شد. را می توان نوعی حماسه ساختگی در نظر گرفت.اولین شعر این مجموعه با کلمه "arma" ("بازوها") شروع می شود، همانطور که Vergil "Aeneid" ، یک مقایسه عمدی است. به ژانر حماسی که Ovid بعداً آن را مسخره می کند. او در ادامه در این شعر اول قصد اصلی خود را از سرودن شعری حماسی با هگزامتر داکتیلیک درباره موضوعی مناسب مانند جنگ بیان می‌کند، اما کوپید یک پای خود را ربود و سطرهای او را به دوبیتی‌های مرثیه تبدیل کرد، متر شعر عاشقانه. او چندین بار در سرتاسر «عمورها» به موضوع جنگ بازمی‌گردد.

سپس، «عمورها» به خط مرثیه یا دوبیتی‌های مرثیه نوشته شده‌اند. شکلی شاعرانه که اغلب در شعر عاشقانه رومی استفاده می‌شود، متشکل از سطرهای متناوب هگزامتر داکتیلیک و پنج‌متر داکتیلیک: دو داکتیل به دنبال یک هجای بلند، یک سزار، سپس دو داکتیل دیگر و به دنبال آن یک هجای بلند. برخی از منتقدان خاطرنشان کرده‌اند که مجموعه شعرها به‌عنوان نوعی «رمان» شکل می‌گیرد، که تنها چند بار سبک را شکسته است، که معروف‌ترین آن با مرثیه مرگ تیبلوس در مرثیه نهم از کتاب 3 است.

مانند بسیاری دیگر. شاعران قبل از او، اشعار اووید در «آمورس» اغلب بر رابطه عاشقانه بین شاعر و «دخترش»، در مورد او به نام کورینا، متمرکز می‌شوند. بعید است که این کورینا واقعاً زندگی کرده باشد، (مخصوصاً که به نظر می رسد شخصیت او با نظم زیادی تغییر می کند)، اما صرفاً آفرینش شاعرانه اووید است، یک آفرینش تعمیم یافتهموتیف معشوقه های رومی که بر اساس شاعری یونانی به همین نام استوار است (نام کورینا ممکن است یک جناس معمولی اویدیایی در کلمه یونانی برای دوشیزه، "کُره" باشد).

گمان می شود "Amores" بخشی از دلیلی بود که Ovid بعداً از رم تبعید شد، زیرا برخی از خوانندگان شاید از ماهیت زبانی آنها قدردانی یا درک نکردند. با این حال، تبعید او احتمالاً بیشتر مربوط به "Ars Amatoria" بعدی او بوده است، که امپراتور آگوستوس را آزرده خاطر کرد، یا احتمالاً به دلیل شایعه ارتباط او با خواهرزاده آگوستوس، جولیا، که در همان زمان تبعید شد.

• ترجمه انگلیسی توسط John Conington (Perseus Project): //www.perseus.tufts.edu /hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.02.0069:text=Am.:book=1:poem=1
• نسخه لاتین با ترجمه کلمه به کلمه (Perseus Project): / /www.perseus.tufts.edu/hopper/text.jsp?doc=Perseus:text:1999.02.0068:text=Am.

(شعر مرثیه، لاتین/رومی، حدود 16 ق.م، 2490 سطر)

مقدمه